Η κατασκευή pop stars: Hi 5

«Από το Α στο Β και πάλι από την αρχή»
Αντι Γουόρχολ

Ετσι βίωνε ο Πάπας της ροκ το σταριλίκι στα σέβεντις. Την ίδια περίοδο που ο Μάνος Χατζιδάκις εξηγούσε πόσο ταιριάζει ο Φλωρινιώτης με το τσέμπαλο. Πίσω στο παρόν, οι Hi 5, ύστερα από ένα κοπάνημα και «ουάου -τσίριγμα- πέρασα», είναι οι πρώτες Spice Girls α λα ελληνικά και μπαίνουν χορεύοντας στις τηλεοράσεις σας και τη stardom καινούργια εποχή.

Πριν από αυτήν, στην Ελλάδα γινόταν κανείς ποπ σταρ γιατί κάποιος τον γούσταρε και τον προωθούσε ή έκανε τυχαία ένα σουξέ. Τώρα, στο πλαίσιο του «εκσυγχρονισμού» και εδώ, ολόκληρα ποπ συγκροτήματα στήνονται με τα «υψηλά βρετανικά στάνταρντ», πλήρη «τηλεοπτική» διαφάνεια και αξιοκρατία!

Στην καινούργια βελτιωμένη και παγκοσμιοποιημένη οικονομία της show biz, ένα συγκρότημα δεν είναι απλώς ένα συγκρότημα, αλλά μια επένδυση. Στο εξωτερικό εδώ και αρκετά χρόνια οι παραγωγοί αποφάσισαν πως, κυνηγώντας το επόμενο μεγάλο ποπ συγκρότημα -που δεν ξέρεις τι θα σου βγει στο μέλλον-, απλώς γερνάνε πιο γρήγορα. Ξέρουν από την πρώτη στιγμή που τους ανακαλύπτουν πως νομοτελειακά θα διαλυθούν. Και ανησυχούν συνεχώς για το πότε. Πότε τα μέλη θα τσακωθούν μεταξύ τους ή θα ντελαπάρουν οι πωλήσεις σε μια απότομη στροφή στην ποιότητα, τον πειραματισμό ή στα σκληρά ναρκωτικά, πότε κάποιος από τα μέλη θα χωρίσει ή θα παχύνει, θα βαρεθεί, θα την ψωνίσει ή απλώς θα γεράσει για να χοροπηδάει και ν' αρέσει στα πιτσιρίκια και θα θέλει σόλο καριέρα.

Δεν ξέρω αν αυτό θα καθησυχάσει καθόλου τους μουτζαχεντίν της «βαριάς κουλτούρας», αλλά τα ποπ συγκροτήματα, όπως οτιδήποτε ποπ, έχουν ημερομηνία λήξης. (...) Γι' αυτό και οι «παραγωγοί» τους αναγκαστικά θα περνούσαν και στην Ελλάδα από το στάδιο του τροφοσυλλέκτη -που βγαίνει και μαζεύει ό,τι «φρούτο» βρει- στη μαζική παραγωγή, όπου τα «φρούτα» θα καλλιεργούνται συστηματικά για να μην «ξεμένει» η αγορά και να μην πέφτει η ποιότητα.

Οπότε, μοντάρουν το συγκρότημα που χρειάζονται μόνοι τους, με τις δικές τους προδιαγραφές, και στην πρώτη στραβή ξεκαθαρίζουν στα μέλη τους πως στην επόμενη θα διαλυθούν στα εξ ων συνετέθησαν και θα στηθεί καινούργιο.

Στην πορεία, η πιο γλυκιά φωνή του ελληνικού τραγουδιού μεταμορφώνεται δυστυχώς στον εισαγγελέα Μουρατίδη. Με στοιχεία δανεισμένα από άπειρους διευθυντές γυναικείων φυλακών των ελληνικών ταινιών, και μάλλον περισσότερο χάριν τηλεθέασης παρά ελέγχου ποιότητας του προϊόντος.

Κάπως έτσι οι δισκογραφικές εταιρείες παραγωγής αρχίζουν να ανταλλάσσουν σταυρωτά φιλάκια στον αέρα με την τηλεόραση, το Fame ζευγαρώνει με το Flashdance και ιδού το «Να η Ευκαιρία» σε κλίμακα «Η διάσωση του στρατιώτη Ράιαν», με ολόκληρους λόχους από πιτσιρίκες να ορμάνε να καταλάβουν το λόφο Διασημότητα, χύνοντας αίμα, δάκρυα και ιδρώτα.

Τελικά, από τον Φλωρινιώτη στις Hi 5, πέντε παγιέτες δρόμος. Και τριάντα χρόνια. Το «Πειράζει που είμαι μεγάλη φίρμα, πειράζει; Οχι δεν πειρααάζει...» έγινε το (μεταξύ μας, πολύ καλύτερο) «Ξέρω τι ζητάω...» και σύντομα οι ιστορικοί του lifestyle θα ψάχνουν να βρουν ποιος ήταν ο πρώτος Ελληνας Pop star: Ο Αττίκ ή ο Φλωρινιώτης; Ο Βοσκόπουλος ή ο Νταλάρας; Και ποιος ο μεγαλύτερος: Ο Σάκης ή ο Ανδρέας; Ποιος Ανδρέας; Ο πιο ποπ και ο πιο σταρ απ' όλους.