Η ιστορία του ''Don't Dream It's Over'' των Crowded House

Γράφει ο Κωνσταντίνος Παυλικιάνης (CHE)
230 άρθρα στο MusicHeaven

Το «Don’t Dream It’s Over» περιλαμβάνεται στον δίσκο «Crowded House», που κυκλοφόρησε το 1986.

Πρόκειται για μία Pop/Rock μπαλάντα και ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα και αντιπροσωπευτικά τραγούδια των μέσων της δεκαετίας του 1980. Το έγραψε ο Νεοζηλανδός Neil Finn, βασικός τραγουδιστής των Crowded House.

Αν το μελετήσει κανείς προσεκτικά, θα διαπιστώσει ότι το «Don’t Dream It’s Over» είναι ένα παράξενο μελαγχολικό τραγούδι. Έχει ένα πιασάρικο ρεφρέν αλλά εκπέμπει σχεδόν απελπισμένα ένα μήνυμα ματαιοδοξίας που ακούγεται σαν να βουλιάζεις σε κατάσταση ηττοπάθειας.

Neil Finn: Το έγραψα στο πιάνο του αδελφού μου. Δεν είμαι σίγουρος αν θυμάμαι ποιο ακριβώς ήταν το πλαίσιο, αλλά ήταν σχετικά με το αίσθημα να νιώθεις από τη μία πλευρά χαμένος και από την άλλη να προτρέπω τον εαυτό μου: Μην ονειρεύεσαι, τελείωσε. Μάλιστα αυτό βγήκε κατά γράμμα, χωρίς να το σκεφτώ πάρα πολύ.

Το «δεν είσαι μόνος σου, το νιώθω κι εγώ» είναι μερικά από τα πιο παρήγορα λόγια που μπορεί ν’ ακούσει κανείς. Υπό αυτή την έννοια, το «Don’t Dream It’s Over» μπορεί να θεωρηθεί και ως ωδή στην αισιοδοξία, ως ένα είδος ενθάρρυνσης για να καμφθεί η αντίσταση. Επιπλέον, ως ερωτικό τραγούδι, ενθαρρύνει μία τρυφερότητα που ενισχύει την ενότητα του ζευγαριού.

Το τραγούδι ηχογραφήθηκε το 1986 στο Sunset Sound Factory στο Los Angeles, California, με παραγωγό τον Mitchell Froom. Στην ηχογράφηση έπαιξαν οι: Neil Finn (βασική φωνή, κιθάρα), Nick Seymour (μπάσο), Paul Hester (drums και φωνητικά) και Mitchell Froom (πλήκτρα). Ο ρυθμός του τραγουδιού είναι στα 82 bpm (beats per minute). Το σόλο της κιθάρας είναι αρκετά ενδιαφέρον. Ακούγεται σαν να είναι μία κιθάρα, αλλά αν ακούσετε προσεκτικά διαπιστώνετε ότι είναι δύο κιθάρες. Υπάρχουν επίσης πολλές υφάνσεις πλήκτρων και μικρά κιθαριστικά μέρη που μπαίνουν και βγαίνουν καθώς και σπουδαία αρμονικά φωνητικά.

Στο τραγούδι υπάρχει αρκετή εκκεντρικότητα:
α) ο τρόπος που το riff σε κάνει να σκέφτεσαι ότι το πάει κάπου αλλού από εκεί που το πάει τελικά,
β) ο τρόπος που ο Neil Finn κάνει τη λέξη «deluge» ν’ ακούγεται σαν κάτι όχι μόνο πιθανό αλλά και ιδανικό για να το τραγουδάνε οι φυσιολογικοί άνθρωποι,
γ) στη μέση του τραγουδιού το σόλο του Mitchell Froom στο όργανο που μοιάζει να ήρθε από το… 1966 σ’ έναν κατά τ’ άλλα τυπικό ήχο του 1986,
δ) ο τρόπος που τα drums δεν μπαίνουν πραγματικά μέχρι το τρίτο κουπλέ (το οποίο ξεκινά με τον στίχο «Now I’m walking again to the beat of a drum»).

