Εξερευνώντας με τους Lathos Pathos

Γράφει ο John Deos (Deos)
33 άρθρα στο MusicHeaven

Βασίλη, ποιες ήταν οι μουσικές σου επιρροές που σε ώθησαν στο τραγούδι;

Β: Σίγουρα το κίνημα του εντέχνου της Θεσσαλονίκης της δεκαετίας του ’90, που μας μάγεψε όλους…Έτσι αρχίσαμε να βγάζουμε τα μεράκια μας και τους έρωτές μας όταν ήμασταν 19-20 χρόνων.

Θυμάμαι τις πρώτες συναυλίες του Παπάζογλου ειδικά στο Λυκαβηττό, που ήταν μαγικές. Αυτό κράτησε φυσικά για χρόνια και κρατάει ακόμα.

Όμως προηγουμένως υπήρξε αγάπη και πολλά ακούσματα από τα Blues, την παλιά Rock & hard Rock. Εξάλλου και τα πρώτα σχήματα στα οποία συμμετείχα, τέτοια μουσική έπαιζαν. Μεγάλη αγάπη οι Led Zeppelin, οι Pink Floyd και όλα εκείνα τα συγκροτήματα της δεκαετίας του ’70 που μας έχουν μπολιάσει με τις μελωδίες, τους στίχους και ενέργεια τις εικόνες και τα συναισθήματά τους.

Ήταν μια μόδα τότε που ξεκινούσες η δημιουργία του συγκροτήματος;

Β: Δεν ξέρω αν ήταν μόδα ή απλά κάναμε αυτό που μας έβγαινε. Θέλαμε να παίξουμε μουσική και παίζαμε. Μη φανταστείς όμως ότι ήταν εύκολα τα πράγματα όπως τώρα, με την έννοια του ότι ο σημερινός πιτσιρικάς έχει και την τεχνολογία με το μέρος του, με τα καλά και τα κακά της. Τότε έπαιρνες μια κιθάρα και ανά πάσα στιγμή έκανες το σπίτι σου προβάδικο με οποιοδήποτε αυτοσχέδιο μέσον και ο μόνος στόχος ήταν να βγάλεις αυτό που είχες μέσα σου. Ή αργότερα θυμάμαι κάτι παρακμιακά studio με τρελή βιοποικιλότητα.

Ξεκίνησες αρχικά ως κιθαρίστας και μετά προέκυψε η προσωπική δημιουργία;

Β: Ναι σαν κιθαρίστας ξεκίνησα, μέσα στη γενική πώρωση του ’80 και αφού προηγήθηκαν 4 χρόνια κλασσικής κιθάρας. Αργότερα, όταν φτιάξαμε το πρώτο σχήμα, τους Icarus Flies Back το 1987 άρχισα να γράφω 1-2 τραγούδια. Έπειτα ήρθαν οι Ερήμην, Άρης Τόμας, οι Βαβέλ 69 και κάποιες συμμετοχές σε ηχογραφήσεις demo άλλων καλλιτεχνών. Από κει και πέρα 12 χρόνια σαν κιθάρα και φωνή σε λαϊκά σχήματα που με δίδαξαν πολλά.

Έφη οι δικές σου επιρροές ποιες είναι;

E: Αν και σε μικρή ηλικία, 10-12 χρόνων, άκουγα τα Σμυρνέικα της Γλυκερίας, η πρώτη μου κασέττα ήταν των Motörhead το No Remorse και μέχρι και την 1η Λυκείου άκουγα Metal (Metallica, Megadeth, ACDC). Μετά ανακάλυψα το Σιδηρόπουλο και τις Τρύπες και σιγά σιγά άρχισα να ακούω ελληνικά. Μετά τα 20 ανακάλυψα το ρεμπέτικο, κάποια έντεχνα και γενικά πλέον το ψάχνω συνεχώς.

Το είδος μουσικής λοιπόν που ακολούθησες επαγγελματικά δεν είχε καμία σχέση με αυτά που άκουγες.

