αρχική > e-Περιοδικό > No_Music

Καλό ταξίδι...

Είναι ώρες ώρες αυτή η απρόοπτη εξέλιξη της ζωής που δε μας αφήνει τα περιθώρια να πούμε πως γνωρίζουμε πολλά...
που άλλες φορές μας κάνει να πούμε πως "είναι ωραίο να ζεις"
και άλλες φορές πως "η ζωή είναι μάταιη"...

Γράφει το μέλος <Μαρία (maria16)
3 άρθρα στο MusicHeaven

Σχόλια

Δευτέρα 15 Νοέ 2004

Ήσουν για μένα κάτι παραπάνω από ξάδερφός μου... ήσουν όλη η οικογένειά μου...
Ο μοναδικός άνθρωπος που είχε καταφέρει να κάνει αυτό το απελπισμένο κορίτσι να γελάσει και να αρχίσει να ζει την απίθανη ζωή ενός εφήβου...
Κι έτσι άρχισα να ζω... και το πρότυπό μου εσύ...
Που έλεγες πως δε θα έφευγες αν δε με έβλεπες να ζω μέσα σε απόλυτη ευτυχία...
"Κι αν φύγω;" έλεγες με εκείνο το χαμόγελο που έδειχνε την αθωότητά σου... και εγώ γεμάτη αφέλεια σου απαντούσα πως δε θα έφευγες ποτέ...
Κι όμως έφυγες...έφυγες κάνοντάς με να χάσω και πάλι αυτήν την ευτυχία που για λίγο είχα βρει και να πιστέψω πως ό,τι αγάπησα και μ' αγάπησε πέθανε μαζί σου εκείνη τη νύχτα...
Όταν το άκουσα νόμισα πως ήταν ένα αστείο... ένα όνειρο που σε λίγο θα έσβηνε και θα ερχόμουν πάλι να σε δω... να τα ξαναπούμε..μέρες τώρα μετρούσα πότε θα παιρνούσαν οι ώρες για να έρθω να σε δω...
Ώσπου ήρθε και η ώρα που σε είδα για τελευταία φορά από κοντά...
Και ήταν τόσο ήρεμο και χαρούμενο το πρόσωπό σου όσο ήταν αυτό των αγγέλων που είχα κάποτε επισκεφτεί σε ένα όνειρο...
Και όταν πέρασε η ώρα και έμεινα εγώ με την σκέψη σου να με αγκαλιάζει και να προσπαθεί να με παρηγορήσει... τότε ξέσπασα σε ένα χείμαρρο από παράπονα και σου είπα για πρώτη φορά πόσο σ' αγαπούσα...
Κάτι που ποτέ δε στο είχα πει ποτέ...
Κάτι που ίσως να μην κατάλαβες ποτέ..
Κι έτσι... έτσι κοιμήθηκα και ήρθες να με βρεις... να μου δώσεις τις απαντήσεις σε όσα σου καταλόγιζα ώρες τώρα και δεν μπορούσα να δικαιολογήσω...
Ήταν η νύχτα που ξανάδωσε ζωή στην ψυχή μου και με έκανε για άλλη μια φορά να χαμογελάσω...
Αυτή τη φορά μιλήσαμε περισσότερο από ποτέ...
Μου είπες πως στο ταξίδι σου αυτό ήσουν πιο ευτυχισμένος από ποτέ και δεν μπορούσες να γυρίσεις πίσω...
πως ήρθες για μια τελευταία φορά για να μιλήσουμε και να μου πεις όσα σου ζήτησα να ακούσω...
Κι έτσι ξύπνησα το επόμενο πρωί με γαλήνη και τα μπερδεμένα συναισθήματα μιας ψυχής που χαμογελούσε μέσα σε μία απέραντη θλίψη...
Και στο νου μου μόνο υπήρχε αυτή η τελευταία σου φράση..."Όταν με χρειάζεσαι θα είμαι δίπλα σου... Θα το νιώθεις... Θα το ξέρεις..."
και έτσι ζω από τότε...
Κάθε φορά που σ' έχω ανάγκη έρχεσαι δίπλα μου και το νιώθω... το αισθάνομαι πιο έντονα από κάθε άλλο συναίσθημα...
Αντίο ¶ρη...
Καλό ταξίδι..

Από το ίδιο μέλος

No_Music

Γίνε ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.