Το «Don’t Dream It’s Over» κυκλοφόρησε σε single τον Οκτώβριο του 1986 και ήταν το τέταρτο single που βγήκε από το δίσκο «Crowded House», σαν να γνώριζε η δισκογραφική εταιρεία ότι καλό υπήρχε αλλά δεν ήξερε ποιο ακριβώς ήταν αυτό, κυκλοφορώντας τα τραγούδια σε singles με τη σειρά που υπήρχαν στον δίσκο μέχρι που έφτασαν στο «Don’t Dream It’s Over» -δηλαδή πάλι καλά που δεν ήταν το… 11οτραγούδι του δίσκου! 

Το τραγούδι κυκλοφόρησε επίσης και σε maxi single, όπου εκτός από την κανονική εκτέλεση του τραγουδιού, διάρκειας 4:03, περιλαμβάνεται και μία extended version διάρκειας 6:10.

Το ρεφρέν και η μινόρε μελαγχολία του μαγευτικού αυτού τραγουδιού το κατέστησαν τέλειο ραδιοφωνικό υλικό αλλά και αγαπημένο τραγούδι για τα live.

Το «Don’t Dream It’s Over» έγινε η μεγαλύτερη διεθνής επιτυχία των Crowded House και μία από αυτές τις slow Rock ονειρικές επιτυχίες που χαρακτήρισαν τόσο πολύ τα τέλη της δεκαετίας του 1980 και τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Παράλληλα, παραμένει και μία από τις μεγαλύτερες διεθνείς επιτυχίες από Νεοζηλανδό καλλιτέχνη. Ωστόσο, στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου κυριαρχούσαν η acid house και οι Stock, Aitken και Waterman, δυσκολεύτηκε να κάνει πορεία στα charts.

Τον Απρίλιο του 1987, το «Don’t Dream it’s Over» έφτασε στο Νο 2 των Η.Π.Α., πίσω από το Gospel Pop τραγούδι της Aretha Franklin και του George Michael «I Knew You Were Waiting (For Me)». Στη Μεγάλη Βρετανία έφτασε στο Νο 27. Επίσης, έγινε μεγάλη επιτυχία στην πατρίδα του Neil Finn, τη Νέα Ζηλανδία, όπου έφτασε στο Νο 1 (αν και αρχικά το τοπικό ραδιόφωνο έδειξε ελάχιστο ενδιαφέρον για το τραγούδι), ενώ έγινε και Νο 1 στον Καναδά, Νο 6 στο Βέλγιο και Νορβηγία, Νο 7 στην Ολλανδία, Νο 8 στην Αυστραλία, Νο 13 στη Γερμανία και Νο 19 στην Ιρλανδία.

Το θρυλικό μουσικό βίντεο, σε σκηνοθεσία του ελληνικής καταγωγής Αυστραλού σκηνοθέτη Alex Proyas (ο ίδιος σκηνοθέτησε το 1994 την ταινία «Το Κοράκι»), ανοίγει με τον τίτλο του τραγουδιού να γράφεται πάνω στη μαύρη οθόνη. Επίσης, περιέχει μερικά σουρεαλιστικά ειδικά εφέ όπως οικιακά σκεύη -συμπεριλαμβανομένων και θρυμματισμένων πιατικών- και μπομπίνες ταινιών που πλανώνται στον αέρα, με τον βασικό τραγουδιστή Neil Finn να παίζει κιθάρα και να περπατάει στο ίδιο σπίτι σε διαφορετικές χρονικές περιόδους ενώ τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος είτε κάνουν δουλειές του σπιτιού είτε παίζουν διάφορα όργανα.

Το υποβλητικό βίντεο γυρίστηκε σε τοποθεσίες σχετικές με τα παιδικά χρόνια των μελών του συγκροτήματος. Καθώς ο Finn περπατά από σκηνικό σε σκηνικό, η διαδοχή των δωματίων παραπέμπει έξυπνα στο όνομα του συγκροτήματος (Crowded House). Το βίντεο του τραγουδιού κέρδισε το MTV Video Music Award στην κατηγορία Best New Artist.

