Soundtrack: ένα κομμάτι, μια ιστορία

Γράφει η Miss-M
3 άρθρα στο MusicHeaven

Το μωρό της Ρόζμαρι, Εξορκιστής, Serpico, Star Wars, Blade Runner, Platoon, Ψηλά τακούνια, Ο τελευταίος των Μοϊκανών, Braveheart, Μονομάχος, Amelie, Moulin Rouge, Άρχοντας των δαχτυλιδιών, Kill Bill, Πειρατές της Καραϊβικής, Λαβύρινθος του Πάνα...Ταινίες διαφορετικού ύφους, είδους και εποχής, που όμως έχουν το εξής κοινό: τα Soundtracks τους έχουν γράψει τη δική τους ιστορία!

Aκόμα κι αν κάποιος δεν έχει δει ποτέ την αριστουργηματική τριλογία του Francis Ford Coppola, είναι σχεδόν αδύνατο να μην έχει ακούσει το μουσικό θέμα του "Νονού". Δεν άφησε αδιάφορο ούτε τον Slash των Guns'n'Roses, αφού το εκτέλεσε μοναδικά στην τουρνέ τους "Use your illusion" στις αρχές του '90, κάνοντας μια απ'τις πιο επιτυχημένες διασκευές της δεκαετίας..                                      
Eπίσης ποιος ακούει τη λέξη Tango, χωρίς να του έρθει στο μυαλό η μελωδία που χόρεψε ο "τυφλός" Al Pacino στο "Άρωμα γυναίκας" με τη σαγηνευτική Gabrielle Anwar;

Είναι μεγάλη κουβέντα να πούμε ότι έργα τέτοιου βεληνεκούς δεν θα είχαν την ίδια απήχηση χωρίς αυτά τα κομμάτια, όμως σίγουρα δεν μπορούμε να φανταστούμε κάτι άλλο να ακούγεται στις σκηνές τους. Το σοκαριστικό "Requiem for a dream" του Darren Aronofsky δεν θα ήταν ίδιο χωρίς τα χαρακτηριστικά κομμάτια της ταινίας, που τονίζουν τη συναισθηματική και πνευματική κατάσταση των πρωταγωνιστών και παράλληλατσακίζουν τα νεύρα του θεατή. Ο ίδιος σκηνοθέτης για το πιο πρόσφατο φιλμ του "Black Swan" έδωσε μια άλλη, πιο σκοτεινή διάσταση στη "Λίμνη των Κύκνων" του Tchaikovsky.

Εύστοχη ήταν και η επιλογή του Pedro Almodovar να ντύσει μουσικά το "Όλα για τη μητέρα μου", μια αμιγώς συναισθηματική ταινία, που γεννά προβληματισμούς με το τραγούδι Tajabone του σενεγαλέζου Ismaël Lô. Λίγοι γνωρίζουν ότι Tajabone ονομάζεται μια ισλαμική γιορτή, κατά την οποία παιδιά πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι και ψυχαγωγούν τους ενήλικες χορεύοντας και τραγουδώντας, με αντάλλαγμα χρήματα, λιχουδιές και παιχνίδια. Οι στίχοι του τραγουδιού θυμίζουν προσευχή. Αν και κανείς δεν καταλαβαίνει κουβέντα από το τραγούδι -γραμμένο στη γλώσσα Wolof που μιλούν στη Σενεγάλη-  νιώθει τη μελωδία και την ιδιαίτερη φωνή του καλλιτέχνη να αγγίζει την ψυχή του με έναν τροπό ξεχωριστό, κάτι που δένει μοναδικά με την πλοκή του έργου.

Περνώντας στον ασιατικό κινηματογράφο ξεχωρίζει ο ιδιαίτερος δημιουργός Wong Kar Wai, ο οποίος στις ταινίες του πραγματεύεται όλες τις πτυχές του έρωτα, από τον πόθο της προσμονής ως τα αδιέξοδα του χωρισμού. Τα έργα του θυμίζουν μπερδεμένο όνειρο και πάντα στο background ακούγεται μια μελωδία που φαίνεται να αποκτά τη δική της υπόσταση, σαν να συμμετέχει ενεργά στην εξέλιξη της ιστορίας. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι το "In the mood for love" και το "2046", των οποίων τα Soundtracks είχαν και τεράστια απήχηση στο κοινό.
Προς το τέλος άφησα μια ταινία, όχι ιδιαίτερα γνωστή, αλλά προσωπική μου αγαπημένη. Πρόκειται για το γαλλικό ασπρόμαυρο φιλμ του 1999 "Το κορίτσι της γέφυρας" με πρωταγωνιστές τον γοητευτικό Daniel Auteuil και τη γλυκύτατη Vanessa Paradis (περισσότερο γνωστή ως miss Johnny Depp), μια ιστορία δύο αυτοκαταστροφικών ανθρώπων που γνωρίζονται και μέσα από τη σχέση τους σώζουν ο ένας τον άλλο. Η δουλειά του είναι να προσφέρει θέαμα πετώντας μαχαίρια και αυτή γίνεται το κορίτσι-στόχος του. Η σκηνή που πετάει γύρω της μαχαίρια εκτός σκηνής πλημμυρίζει ερωτισμό και καθόλη τη διάρκειά της ακούγεται η βραχνή φωνή της Marianne Faithfull να τραγουδάει το "Who will take my dreams away", που την περνά σε άλλο επίπεδο.

Απολαύστε: 

Εθνική υπερηφάνια, βέβαια, έχουμε και για τους μουσικούς μας που η φήμη τους ξεπέρασε τα σύνορα της Ελλάδας και έφτασε η χάρη μας ως το Hollywood. Ο λόγος γίνεται φυσικά για δημιουργούς που το ταλέντο και η ψυχή τους δεν έχουν σύνορα: ο Μίκης Θεοδωράκης ("Ζορμπάς", "Serpico", "Z") , ο Βαγγέλης Παπαθανασίου ("Οι δρόμοι της φωτιάς", "Βlade Runner", "1492: Conquest of Paradise", "Μέγας Αλέξανδρος") και o Μάνος Χατζιδάκις (βραβείο Oscar για το "Ποτέ την Κυριακή").

Τα Soundtracks δίνουν άλλη ενέργεια σε μια ταινία, εξιστορούν την πλοκή του έργου μαζί με τους πρωταγωνιστές και βοηθούν στη συναισθηματική συμμετοχή του θεατή, αφού η μουσική μιλά στην ψυχή των ανθρώπων.Όποιος έχει ελεύθερο χρόνο, αξίζει τον κόπο να ανατρέξει σε αυτά τα κομμάτια, σε αποσπάσματα ή ακόμα και σε ολόκληρα τα έργα και να διαπιστώσει πόσο διαφορετική φαίνεται μια ταινία, όταν τη βλέπεις στο mute.