Στείλε το άρθρο σου

σχολιάστε το άρθρο

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να είστε μέλος του MusicHeaven. Παρακαλούμε εγγραφείτε ή συνδεθείτε

Kotsiraki

#1049 / 15.11.2004, 02:02 / Αναφορά
Mαράκι,

διαβάζοντας το μήνυμά σου ξύπνησαν μέσα μου διάφορα συναισθήματα, τα οποία είχα βέβαια εκφράσει παλιότερα μέσα από ένα κείμενό μου. Είναι πραγματικά άδικο αυτό που συμβαίνει, να φεύγουν οι άνθρωποι τόσο νέοι από κοντά μας.. Δυστυχώς όμως, αποφασίζει κάποιος ¶λλος γι' αυτό κι εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε ,είναι να αποδεχτούμε την απόφασή του.

Δεν έχει σημασία που το αγαπημένο μας πρόσωπο δεν υπάρχει πια σαν "σώμα". Βρίσκεται πάντα στη ζωή μας μέσα από τις αναμνήσεις αλλά και μέσα από την αγάπη μας προς αυτό. Γιατί, ένας άνθρωπος πεθαίνει, όχι όταν "φύγει" αλλά όταν ξεχαστεί. Όσο λοιπόν υπάρχει στη θύμηση και στη καρδιά μας, είναι ζωντανός! Ειναι πλαι μας!

Θέλω να αναφερθώ σε κάτι ακόμη :

Πριν λίγες μέρες χάθηκε ένας ακόμη άνθρωπος με τον οποίο πηγαίναμε μαζί σχολείο. Μόλις στα 22 του χρόνια από την επάρατη νόσο... Γνωριζόμαστε ελάχιστα, υπήρξαμε μαζί στη χορωδία΄, κι όμως πόνεσα πολύ στην είδηση του θανάτου του. Δεν είναι δυνατόν, λοιπόν, αυτό το γελαστό παιδί μ' εκείνο το φωτεινό χαμόγελο να χαθεί και να ξεχαστεί ποτέ! Θα υπάρχει πάντα στις καρδιές μας να μας θυμίζει πόσο όμορφη είναι η ζωή, αυτή που τόσο γλυκά είχε υμνήσει μέσα από τη μουσική του..

"Ό,τι θυμάσαι δε βουλιάζει

μη με ξεχνάς που σ΄αγαπώ".

Καλό ταξίδι.....

falimento

#1050 / 15.11.2004, 14:16

Μαρία

Είναι άδικο, άδικο, άδικο να φεύγει ένας νέος άνθρωπος και δη δικός μας από κοντά μας...

Κι όμως δεν έχει φύγει γιατί πάντα θα είναι δίπλα μας, ο φύλακας άγγελος στις δύσκολες στιγμές..

Εύα

Να σαι καλά εκεί που είσαι γιατί ήσουν πολύ καλή για αυτόν τον μάταιο κόσμο...

"Ακόμα κι αν φύγεις

για το γύρο του κόσμου

θα ‘σαι πάντα δικός μου

θα 'μαστε πάντα μαζί

Και δε θα μου λείπεις

γιατί θα 'ναι η ψυχή μου

το τραγούδι της έρημου

που θα σ' ακολουθεί..."

maria16

#1080 / 19.11.2004, 00:58 / Αναφορά
ευχαριστώ για τη συμπαράστασή σας παιδιά...είναι πραγματικά πολύτιμο να ακούς παρηγορητικά λόγια σε τέτοιες στιγμές...

Όμως κάποια πράγματα όσο κι αν περάσει ο χρόνος δε σβήνουν από τη μνήμη μας...

Δεν ήθελα με το κείμενό μου να προκαλέσω τα βλέμματα..

Ήθελα απλώς να κάνω ό,τι μπορούσα για να ξέρει ότι τον θυμάμαι...

Το ελάχιστο μπροστά σε όσα έδωσε σε εμένα αυτός...

Και ήθελα να βρω το θάρρος να του πω αυτή την λέξη που πολλές φορές γέλασα όταν άκουσα από τον ¶ρη και δεν θεώρησα σημαντικόνα την πω...

Να του πω... Σ'αγαπαω..

μαζί με'σένα έχασα έναν φίλο..έναν αδερφό...ένα κομμάτι της ψυχής μου

δε θα σε ξεχάσω ποτέ...