Ζωντανές ηχογραφήσεις του «Don’t Dream It’s Over» περιλαμβάνονται στο E.P. «World Where We Live» (1993, από συναυλία που έδωσαν οι Crowded House στο Λονδίνο το 1991) και στο άλμπουμ «Farewell To The World» (2006, από συναυλία στο Sydney το Νοέμβριο του 1996).

Στις 7 Ιουλίου του 2007, οι Crowded House έπαιξαν το τραγούδι και στη συναυλία που έδωσαν στο Sydney στο πλαίσιο του Live Earth.

Δεν είναι ξεκάθαρο πότε ξεκίνησε αυτή η τάση, αλλά πολλά συγκροτήματα τα τελευταία χρόνια έχουν μετατρέψει το «Don’t Dream It’s Over» σε κάτι σαν παράδοση να το τραγουδάνε όταν βρίσκονται σε περιοδεία στην Αυστραλία.

Άλλες εκτελέσεις:

• Paul Young (Ιούνιος 1988, στη συναυλία που δόθηκε στο στάδιο Wembley του Λονδίνου για τα 70ά γενέθλια του Nelson Madela. Τον Σεπτέμβριο του 1991 συμπεριλήφθηκε στο άλμπουμ «From Time To Time – The Singles Collection». Η διάσημη αλλά μάλλον υποτονική αυτή εκτέλεση, με παραγωγό τον Dan Hartman, κυκλοφόρησε και σε single στις 19 Σεπτεμβρίου του 1991 και έφτασε στο Νο 20 της Μεγάλης Βρετανίας. Επίσης, έφτασε στο Νο 6 της Νορβηγίας, Νο 13 στην Ιρλανδία, Νο 25 στη Σουηδία, Νο 27 στη Γαλλία, Νο 67 στην Ολλανδία και Νο 71 στη Γερμανία).
• Less Stress feat. Katherine Wood (1990, σε single).

• Antonello Venditti (1991, στα ιταλικά με τίτλο «Alta Marea» στο άλμπουμ «Benvenuti In Paradiso». Στο βίντεο παίζει η άγνωστη τότε Angelina Jolie, η οποία υποδύεται μία σαγηνευτική γυναίκα).
• Flying Pickets (1992, στο άλμπουμ «The Warning» και στο single «Mama Loo»).
• Paul Shaffer & The Party Boys Of Rock ’N’ Roll (Ιούλιος 1993, στο άλμπουμ «The World’s Most Dangerous Party»).
• Richard Clayderman (1996, ορχηστρική εκτέλεση στο άλμπουμ «My Australian Collection»).
• Denise Jannah (1996, στο άλμπουμ «Different Colours»).
• Ten Sharp (1996, σε single).
• Whale (Αύγουστος 1997, στο single «Heavy Stick»).
• Margaret Urlich (Μάιος 1999, στο άλμπουμ «Second Nature»).
• Dove (Σεπτέμβριος 1999, ως sample στο τραγούδι «Don’t Dream»).

