Απ' την ψυχή, ως την ψυχή!

Γράφει ο ΦΑΙΔΩΝ ΑΛΚΙΝΟΟΣ (faidonalkinoos)
39 άρθρα στο MusicHeaven

1-10

Φαντάζομαι, πως όλοι νιώθουμε το ίδιο: πρόθεσή τους, των ηθοποιών, δεν ήταν η «εξαπάτησή» μας. Άλλες φορές το σενάριο, άλλες πάλι η ανάγκη (είτε προσωπική – είτε επαγγελματική – (το γνωστό: εκ των ενόντων), άλλες πάλι, αυτό καθαυτό το ταλέντο.

Στα όρια των τεχνών.

Όπως, ο ουράνιος θόλος με τη γήινη σφαίρα…

όπως, το μπλε της θάλασσας με το πράσινο που κατεβαίνει των ορέων…

όπως αυτά δε σμίγουν, δεν εφάπτονται, αλλά συγκλίνουν, στο πεδίο του ορίζοντα…

σαν κάποιο είδος οφθαλμαπάτης…

σαν είδος, ιδιότροπα ιδιόρρυθμου παιχνιδιού…

καταφέρνουν ένωση, που τελικά, όπως και να ’χει,

φέρνει τις υποτείνουσες των τεχνών, να ενώνουν τα τρίγωνα,

σε κλειστό εγγεγραμμένο σχήμα,

όπου περικλείουν πλέον περίλαμπρα:

θέατρο, κινηματογράφο-ηθοποιό-διασκέδαση, στίχο μουσική τραγούδι, ερμηνεία.

Μιλάμε, για τους Έλληνες ηθοποιούς, που ασχολήθηκαν, (παρεμπιπτόντως), με το τραγούδι. Κάποιες φορές σε πρώτες εκτελέσεις, άλλοτε σ’ επαναλήψεις. Άλλοτε, γι’ ανάγκες σεναρίου, κάποιας ταινίας του κινηματογράφου, είτε πάλι για τις ανάγκες κάποιου θεατρικού έργου ή ακόμα ακόμα, από το καθαρό ταλέντο των τραγουδιστικών ικανοτήτων, αυτών καθ’ αυτών…

Οι μοναδικές τους ερμηνείες αρχικά, έφεραν κάποιους δημιουργούς στο προσκήνιο, κάνοντας αληθινές επιτυχίες, τραγούδια, που άλλως, θα έμεναν στα «αζήτητα»...

Το ελληνικό τραγούδι, έχει ζήσει την περιπέτειά του.

Την ιστορία που μέσα από δαιδάλους, κατατρεγμούς, διωγμούς, εξορίες, πολιτικές, φυλακές, θανάτους, γάμους, μοιρολόγια, έχει περάσει και συνεχίζει να περνάει, από χίλια δυο κύματα...

Ονόματα σπουδαία – όλα – ούτως ή άλλως.

Εμπορικό αφιέρωμα θα μπορούσε να γίνει, μιας κι ο κινηματογράφος δε στερήθηκε εμπορικών επιτυχιών, ούτε και στο τραγούδι.

Σκοπός όμως είναι το δεύτερο πλάνο, που δεν αποκλείει (και) τις επιτυχίες…

Το επάγγελμα του ηθοποιού προϋποθέτει, εκ της φύσεώς του, άλλωστε, τα πολλά και περισσότερα ακόμα, χαρίσματα – προτερήματα, που πρέπει ο ασχολούμενος να έχει.

Χορός, κίνηση, φωνητικά, ερμηνεία.

Η όμορφη και επί τούτου καλλιεργημένη φωνή ενός τραγουδιστή, μπορεί να μας δείξει ως που μπορεί να φτάσει η αξία ενός τραγουδιού…

Η όποια φωνή, ενός ηθοποιού, κατάλληλα καλλιεργημένου, (και) το ερμηνευτικό του ταλέντο, μπορεί να μας δείξει πως πρέπει να ειπωθεί ένα τραγούδι, αναδεικνύοντας, τη συναισθηματική αξία του…

Στο αφιέρωμα, έχω κρατήσει όσες και όποιες φωνές, (που σώζονται κόπιες τους), από ταινίες ή θεατρικές παραστάσεις, του παρελθόντος... Ακόμα κι απ’ τη δισκογραφία. Ακολουθούν 50 τραγούδια…

Η βαθμολογική και η αξιοκρατική διαφορά μεταξύ τους, εμφανέστατη. Προτίμησα να μη μπω σ’ αυτή τη διαδικασία, μιας και η πραγματική, η αληθινή τους αξία, βρίσκεται αλλού…

Κάποια εξ αυτών είναι σπάνια ή και σπανιότατα. Κάποιων οι στίχοι, κάνουν την «πρεμιέρα» τους εδώ. Ανοίγει η Σκηνή με το πλέον αντιπροσωπευτικό:

«Ο ΗΘΟΠΟΙΟΣ» που σημαίνει φώς….