E: Απολύτως καμία, γιατί τότε δε το σκεφτόμουν επαγγελματικά. Άρχισα να τραγουδώ στα 25, όπου τότε τα ακούσματά μου ήταν έντεχνα, όπως Μάλαμας, Παπάζογλου, Παπακωνσταντίνου. Καλό είναι πάντως να ανοίγεις το μυαλό σου, να ακούς πολλά, να αξιολογείς το κάθε είδος ξεχωριστά και μετά να παίρνεις κομμάτια απ’ το καθένα και να βγάλεις ένα πολυσυλλεκτικό αποτέλεσμα. Έχουμε βαρεθεί να ακούμε συνέχεια τα ίδια και ψάχνομαι κι αλλού, πράγμα που το βλέπω και στον κόσμο πια.

Ποιο είδος χρειάζεται ανάπτυξη στην ελληνική μουσική; Τι έχει μείνει πίσω και χρειάζεται να του δώσουμε ώθηση;

B: Αυτό που ο καλλιτέχνης παίζει και βγαίνει από την ψυχή του. Να μην παίζει εννοώ με συνταγές για να φτάσει κάπου συγκεκριμένα.

Ε: Ελευθερία χρειάζεται.

Άρα δε μιλάτε για συγκεκριμένο είδος, αλλά για μουσική νοοτροπία.

Β: Ακριβώς. Ο κόσμος έχει γενικά ανάγκη από αλήθεια.

Ε: Πρέπει να φύγουμε και από τις πολλές ταμπελίτσες που μπαίνουν. Αυτές είναι οι φόρμες που μας καταστρέφουν στην τελική. Ευτυχώς ο κόσμος ψάχνεται και ειδικότερα μέσα από το internet, όπου ίσως να μην πουλήσεις τη μουσική σου από κει, αλλά θα ακούσεις πολλά και διάφορα από ανθρώπους που έχουν ιδέες.

Β: Θέλω να σημειώσω ότι συγκριτικά με τις δεκαετίες ’80 και ’90, τα παιδιά που ξεκινούν τα τελευταία χρόνια έχουν μεγάλη μουσική παιδεία. Αν πας σε μουσικές σκηνές και ακούσεις σχετικά «άγνωστα» ονόματα, ενδεικτικά να αναφέρω το Θέμο Σκανδάμη ή το Δημήτρη Αρναούτη, θα παρατηρήσεις ότι δεν έκατσαν απλά να γράψουν. Έχουν ψαχτεί και δε ζητούν το σταριλίκι.

E: Μα και το είδος της μουσικής είναι τέτοιο που δεν μπορεί να υποστηρίξει σταριλίκι. Εκτός αν πας και κάνεις καραγκιοζιλίκια. Αλλά δε μιλάμε γι’ αυτό. Μιλάμε για μουσική και όχι show.

Ας μιλήσουμε για τη δική σας μουσική και την εξέλιξή της. Έφη ξεκίνησες με το Βασίλη από το σχήμα των Καθώς Πρέπει. Τι έχει μεσολαβήσει από τότε μέχρι την τελική διαμόρφωση των Lathos Pathos;

Ε: Να τα πάρουμε από την αρχή. Η γνωριμία με το Βασίλη ξεκίνησε μέσω της Κωνσταντίνας Κυριαζή, η οποία παίζει βιολί και είναι κοινή φίλη μας. Είχαμε ξεκινήσει ένα σχήμα για να παίξουμε τα τραγούδια του Βασίλη, όπου παρεμπιπτόντως δεν υπάρχει στους Lathos Pathos κανένας σήμερα εκτός του Δημήτρη Παπαδάμη στο ακκορντεόν. Από την πρώτη στιγμή που άκουσα τα τραγούδια, τα οποία ήταν σε πρώιμο στάδιο, διαισθάνθηκα ότι κάτι υπήρχε πίσω από αυτά και πίστεψα σε αυτά.

B: Ήταν μια περίοδος που είχαμε πάθος και λαχτάρα να παίξουμε, αλλά ήταν και η χημεία της παρέας που βοηθούσε. Ήρθε η Μαρία Πλουμή στο λαούτο και η Εύη Κανέλου στα κρουστά. Αυτό που γινόταν στην 5άδα των Καθώς Πρέπει ήταν μια ζύμωση κι εκδήλωση μιας φλόγας.

