Ταυτόχρονα

Σε μιαν άλλη άκρη του κόσμου
κάτι θα βλέπεις, ίσως να γελάς,
ίσως να φοβάσαι, να ησυχάζεις.
Τώρα θα κοιμάσαι,
μ’ ένα κομμάτι του εαυτού σου που αγάπησα
κρυμμένο κάτω απ’ τα σκεπάσματα
κι έν’ άλλο χαμένο μες στη νύχτα.

Αυτό που χάσαμε δεν ξαναβρίσκεται έτσι απλά...
Θέλει Υπομονή, Ελπίδα, Στέρηση...
και μια ψυχή που να φωνάζει «Αγαπώ!»
Τέτοιες στιγμές δεν έρχονται από μόνες τους,
αυτά τα βράδια δε μοιάζουν με κανένα άλλο.
Κι όλη η σιωπή που σώσαμε
μέσ’ από το χαμό του κόσμου
δε μαζεύεται εύκολα ξανά.

Θέλει να πιστέψεις
πως μέσα στα κενά μπορεί να κρυφτεί ένα όνειρο
κι απ’ το «τίποτα» κάτι να φεγγίσει

κι από τη νύχτα αυτή την αδειανή
μια ελπίδα για ομορφότερη ζωή να λάμψει
και να σε ξενυχτήσει.