Που προσπαθεί, την όποια μετάγγιση, σαν:

…από παιδί σε παιδί… σαν:

…απ’ την ψυχή, ως την ψυχή…

ΧΟΡΝ, λοιπόν… για ξεκίνημα…

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΟΡΝ - Ο ΗΘΟΠΟΙΟΣ (σημαίνει φως)

ΣΤΙΧΟΙ: ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ

Ηθοποιός σημαίνει φως.
Είναι καημός πολύ πικρός
και στεναγμός πολύ μικρός.

Μίλησε, κλαις;
Όχι δε λες.
Μήπως πεινάς;
Και τι να φας!
Όλο γυρνάς, πες μου πού πας;

Σ' αναζητώ στο χώρο αυτό,
γιατί είμ' εγώ πολύ μικρός
και θλιβερός ηθοποιός.
Θα παίξεις μια, θα παίξω δυο.
Θα κλάψεις μια, θα κλάψω δυο.

Σαν καλαμιά θα σ' αρνηθώ,
θα σκεπαστώ, θα τυλιχτώ
μ' άσπρο πανί κι ένα πουλί,
άσπρο πουλί που θα καλεί τ' άλλο πουλί,
το μαύρο πουλί.

Παρηγοριά στη λυγαριά, υπομονή!
Αχ πως πονεί!
Κι ύστερα λες για δυο τρελές
που μ' αγαπούν γιατί σιωπούν,
γιατί σιωπούν......

Έλα στο φως, παίζω θα δεις.
Είμαι σοφός μην απορείς,
έλα στο φως, παίζω θα δεις.

Ηθοποιός, ό,τι κι αν πεις
είναι καημός πολύ πικρός
και στεναγμός πολύ βαθύς.

Ηθοποιός, είτε μωρός, είτε σοφός
είμαι κι εγώ, καθώς κι εσύ είσαι παιδί,
που καρτερεί κάτι να δει.
Πιες το κρασί, στάλα χρυσή
απ' τη ψυχή, ως την ψυχή.

Ο ΗΘΟΠΟΙΟΣ

(σε αυτό το link ο ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ, με το δικό του τρόπο ερμηνεύει το ίδιο τραγούδι… απολαύστε το…)

{ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΤΑΝ – ΟΔΟΣ ΟΝΕΙΡΩΝ 1962}

1. ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ - Ο ΤΡΟΒΑΔΟΥΡΟΣ

ΣΤΙΧΟΙ-ΠΟΙΗΣΗ: ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΜΑΛΑΚΑΣΗΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΜΙΜΗΣ ΠΛΕΣΣΑΣ

Ήρθα, τα τραγούδια μου, να σου τραγουδήσω,
μα το παραθύρι σου, το ’βρα σφαλιχτό,
σκέφτηκα, με τι καρδιά, να γυρίσω πίσω,
που δεν είχα δύναμη, μήτε να σταθώ.

Όλη νύχτα πέρασα, στο πεζούλι απ’ έξω
κι άφηνε η κιθάρα μου, θλιβερό σκοπό,
μάταια, δεν άνοιξες, μια στιγμή να βρέξω,
το πικρό τ’ αχείλι μου, μ’ ένα ευχαριστώ.

Κι όταν, τα χαράματα, πήρα αργά το δρόμο,
το μακρύ ανήφορο, με βαριά καρδιά,
την κιθάρα, σήκωνα, σα σταυρό στον ώμο
και σκυφτός ανέβαινα, σα στο Γολγοθά.

{«4 ΜΠΑΛΑΝΤΕΣ» ΜΙΜΗΣ ΠΛΕΣΣΑΣ - ΛΥΡΑ 1967}

2. ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΓΓΟΣ – ΑΡΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΕΛΛΗΣ – ΕΛΛΗ ΠΑΣΠΑΛΑ - Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΩΝ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ

ΣΤΙΧΟΙ: ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΓΔΕΝΕΛΗΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΝΙΚΟΣ ΚΗΠΟΥΡΓΟΣ

Μια παλιά ψαροκασέλα,
με γοβάκια και ομπρέλα,
τα σκαλάκια στην πλατεία,
τ` ανεβαίνει τρία τρία.

