Ο πολυγραφότατος και πολυτάλαντος Αλέκος Σακελλάριος

Θέατρο - Τραγούδι - Κινηματογράφος - Σενάριο - Σκηνοθεσία: Αλέκος Σακελλάριος 1913-1991

Πένα, δίνει παίρνει, γράφει, ο Άνθρωπος, που τα κείμενά του ανθίζουνε τους κάμπους του θεάματος, τις οροσειρές του ακροάματος.

Ονόματα σπουδαία, μεγάλα και μικρά, δίνουν το παρόν. Η οθόνη φωτίζεται, το θέατρο λάμπει, το πάλκο στενάζει, η αίθουσα σειέται, το κοινό, μας γελάει, η πίστα ανάβει, τρομπέτες αναγγέλλουν τον Άνθρωπο Δημιουργό… 

Αίτιος το Ταλέντο… 

Παράδεισος που σκόρπισε της αγιοσύνης κείμενα, του γέλιου, της χαράς, της έξω καρδιάς στον κόσμο. 

Το παιδί εξέδωσε τη χειρόγραφη εφημερίδα «Μαθητής» την οποία πουλούσε στους συμμαθητές του για να κερδίζει το χαρτζιλίκι του

Ο σκηνοθέτης έκανε ταινίες

Ο σεναριογράφος έγραψε σενάρια

Ο συγγραφέας έγραψε 185 θεατρικά έργα

Ο στιχουργός περί τα 2000 τραγούδια

Ο σκιτσογράφος έλεγε «τα πρώτα μου λεφτά στη δημοσιογραφία από τα σκίτσα τα έβγαλα»

Ο δημοσιογράφος έκανε τα ρεπορτάζ του για τις πολλές μεγάλες Αθηναϊκές εφημερίδες και περιοδικά για σαράντα περίπου χρόνια

Ο διηγηματογράφος…

Ο Ηθοποιός…

Η φυσαρμόνικα στα χέρια του κελαηδούσε…

 

Στα περισσότερα έργα του κινηματογράφου ή του θεάτρου, συνεργάστηκε με τον Χρήστο Γιαννακόπουλο, όμως και τους δύο, τους χαρακτηρίζει το πολύγραφο και το εύστοχο, της έμπνευσης και της πένας τους.

Μιλάμε για τον Αλέκο Σακελλάριο.

Δεν υπάρχει περίπτωση, να κάνει κάποιος αφιέρωμα στον Ελληνικό κινηματογράφο, στο Ελληνικό τραγούδι και να μην αναφερθεί ή να μην περάσει το μυαλό του, από τον μεγάλο αυτόν, πολυγραφότατο και πολυτάλαντο άνθρωπο.

Ακόμα κι όταν το αφιέρωμά του, είναι άσχετο με τον ίδιο, τότε, όλο και κάποιος από τους πολυπληθείς συνεργάτες του θα βρεθεί προς αναφορά, σε όποιο μουσικό είδος και αν ανήκει το αφιέρωμα αυτό, ο συντάκτης του ή ο χώρος στον οποίο θα δημοσιευτεί ή θα παρουσιαστεί. 

Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 7 Νοεμβρίου 1913.

Η μητέρα του Ελένη Ζάππα, ήταν απόγονος του ενός, εκ των εθνικών ευεργετών, αδελφών Ζάππα, του Κωνσταντίνου.

Ο πατέρας του Πύρρος, Ηπειρώτης κι αυτός στην καταγωγή, είχε στενή φιλία, συμπεθέρεψαν κιόλας, με την οικογένεια Μελά.

Το επίθετο Σακελλάριος, μάλλον κατάγεται από την ιδιότητα κάποιου προγονού, ονόματι Χριστόδουλου Μίσιου (1747-1841), ο οποίος έφτασε στον ιερατικό βαθμό του «Σακελλάριου».

Έκτοτε χρησιμοποιεί η οικογένεια τον τίτλο ως επώνυμο.

