Μάνατζερ & άλλοι (1960–1970)

Γράφει το μέλος ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΠΟΥΖΗΣ (tago)
9 άρθρα στο MusicHeaven

Υπήρχαν άνθρωποι οι οποίοι ήταν πίσω από καλλιτέχνες ή συγκροτήματα της ντόπιας ποπ και ροκ σκηνής; Υπήρχαν κάποιοι που διοργάνωναν ζωντανές εμφανίσεις; Στο σύντομο, λοιπόν, αυτό άρθρο θα ρίξουμε μια ματιά στα ονόματα που στάθηκαν πρωτοπόροι σε αυτό το τομέα.

Θα σταθούμε σε πέντε ονόματα ανθρώπων που με τις πολυσύνθετες ιδιότητές τις οποίες διέθεταν, έπαιξαν ένα σημαντικό ρόλο στη προβολή και καθιέρωση τις τότε ποπ και ροκ σκηνής.

Ξεκινώντας από τον ελληνικό βορρά το πρώτο όνομα που θα αναφέρομαι είναι αυτό του Λευτέρη Κογκαλίδη που από μικρός ήταν λάτρης του ραδιοφώνου και πολοί τον θεωρούν ως έναν από τους πρωτεργάτες της ποπ και ροκ κίνησης στη Θεσσαλονίκη την δεκαετία του ’60. Έχοντας την επιμέλεια της ραδιοφωνικής εκπομπής «Χρυσή δισκοθήκη» προωθούσε όλες της παραγωγές της εποχής, ενημερώνοντας τη νεολαία για τα νέα της εν λόγω σκηνής. Σε συνεργασία με τον Νίκο Μαστοράκη διοργανώνει συναυλίες και άλλες εκδηλώσεις. Μαζί είχαν διοργανώσει την περίφημη συναυλία τον Forminx στο θέατρο Μακεδονικών σπουδών το 1964. Σημαντικός δημοσιογράφος, ταυτισμένος για πολλά χρόνια με την ΕΤ3 και το Β’ πρόγραμμα. Συγγραφέας επίσης του βιβλίου που φέρει τον τίτλο της εκπομπής του «Χρυσή δισκοθήκη» και στο οποίο δίνει σημαντικά στοιχεία για συνθέτες, στιχουργούς, ερμηνευτές, ενορχηστρωτές και διευθυντών ορχήστρας, κάνοντας έτσι πολύ πιο εύκολη τη ζωή των σημερινών συναδέλφων του.

Είμαστε βέβαιοι πως το επόμενο όνομα θα σηκώσει πάλι αντιδράσεις συνφορουμιτών, ακριβώς όπως είχε γίνει σε προηγούμενο άρθρο μας με τίτλο «Ξέρατε ότι». Ωστόσο η σχέση του με τη μουσική σκηνή κυρίως της δεκαετίας του ’60, βοήθησε και έκανε διάσημους πολλούς καλλιτέχνες της εποχής. Μιλάμε για τον Νίκο Μαστοράκη που κάποιοι τον έχουν χαρακτηρίσει ως μέντορα της σκηνής.

Γεννημένος στην Αθήνα το 1941 έχει μια μεγάλη θητεία πίσω του ως δημοσιογράφος, αρθρογράφος, σεναριογράφος, ρεπόρτερ, στιχουργός, διαφημιστής, παραγωγός και σκηνοθέτης. Σε νεαρή ηλικία εκδίδει την μουσική εφημερίδα «Δισκοθήκη» ενώ παράλληλα εγκαινιάζει μουσικές στήλες σε πολιτικές εφημερίδες. Από τα μέσα της δεκαετίας δρομολογεί και τις ραδιοφωνικές του εκπομπές με κορυφαία  το «Λεωφορείο της Μελωδίας» με την οποία δημιούργησε σχολή για τον τρόπο παρουσίασής της. Το 1964 αναλαμβάνει το μανατζάρισμα των Forminx τους οποίους ανέδειξε ως το δημοφιλέστερο σχήμα της εποχής. Από το ’65 αποκτά στήλη στους «Μοντέρνους Ρυθμούς».

Μεταξύ άλλων καθοδήγησε μπάντες όπως τους MGC, τους We Five, τους Idols και τους Stormies. Αποκορύφωμα των δραστηριοτήτων του είναι η οργάνωση της συναυλίας των Stones στην Αθήνα το 1967, μία συναυλία που διακόπηκε από την αστυνομία. Η σχέση του με τη τηλεόραση είναι λίγο πολύ γνωστή και δε θα ασχοληθούμε με αυτή.

Ο επόμενος αυτής της ιδιότυπης παρέας είναι ο πολύ γνωστός ραδιοφωνικός παραγωγός Γιάννης Πετρίδης του οποίου η δράση ξεκίνησε εντελώς τυχαία όταν υπηρετούσε στο στρατό όπου του ανέθεσαν να παρουσιάσει ορισμένα νεανικά προγράμματα στο τοπικό σταθμό της Λάρισας όπου και υπηρετούσε. Την ίδια περίπου περίοδο συμμετέχει στη διοργάνωση συναυλιών με ντόπια συγκροτήματα ενώ αποκτά και τη δική του στήλη στους «Μοντέρνους ρυθμούς».