E: Υπήρχε αυτό το κάτι που δεν είχε πάρει όμως την τελική μορφή του. Πάντα κάτι έλειπε.

B: Ήμασταν κι ανασφαλείς τότε. Δεν ήταν εύκολο να βγεις να παίξεις δική σου μουσική.

Πώς προέκυψε η ονομασία Καθώς Πρέπει και στη συνέχεια Lathos Pathos;

B: Το «Καθώς Πρέπει» δεν προτείνει τον καθωσπρεπισμό. Σημαίνει ότι κάτι προσπαθεί να γίνει όπως πρέπει. Συνταγή φυσικά δεν υπάρχει να δώσω, γιατί δεν ξέρω κι εγώ πώς πρέπει να γίνονται τα πράγματα, αλλά καμιά φορά βλέπω πως δεν πρέπει να γίνονται. Το Lathos Pathos είναι λίγο περιπαικτικό. Πόσο Λάθος μπορεί να είναι ένα Πάθος και που μπορεί να σε οδηγήσει κάτι που είναι παθιασμένο και αληθινό.

E: Σε πόσα λάθη…

Β: Μπορεί να σε μάθει κάτι τελικά; Μπορεί να σε φέρει σε μια ισορροπία; Είναι πολύ λάθος; Μήπως αν κάνεις ένα μικρό λαθάκι τώρα αποφύγεις ένα μεγαλύτερο αργότερα; Μήπως χρειάζεται να αφήνεις τον εαυτό σου λίγο ελεύθερο να μάθει από την ίδια τη ζωή ώστε να απελευθερώσεις κάτι στην πορεία αν το έχεις μέσα σου;

Σωστό Πάθος υπάρχει;

B: Βέβαια, η ίδια η ζωή είναι ένα σωστό Πάθος.

Ε: Το Πάθος μόνο του είναι σωστό. Αυτά που κάνεις ίσως είναι Λάθος. Χωρίς Πάθος είσαι νεκρός. Είναι πολύ σημαντικό, από το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο. Απλά κάποιες φορές σε παρασύρει και κάνεις λάθη.

Αλλά κι αυτό δεν είναι απολύτως κακό, γιατί μαθαίνεις συχνά απ’ τα λάθη σου.

Γιατί Lathos Pathos με λατινικούς χαρακτήρες;

B: Μου φαίνεται πιο international (γέλια)

Ε: Είχαμε κάνει μια συζήτηση με το στιχουργό Μιχάλη Μπουρμπούλη όταν ήμασταν ακόμα Καθώς Πρέπει μιλώντας για την κατάσταση στη δισκογραφία και την έλλειψη υποστήριξης. Το συμπέρασμα λοιπόν ήταν ότι χρειάζεται να έχεις ένα όνομα που να αποτελεί και σλόγκαν, ώστε να σου μένει και σαν εικόνα. Οπότε το Lathos Pathos σου μένει, δεν είναι απλές ελληνικές λέξεις γραμμένες. Η εικόνα του είναι αυτή, η έννοια του βέβαια είναι άλλη.

Πριν περάσουμε στα επιμέρους τραγούδια, ας υποθέσουμε ότι είμαστε σε ένα δισκοπωλείο και κάποιος κοιτάει το cd σας, το οποίο δεν το έχει ξανακούσει ποτέ. Πώς θα του περιγράψετε το περιεχόμενο;
E: Θα του έλεγα ότι κινείται στα πλαίσια του λεγόμενου «έντεχνου» με επιρροές από παραδοσιακό, Blues, Rock.

B: Όπως δηλώνει και ο τίτλος είναι «λάθος πάθος». Προσπαθούσα και προσπαθώ να βγει ένας νέος ήχος από όλα αυτά που έχω βιώσει. Αν και θα ήθελα να καταφέρω να ακουστεί στο cd πραγματικά ένας καινούριος ήχος, μια καινούρια μορφή εν τούτοις τα τραγούδια που έχω γράψει προσπάθησα να τα ενορχηστρώσω με τον τρόπο που μου προέκυψε στην πορεία. Δηλαδή δεν ήθελα να κολλήσω στη λογική αυτό να ακουστεί έντεχνο, το άλλο να ακουστεί κάπως αλλιώς. Ό,τι μου βγήκε απ’ την ψυχή και το μυαλό το κατέθεσα εκεί πολλές φορές αφήνοντας τον ίδιο τον στίχο ή τον ήχο να με οδηγήσει στην ενορχήστρωση, το remix ή ακόμα και σε πειραματισμούς με τις κυματομορφές.

