Η oικονομική κρίση μετά μουσικής

Γράφει ο Λάζαρος Αλληλόμης (Lazarosal)
8 άρθρα στο MusicHeaven

Μετά από όλα αυτά που έχω ζήσει τον τελευταίο καιρό, μπορώ να είμαι απόλυτα σίγουρος για το τι πιστεύω, όσον αφορά το ρόλο της μουσικής στον τρόπο ζωής και σκέψης των ανθρώπων. Υπάρχουν άνθρωποι για να ξεφύγουν λίγο,  μέσα στη μέρα τους, δε θέλουν τίποτα άλλο παρά να ακούσουν λίγη μουσική, πράγμα που θα τους κάνει να ξεχαστούν, έστω για λίγο, και να νιώσουν καλά. Η μουσική, κατά την ταπεινή μου, πάντα, γνώμη, είναι η πιο όμορφη βόλτα που μπορείς να κάνεις, η πιο μεγάλη αγκαλιά που μπορείς να δεχθείς από κάποιον, το μεγαλύτερο συναίσθημα που μπορείς να νιώσεις. Άλλωστε έχουμε πει, δε χρειάζονται πάντα φράγκα για να νιώσεις καλά.

Μιας όμως και το κείμενο θα μιλάει για τα χρήματα, όπως, έμμεσα, δηλώνει και ο τίτλος του, εγώ πιστεύω πως η σημερινή κατάσταση είναι απόρροια πολλών δεκαετιών και καλώς ή κακώς έχει επηρεάσει πολύ τη ζωή κάποιων ανθρώπων σε αυτό το τομέα και ειδικότερα στον τρόπο με τον οποίο διαλέγουν τη μουσική που θέλουν να ακούσουν. Με μια πρώτη ματιά όλοι θα συμφωνήσουμε σε αυτό, αφού βλέπουμε πως τα μπουζούκια, το εθνικό μας σύμβολο (όπως πολλοί θα αποκαλούσαν 3-4 χρόνια πριν), μένουν όλο και λιγότερες μέρες την εβδομάδα ανοιχτά. Ένας λόγος που συμβαίνει αυτό είναι γιατί πλέον αποτελούνται από άσχετα μεταξύ τους σχήματα, έχοντας ως σκοπό να καλύψουν όσο περισσότερο κόσμο μπορούν για να βγάλουν ένα μεροκάματο που θα σώσει τη ματαιοδοξία τους, σε μέρες που κάποιοι κάνουν ότι μπορούν απλά για να βρουν ένα τρόπο να σώσουν τη μέρα και τη νύχτα τους.

Τα περισσότερα από τα μπουζούκια, κλαμπάκια, μουσικές σκηνές κ.α., τα στηρίζουν πλέον νέοι άνθρωποι, άνθρωποι οι οποίοι πλέον, κυρίως μέσα από το internet, ένα εργαλείο που ξέφυγε κάπως από το σύστημα και βοηθάει τον κόσμο να ενημερώνεται, να σκέφτεται και να γίνεται δυνατός, έχουν πολλές απαιτήσεις για να σπαταλήσουν από εδώ και από εκεί τα χρήματά τους σε πράγματα που δεν αξίζουν ή σε πράγματα που ο καθένας μπορεί να πλασάρει ως κορυφή. Μπορεί κάποιος να μην μπει στον κόπο να σκεφτεί πως και για αυτά φταίει η οικονομική κρίση, αλλά εγώ πιστεύω πως είναι κάτι και αυτό. Είναι κάτι που θα κάνει τον κόσμο να αναρωτηθεί για κάποια πράγματα  και να αρχίσει να προσέχει πιο πολύ πλέον σε τι αξίζει να δώσει προσοχή κανείς και σε τι όχι και ανάλογα μετά, να αποφασίσει αν θέλει να στηρίξει τη δουλειά του καθενός.

Έτσι, οι επιλογές του καθενός άρχισαν να ποικίλουν. Η ποιότητα των κομματιών που θα επιλέξει άρχισε να  εναλλάσσεται, σε σχέση, κυρίως, με το είδος της μουσικής που τον ενδιαφέρει ή που τον εκφράζει. Κάποτε υπήρχε η ροκ, η ποπ και η λαϊκή μουσική, τώρα κανείς δεν ξέρει τι πραγματικά υπάρχει. Υπάρχει η λαϊκή, η οποία σίγουρα δεν παραμένει στον ίδιο ρυθμό που ήταν κάποτε, υπάρχει η ποπ, η οποία έχει πάρει την κάτω βόλτα, δεν είμαι σίγουρος για το αν υπάρχει η ροκ στην ελληνική σκηνή, όμως σίγουρα, μπορείς πλέον να ανακαλύψεις εκατοντάδες νέα είδη που, εγώ τουλάχιστον, μπορεί ποτέ να μην καταφέρω να αναλύσω, αλλά και να κρίνω με τον τρόπο μου. Ο καθένας ακολουθεί αυτό που αυτό που θέλει και πιστεύει. Είμαι από τους ανθρώπους που δε μπορούν να απαντήσουν εύκολα στην ερώτηση «Τι μουσική ακούς;» και νομίζω πως χαίρομαι ιδιαίτερα γι’ αυτό. Μπορώ να ακούσω, να σκεφτώ, να θαυμάσω ή να απορρίψω δουλειές δημιουργών, χωρίς όμως να κατακρίνω κάτι το οποίο συγκινεί κάποιον άνθρωπο και τον κάνει να νιώθει καλά με αυτό.

Η εποχή που ζούμε χαρακτηρίζεται και ως μία δημιουργική εποχή και αυτό γιατί με όλα αυτά που βλέπει και ζει κανείς, έχει τροφή για να σκεφτεί και να δημιουργήσει, να δημιουργήσει με οποιοδήποτε μέσο επιθυμεί, οτιδήποτε τον εκφράζει και τον επηρεάζει. Εξάλλου η μουσική δημιουργήθηκε από τη φύση και τον άνθρωπο για να μπορεί να διαφοροποιεί, όπως εμείς θέλουμε, τις στιγμές που ζούμε. Όσο για αυτό που βιώνουμε τώρα, αν θέλετε, εγώ το βλέπω αισιόδοξα. Ζούμε σε μια χώρα αλλόκοτη και χαζοβιόλα, που η ιστορία της είναι γεμάτη από κρίσεις και ένας λαός σαν τον ελληνικό, αργά ή γρήγορα θα τα καταφέρει. Μέχρι να βρούμε όμως τα σωστά μέσα που θα μας βοηθήσουν να καταφέρουμε να πραγματοποιήσουμε τα όνειρα μας, βάλτε μουσική και ταξιδέψτε. Πολλές φορές ένα ταξίδι μέσα την ίδια μας τη ζωή είναι καλύτερο. Γιατί η ζωή είναι μία κυρία και ως κυρία που είναι ποτέ δε ξέρεις…