Σημαντικοί λαϊκοί Δημιουργοί: Μέρος Β

Γράφει το μέλος ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΠΟΥΖΗΣ (tago)
9 άρθρα στο MusicHeaven

Στην ουσία πρόκειται για βιογραφίες, μέσα από τις οποίες μαθαίνουμε γενικά στοιχεία τόσο για την ζωή των δημιουργών αυτών, όσο και για το έργο τους. Έτσι λοιπόν, στο πρώτο μέρος είχαμε ασχοληθεί με δύο σημαντικούς ανθρώπους της μουσικής που δεν είναι άλλοι από τους Γιώργο Μητσάκη και Μπάμπη Μπακάλη.

Σε αυτό το άρθρο θα ασχοληθούμε με δύο ακόμα δημιουργούς που πιστεύουμε πως παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, έχοντας πάντα κατά νου πως δε πρόκειται για ολοκληρωμένες βιογραφίες ή απόλυτες αναφορές του έργου τους, αλλά  περισσότερο, κίνητρο για παρά πέρα έρευνα από όποιον ενδιαφέρεται για περισσότερα πράγματα.

Ο Κώστας Καρίπης γεννήθηκε στην Πόλη το 1865 και πέθανε στην Αθήνα το 1944. Όταν αναγκάστηκε το 1922 να πάρει τον δρόμο της προσφυγιάς είχε διαγράψει ήδη μια καλλιτεχνική πορεία 40 χρόνων. Είχε εργαστεί σε όλη τη Μικρά Ασία σαν κιθαρίστας και τραγουδιστής πάντα με τους καλύτερους της εποχής του. Αντίστοιχη ήταν η πορεία του από το 1922 και μέχρι τον θάνατό του, στην Αθήνα αλλά και σε πολλές άλλες πόλεις της Ελλάδας. Οι αναφορές τον θέλουν ως έναν πολύ καλό άνθρωπο με μόνη του αδυναμία τον ποδόγυρο. Αυτός ήταν και ο λόγος που πολλοί συνάδελφοί του, του σκάρωναν φάρσες. Έχοντας όμως καλή αίσθηση του χιούμορ ποτέ δεν κρατούσε κακία. Τραγούδια του είναι τα πολύ γνωστά «δε σε θέλω ποιά» και «Αρμενίτσα», ενώ μερικά ακόμα δικά του τραγούδια είναι τα «Ελένη Ελενάκι», «η Κούλα», «η μόρτισσα της κοκκινιάς», «τον Βενιζέλο χάσαμε» κ.ά.

Μία άλλη περίπτωση μικρασιάτη μουσικού είναι αυτή του Ζαχαρία Κασιμάτη που γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1896. Το 1910, σε ηλικία 20 χρονών, εμφανίζεται σε κέντρο της Σμύρνης σαν μέλος του συγκροτήματος «τα Πολιτάκια» πλάι στους Δ. Χριστοδούλου, Νούρο, Ομπερτάκη Τζινιόλη κ.ά., παίζοντας μαντολίνο. Το 1922 πιάστηκε αιχμάλωτος από τους Τούρκους ενώ στην Ελλάδα έρχεται το 1923. Το πρώτο μαγαζί στο οποίο ξεδίπλωσε το ταλέντο του, ήταν του Παπαδάκη στον Πειραιά μαζί με τον παλιό του γνώριμο Δ. Χριστοδούλου. Από τότε και μέχρι τον θάνατό του το 1965, δούλεψε συνέχεια τόσο με Σμυρναίικα όσο και με δημοτικά αλλά και με ρεμπέτικα συγκροτήματα ως κιθαρίστες, πλέον, και τραγουδιστής. Στα πολλά χρόνια που δούλεψε στην Ελλάδα συνεργάστηκε με όλους σχεδόν του κορυφαίους, όπως τους Βαμβακάρη, Κηρομύτη, Γενήτσαρη, Μπέλου, Ρούκουνα, Μητσάκη κ.ά. Αξίζει να σημειωθεί πως για πολλά χρόνια ήταν μέλος του Δ. Σ. του σωματίου λαϊκών μουσικών, του οποίου υπήρξε και πρόεδρος. Τραγούδια του είναι τα «Αντελικιώτισα», «δε με τουμπάρεις», «η γκόμενα μ’ απάτησε», «Καλογεράκι» κ.ά.

Βιβλιογραφία

1. Τάσου Σχορέλη, Ρεμπέτικη Ανθολογία, τόμος Β’, εκδ. Πλέθρον, Αθήνα 1978.

2. Γιώργος Νοταράς, Το ελληνικό τραγούδι των τελευταίων 30 χρόνων, Λαϊκά έντεχνα και προσωπικά, εκδ. Νέα Σύνορα, Αθήνα 1991.