Πήρα στοιχεία από Blues, Reggae, Latin, afro, από άλλα είδη, από την παράδοση φυσικά.  Βάση μου ήταν οι στίχοι, γιατί  γράφτηκε επάνω τους η μουσική. Βέβαια πιθανώς να προηγείται τελικά ο ήχος αλλά αυτό ανήκει σε άλλη συζήτηση..

Ας ακούσουμε λοιπόν 2-3 σκέψεις για κάθε κομμάτι και πώς προέκυψε η δημιουργία τους.

B: Το ομώνυμο “Lathos Pathos” είναι ένα τραγούδι που κυκλοφορούσε μέσα στο κεφάλι μου συνέχεια, από τότε που δημιουργήθηκε το σχήμα, όπου είχαν ενταχθεί και οι Δημήτρης Βασιλείου & Καίτη Ζαραβέλα στις φωνές. Ήταν ένα τραγούδι που με έβαζε να περπατάω μέσα στη  σκοτεινιά περιμένοντας την αυγή. Φαντάσου μια αστυνομική ιστορία που ψάχνει ο ντέντεκτιβ την άκρη της υπόθεσης. Θα την βρει άραγε?

Τα «Παραμύθια της ζωής» σε στίχους της Πηγής Καφετζοπούλου, μου έδωσαν ένα παραμύθι. Όπως λέει κι ο στίχος «μοιάζει σωστή η λογική μα είναι λειψή η αλήθεια, ό,τι σου λείπει μάθε το από τα παραμύθια».

Το «Παγώνω το χρόνο» σε στίχους emaki, είναι ένα αληθινά ερωτικό τραγούδι, το οποίο αν και είναι μια bossa, έχει στοιχεία ύφους από ελαφρολαϊκό του ’70 και ολίγο Pop από ’80.

Το «Σε ξέρω» έχει γραφτεί πάνω στο καράβι για την Αντίπαρο για τη γυναίκα μου τη Χρυσούλα. Είναι από τα λίγα τραγούδια που μου έχει έρθει ο στίχος και η μουσική ταυτόχρονα.

Το «Ψάχνει η Βροχή τη Μέρα», είναι το πρώτο που έχω γράψει απ’ όλα του δίσκου, όταν ήμουν ακόμα στο στρατό, πριν από 12 χρόνια. Η βροχή και το δάκρυ, κάθαρση και λύτρωση.

Η «Μικρή Χαρά» σε στίχους του Αργύρη Ολοκτσίδη, νομίζω ότι ταιριάζει στην Έφη πάρα πολύ, ίσως περισσότερο απ’ όλα. Το έγραψα σε περίοδο χαράς.

Των «Θεών η βούληση» είναι ένα βαρύ τραγούδι σε στίχους της Μαρίας Πλουμή που μιλά για το χωρισμό. Είναι ένα μείγμα λαϊκού με Blues.

Και το «Αγκάθι» είναι γεμάτο εικόνες. Είναι ένα έντεχνο τσιφτετέλι, λίγο πειραγμένο, σε στίχους επίσης της Μαρίας Πλουμή

Η «Μονεμβασιά» σε στίχους της margo είναι κι αυτό ένα τραγούδι γεμάτο εικόνες, όπου για όποιον έχει πάει στη Μονεμβασία ίσως του θυμίζει κάτι.

Το «Ερωτικό» σε στίχους της Πηγής Καφετζοπούλου, με πάει σε μια παραλία, με πιοτί, φωτιά και μαζεμένους κάποιους να αυτοσχεδιάζουν και να παίζουν για τον έρωτα.

Το «Μήνυμα» γράφτηκε με αφορμή τις προπέρσινες φωτιές και με όλα όσα βλέπεις να αναδομούνται και να ευτελίζονται μέσα στον κόσμο που ζούμε και την ίδια μας τη ζωή. Όσο χειρότερο γίνεται το μέσα μας, τόσο χειρότερο θα γίνεται και το έξω μας.

