Στο ρυθμό του Rous! Συνέντευξη στο MusicHeaven

Ρους, εκτός από συντομογραφία του ονόματος του πατέρα σου,  είναι και η ροή του ποταμού. Ποια στοιχεία αυτής της ροής (που μέσα της κρύβει την ανανέωση, το χείμαρρο, την αδιάκοπη πορεία κ.α.) προσδίδονται στον χαρακτήρα σου;

Ας πούμε και το ρυθμό μέσα σ’αυτά. Τα πάντα για μένα έχουν ένα ρυθμό. Η εξέλιξη και η ανανέωση είναι σίγουρα κομμάτι του εαυτού μου, καθότι ζω και δρω σε μια κοινωνία η οποία συνεχώς εξελίσσεται τόσο σε κοινωνικοπολιτικό επίπεδο όσο και σε μουσικό. Είναι φυσικά επακόλουθα της ζωής.

 

Οι εξελίξεις που ζούμε σε φοβίζουν;

Οι πολιτικές εξελίξεις μου φαίνονται αστείες, οι οικονομικές εξελίξεις φαντάζουν επίσης αστείες με τον τρόπο που τις παρουδιάζουν στον απλό άνθρωπο. Τι να καταλάβει ένας αγρότης στον κάμπο όταν ακούει τη λέξη spread. Μου φαίνεται οξύμορο και αυτές οι καταστάσεις με προβληματίζουν παρά με φοβίζουν. Οι πολιτικοί αρχίζουν να στερούνται από ιδέες και έμπνευση, δεν ξέρουν τι άλλο να πουν και το 2011 θα είναι μια πολύ δύσκολη χρονιά γι’αυτούς.

 

Πώς ενημερώνεσαι για τα νέα καθημερινά;

Από το Internet. Είναι η Νο1 πηγή ενημέρωσης του πολίτη. Η ενημέρωση είναι αντικειμενικότερη και υπάρχουν άνθρωποι που ασκούν το λειτούργημα του δημοσιογράφου και δεν εξυπηρετούν συμφέροντα.

 

Γράφεις στίχους με συμπυκνωμένα νοήματα και εικόνες που η μία διαδέχεται την άλλη. Θίγεις ζητήματα κοινωνικά, πολιτικά και ερωτικά. Ποια είναι τα ερεθίσματα γραφής σου;

Τα ερεθίσματα δεν είναι συγκεκριμένα. Μπορεί να προέρχονται από εικόνες, από ένα άρθρο που διάβασα σε μια εφημερίδα, ένα έργο στην τηλεόραση ή ένα ντοκιμαντέρ και βέβαια προσωπικές εμπειρίες. Το θέμα είναι πώς θα επιλέξεις να τα βάλεις κάτω και να κάνεις το τραγούδι. Εκεί πρέπει να συμπυκνώσεις πολλά νοήματα σε συγκεκριμένες λέξεις και όπως λέει ο Bob Dylan, όσα περισσότερα νοήματα κρύβονται σε μια λέξη, τόσο εκείνη έρχεται έτοιμη να σκάσει σε έναν εκρηκτικό στίχο. Από την άλλη υπάρχουν τραγούδια που χρησιμοποιούν απλές λέξεις με άμεσα νοήματα, όπως το εξαιρετικό Simple Man των Lynyrd Skynyrd όπου απλά λέει η μάνα στο γιο, παιδί μου να γίνεις απλός άνθρωπος. Είναι στην κρίση του καλλιτέχνη πώς θα αποφασίσει να γράψει.

 

Ποια μπορεί να είναι η συνέχεια μετά τον πρώτο δίσκο;

Εφόσον υπάρξει δεύτερη δουλειά, θα ήθελα το ύφος να είναι πιο μινιμαλιστικό και πιο αισιόδοξο.

 

Αν δεν υπήρχε ο διαγωνισμός του Jumping Fish και η διάκριση των Εξαιρέσων, πόσο διαφορετική θα ήταν η εξέλιξή σου;

Πιστεύω ότι ο δίσκος με την Archangel θα γινόταν έτσι κι αλλιώς, δεν ξέρω βέβαια κατά πόσο θα είχε αναδειχθεί το Εξαιρέσεις όπως αναδείχτηκε από το διαγωνισμό.