Πρώτο του έργο/συμμετοχή, ως συγγραφέας είναι το «Βασιλιάς του Χαλβά», που είχε ανεβάσει το 1935 ο Πέτρος Κυριακός, με το θίασό του, στο Θέατρο «Κοτοπούλη».

Για να πλησιάσει τον πολύ Κυριακό, έπιασε φιλία, με έναν κομπάρσο, του έργου που έπαιζαν τότε, στο Θέατρο Παπαϊωάννου, τον Μάνο Σκορδίλη, ο οποίος, με το αντίτιμο των είκοσι δραχμών, δέχτηκε να κάνει το θείο, του νεαρού τότε, Αλέκου Σακελλάριου.

Έδωσε στον Κυριακό τα κείμενα τελικά. Εκείνος τα κοίταξε... τον κοίταξε σοβαρά σοβαρά, του είπε: δεν τα ’γραψες εσύ… αν μπορείς πήγαινε δίπλα στο καμαρίνι και γράψε μου τώρα κάτι για τους αμαξάδες… κι έτσι κι έγινε…

Πολύ γρήγορα εγκατέλειψε τις νομικές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, προκειμένου να ασχοληθεί με το θέατρο, αλλά και γενικότερα με το γράψιμο.

Στα 1946 ξεκινάει ως αυτοδίδακτος κινηματογραφιστής, με την ταινία «Παπούτσι από τον τόπο σου», που έγραψαν μαζί με τον Χρήστο Γιαννακόπουλο, μετά από πρόσκληση του Φιλοποίμενα Φίνου.

Με έμφυτα πολλά ταλέντα, που όλα τις ρίζες τους τις είχαν, βαθειά χωμένες, στο αστείρευτο θρεπτικό του χιούμορ, διακρίθηκε το ίδιο, σε όλα είδη, με τα οποία καταπιάστηκε.

Σε όλα του τα έργα, οι πρωταγωνιστές, οι δεύτεροι ρόλοι, οι τρίτοι ρόλοι, ακόμα και οι ασήμαντοι ρόλοι, ήσαν ηθικά τόσο καλά υποστηριγμένοι, που δεν άφηναν κανένα περιθώριο τελικής ηθικής προσβολής, προσώπων ή ιδιοτήτων, όποιας τάξης κι αν ήταν αυτός, κατά το σενάριο.

Ανυποστήρικτοι, έμεναν, οι πραγματικά διεφθαρμένοι, οι πραγματικοί κακοί, οι αληθινά διαβρωμένοι, οι επίορκοι, οι δοσίλογοι, οι προδότες.

Στα έργα του, ο Άνθρωπος, έχει τον κεντρικό ρόλο, την ουσιώδη παρουσίαση.

Οι αρετές του Ανθρώπου, δεν διογκώνονται. Οι κακίες του δε μεγεθύνονται.

Ο Άνθρωπος και οι αδυναμίες του, παρουσιάζονται, μέσα από τα πολλά στάδια φιλτραρίσματος, που διαδοχικά, ερμηνεύουν στον αναγνώστη/θεατή, όχι το πως, αλλά το γιατί…

Όλα τα τεράστια ή ήσσονα προβλήματα του Ελληνικού Λαού και της Ανθρωπότητας, κοσκινίζονται στη σήτα της ευαισθησίας, ανακατεύονται με το ιδιόρρυθμο κράμα του χιούμορ του, των αισθήσεών του και πλέον, «ανάλαφρα», προσφέρονται στο ευρύ κοινό.