Ενώ οι κανονικές σας δουλειές είναι πολύ διαφορετικές από τη μουσική, τι στόχο έχει η δισκογραφική δουλειά αυτή τη δεδομένη στιγμή;

E: Γενικά όταν κάνεις μια δουλειά γραφείου ή κάτι αντίστοιχο κι έχεις μέσα σου πράγματα που θες να εκφράσεις καλλιτεχνικά, με κάποιο τρόπο πρέπει να τα εκφράσεις και δημιουργείται αυτόματα αυτή η ανάγκη. Δεν είναι κάτι εσωστρεφές, σκοπός είναι να βγει προς τα έξω όπου μπορεί να συναντήσει ανθρώπους που η μουσική σου θα τους εκφράσει και αυτούς. Κατά τη γνώμη μου, η δισκογραφική δουλειά έχει την ιδέα της κοινοποίησης, του μοιράσματος, παρά να βγάλεις λεφτά και να γίνεις γνωστός. Τώρα αν αυτό πάει καλά, ίσως το επόμενο βήμα να είναι πιο εύκολο και να σε βοηθήσει καλλιτεχνικά να συνεχίσεις αυτό που κάνεις.

B: Συμφωνώ απόλυτα και συμπληρώνω ότι αν κανείς πάει πίσω χρονικά, είναι εύκολο να σκεφτεί ότι όλα αυτά τα τραγούδια που έφτασαν στα αυτιά μας τα αγαπήσαμε και μείνανε στη θύμησή μας τα γνωρίσαμε όχι μόνο μέσω των live αλλά μέσω ενός δίσκου. Ναι μεν λοιπόν η δισκογραφία έχει πάρει την κατιούσα, αλλά νομίζω ότι είναι καλό να είσαι μέσα σε αυτήν, πρώτα σίγουρα για τη δική σου ικανοποίηση αλλά και την περαιτέρω κοινοποίηση, όπως είπε η Έφη, ενός ολοκληρωμένου έργου. Εύχομαι κάποτε να ανανήψει, να αποσυρθούν οι φραγκοφονιάδες άσχετοι με την μουσική των δισκογραφικών και να επιστρέψουν οι μουσικόφιλοι παραγωγοί και λοιποί συνεργάτες.

Ο κόσμος που κινείται αναφορικά σε μουσικά ρεύματα?

B: Πλέον προς όλα τα ρεύματα, αλλά η πίτα είναι κάπως μοιρασμένη διαφορετικά. Ένα μεγάλο μέρος του κόσμου κινείται προς το Mainstream & το σκυλοPop, το οποίο είναι πιο εύκολο προς κατανάλωση και διαρκεί λίγο.

Ε: Δεν μπορεί ο κόσμος να προβληματίζεται και στη μουσική. Έχει τόσα πράγματα να προβληματίζεται. Απλά θέλει να χαζεύει. Αυτό δεν είναι θετικό, γιατί το ότι κάτι είναι δύσκολο δε σημαίνει κι ότι δε σου προσφέρει.

Δεν μπορεί να υπάρξει ανάλαφρο έντεχνο;

Ε: Μπορεί, αλλά θα χάσει το πραγματικό του νόημα. Γιατί ενώ μουσικά μπορεί να είναι κοντά, στιχουργικά θα χάσει από άποψη εννοιών.

Β: Να σου κάνω κι εγώ μια ερώτηση;

E: Μάλιστα (γέλια)

B: Η Φραγκοσυριανή σ’ έχει προβληματίσει;

E: Όχι

B: Γιατί έχει μείνει η Φραγκοσυριανή στην ιστορία και παίζεται συνεχώς επί δεκαετίες από όλους; Και άνθρωποι τρώνε και ψωμί από το παλιό λαϊκό;

E: Γιατί ήταν σε άλλες εποχές γραμμένη η Φραγκοσυριανή.

Β: Ο Βαμβακάρης έγραψε αυτό που ζούσε και αυτό που πίστευε.

E: Πιστεύω ότι μουσικά στάθηκε.

B: Και στιχουργικά κατά τη γνώμη μου.