Από το 1974 παρουσιάζει στο ραδιοφωνικό κοινό την εκπομπή «Ποπ κλαμπ» που στην πορεία μετονομάστηκε σε «Από τις 4 Μέχρι τις 5». Παράλληλα είναι υπεύθυνος της έκδοσης του μουσικού περιοδικού «Ποπ και Ροκ» αλλά και σε διευθυντικά πόστα σε δισκογραφικές εταιρίες. Την δεκαετία του ΄90 υποστηρίζει με θέρμη το νέο ελληνικό ροκ και με δική του πρωτοβουλία υπογράφουν στην δισκογραφική εταιρία που εργαζόταν οι δύο από τις σημαντικότερες ελληνόφωνες μπάντες «Τρύπες» και Ξύλινα Σπαθιά».

Ένας άλλος ο οποίος ήταν από τους ένθερμους υποστιριχτές της ντόπιας ποπ σκηνής είναι ο Θόδωρος Σαραντής ο οποίος υπήρξε ο βασικός συνεργάτης των «Μοντέρνων Ρυθμών». Γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1945 στην Αθήνα και από πολύ νωρίς γοητεύτηκε από τους αμερικάνικους ήχους. Στους «Μοντέρνους Ρυθμούς» υπέγραφε συνήθως ως Τεό ενώ γρήγορα ανέλαβε το μανατζάρισμα των Esquires οι οποίοι κάτω από τη καθοδήγησή του έστρεψαν τον ήχο τους προς το βρετανικό μπιτ. Τη δεκαετία του ’70 συνεργάζεται με το περιοδικό «Σόου» και αναλαμβάνει στελεχικές θέσεις σε δισκογραφικές εταιρίες. Ο Θόδωρος Σαραντής υπήρξε σύμβουλος παραγωγής σημαντικών ροκ LP’s όπως το «Μεταφοραί – Εκδρομαί» του Δημήτρη Πουλικάκου, του «Φλού» των Σπιριδούλα – Σιδηρόπουλου αλλά και της πρώτης δισκογραφικής δουλειάς ενός σπουδαίου αγγλόφωνου ελληνικού γκρουπ, των «Sharp Ties». Βεβαίως ασχολήθηκε με το ραδιόφωνο και την τηλεόραση.

Τελευταίο αφήσαμε τον Τάσο Ψαλτάκη που θεωρείται «πατριάρχης» του χώρου στη δεκαετία του ’60 στη Θεσσαλονίκη.  Υπήρξε εμπνευστής και μάνατζερ των δύο σπουδαιότερων ροκ συνόλων της συμπρωτεύουσας που δεν είναι άλλα από τους «Μακεδονομάχους» και τους «Fratelli». Οπαδός του σκληρού ήχου αλλά και των νέων κοινωνικών αντιλήψεων, συσπείρωνε γύρω του αρκετούς με τις ίδιες αντιλήψεις. Έστελνε ανταποκρίσεις,- που αλλού?- στους «Μοντέρνους Ρυθμούς» ενώ αρθρογραφούσε σε τοπικά έντυπα. Κάποτε στις αρχές της δεκαετίας το ’70 μετακομίζει στην Αθήνα όπου αναλαμβάνει τη σύνταξη πολιτικών και αθλητικών εφημερίδων. Στα τέλη της δεκαετίας εκδίδει το «Μουσικό Εξπρές» το οποίο θεωρείται σαν ένας από τους βασικούς παράγοντες της έκρηξης του ροκ στα τέλη της δεκαετίας του ’80.

Σε αυτό το σημείο θα μπορούσε να τελειώσει το άρθρο μας, όμως θα ήταν μεγάλη παράληψη να μην αναφέρουμε έστω και επιγραμματικά μερικά ακόμα ονόματα ανθρώπων που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συνέβαλαν στη διάδοση και στη καθιέρωση της δουλειάς των νέων μουσικών εκείνης της εποχής όπως για παράδειγμα το όνομα του εκδότη των «Μοντέρνων Ρυθμών» που τόσες φορές αναφέραμε, Θανάση Τσόγκα ο οποίος υπήρξε και στιχουργός καθώς επίσης τους Όμηρο Αθηναίο και Κίμων Αρέτα που πρωτοστάτησαν στη διοργάνωση μουσικών πρωινών και άλλων εκδηλώσεων στη δεκαετία του ’60. Ακόμα θα πρέπει να αναφέρομε  τους αδελφούς Γιώργο και Σπύρο Καρατζαφέρη που διοργάνωσαν πολλές μουσικές εκδηλώσεις, τον Στέλιο Ελληνιάδη δημοσιογράφο και εκδότη των περιοδικών «Μουσική Γενιά» και «Ντέφι».

Βιβλιογραφία
Ντίνος Δηματάτης, Get That Beat, Ελληνικό Ροκ, εκδ. Κατσάνος, Θεσ/νίκη 1998.
Γιώργος Νοταράς, Το ελληνικό τραγούδι των τελευταίων 30 χρόνων, Λαϊκά έντεχνα και προσωπικά, εκδ. Νέα Σύνορα, Αθήνα 1991.