Μέσα από την κάλυψή του αυτή, δεν επιτρέπει στον μοιχό, να δέχεται κακολογίες για τη σύζυγό του. Δεν δέχεται καμία παρασπονδία στην οικογένεια και στις σχέσεις μεταξύ των μελών μιας οικογένειας. Καλύπτει την αδυναμία του ζαράκια της παράνομης μπαρμπουτιέρας με την ανθρωπιά του, όταν αυτός φανερώνει το καβατζωμένο δεκάρικο. Στην κλέφτρα γύφτισσα δίνει τη λεβεντιά της ευγνωμοσύνης και της ντομπροσύνης. Στους ρέμπελους λατερνατζήδες τιμιότητα κι ανώτερο χαρακτήρα. Στην αδελφή που πήρανε τα μυαλά της αέρα, τη λεβεντιά να μην αφήνει κανέναν να της πατήσει τα όνειρα. Στους σκληρούς καθηγητές, την περηφάνια της μιζέριας τους. Δεν επιτρέπει, ούτε κατά διάνοια, πούλημα της φιλίας. Όταν έχουμε πάλι, τα πιο επικά γεγονότα, πατριωτικά, εθνικά, τότε, η λεπτή του πένα, η λεπτή του κινηματογραφική ή σκηνοθετική ίνα, χαράζει ανεξίτηλα την προδοσία στη γέννησή της, σταμπάροντας ανεξίτηλα τον προδότη.

Ο Αλέκος Σακελλάριος, υπήρξε στην ουσία ένας Ποιητής, που η αφαιρετική του ματιά πρόσθετε, ενώ οι προσθετικές πινελιές, αφαιρούσαν…

Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον οίστρο του τρελού, με την τόση του ποιητική ύφανση στις λέξεις, του περιβόητου εκείνου κειμένου, που τόσο εξαιρετικά είχε ερμηνεύσει ο Σπουδαίος Ηθοποιός, Χρήστος Τσαγανέας:

 

«Άνθρωποι – Άνθρωποι…»

 

Άνθρωποι Άνθρωποι!

Προς τι το μίσος κ’ η αλληλοεξόντωσις;

Προς τι ο αλληλοσπαραγμός;

Όλοι Άνθρωποι είμεθα.

Για Όλους υπάρχει Γη !!!

Για όλους υπάρχει ήλιος!!!

Άνθρωποι είμαστε όλοι μας...

 Όλοι εξαρτήματα του Σύμπαντος είμαστε και αρχηγός του Σύμπαντος Εγώ. Άνθρωποι Άνθρωποι…

Που είναι οι άνθρωποι;

Θέλω να απευθυνθώ στους Ανθρώπους…

Εγώ θα οδηγήσω τους Ανθρώπους στο Γαλάζιο Δρόμο της Αγάπης.

Ξέρετε ποιος είμαι Εγώ !!!

Ο Αρχηγός του Σύμπαντος !!!

Άνθρωποι Άνθρωποι …

Αιμοχαρείς, Αιμοδιψείς και Αιμοβόροι!

Προς τι το μίσος κι ο αλληλοσπαραγμός;

Προς τι η αλληλοεξόντωσις;

Εγώ Είμαι ο Αρχηγός του Σύμπαντος !!!

Εγώ θα οδηγήσω τους Ανθρώπους !!!

Άνθρωποι Άνθρωποι… Αιμοβόροι…

 

Ακολουθεί το συμπλήρωμα της συνάντησης:

 

Ο κόσμος έχει πάθει παραλήρημα…

 

εμπιστευθείτε σε μένα.

Εγώ θα σας οδηγήσω.

Προς τι το αίμα; Προς τι το μίσος; Προς τι ο αλληλοσπαραγμός;

Το θεμέλιο της ευτυχίας η Δικαιοσύνη και η Αγάπη !!!

Άνθρωποι Άνθρωποι …

Αιμοχαρείς, Αιμοδιψείς και Αιμοβόροι!

Μοίρα κοινή των ανθρώπων: Ο Θάνατος !!!

Όλοι Άνθρωποι είμαστε !!!

Όλοι Αδέρφια είμαστε !!!