• Sixpence None The Richer (Οκτώβριος 2002, εξαιρετική εκτέλεση στο άλμπουμ «Divine Discontent». Η εκτέλεσή τους έχει παρόμοια ενορχήστρωση αλλά με γυναικεία φωνητικά. Ωστόσο στερείται της λεπτής ανησυχίας της πρώτης εκτέλεσης. Κυκλοφόρησε σε single το 2003, με παραγωγό τον Rob Cavallo, και έφτασε στο Νο 78 των Η.Π.Α. και στο Νο 37 της Ρουμανίας. Η βετεράνος σκηνοθέτρια μουσικών βίντεο Sophie Muller γύρισε ένα clip γι’ αυτή την εκτέλεση, με τη βασική τραγουδίστρια Leigh Nash να ανακαλύπτει ένα κατσικάκι και να τραγουδάει τη μελωδία σε μία παραλία ανάμεσα σε αλεξιπτωτιστές).
• Donny Osmond (Οκτώβριος 2002, στο άλμπουμ «Somewhere In Time». Με το δάκτυλο του ηχολήπτη σταθερά στο κουμπί του echo, το τραγούδι όπως αποδίδεται με την ευχάριστη αλλά μελαγχολική φωνή του Donny Osmond αποτελεί μία ελαφριά απομίμηση του πρωτότυπου).
• Ryan Malcolm (Δεκέμβριος 2003, στο άλμπουμ «Home»).
• Marco Armani (Ιούνιος 2004, στα ιταλικά με τίτλο «Alta Marea» στο άλμπουμ «Music Farm Compilation»).
• Patrizio Buanne (Φεβρουάριος 2005, στα ιταλικά με τίτλο «Alta Marea» στο άλμπουμ «The Italian»).
• Sarah Blasko (Νοέμβριος 2005, στο άλμπουμ «She Will Have Her Way: The Songs Of Tim & Neil Finn»).
• Howie Day (Δεκέμβριος 2005, στο E.P. «Live From… EP»).
• G4 (2005, στο single «First Of May»).
• Sunshiners (Ιούνιος 2006, στο άλμπουμ «Sunshiners»).
• Teddy Thompson (Αύγουστος 2006, στη συλλογή «The Eighties», ειδικά ηχογραφημένο για το περιοδικό Q).
• Massimo Ranieri (Δεκέμβριος 2006, στα ιταλικά με τίτλο «Alta Marea» στο άλμπουμ «Canto Perche Non So Nuotare… Da 40 Anni»).
• Julia Shammas Holter (2006, στο άλμπουμ «Eating The Stars»).
• David Owe (2006, στο άλμπουμ «Tomorrow»).
• Davi Nao Ve Estrelas (2006, στο άλμπουμ «Back 2 Basics»).
• Paul Carrack (2007, στο άλμπουμ «Old, New, Borrowed And Blue»).
• Classified (2007, ως sample στο τραγούδι «It Ain’t Over»).
• Hayden Tee (2009, στο άλμπουμ «Generation Why? – Live»).
• Richard Thompson (2009, σόλο ακουστική εκτέλεση live. Η ερμηνεία του Richard Thompson είναι τόσο ανυπέρβλητη, που καταφέρνει να διατηρήσει την προσωπικότητα του τραγουδιού μόνο με μία ακουστική κιθάρα που μετά βίας συλλαμβάνει τον τόνο της αυθεντικής μουσικής).
• Straight No Chaser (Απρίλιος 2010, στο άλμπουμ «With A Twist»).
• Stanryck (Μάιος 2010, στο άλμπουμ «80s Go Reggae»).
• Susan Boyle (Νοέμβριος 2010, στο άλμπουμ «The Gift»).
• Will Martin (Νοέμβριος 2010, στο άλμπουμ «Inspirations»).
• Aiden Grimshaw (Νοέμβριος 2010, στο βρετανικό X-Factor).
• Marie Mazziotti (Δεκέμβριος 2010, στο άλμπουμ «Double Shots»).
• Faith No More (2010, σε συναυλίες).
• Jessica Pilnas (Ιανουάριος 2011, στο άλμπουμ «Bitter And Sweet»).
• Finn (Απρίλιος 2011, στο άλμπουμ «I Wish I Was Someone Else»).
• The Kings Of Reggaeton (Αύγουστος 2011, στο άλμπουμ «The 80’s In Reggae»).
• Love Factory (2011, στο άλμπουμ «Love Hits – Los Exitos Romanticos De Los: 80’s»).
• M.Y.M.P. (2011, στο άλμπουμ «The Unreleased Acoustic Collection / Back To Acoustic»).
• Elizabeth Marvelly (2011, στο άλμπουμ «Home»).
• Hitomi Yaida (2011, με τίτλο «Yasuragi Wa Mada Saki Ni» στο άλμπουμ «Dojo Mitai Na Love»).
• Lolo (Φεβρουάριος 2013, στο soundtrack «I Give It A Year»).
• Kevin James O’Brien (Μάιος 2013, στο άλμπουμ «Acoustic Covers, Old & New»).
• Red Hot Chili Peppers (2013, απογοητευτική εκτέλεση σε συναυλίες. Ωστόσο, ήταν μια καλή ευκαιρία να βρεθεί για μια στιγμή στο επίκεντρο ο σχετικά νεοφερμένος τότε κιθαρίστας/τραγουδιστής Josh Klinghoffer, ο οποίος αντικατέστησε τον Frusciante, και απέδωσε το τραγούδι καλύτερα απ’ ότι θα μπορούσε θεωρητικά ο Kiedis).    
• Josh Franklin (2014, στο άλμπουμ «Cover»).
• Diana Krall (Φεβρουάριος 2015, στο άλμπουμ «Wallflower»).
• Ana Free (Ιούνιος 2015, σε single).