 

Μέχρι τότε τι είχες κάνει μουσικά;

Δύο demo που υπήρχαν από καιρό στο Myspace. Είχα συμμετάσχει και σε διάφορες μπάντες παίζοντας σε μουσικές σκηνές όπως το ΑΝ στα Εξάρχεια και ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ στην Πετρούπολη. Κάποια στιγμή χρειάστηκε να πάω στην Ιταλία να δω διάφορα πράγματα, να ζήσω κάποια άλλα και για καλή μου τύχη εκεί μου ήρθε η επιθυμία να γράψω ξανά μουσική και συνέχισα.

 

Οι σπουδές στην Ιταλία ήταν σαν παύση στις μουσικές σου ανησυχίες ή σκόπευες να τις κάνεις παράλληλα;

Αρχικά στην Ιταλία πήγαινα να ζήσω και όχι να σπουδάσω. Οι σπουδές ήρθαν αργότερα. Είναι αλήθεια ότι με απορρόφησαν για μεγάλο διάστημα, αλλά έμαθα πολλά χρήσιμα πράγματα και διάβασα πολλά βιβλία, γύρω από την Κινηματογραφική και Τηλεοπτική Παραγωγή. Μου άρεσε γιατί είχα να επιλέξω και μαθήματα όπως η Ιστορία της Μουσικής και των Μουσικών Οργάνων

 

Η συνεχής επανάληψη του Εξαιρέσεις από τα ραδιόφωνα θα αρχίσει να επιδρά αρνητικά πάνω σου. Δε σε έχει προβληματίσει; Γιατί δεν επιλέγουν άλλα τραγούδια καλύτερα από τις Εξαιρέσεις;

Προφανώς η Ελλάδα αγαπάει αυτό που λέμε χιτ. Φαίνεται ότι δεν το έχει βαρεθεί ο κόσμος και πίστεψέ το έχω ακούσει και παίξει περισσότερες φορές απ’όσες ακούγεται στο ραδιόφωνο (γέλια) Φαντάσου ότι το κάνω ακόμα πρόβες το κομμάτι αυτό, γιατί δε θέλω να το αφήσω να χαλαρώσει, αλλά να το αποδίδω όπως πρέπει.

 

Το έχεις βαρεθεί καθόλου;

Όχι και μπορώ να σου πω ότι αφότου βγήκε ο δίσκος, πέρασε μια περίοδος που άρχισα να το ξανακούω για να καταλάβω κάποια πράγματα. Γιατί το ηχογράφησα έτσι, γιατί το μιξάραμε έτσι, τι θα μπορούσε να είχε γίνει αλλιώς κλπ.

 

Έχοντας μουσικές επιρροές από ξένα κυρίως γκρουπ, θα δοκίμαζες έναν αγγλόφωνο δίσκο ή έστω μερικά αγγλόφωνα τραγούδια;

Αυτό το κάνω σαν Γιώργος στο σπίτι μου δοκιμάζοντας στίχους και πιάνοντας τον εαυτό μου να τραγουδάει στα αγγλικά. Όμως μου αρέσει περισσότερο το παιχίδι στην ελληνική γλώσσα, γιατί δε νομίζω ότι θα μπορούσα να εκφραστώ καλύτερα σε κάποια άλλη γλώσσα. Αυτή χρησιμοποιώ για να ψωνίσω το φαγητό μου, να τσακωθώ, να ερωτευτώ κλπ. Ο καλός ελληνικός στίχος είναι μαγεία, που θα σε βάλει κάτως στον δερμάτινο καναπέ και θα ακούς με τις ώρες.

Ας παίξουμε λίγο με τίτλους και στίχους από το cd.
α. Η βουτιά στο κενό είναι συνειδητή λύτρωση λόγω έλλειψης λύσεων στα προβλήματά μας;

Όχι, είναι ένας αυτοσαρκασμός για την κατάσταση που επικρατεί. Έχει να κάνει περισσότερο με το ότι χωρίς να σε πιστεύω σε έχω στο βάρθρο να μου μιλάς και μαζί σου συνειδητά κάνω αυτή τη βουτιά στο κενό.

 

β. Πόσο απέχει ο φάρος που θα φωτίσει τη βροχερή χώρα μας;

Ο Τρισέ θα μας πει (γέλια). Ο φάρος είναι αυτός που θα μας βοηθήσει να μπούμε στο λιμάνι ασφαλείς. Υπάρχουν πολλοί φάροι στην Ελλάδα, φωτισμένοι άνθρωποι που κυκλοφορούν ανάμεσά μας και μπορούν να μας βοηθήσουν. Αρκεί να το καταλάβουν τα μέσα ενημέρωσης και όλοι αυτοί που έχουν δύναμη.

