«Amalur» - Haig Yazdjian

Στη χώρα των Βάσκων, αποκαλούν «Amalur» τη «μάνα γη». Στη μουσική χώρα του Haig Yazdjian, το «Amalur» είναι ο πέμπτος καρπός της καλλιτεχνικής δημιουργίας του Αρμένιου στην καταγωγή, εκ Συρίας ορμώμενου και ελληνικής υπηκοότητας δεξιοτέχνη στο ούτι, εξαιρετικής ευαισθησίας μουσικοσυνθέτη και ερμηνευτή. Όπως φάνηκε στην προηγούμενη εργασία του, «Yeraz» εν έτει 2004, ένας κύκλος έκλεισε και ένας άλλος άνοιξε με τη φετινή κυκλοφορία του «Amalur». Ειδικότερα σε ό,τι αφορά τον προσωπικό ήχο του Yazdjian.

Με έντονα αρμένικα και αραβικά παραδοσιακά στοιχεία στην απαρχή («Talar», 1996), εμπλουτισμένα με ξεκάθαρες Jazz ιχνηλασίες και αυτοσχεδιασμούς κατά την πορεία («Garin», 1998, «Beast on the moon», 1999), μέχρι και το «Yeraz», στο «Amalur» ο δημιουργός επιχειρεί ένα βήμα παραπέρα.

Με εφόδια την ώριμη γνώση του ακούσματος που πραγματεύεται και της εξέλιξής του, ο Yazdjian εμπιστεύεται την εμπειρία του Jazz τρόπου, δική του αλλά και των πολύχρονα μόνιμων συνεργατών του. Ετσι, το «Amalur» χαρακτηρίζεται από μία σειρά καινοτομιών. Εξηλεκτρισμένος ήχος (ο Haig χρησιμοποιεί και σε πρώτη δισκογραφική καταγραφή το ηλεκτρικό ούτι (!) που έχει κατασκευάσει), με σαφή Jazz κατεύθυνση, ethnic-pop, funky χρώματα (ενδεικτικά αναφέρουμε το θαυμάσιο «Rudolstad») και… περισσότερα τραγούδια.

Haig Yazdjian

Ο ίδιος ερμηνεύει –το γεγονός δικαιολογεί ξεχωριστό ενδιαφέρον- για πρώτη φορά στα ελληνικά, στίχους των Ηλία Κατσούλη, Ιριδας Λουκά, Νίκου Μωραΐτη, φιλοξενεί την Ελευθερία Αρβανιτάκη, η οποία τιμά τον Yazdjian με μια απόδοση επιπέδου στο «Έρημος» και αφιερώνει μια εξαιρετική σύνθεση στον διάσημο συμπατριώτη του Ara Dinkjian, από τους «Night Ark». Την οποία, τελικά αναλαμβάνει να χαρακτηρίσει με ταξίμι στο ούτι, ο ίδιος ο Ara Dinkjian. Μια στιγμή μοναδική, κατά τη γνώμη μας η κορυφαία του cd…

Το «Amalur» αποτελεί φυσική συνέχεια της μουσικής πορείας και δημιουργίας του Haig Yazdjian και «χαράς ευαγγέλιο» για τους ακροατές, υπό την έννοια ότι εδώ πιστοποιείται και η συνέπεια ενός καλλιτέχνη ως προς τον εαυτό του, μα και το κοινό του. Η αιωρούμενη υπόσχεση, δηλαδή, πως το προσωπικό ταξίδι συνεχίζεται με τόλμη, προς τον ορίζοντα που έχει οραματιστεί και με μοναδικό συμβιβασμό αυτόν της αισθητικής… Επίσης, «αναφορά πορείας» γίνεται, όταν υπάρχει πραγματική ανάγκη ή λόγος. Άλλωστε, η διαρκής επαφή με το κοινό του εκπληρώνεται και με το γνώριμο τρόπο, σε όσους είχαν την τύχη τόσα χρόνια να συνευρεθούν με τον Haig Yazdjian και τις μελωδίες του, είτε στο «Café Asante», νυν «Αλάβαστρον» , είτε οπουδήποτε αλλού (και στο εξωτερικό…) έχει εμφανιστεί.

Το συμπέρασμα;

Το πλήρωμα του χρόνου έφερε το νέο ήχο του Haig μέσω του «Amalur» και της «μάνας γης», τη μουσική, σε ένα τοπίο κορεσμένο από επαναλήψεις και έλλειψη ιδεών. Τα παρόν «Amalur», πραγματικό χάρισμα, ένα δώρο ήχων και δημιουργίας. Η συνέχεια, με προσδοκίες, αναμενόμενη… Εις το επανιδείν!

Υ.Γ. Αν μπορεί να αναφερθεί δίκην «αδυναμίας» μια επισήμανση; Με σεβασμό προς τους στιχουργούς, που εμπιστεύτηκαν τα λόγια τους στον Yazdjian, κατά την προσωπική μας άποψη στις μελωδίες του Haig αρμόζει ατόφια ποίηση για να αποδοθεί το εύρος της έκφρασής τους…

Στο «Amalur», έπαιξαν οι μουσικοί:

Haig Yazdjian : Ούτι, ηλεκτρικό ούτι, ρουμπάμπ
Ara Dinkjian: Ούτι
Νίκος Σιδηροκαστρίτης: Ντραμς
Βαγγέλης Καρύπης: Κρουστά
Πέτρος Βαρθακούρης: Μπάσο (και ηλεκτρικό μπάσο, κιθάρα)
Χάρης Λαμπράκης: Νέυ
Θέμης Νικολούδης: Βιολί
Ιωάννης Κιριμκιρίδης: Πιάνο (και ηλεκτρικό πιάνο, πλήκτρα)
Παντελής Στόικος: Τρομπέτα
Πάνος Δημητρακόπουλος: Κανονάκι
Δημήτρης Θεοχάρης: Πιάνο
Γιώργος Κοντογιάννης: Λύρα
Δημήτρης Γιαννόπουλος: Σαξόφωνο
Νίκος Παραουλάκης: Νέυ
Vahan Galstyan: Ζουρνά, σέβι