Δυο κασόνες από μπύρες
και τρεις σόδες κακομοίρες,
περιμένουνε στη στάση,
μήπως γκαζοζέν περάσει...

-Οι παλιοκουρελαρίες ! Παριστάνουν τις κυρίες.
-Τι κι αν γίναμε σκουπίδια, δεν ξεχνάμε τα παιχνίδια.
-Τρέμουνε το σκουπιδιάρη, μην περάσει και τις πάρει.
-Και οι πιο σαχλές απλίκες ίσως γίνουνε αντίκες.

Μια βαλίτσα χαρτονένια,
μήπως βρέξει έχει έννοια
κι έχει πιάσει κουβεντούλα,
με μια νάιλον σακούλα.

Δυο γριούλες ανθοστήλες,
εβδομήντα χρόνια φίλες,
συζητάνε για τον πάπα,
με μια τρίφυλλη ντουλάπα…

Δύο ραγισμένα βάζα,
ό,τι πρέπει για τα μπάζα,
βλέπουν σαν ξελιγωμένα,
κάτι κρίνα μαραμένα.

Οι σκουπιδοντενεκέδες,
προσλαμβάνουνε λακέδες,
τα σκουπίδια περισσεύουν,
τρεις λαλούν και δυο χορεύουν...

Τα σκουπίδια περισσεύουν,
τρεις λαλούν και δυο χορεύουν.

{ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΚΗΠΟΥ - ΣΕΙΡΙΟΣ 2001}

3. ΜΑΝΟΣ ΚΑΤΡΑΚΗΣ - ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ – Ο ΤΡΟΧΟΣ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ

ΣΤΙΧΟΙ-ΠΟΙΗΣΗ: ΒΙΤΣΕΝΤΖΟΣ ΚΟΡΝΑΡΟΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΝΙΚΟΣ ΜΑΜΑΓΚΑΚΗΣ – ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΧΑΛΑΡΗΣ

Του Κύκλου τα γυρίσματα, που ανεβοκατεβαίνουν,
και του Τροχού που ώρες ψηλά κι ώρες στα βάθη πηαίνουν,
με του Καιρού τα αλλάματα, που αναπαημό δεν έχουν,
μα στο Kαλό κ’ εις το Kακό, περιπατούν και τρέχουν,
και των Αρμάτω’ οι ταραχές, όχθρητες και τα βάρη,
του Έρωτα οι μπόρεσες και τση Φιλιάς η χάρη,
αυτά να μ’ εκινήσασι, τη σήμερον ημέραν,
ν’ αναθιβάλω και να πω, τα κάμαν και τα φέρας
μια Κόρη κ' έναν ’γουρο, που μπερδευτήκα’ ομάδι,
σε μια Φιλιάν αμάλαγη, με δίχως ασκημάδι.

Kαι τ’ όνομά τση το γλυκύ, το λέγαν Aρετούσα,
οι ομορφιές τση ήσαν πολλές, τα κάλλη τση ήσαν πλούσα.
Xαριτωμένο θηλυκό, την ήκαμεν η Φύση,
κι η σιάτση δεν ευρίσκετο, σ' Aνατολή και Δύση.

Kαι τ’ όνομα του νιούτσικου, Pωτόκριτο το λέγαν,
ήτονε τσ’ αρετής πηγή και τσ’ αρχοντιάς η φλέγα,
κι όλες τσι χάρες π’ Oυρανός και τ’ άστρη εγεννήσαν,
μ’ όλες τον εμοιράνανε, μ’ όλες τον εστολίσαν.

Kι όντεν η νύκτα η δροσερή, κάθ’ άνθρωπο αναπεύγει,
και κάθε ζο να κοιμηθεί, τόπο να βρει γυρεύγει,
ήπαιρνεν το λαγούτο του, κ’ εσιγανοπορπάτει,
κ’ εκτύπαν το γλυκιά-γλυκιά, ανάδια στο Παλάτι…

4. ΑΝΝΑ ΦΟΝΣΟΥ - ΑΡΝΗΣΙΣ (ΣΤΟ ΠΕΡΙΓΙΑΛΙ ΤΟ ΚΡΥΦΟ)

ΣΤΙΧΟΙ ΠΟΙΗΣΗ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

Στο περιγιάλι το κρυφό
κι άσπρο σαν περιστέρι
διψάσαμε το μεσημέρι
μα το νερό γλυφό.

Πάνω στην άμμο την ξανθή
γράψαμε τ' όνομά της
Ωραία που φύσηξε ο μπάτης
και σβήστηκε η γραφή.