• 8 Bit Arcade (Οκτώβριος 2015, ορχηστρική εκτέλεση στο άλμπουμ «Romance»).
• Sylvan Esso & Flock Of Dimes (Νοέμβριος 2015, σε single. Εκτέλεση που μεταμορφώνει με σεβασμό το τραγούδι των Crowded House. Οι στιγμές που η Jean Wasner εναρμονίζεται με την Amelia Meath είναι συγκλονιστικές, ανασχηματίζοντας το backbeat ως μινιμαλιστικό αλλά με νευρικό ηλεκτρονικό ρυθμό που του δίνει μία νέα διάσταση).
• Miley Cyrus & Ariana Grande (2015, στο άλμπουμ «Backyard Session». Το βίντεο γυρίστηκε στην πίσω αυλή του σπιτιού της Cyrus. Καθισμένες σ’ έναν φουσκωτό πλαστικό δερμάτινο καναπέ και φορώντας πιτζάμες, η Miley Cyrus και η Ariana Grande τραγούδησαν το «Don’t Dream It’s Over» σε κάτι παλιού τύπου μικρόφωνα και έχοντας πίσω τους εμφανίσιμους φανελοροκάδες να γρατζουνάνε ακουστικές κιθάρες. Η Ariana Grande με τη μελωδική ατμοσφαιρική φωνή της ακούγεται ωραία, έστω κι αν η ερμηνεία της είναι  επαγγελματική. Η Miley Cyrus ακούγεται χαμηλά σαν να μην είναι σίγουρη για το πόσο σοβαρή θέλει να είναι στο τραγούδι και ακροβατεί στα όρια της καρικατούρας σαν να υποδύεται τη Nelly Furtado που προσπαθεί να μιμηθεί αποτυχημένα τον Larry Blackmon των Cameo. Ωστόσο, ακόμα κι αν έχετε αποφασίσει ότι είστε υπεράνω της Pop μουσικής που αντιπροσωπεύουν αυτές οι δύο ταλαντούχες τραγουδίστριες, αξίζει ν’ ακούσετε αυτή την εκτέλεση. Είναι ατμοσφαιρική, ρομαντική και αισιόδοξη. Επιπλέον, για κάποιους, ακούγονται υπέροχα μαζί. Ο Neil Finn, δημιουργός του «Don’t Dream It’s Over», είπε: «Τι ζωή είχε αυτό το τραγούδι. Είμαι χαρούμενος που τις βλέπω να το απολαμβάνουν τόσο πολύ και ελπίζω να εμπνεύσει κάποιες δωρεές σ’ έναν καλό σκοπό».  Δύο χρόνια αργότερα, το 2017, το δίδυμο συνεργάστηκε και πάλι σ’ ένα πολύ πιο μελαγχολικό πλαίσιο, για να τραγουδήσουν στη συναυλία One Love Manchester που δόθηκε για τα θύματα της τρομοκρατικής επίθεσης που έγινε στη συναυλία της Ariana Grande στο Manchester στις 22 Μαΐου εκείνης της χρονιάς. Οι συνθήκες ήταν σοβαρές αλλά η ερμηνεία τους δεν άλλαξε και πολύ. Υπήρξαν ακόμα αστεϊσμοί αλλά και μία αγκαλιά κι ένα μάτσο παιδιά στο κοινό που τραγουδούσαν μαζί στο ρεφρέν).
• Acousticman Chillout (2015, στο άλμπουμ «The Best Songs 80 & 90, Vol. 1»).
• Saxophone Dreamsound (2015, στο άλμπουμ «80s Hits On Saxophone»).
• Nell Bryden (Μάιος 2016, στο άλμπουμ «Sounds Of The 80s Volume 2 – Unique Covers Of Iconic 80s Hits»).
• The Bad Plus (Αύγουστος 2016, ορχηστρική εκτέλεση στο άλμπουμ «It’s Hard». Η τάση του συγκροτήματος να επεξεργάζεται τραγούδια με εξαιρετικά απροσδιόριστους τρόπους κάνει την απλότητα του «Don’t Dream It’s Over» να μετατρέπεται σε πολυπλοκότητα, όπου τα εναρκτήρια μελωδικά σημεία είναι τόσο ριζωμένα στα κεφάλια των ακροατών και των μουσικών που ακόμα κι οι πιο αναπάντεχες κατευθύνσεις και οι σκόπιμα διστακτικές νότες βγάζουν τέλειο νόημα).
• Chris Martin & Eddie Vedder (Σεπτέμβριος 2016, σε συναυλίες. Ο Eddie Vedder τραγουδάει ένα κουπλέ κι ένα ρεφρέν. Ο Chris Martin τραγουδάει επίσης ένα κουπλέ κι ένα ρεφρέν. Στη συνέχεια εναλλάσσουν τα κουπλέ και εναρμονίζονται στο ρεφρέν. Η φωνή του Eddie ακούγεται πιο βαθιά. Ο Chris ακούγεται σαν να είναι έτοιμος να καταρρεύσει. Ωστόσο, όλο αυτό είναι πολύ αξιοπρεπές, ελεγειακό και για φιλανθρωπικούς σκοπούς και ίσως ένα λεπτό μεγαλύτερο απ’ ό,τι θα έπρεπε να είναι).
• Uncle Jed (Νοέμβριος 2016).
• Amara (2016, στο άλμπουμ «Acoustic Café 2»).
• Seth Haapu (2017, θαυμάσια εκτέλεση).
• Middle Kids (2017, εκπληκτική ακουστική εκτέλεση σε ζωντανές εμφανίσεις τους).
• Wonder (Ιούλιος 2017, στο άλμπουμ «The Walkabout Sessions»).
• Shane Filan (Αύγουστος 2017, στο άλμπουμ «Love Always»).
• The Head And The Heart (Σεπτέμβριος 2017, αρκετά πιστή εκτέλεση του συγκροτήματος από το Seattle. Συμπληρώνεται ωραία από το φωνητικό παιχνίδι άνδρα-γυναίκας).

