Οι νότες και τα ανεκπλήρωτα όνειρα

Γράφει η pennakibelladonna
3 άρθρα στο MusicHeaven

Έχω μάθει να κυνηγάω τα όνειρά μου. Αρπάζω κάθε ευκαιρία που μπορεί να με οδηγήσει στον στόχο μου, προσπαθώ ακατάπαυστα να φτάσω όσο πιο γρήγορα στον σκοπό μου, πασχίζω κάθε μέρα για να περπατήσω τον δρόμο προς την ευτυχία. Υπήρχαν στιγμές που ξαφνικά έχασα τον δρόμο, μου διέφυγε, αποπροσανατολίστηκα και χάθηκα, και τότε τι; 'Iσως λόγω συνθηκών να παραμέρισα τα όνειρά μου και να τα άφησα για ''μετά''.... Και αυτό το μετά ίσως να μην έρθει ποτέ... Αν μείνει το όνειρο στο ράφι; Τότε με ποιά μουσική θα το τιμήσω; Ποια ωδή θα συντροφεύει την θλίψη μου;

Ολοι μας, ανεξαρτήτου φύλου, εθνικότητας, φτωχοί και πλούσιοι, απο μικροί ανυπομονούσαμε να μεγαλώσουμε για να μπορέσουμε να πραγματοποιήσουμε τα μεγάλα, τα μικρά, τα τρελά, ή τα προσγειωμένα όνειρά μας. Νιώθαμε έναν βαθύ και ακατανίκητο έρωτα για αυτά, θέλαμε να τρέξουμε με ταχύτητα φωτός κατα πάνω τους, να τα ζήσουμε, να μπούμε μέσα σε αυτά και να μείνουμε εκεί, για πάντα.

Νιώθεις οτι ένα κομμάτι σου χάνεται μαζί με αυτά, θρηνείς και σε βασανίζει ένα τεράστιο γιατί. Γιατί δεν τα κατάφερες και έμεινες πίσω. Εκεί κάπου σε συνοδεύουν τα τραγούδια... ''Το βάλς των χαμένων ονείρων'' του Μάνου Χατζιδάκι που γράφτηκε για την ταινία του Αλέκου Σακελαρίου ''Χαμένα Όνειρα'' (1961) ταιριάζει απόλυτα. Ο κάθε άνθρωπος έχει συνδέσει την μελαγχολία για τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες του, με ένα τραγούδι, ή με κάποια λίστα τραγουδιών, με ένα παλιό CD, με ένα τραγούδι που σιγοψυθίριζε η μαμά μας εκείνα τα απογεύματα που κοιτούσαμε απο το παράθυρο και τα όνειρά μας κάναν παρέλαση δίπλα στα λουλούδια και στις ζαρτινιέρες, στον ήχο απο το πιατάκι του γλυκού και τα φλιτζανάκια του καφέ.

Μια μελωδιά που τριγυρνά  στο μυαλό μου τις στιγμές που νιώθω θλίψη για τα όνειρα στο ''ράφι'' είναι το κομμάτι ''comptine d'un autre été''  του  γάλλου μουσικοσυνθέτη Yann Tiersen (απο το CD Amélie Original Soundtrack, 2001). Ένα εκπληκτικό κομμάτι ''με ψυχή'', που αγκαλιάζει μοναδικά τις στενάχωρες αυτές στιγμές μου.

Το κρυμμένο μουσικό  κουτί απ' τα παιδικά μου χρόνια,η μελαγχολική μελωδία που συνόδευε την περιπλάνηση του μυαλού μου στα μελλοντικά όνειρά μου, θα 'ναι εκεί, κρυμμένο στο συρτάρι, να μου υπενθυμιζει ότι προλαβαίνω, οτι ποτέ δεν είναι αργά, και ότι αξίζει να καταβάλλω προσπάθεια καθ' όλη την διάρκεια της ζωής μου για να φτάσω στο όνειρο....

Ένας αντιπροσωπευτικός στίχος της ελληνικής ρόκ μουσικής που ερμηνεύει ο Βασιλής Παπακωνσταντίνου στο τραγούδι του ''Πορτο Ρίκο''... ''Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει''  μας παροτρύνει να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας με κάθε κόστος.