Live Review: H Joanna Drigo στο Σταυρό του Νότου

Γράφει ο John Deos (Deos)
33 άρθρα στο MusicHeaven

Μπήκε το φθινόπωρο και οι μουσικές σκηνές αρχίζουν και μας καλωσορίζουν με πολλά και διάφορα live. Τι να πρωτοδείς; Πού να πρωτοπάς; Πόσα να ξοδέψεις; Αν είναι να πας σε λίγες εμφανίσεις, τουλάχιστον να ξέρεις ότι θα περάσεις καλά.

Την Joanna την παρακολουθώ τα 2 τελευταία χρόνια, ωστόσο ξέρω ότι κάθε φορά θα με εκπλήξει θετικά με το πρόγραμμα που θα φτιάξει. Η βάση ξεκινάει από το γεγονός ότι θα κάνει τις επιλογές της με γνώμονα τραγούδια που δε συνηθίζεται να τα ακούμε συχνά σε μαγαζιά, όμορφα μπλεγμένα με τις δικές της προσωπικές δημιουργίες κι όλα αυτά με διάθεση να περάσουμε κι εμείς κι η ίδια καλά σαν μία γιορτή φίλων.

Ένα φιλικό κλίμα που φέρνει τον κόσμο πιο κοντά και όχι στεγνή εκτέλεση/ερμηνεία τραγουδιών σε ένα παθητικό κοινό.

Η καλή μουσική όμως πρέπει να υποστηρίζεται και από μια καλή φωνή, που στην περίπτωσή μας έχουμε μια φωνή με εύρος, χρώμα και ιδιαιτερότητα.

Στο club του «Σταυρού του Νότου» η Joanna έζησε την πρώτη της μουσική εμπειρία επί σκηνής πριν από μερικά χρόνια τραγουδώντας το “Jolene” της Dolly Parton. Στις 4 Οκτωβρίου σε ένα μοναδικό live είχαμε την ευκαιρία να το ακούσουμε ξανά στον ίδιο χώρο ανάμεσα σε πολλά άλλα αγαπημένα τραγούδια.

Κατά τις 23.00, ανοίγω την πόρτα του γεμάτο από κόσμο «Σταυρού», λίγο μετά την έναρξη του live, πετυχαίνοντας το τραγούδι της Joanna «Αν σου λείπει ο αέρας», με μια μπάντα καλοδουλεμένη όπως φάνηκε στην πορεία τηρώντας τη δυναμικότητα των τραγουδιών του δίσκου (Rises up, The Boot, Τα Πιθήκια, και το πρόσφατο Ναρκισσιστής) , αλλά και τις τρυφερές στιγμές (Κάποιες ώρες γεννιούνται οι ήρωες, Βίκυ, Still alive και το πρόσφατο Βουλιάζω).

Μουσικοί πρωταγωνιστές οι Κοσμάς Μπρούσαλης (Τύμπανα), Γιάννης Δημάκος (Κιθάρα), Ιάσονας Καφετζής (Κιθάρα) και Γιάννης Πριόβολος (Μπάσο).

Οι διασκευές είναι μεγάλο θέμα και οι ισορροπίες λεπτές όταν πας να θίξεις ένα μεγάλο κομμάτι όπως το “Rid of Me” της PJ Harvey. Στην προκειμένη περίπτωση είναι το κομμάτι που περιμένω όσο κανένα άλλο να το ακούω σε live της Joanna, το οποίο όχι απλά το υποστηρίζει, αλλά του δίνει μια άλλη διάσταση που με κάνει να το συνδέω πλεόν  με την ίδια και όχι με την Harvey.

Η αγάπη για τη διασκευή αυτή φαίνεται να τη συμμερίζεται και ο υπόλοιπος κόσμος, κρίνοντας από τις αντιδράσεις του από την αρχή ως το τέλος του κομματιού.

Θα θυμηθείς αρκετές φορές το παλιό ελληνικό ροκ με κυρίαρχα τα τραγούδια του Παύλου Σιδηρόπουλου (Πες μου αν θέλεις κάτι – Άντε και καλή τύχη μάγκες), αλλά και το «Αφού σου το’πα» από Ξύλινα Σπαθιά.

Ο πειραματισμός δείχνει την όρεξη της μπάντας για κάτι το διαφορετικό διασκευάζοντας Ace of Base (All that she wants), Girls just wanna have fun της Cindy Lauper και σε μια bossa nova εκτέλεση «Τα Κορίτσια Ξενυχτάνε» της Αλέξιας.

Θα χαλαρώσεις με το ατμοσφαιρικό “Mad about you” των Hooverphonics, θα θυμηθείς το “I Can’t Escape Myself” (The Sounds) και θα ανέβεις με το “Give it away” των Red Hot Chili Peppers.

Θα χορέψεις με το “Valerie” της Amy Winehouse και το “Blister in the sun” των Violent Femmes.

Φτάνει και η στιγμή για το “hit” όπως το χαρακτηρίζει η Joanna όπου μόνο με την κιθάρα της μας τραγουδά για «Αλλεργίες στις δεσμεύσεις», δεσμεύοντάς μας αυτόματα να θέλουμε να την ακούσουμε ξανά και ξανά.

Αυτό λοιπόν θα γίνει, δε θα σας πω πιο πολλά, γιατί οι λέξεις χάνονται μπροστά στη μουσική.

Η βραδυά έκλεισε παρέα με φίλους επί σκηνής (Μιχάλης Κεχαγιάς – Lexicon Project, Λεωνίδας Μπαλάφας) τραγουδώντας μερικές από τις δικές τους δημιουργίες και διασκευές.

Κάποιες ώρες γεννιούνται στιγμές για να θυμάσαι.