Το «Don’t Dream It’s Over» ακούγεται στις ταινίες «Ένας Χρόνος Είναι Αρκετός» (I Give It A Year, 2013, στην εκτέλεση της Lolo), «Μεγάλωσε Αν Τολμάς» (Rock’n Roll, 2017) και «Book Club» (2018), ενώ ακούστηκε και στις τηλεοπτικές σειρές «Οι Σκληροί Του Μαϊάμι» (Miami Vice, 1988, σε δύο επεισόδια), «Το Κοράκι» (The Stand, 1994), «Σούπερμαν: Τα Χρόνια Της Νιότης» (Smallville, 2002, στην εκτέλεση των Sixpence None The Richer), «Kids Incorporated» (2010, όπου το ερμηνεύουν η Fergie και ο Rahsaan Patterson) και «Glee» (2012). Χρησιμοποιήθηκε, επίσης, σε διαφημίσεις για την Επιτροπή Τουρισμού της Νέας Ζηλανδίας.

Τον Μάιο του 2001, η Australasian Performing Rights Association (APRA) γιόρτασε την 75ηεπέτειό της κατονομάζοντας τα καλύτερα νεοζηλανδικά και αυστραλέζικα τραγούδια όλων των εποχών, όπως αποφασίστηκαν από τα μέλη της APRA και στελέχη της μουσικής βιομηχανίας. Το «Don’t Dream It’s Over» κατατάχθηκε δεύτερο στη Νέα Ζηλανδία και έβδομο στην Αυστραλία.