Με τι καρδιά, με τι πνοή,
τι πόθους και τι πάθος
πήραμε τη ζωή μας· λάθος!
κι αλλάξαμε ζωή.

(αν είχε τηρηθεί η παύση της άνω τελείας,

το νόημα του τραγουδιού, θα ήταν εκείνο,

που πραγματικά εννοούσε ο ποιητής…)

{«ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ – ΕΠΙΦΑΝΙΑ» ΕΜΙ 1964}

5. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ - ΧΑΡΑΖΕ

ΣΤΙΧΟΙ-ΠΟΙΗΣΗ: ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ

Χάραζε
μάζευες τα πράματά σου
κι η καρδιά μου σπάραζε
μέτραγα τα βήματά σου
κι η καρδιά μου σπάραζε.

Δάκρυζε
κάθε τι που σ’ αγαπούσε
κάθε τι που σ’ άγγιζε
κ’ η καρδιά μου που βογκούσε
απ’ στο δάκρυ στράγγιζε.

Χάραζε… δάκρυζε…

[Χάραζε
έμπαινε καινούρια μέρα
κ’ η ζωή μας άλλαζε
έμπαινε καινούρια μέρα
κι όλα τα σμπαράλιαζε.]

(Η τελευταία στροφή δεν ακούγεται στην ταινία)

{«ΤΟ ΠΙΟ ΛΑΜΠΡΟ ΑΣΤΕΡΙ» 1967}

6. ΜΑΡΩ ΚΟΝΤΟΥ - Η ΜΑΥΡΗ ΦΟΡΝΤ

ΣΤΙΧΟΙ-ΠΟΙΗΣΗ: ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ

Μια μαύρη Φορντ, μοντέλο του ’23
φτάνει λαμπρή, στη μικρή μας τη πλατεία,
είχε αριθμό που τέλειωνε στα τρία
κι εγώ ήμουν μόλις μικρή στα δεκατρία.

Αχ τι κακό, αχ τι κακό!
Μέσα στη Φορντ ένα βράδυ μαγικό!
Αχ τι κακό, αχ τι κακό!
Έχασα κάτι που το είχα φυλαχτό…

Πάλι ξανά, μες στη μικρή πλατεία,
φτάνει η Φορντ που τελείωνε στα τρία!
Εγώ είχα γίνει μια μικρή κυρία
και μου ζητάει μια καινούργια ιστορία.

Αχ τι κακό, αχ τι κακό!
Μέσα στη Φορντ ένα βράδυ μαγικό!
Αχ τι κακό, αχ τι κακό!
Έχασα κάτι που το είχα φυλαχτό…

{ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΤΑΝ – ΟΔΟΣ ΟΝΕΙΡΩΝ 1962}

7. ΑΛΙΚΗ ΒΟΥΓΙΟΥΚΛΑΚΗ - ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΑΥΤΟ

ΣΤΙΧΟΙ-ΠΟΙΗΣΗ: ΛΙΝΑ ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΚΡΑΟΥΝΑΚΗΣ

Κι όμως το σπίτι αυτό,
το φτιάξαμε από έρωτα,
έτσι να λες, στον κόσμο όταν σε ρωτήσει,

μα τι να πω εγώ,
στα χρόνια τ' αξημέρωτα,
που πάνε αγάπη μου, χωρίς να τα ’χω ζήσει…

Κι αν με ρωτήσει, ο ξεχασμένος εαυτός μου,
γιατί τον άφησα, στ' αζήτητα του κόσμου,
κι αν με ρωτήσει, καινούρια ψέματα δεν έχω εγώ να πω,
ένα ταξίδι του χρωστάω, μόνο αυτό, ένα ταξίδι, μονάχα αυτό.

Κι έτσι το σπίτι αυτό, το κλείδωσε η ανάμνηση,
κι ό,τι κι αν λες, τα φώτα τώρα τα ’χω σβήσει,
ίσως και να ’ν’ απλό, αντί για μιαν απάντηση,
κάτι παράλογο, κανείς ν’ αποφασίσει…

{ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΙΚΗ – ΣΙΡΛΕΪ ΒΑΛΕΝΤΑΪΝ (Γ. ΡΑΣΕΛ) 1989}

8. ΝΙΚΟΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ - ΣΙΓΑ Θ’ ΑΝΕΒΕΙΣ ΤΑ ΣΚΑΛΙΑ

ΣΤΙΧΟΙ: ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΛΔΑΡΑΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΛΔΑΡΑΣ

Απόψε που ’χω συννεφιά
και ένα βάρος στη καρδιά,
εσένανε ζητάω,
να ’ρθεις κοντά μου συντροφιά
και να μη ξαναφύγεις πια,
γιατί βαθειά πονάω.