 

γ. Πολύς κόσμος ζει στο μεγάλο θέατρο της γης, άλλοτε ως θεατής και άλλοτε έχοντας ρόλο. Αυξάνονται σήμερα οι Μαριονέτες και πόσο δύσκολο είναι να κόψουν τα δεσμά τους;

Οι Μαριονέττες έχουν να κάνουν με κάτι περισσότερο συμπαντικό παρά κοινωνικό, αν και έχει σαφώς κοινωνικές αιχμές το τραγούδι. Έχει να κάνει με τη συνειδητοποίηση του αγνώστου, είμαστε στης γης το θέατρο και δεν ξέρουμε τι υπάρχει παραπέρα.Υπάρχει ένα αχανές σύμπαν κι εμείς είμαστε απλοί άνθρωποι πάνω σε αυτόν τον πλανήτη, όπου δεν ξέρουμε αν μπορούμε να είμαστε μαριονέττες, αν ο Θεός μας είναι ο Αλλάχ ή ο Χριστός ή μια μαύρη γυναίκα. Η συγκεκριμένη φράση έρχεται από το βιβλίο του Ουμπέρτο Έκο « Η Σημειολογία στην καθημερινότητα», όπου αναφέρεται στους αστροναύτες της δεκαετίας του 60 του προγράμματος Mercury. Σε μια επίσκεψή τους στον Πάπα τους ρώτησε μεταφορικά αν συνάντησαν εκεί ψηλά το Θεό κι ένας από αυτούς του απάντησε “Yes, she is black”.

 

δ. Υπάρχουν άνθρωποι που δακρύζουν με ιστορίες όπως αυτή που περιγράφει το Κόκκινο Φως, γιατί ίσως ταυτίζεται με κάποια δική τους προσωπική ιστορία. Όταν όλα αρχίζουν και τελειώνουν σε μια αγάπη που πέρασε, δεν πρέπει να αναζητήσεις ανώδυνους τρόπους να προχωρήσεις παρακάτω από το να ανακαλείς εικόνες που έφυγαν ανεπιστρεπτί;

Πιστεύω ότι μέσα μας, με κάποιον τρόπο μαγικό, τον πόνο και την ερωτική ομίχλη την αποζητάμε. Πολλές φορές πρέπει να πηγαίνουμε παρακάτω και να μη γυρίζουμε πίσω. Μας αρέσει να αναπολούμε κάποια πράγματα και να κοιτάμε στο τέλος τι είναι αυτό που μας έμεινε από αυτό που ζήσαμε. Μια ερωτική απογοήτευση σαφώς μπορεί να σε στείλει μέχρι και στο θάνατο, αλλά μπορεί να σε φωτίσει κιόλας μέσα σου. Είμαστε οι εμπειρίες που ζούμε με τους ανθρώπους που έχουμε συναναστραφεί. Είχα διαβάσει ότι στο τέλος της ζωής του ανθρώπου, αν μπορούσε κανείς να δει από ψηλά την πορεία του από όλα τα μέρη που έχει ταξιδέψει, θα δει να σχηματίζεται το προσωπό του.

 

ε. Μπορείς να οριοθετήσεις την αγάπη; Όλα τελειώνουν κι αρχίζουν μ’εκείνη;

Η αγάπη έχει όρια. Αν πιστεύουμε το αντίθετο, κάνουμε λάθος, γιατί σταματάμε να αγαπάμε όταν πεθάνουμε. Μπορεί να υπερβάλλω, αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν τα έχω βρει ούτε εγώ τα όρια της αγάπης. Εδώ δεν έχω βρει καλά καλά τα όρια του εαυτού μου.

 

στ. Πώς σκιαγραφείς την ιδανική γυναίκα, τη δική σου Αφροδίτη;

Η δική μου Αφροδίτη είναι μια γυναίκα που την κουβαλάω μαζί μου, ένα άτακτο κορίτσι, μια πάρα πολύ όμορφη γυναίκα στην πορεία, μια γοητευτική και ώριμη κυρία και μια γιαγιά, η οποία θα είναι η καλύτερή μου φίλη.