Οι ακροατές του ελληνικού ραδιοφωνικού σταθμού Easy 97.2 κατέταξαν το τραγούδι στο Νο 484 των 500 κορυφαίων ερωτικών τραγουδιών.

Το 2005, αυτοκτόνησε σε ηλικία 46 ετών ο drummer των Crowded House, Paul Hester, ο οποίος πάλευε χρόνια με την κατάθλιψη.

Το 2016, επανακυκλοφόρησαν όλα τα albums των Crowded House με επιπλέον ακυκλοφόρητο υλικό και εναλλακτικές εκδοχές των τραγουδιών τους, συμπεριλαμβανομένου και του αρχικού demo του «Don’t Dream It’s Over». Ο Neil Finn προσπάθησε να εξηγήσει το λόγο που αυτό το τραγούδι συνεχίζει να αντηχεί τόσο πολύ.

Neil Finn: Υπάρχει ένα μυστήριο σε κάθε επιτυχημένο τραγούδι σαν αυτό, πραγματικά. Το έχουν αποδώσει εκπληκτικά και ταξίδεψε απίστευτες αποστάσεις και φαίνεται να είναι ένα σημαντικό τραγούδι για πολλούς ανθρώπους, γι’ αυτό και είμαστε απολύτως ευγνώμονες. Δεν μπορώ πραγματικά να το αποδώσω σε κάτι άλλο απ’ ό,τι περιστασιακά στο γράψιμό μου -και δεν είναι απολύτως σαφές τι λέει ο κάθε στίχος σ’ αυτό το τραγούδι. Αλλά νομίζω ότι άνοιξε κάποιες πόρτες, έχει μια καθολικότητα. Το παρατήρησα σήμερα αυτό, ότι το τραγούδι είναι σύγχρονο. Φαίνεται να είναι ακόμα επίκαιρο. Ιδιαίτερα με τον Donald Trump να λέει ότι θα χτίσει τοίχους, ο στίχος στο ρεφρέν «To build a wall between us / We know they won’t win» μοιάζει γελοιωδώς να ταιριάζει με τη σύγχρονη εποχή. Παγκοσμιότητα, διαχρονική ποιότητα -αλλά δεν στοχεύεις σ’ αυτά όταν το γράφεις. Ορισμένα πράγματα καταλήγουν ν’ αντηχούν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα απ’ όσο νομίζεις.

DON’T DREAM IT’S OVER – Crowded House

There is freedom within
there is freedom without
Try to catch a deluge in a paper cup
There's a battle ahead
many battles are lost
But you'll never see the end of the road
While you're traveling with me

Hey now, hey now
Don't dream it's over
Hey now, hey now
When the world comes in
They come, they come
To build a wall between us
We know they won't win

Now I'm towing my car
there's a hole in the roof
my possessions are causing me suspicion but there's no proof
in the paper today
tales of war and of waste
but you turn right over to the T.V. page

(Chorus)

Now I'm walking again
to the beat of a drum
And I'm counting the Steps to the door of your heart
Only shadows ahead
barely clearing the roof
Get to know the feeling of liberation and relief

(Chorus)

Don't let them win
Hey now, Hey now

Hey now, Hey now

Hey now, Hey now
Don't let them win

They come, They come
Don't let them win

Hey now, Hey now (yeah)

Hey now, Hey now

Κωνσταντίνος Παυλικιάνης