E: Ας τσακωθούμε (γέλια)

B: Ναι ναι ας τσακωθούμε! Βασικά οι ρεμπέτες έγραφαν ιστορίες που ζούσαν.

E: Και φυσικά τα τότε ερεθίσματα ήταν τελείως διαφορετικά από τα σημερινά. Οπότε αν έβγαινε μια Φραγκοσυριανή τώρα είναι σίγουρο ότι δε θα έλεγε και πολλά πράγματα. Τώρα τα ερεθίσματα είναι περισσότερα και δυστυχώς υπάρχουν δύο δρόμοι, της αρετής και της κακίας. Ή θα πας στον εύκολο δρόμο που απλά κλείνεις διακόπτες και χορεύεις ή θα κάτσεις να σκεφτείς και λίγο παραπάνω, ότι δεν υπάρχει μόνο ο έρωτας και ο χωρισμός, αλλά πολλά πράγματα μέσα σ’ αυτή τη διαδικασία και είναι καλό να τα αναγνωρίζεις και να τα σκέφτεσαι. Απλά υπάρχουν άνθρωποι που δεν αντέχουν να σκέφτονται.

B: Θα σου κάνω λοιπόν και δεύτερη ερώτηση (γέλια). Το «Όλο Ταξιδεύω» του Πάνου του Ράπτη σε έχει προβληματίσει;

E: Ναι, πάρα πολύ.

B: Γιατί;

E: Γιατί βλέπει το χωρισμό και από άλλο μάτι. Βλέπει κάποιες πτυχές τις οποίες έχουμε ζήσει οι περισσότεροι που έχουμε μπει σ’ αυτή τη διαδικασία κι εκφράζουν κάποιες ευαισθησίες που είναι αληθινές.

Β: Ναι αλλά για το χωρισμό μιλάει και μόνη σου λες ότι εκφράζει ευαισθησίες αληθινές. Γιατί σήμερα παρατηρούμε ορισμένα έντεχνα τραγούδια που προσπαθούν να ακολουθήσουν μια συνταγή προβληματισμού μόνο και μόνο για να σε κάνουν «και καλά» να προβληματιστείς χωρίς νόημα και έχοντας την «ευαισθησία» για αφορμή και αιτία. Νομίζω ότι δεν έχει έρμα αυτό.

E: Υπάρχει μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στο «και καλά» και στην πραγματική έκφραση.

Μπορείς να αυξήσεις την ποιότητα στην ποσότητα; Ή είναι δυο έννοιες που δε συναντιόνται;

B: Είναι καθαρά θέμα έμπνευσης, βιωμάτων και φυσικά ταλέντου.

Εσύ υπό ποιες συνθήκες εμπνέεσαι συνήθως;

B: Έρχεται από μόνο του.

E: Από την καθημερινότητα.

B: Περισσότερο από βιώματα και από τη φύση. Μάλιστα ένα από τα όνειρά μου είναι να καταφέρω να φτιάξω ένα δίσκο με οργανικά τραγούδια.

Ένα soundtrack ίσως;

B: Δεν ξέρω αν είμαι στο επίπεδο ακόμα για να φτιάξω soundtrack, πάντως οργανικά τραγούδια έχω στο συρτάρι μου.

Εύχομαι κάποια στιγμή να βγουν από κει μέσα.

Έφη ποιες φωνές ξεχωρίζεις σήμερα και ποιους δημιουργούς;

E: Από Έλληνες, ξεχωρίζω τη Γιώτα Νέγκα που θα μπορούσε να είναι η Αλεξίου της εποχής μας, τον Αλκίνοο και το Μάλαμα, παρότι δεν είναι τραγουδιστής, η χροιά της φωνής του όμως με συγκινεί πάρα πολύ.

Σε ξένους, η Lila Downs είναι η αγαπημένη μου φωνή,  η Mercedes Sosa επίσης από τα παλιά..

Σε δημιουργούς μπορώ να πω ο Μάλαμας, ο Παπακωνσταντίνου και ο Βασίλης Σαλταγιάννης (γελια).

B: Πάρτε την από δω (γέλια).

E: Έχω πολύ καιρό να ακούσω στην Ελλάδα κάτι να με εντυπωσιάσει.

