Ειναι φορες που δεν βγαινουν οι λέξεις....
ή ίσως να μην μπορείς να τις διαλέξεις σωστά......
ειναι φορές που αφήνεις την μουσική να μιλήσει....
η μελωδία και ο στίχος να γίνουν η φωνή σου.....
αφήνεις ένα τραγούδι να παίζει υποκρουση στο κάθε σου συναίσθημα.....
προσπαθείς να ξεφύγεις απο την κοινοτυπία και εκει καταλήγεις πάντα....
προσπαθείς να μην φανεί πως αισθάνεσαι....και το τραγούδι σε τραβάει μαζί του....
λες " δεν θα εξαρτηθώ" και στην ποιο γλυκία εξάρτηση πέφτεις.....
πιστεύεις οτι δεν αγαπάς....και πιάνεις τον εαυτό σου να ταυτίζεται με τον στίχο.....
το παίζεις δυνατός....αλλά έχεις ένα παιδί μέσα σου.....
γελάς και κλαίς για καθε αφορμή.....
δεν βλέπεις τέλος έχεις χάσει την αρχή....
λατρεύεις να λατρευεσαι....
πεισμώνεις....΄κάνεις σαν μικρό παιδί....
και πάλυ γελάς.....με ενα γέλιο τοσο αληθινό που τρομάζει...
και ζεις την καθε στιγμη.....
ρουφάς τα λεπτά αχόρταγα.....
και νιωθεις μισός όταν είναι μακρυα....
και τόσο ολοκληρος δίπλα....
είσαι μαζί.....γίνεσαι μέρα με την μερα ένα.....
μιαζεις μαζί μου.....αρχίζω να σου μιάζω.....
και όταν τελειώσουν τα λόγια.....αρχίζει η μουσική....
και όταν η μουσική σταματήσει αρχίζουν τα φιλιά....
και οι μέρες περνούν......
Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο
#16635 / 04.10.2008, 20:29 / Αναφορά Ναταλάκι μου είναι πολύ ωραίο! |