Τρεις εξαιρετικοί μουσικοί ενώνουν τις δυνάμεις τους για να μας χαλαρώσουν. Και το καταφέρνουν!
Το «Jazzium» είναι το πρώτο άλμπουμ των Yorgos Krommydas Organ Trio, ένα τρίο που αποτελείται από τον Γιώργο Κρομμύδα (κιθάρα), τον Γιώργο Κοντραφούρη (Hammond) και τον Χρήστο Ασωνίτη (drums).
Ο Γιώργος Κρομμύδας είναι ο συνθέτης όλων των κομματιών του άλμπουμ, το οποίο κινείται στο χώρο της μουσικής Fusion, ένα είδος Jazz παρεξηγημένο καθότι έχει συνδεθεί αρκετές φορές με παραγωγές φτηνής συνοδευτικής μουσικής.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση το «Jazzium» αποτελείται από 9 κομμάτια συνοδευτικής μεν αλλά κάθε άλλο παρά «φτηνής» μουσικής. Το επίπεδο των τριών μουσικών είναι εξαιρετικό. Άλλωστε και οι τρεις τους είναι καθηγητές μουσικής και μάλιστα με εξαιρετικές δουλειές και συνεργασίες στο βιογραφικό τους.
Το αποτέλεσμα της πρώτης τους δισκογραφικής συνεύρεσης δικαιώνει αν μη τι άλλο το πλούσιο βιογραφικό τους και θέτει τις βάσεις για μία δημιουργική συνέχεια στο είδος που χάραξε πρώτος στα τέλη της δεκαετίας του 1960 ο Miles Davis. Εντούτοις στα 9 κομμάτια του «Jazzium» δεν θα βρούμε πολλά κοινά στοιχεία με τη μουσική του Miles Davis όσο με του Chic Corea. Οι συνθέσεις αποτελούνται κυρίως από σόλο εναλλαγές της κιθάρας του Γιώργου Κρομμύδα και του hammond του Γιώργου Κοντραφούρη, πάντα με τη συνοδεία των κρουστών του Χρήστου Ασωνίτη. Στο άλμπουμ δεν ακούγονται τρομπέτες ή σαξόφωνα (τα πιο χαρακτηριστικά όργανα της Jazz) με εξαίρεση το τελευταίο κομμάτι του άλμπουμ, το «White Shadows», όπου συμμετέχουν ο Ανδρέας Πολυζωγόπουλος στο flugelhorn και ο Μάνος Λούτας στο μπάσο.
Είναι εξαιρετικά δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς κάποια από τα 9 ορχηστρικά κομμάτια του άλμπουμ, δεδομένου ότι προσφέρονται να ακουστούν το ένα μετά το άλλο και όχι μεμονωμένα. Στην ουσία έχει να κάνει με την όλη ατμόσφαιρα και το ηχητικό περιβάλλον που δημιουργεί το άλμπουμ, το οποίο μπορεί να συνοδεύσει εξαίσια ένα ρομαντικό δείπνο ή κάποιο χρόνο χαλάρωσης στο σπίτι με χαμηλωμένα φώτα ή υπό το φως των κεριών. Από το πρώτο πολύ καλό κομμάτι, το ομώνυμο «Jazzium», μέχρι τους Latin Jazz ήχους του «G-Bay» και από το έξυπνο συνθετικά «Who Are You?» (που ακούγεται πραγματικά σαν να ρωτάει «but who are you?») μέχρι το εύθυμο «Sugar» και το «White Shadows» (το μοναδικό κομμάτι όπου το τρίο γίνεται κουιντέτο) το άλμπουμ «Jazzium» στέκεται αξιοπρεπέστατα παρόλο που δεν φέρνει κάτι καινούργιο στο είδος (άλλωστε δεν ήταν αυτός ο στόχος του). Σίγουρα θα ικανοποιήσει τους φίλους της Fusion/Jazz, οι οποίοι θα περιμένουν με ενδιαφέρον και με περισσότερες απαιτήσεις τη συνέχεια…
Για να πάρετε μια ιδέα δείτε και το παρακάτω βίντεο:
Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο
#20232 / 04.06.2010, 14:14 / Αναφορά Eνδιαφέρων ο δίσκος που μας προτίνεις CHE, αν κρίνω από την περιγραφή και από το βίντεο. Όντως τα παιδιά πρέπει να είναι πολύ καλοί και επαγγελματίες μουσικοι. Θα τον έχω υπ' όψην μου το δίσκο, όντας οπαδός της jazz και της fusion. |
#20233 / 05.06.2010, 17:18 / Αναφορά Ωραίο άρθρο!!!! Πολύ ενδιαφέρον ....Δεν ήξερα ότι υπάρχει κάτι τέτοιο! |
#20237 / 05.06.2010, 20:20 / Αναφορά "...μπορεί να συνοδεύσει εξαίσια ένα ρομαντικό δείπνο ή κάποιο χρόνο χαλάρωσης στο σπίτι με χαμηλωμένα φώτα ή υπό το φως των κεριών." Αν και ΔΙΑΦΩΝΩ ΚΑΘΕΤΑ με τον αδόκιμο και υποτιμητικό όρο "συνοδευτική μουσική" και με τη παραπάνω άκρως άστοχη άποψη σου, σε ευχαριστούμε για την ενημέρωση... -RESPECT MILES DAVIS!!! -KONTRAFOURIS RULEZ!!! |
#20238 / 05.06.2010, 20:22 RESPECT CHICK COREA!!! RESPECT JAZZ!!!!!!!!!!! |
#20243 / 06.06.2010, 10:11 Να πω την αλήθεια... δεν κατάλαβα που διαφωνούμε. Στην κριτική μου έγραψα: ''ένα είδος jazz παρεξηγημένο καθότι έχει συνδεθεί αρκετές φορές με παραγωγές φτηνής συνοδευτικής μουσικής. Στη συγκεκριμένη περίπτωση το «Jazzium» αποτελείται από 9 κομμάτια συνοδευτικής μεν αλλά κάθε άλλο παρά «φτηνής» μουσικής''. Νομίζω ότι είναι ξεκάθαρο ότι δεν χρησιμοποιώ υποτιμητικά τον όρο. Όσο για το αν είναι αδόκιμος ή όχι σε παραπέμπω στο βιβλίο ''Rock & Pop: Όλη η ιστορία'' του μεγάλου παραγωγού George Martin, σελίδα 410 (''Η μουσική fusion & η jazz rock''). |
#20244 / 06.06.2010, 10:39 Πράγματι, αυτά που αναφέρεις τα έχεις γράψει στη παρουσίαση-κριτική σου αλλά συνεχίζοντας παρακάτω με τη φράση την οποία σχολίασα, είναι σαν να "χύνεις τη καρδάρα με το γάλα" αφού υπάρχει σαφής αντίφαση! Όσον αφορά στη χρήση και στο δόκιμο του όρου "συνοδευτική μουσική", χαίρομαι που δεν τον χρησιμοποιείς υποτιμητικά και σε ευχαριστώ για τη παραπομπή σου στον κ. Martin (αν και θα προτιμούσα να παρέθετες εδώ το απόσπασμα του βιβλίου του καθαυτό - γιατί, που να το βρώ τώρα εγώ για να το διαβάσω...). |