Σιγά θ’ ανέβεις τα σκαλιά,
θα βρεις στη πόρτα τα κλειδιά,
έμπα να φέρεις στη καρδιά τη ξαστεριά,
θα βρεις αγάπη και στοργή
κι αν με φαρμάκωσες πολύ,
η πονεμένη μου ψυχή σε συγχωρεί.

Απόψε μέσ’ στη χειμωνιά,
μέσ’ στη πικρή μου ερημιά,
ο νους μου πάει σ’ εσένα,
ν’ ανάψεις - έλα - σου ζητώ
το τζάκι το μισο-σβηστό
που κρυφοκαίει μ’ εμένα.

{ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ CD 1 – POLYDOR 2007}

9. ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΟΥΤΣΙΟΣ - ΜΙΑ ΠΑΝΑΓΙΑ

ΣΤΙΧΟΙ-ΠΟΙΗΣΗ: ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΤΣΟΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ

Μια Παναγιά,
μιαν αγάπη μου, έχω κλείσει,
σ’ ερημοκλήσι,

αλαργινό,
κάθε βραδιά,

της καρδιάς, την πόρτα ανοίγω,
κοιτάζω λίγο

και προσκυνώ.

Πότε θα ’ρθει, πότε θα 'ρθει,
το καλοκαίρι,
πότε τ' αστέρι,

θ’ αναστηθεί,
να σου φορέσω στα μαλλιά,
χρυσό στεφάνι,
σαν πυροφάνι,

σ’ ακρογιαλιά.

Μια Παναγιά,
μιαν αγάπη μου, έχω κλείσει,
σ’ ερημοκλήσι,

αλαργινό,
κάθε βραδιά,

της καρδιάς, την πόρτα ανοίγω,
δακρύζω λίγο

και προσκυνώ.

(Γραμμένο για την ταινία ΑΜΕΡΙΚΑ ΑΜΕΡΙΚΑ

ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΚΑΖΑΝ όπου ακούγεται το ορχηστρικό μέρος)

{ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΟΥΤΣΙΟΣ ΣΠΑΝΙΕΣ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΕΙΣ - LEGEND 2000}

10. ΝΤΙΝΟΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ - ΕΝΑ ΤΟΣΟ ΔΑ ΚΛΑΡΙΝΟ

ΣΤΙΧΟΙ: ΝΙΚΟΣ ΤΣΙΦΟΡΟΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΜΙΜΗΣ ΠΛΕΣΣΑΣ

Να ’χα λέει ένα τόσο,

ένα τόσο, ένα τόσο,

ένα τόσο, δα κλαρίνο,

και να ξέρω να σου παίξω,

να σου παίξω, να σου παίξω,

κάποιο τραγουδάκι φίνο…

να φυσήξω χίλιες νότες,

χίλιες νότες, χίλιες νότες,

να χορεύει το φεγγάρι,

και να βγεις για ν’ αντικρύσω,

ν’ αντικρύσω, ν’ αντικρύσω,

τα ματάκια σου όλο χάρη,

να ’χα λέει το κλαρίνο,

το κλαρίνο, το κλαρίνο,

που τρελαίνει τα ζουμπούλια,

να μερακλωθούν με μάμπο,

με ’να μάμπο, με ’να μάμπο,

ο αυγερινός κ’ η πούλια…

και κοντά σου κάποια νύχτα,

κάποια νύχτα, κάποια νύχτα,

να σου παίξω να ξυπνήσεις,

να χτενίσεις τα μαλλιά σου,

τα μαλλιά σου, τα μαλλιά σου,

και να ’ρθεις να με φιλήσεις…

Να ’χα λέει ένα τόσο,

ένα τόσο, ένα τόσο,

ένα τόσο, δα κλαρίνο,

και να ξέρω να σου παίξω,

να σου παίξω, να σου παίξω,

κάποιο τραγουδάκι φίνο…

να φυσήξω χίλιες νότες,

χίλιες νότες, χίλιες νότες,

να χορεύει το φεγγάρι,

και να βγεις για ν’ αντικρύσω,

ν’ αντικρύσω, ν’ αντικρύσω,

τα ματάκια σου όλο χάρη…

(όπως ακούγεται ολόκληρο

από το «Τρίο Μπελκάντο»

μιας και ο Ηλιόπουλος το «διασκεύασε» κάπως)

{ΤΡΕΙΣ ΚΟΥΚΛΕΣ ΚΙ ΕΓΩ – 1960}