Καλημέρα φίλε Jefferson...
Φυσικά και πρόσεξα πως παρότρυνες το παιδί να μη φοβάται να τραγουδήσει και δυνατά.
Στα πλαίσια του πειραματισμού με τη φωνή αυτό δεν είναι κακό σα συμβουλή.
Η προτροπή πρόταξης του στήθους ίσως παρερμηνευτεί και λάβει κυριολεκτική σημασία για το φίλο μας.Θα μπορουσε να καταλαβει πως εννοείς να τραγουδήσει με το στήθος μπροστά και φουσκωμένο αέρα ή ακόμη και με την αντήχηση της φωνής εκεί.Εσύ βέβαια εννοείς την πρόταξη της αυτιοπεποίθησης φυσικά.
Η αλήθεια είναι πως όταν το σωμα μας νοιώθει μια ανασφάλεια και αβεβαιότητα αυτό μας προκαλεί ''αναστολές'' και ''κόμπους''.Κάποιες φορές αυτές οι αναστολές είναι πραγματικές και ωφέλιμες άμυνες τις οποίες το σώμα ενεργοποιεί για να μας προστατέψει από κάποιο κύνδινο.Κάποιες άλλες είναι απλά κατασταλτικές,αποτρεπτικές και ο κίνδυνος δεν είναι αληθινός.Είναι αποκύημα φάντασμα του νου μας.
Γι αυτό γράφω παρακάτω ή κάπου τεσπα πως όλα έχουν να κάνουν με την αντίληψη που έχει κάποιος για το τραγούδι.
Αν έχεις καλή αντίληψη τότε ξέρεις που να φοβηθείς και πόυ όχι.Αυτό είναι ένα απ τα πρώτα πράγματα που πρέπει να αποκτήσει ο φιλαράκος μας που είναι μόλις 20 κι έχει μια φωνή πολλά υποσχόμενη.
Όσο για την αναφορά στην κατάθεση ψυχής και την ερμηνεία που έγραψα στο προηγούμενο μου ποστ,ήταν η τοποθέτησή μου απένταντι στη φράση σου Αν δεν ξεκινήσεις με το να γουστάρεις αυτό που λέει το τραγούδι και να θες να το δείξεις, δεν θα πας μακριά.
Με τη φράση σου αυτή προφανώς αναφέρεσαι και στην ερμηνεία.Δλδ λες στο παιδί να ''λυθεί'' και ν αφήσει τη φωνή του να εκφραστεί.Αυτό όμως προυποθέτει πως έχει τη φωνή για κάτι τέτοιο.Πχ αν θέλει να τραγουδήσει παθιάρικα ένα τόνο να το κάνει κι όχι να πέσει σε παραφωνίες ή κοκκοράκια.
Στα πλαίσια πάντως πειραματισμού της φωνής μπορεί ο φίλος να δοκιμάσει ότιδήποτε.Αρκεί να το κάνει μια δυο φορές μόνο και αν νοιώσει το λαιμό του να πονά να σταματήσει αμέσως.
Αυτό που έγραψα επίσης δεν το έκανα μόνο για να τοποθετηθώ στην άποψή σου που σε γενικές γραμμές είναι αποδεκτή.Το έκανα για να τονίσω κάτι που από πολλούς παρεξηγείται ειδικά όταν ξεκινούν να μαθαίνουν τραγούδι.
Τότε γίνεται μαι σύγχυση μεταξύ ΦΩΝΗΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ και ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ.Δλδ αυτοί πιστευουν πως αν απλα αφησουν τους εαυτους τους πολυ ελευθερους να εκφραστουν απολυτα αυθεντικα χωρις ιχνος αναστολης θα τραγουδησουν ομορφα.Αυτο όμως είναι εντελώς αναληθές μα και επικίνδυνο.
Κιαναφέρω ως παράδειγμα για να επιβεβαιώσει του λόγου το αληθές το πόσο δύσκολο είναι στη χώρα μας να εντοπίσεις ηθοποιό που τραγουδά καλά.
Αυτά φίλε Τζεφ.