Τι σημαίνουν τα πρόσημα στον τίτλο του δίσκου --> (+) (-) <--;

Όπως και όλο το εξώφυλλο του δίσκου, έχει να κάνει με το ότι είμαστε πότε στα πάνω μας και πότε στα κάτω μας. Τίποτα δεν είναι οριστικό, μετά τους μπελάδες έρχονται οι χαρές και το αντίστροφο. Συμβολίζουν τις αντιθέσεις. Η φωτογραφία του δίσκου συμβολίζει τις δύσκολες μέρες μου για να μην ξεχάσω που ήμουν κάποτε.

 

Ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι απο το δίσκο;

O Ηλέκτρανθoς.

Ποιο κομμάτι είναι το παλιότερο σε γραφή και πιο το τελευταίο;

Το παλιότερο είναι Το Άδικο στο Σώμα, ενώ τελευταίο τα Φώτα της Γης.

 

Συνήθως πώς διασκεδάζεις;

Ακούω πολλή μουσική, βγαίνω με φίλους σε συγκεκριμένα μέρη, διαβάζω βιβλία και παρακολουθώ πυγμαχία.

 

Τι θυμάσαι από τον Πειραιά, το Πασαλιμάνι των παιδικών σου χρόνων;

Τα παιδικά μου χρόνια τα πέρασα κυρίως στην Καλλιθέα, αλλά έχω μνήμες από το Πασαλιμάνι. Όταν πλησιάζω εκεί αισθάνομαι διαφορετικό τον αέρα και τους ανθρώπους που είναι αλλιώς. Τον αγαπώ τον Πειραια, έχει άλλη αίσθηση με τη θάλασσα, τα καράβια του, τις συνοικίες του.

 

Είσαι μέλος από το 2007 στο ΜΗ. Πώς το γνώρισες το site και ποια η επαφή σου με αυτό;

Το γνώρισα μέσω μιας φίλης μου που ήταν κι εκείνη από τότε μέλος. Ήθελα να παρακολουθήσω συζητήσεις ατόμων σχετικά με τα μουσικά δρώμενα, να πάρω διαφορετικές απόψεις.

 

Ποια είναι η τελευταία σου σκέψη πριν ανάψουν τα φώτα της σκηνής και ποια η πρώτη πριν σβήσουν;

Τελευταία σκέψη πριν ανάψουν τα φώτα είναι να κάνω ένα ωραίο live, ενώ η πρώτη σκέψη πριν σβήσουν είναι η χαρά για το αποτέλεσμα. Πετιέμαι σαν παιδάκι από τη σκηνή που έκανε κάτι που του άρεσε, γεμάτο ευγνωμοσύνη που έχω την υγεία μου και μπορώ να το κάνω.

 

Πώς είναι η επαφή σου με τον κόσμο;

Με τον καιρό καλυτερεύει. Πρέπει να υπάρχει μια διάδραση με το κοινό, ποτέ όμως ως καλλιτέχνης δεν έχεις το δικαίωμα να το απαιτήσεις εξαρχής. Έχω ακούσει καλλιτέχνες να σχολιάζουν που το κοινό από κάτω κάθεται κι απλώς κοιτάει και δε συμμετέχει.

 

Τι περιλαμμβάνουν τα άμεσα σχέδια ζωντανών εμφανίσεων;

Μόλις τελείωσα τις εμφανίσεις από το Σταυρό του Νότου, ήθελα να επικεντρωθώ σε εμφανίσεις στην Βόρεια Ελλάδα κι απ’ότι φαίνεται θα το κάνω για τους επόμενους 2 μήνες. Από κει και πέρα είναι μια εμφάνιση στο Μέγαρο Μουσικής  Αθηνών την Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου, μια προσωπική συναυλία στα πλαίσια του προγράμματος «Γέφυρες» του Μεγάρου.

 

Τι θα  ήθελες να μας φέρει η νέα χρονιά;

Μόνη της δεν μπορεί να μας φέρει τίποτα. Εμείς πρέπει να φέρουμε την αφύπνιση και να είμαστε δυνατοί. Την υγεία μας να έχουμε για να μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στις καταστάσεις που ζούμε.

 

Ευχαριστούμε πολύ για την παρέα Γιώργο.

Να είστε καλά!

http://www.myspace.com/r0us

Συμπαρουσίαση: Stam (Deobrother)