Αξιόλογοι δημιουργοί κι ερμηνευτές που ίσως δεν προωθούνται. Πόσο σημαντικές είναι οι δημόσιες σχέσεις;

Β: Αρκετά. Θεωρώ ότι οι δημόσιες σχέσεις χρειάζονται για να μπορέσεις να γίνεις γνωστός με τα χρόνια. Το βασικό βέβαια είναι να έχεις ποιότητα και αυτό που κάνεις να είναι αληθινό, αλλά καλώς ή κακώς πρέπει να το κυνηγήσεις κιόλας. Είναι κουραστικό πάντως να τα κάνει όλα ένας καλλιτέχνης έως ψυχοφθόρο.

E: Να προσθέσω για την προηγούμενη ερώτηση τη Μάρθα Φριντζήλα και τον Κραουνάκη.

(γέλια)

B: Επίσης το ίντερνετ που βοηθάει πάρα πολύ, είναι πλέον καθοριστικός παράγοντας. Εμείς κάναμε αρκετά βήματα  μέσω αυτού. Γνωριστήκαμε μέσω του MusicHeaven, επικοινωνήσαμε και ήρθαμε σε επαφή με κόσμο και γενικά βοηθηθήκαμε αρκετά, φτιάξαμε ιστοσελίδα στο myspace. Όταν ψάχνεσαι με τον κόσμο, κάποια στιγμή θα σε ψάξει κι αυτός.

Μετά το cd τι προβλέπετε;

E: LIVE !

Β: Πολλά live! Μετά τη συμμετοχή μας στο 5ο Live του MusicHeaven και στις 27 Μαΐου μια εμφάνιση στον Πυρήνα, ακολουθεί μια ακόμα στο Μπαράκι του Βασίλη στις 4 Ιουνίου.

Ο δίσκος είναι άλλη μια σημείωση στο βιογραφικό του καλλιτέχνη αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο ή έχει αυθύπαρκτη αξία;

B: Σίγουρα έχει αυθύπαρκτη αξία με τουλάχιστον δύο διαστάσεις που κάπου τέμνονται. Έχει αξία για πρώτα μένα γιατί αποτελεί κατάθεση ψυχής. Αν έχει αξία και για τους άλλους, θα το κρίνουν αυτοί.

E: Εγώ θεωρώ ότι είναι παιδί, έχει δική του αξία από μόνο του. Έχει οντότητα. Η πορεία που θα ακολουθήσει είναι ανάλογη αυτής, όπως μεγαλώνεις και φροντίζεις ένα παιδί.

Βασίλη πολλές εμπειρίες φέτος. Πρωτόγνωρες εμπειρίες. Σε ταινία συμμετείχες, δίσκος βγήκε, πατέρας έγινες.

E: Ποδόσφαιρο έπαιξε (γέλια). Αυτό ήταν εμπειρία του ποδοσφαίρου, όχι του Βασίλη.

B: Το ότι έγινα πατέρας είναι απερίγραπτο συναίσθημα. Μάλιστα αυτό μπορεί να στο επιβεβαιώσει και ο μπασίστας μας ο Μάκης Χαρίτος που έγινε κι αυτός πρόσφατα πατέρας.

E: Καλέ γίναμε όλοι γονείς σ’ αυτό το συγκρότημα (γέλια).

Αυτόματα γίνεσαι πιο ώριμος και υπέυθυνος;

B: Βλέπεις να έχω γίνει πιο ώριμος; (γέλια)

Καθόλου, μπορώ να πω, γι’ αυτό σε ρωτάω. (γέλια)

B: Τέλος πάντων, δεν ξέρω αν θα γίνω πιο ώριμος. Πάντως σίγουρα σου ενεργοποιούνται πράγματα που πρέπει να ακολουθήσεις. Από τη μια είναι η δυσκολία, αλλά από την άλλη είναι πολύ μεγάλη χαρά.

Ένα μήνυμα προς τους αναγνώστες;

B: MusicHeaven βάστα γερά και θα γίνουν ωραία πράγματα.

E: Εκτιμούμε πάρα πολύ γενικά για όλα όσα έχουν γίνει και είμαστε εδώ για σας.

http://www.myspace.com/lathospathos

Φωτογραφίες: moka