 

Πήρε το «Έπαθλο Ξενόπουλου» για τα θεατρικά του έργα: «Θανασάκης ο Πολιτευόμενος», «Eνα Βότσαλο στη Λίμνη – Ο Σπαγκοραμμένος».

Ακολούθησαν πολλά άλλα Ελληνικά Βραβεία, αλλά και διάφορα της Αλλοδαπής.

Πριν από το θάνατό του, που επήλθε στις 28 Αυγούστου 1991, έγραψε μία αφηγηματική πολύ πλούσια αναδρομή/βιογραφία του, που αποτελεί άλλο ένα συγγραφικό του επίτευγμα, με τον τίτλο «Λες και ήταν χτες».

 

Παραθέτω πάρα κάτω ένα δείγμα από τα χιλιάδες τραγούδια του, που σχεδόν όλα γράφτηκαν για το θέατρο την επιθεώρηση τον κινηματογράφο.

Όλα σχεδόν γνώρισαν την επιτυχία από τη σκηνή του θεάτρου ή από το πανί του κινηματογράφου. Ύστερα μεταφέρονταν σε μουσικές πίστες της κοσμικής νύχτας. Αργότερα, πολύ αργότερα κυκλοφορούσαν και σε δίσκους.

Δεκάδες είναι τα τραγούδια που έχει συν-συγγράψει με άλλους δημιουργούς.

Τίποτα όμως δεν εμπόδιζε την επιτυχία.

Η συνταγή ήταν τόσο σπουδαία, τόσο μαγική, που η διάχυσή της, απλωνότανε σε όλο το εργασιακό φάσμα του Αλέκου Σακελλάριου.

Δημιουργούν από κοινού με τον Χρήστο Γιαννακόπουλο, – λειτουργούν σαν αντιστασιακή σπείρα – αντιτίθενται σε πολλά από τα κλισέ της εποχής – διαφωνεί ο Σακελλάριος με τον όρο «Αρχοντορεμπέτικο» (και τι δίκαιο που είχε) – μονομαχούν μεταξύ τους σε στέκια, όπου τους εύρισκε το πρωί – αντλούν από λογοπαίγνια και λογοτεχνικά έργα, λέξεις, «αδόκιμες» της εποχής – ομοιοκαταληξίες απρόσμενες – οι γραμματικές και οι φιλόλογοι κούρνιασαν στην άκρη – κι ο Αλέκος Σακελλάριος ομού κι ως μονάδα – ξεφεύγει από τα τετριμμένα – δημιουργεί την άλλη ηθική, την άλλη όψη των θεμάτων.

Να σκεφτεί κανείς, πως ο Χαιρόπουλος, που είχε συνεργαστεί πάρα πολύ με τον Γιαννακόπουλο και πολύ λίγο με τον Σακελλάριο, ήταν αυτός που τους έκανε το προξενιό συνεργασίας μεταξύ τους.

Σακελλάριος και Γιαννακόπουλος διαφώνησαν κατηγορηματικά: εγώ με Σακελλάριο δε γράφω, εγώ με Γιαννακόπουλο δε γράφω.

Λίγο αργότερα ο Μακέδος, δίνει από μία επιταγή στον καθένα, με το αστρονομικό ποσό των 10.000 δρχ. εις έκαστον. Με αυτό το επιχείρημα, της επιταγής και το αίτημα γράψτε ένα έργο και φέρτε το…

Οι δύο ορκισμένοι, να μη συνεργαστούν, συγγραφείς, πήγανε στο καφενείο Δελφοί, στην Αγίου Κωνσταντίνου, κάθισαν, συζήτησαν, συμφώνησαν να μη χάσουν τα χρήματα και… συνεργάστηκαν !!! Έγραψαν...

Μέσα από την ανάγκη της πολεμικής, μεταπολεμικής, εμφυλιακής, μετεμφυλιακής και ψυχροπολεμικής εκείνης μακράς περιόδου, που σχεδόν μέχρι το 1981 έφτασε, ο κόσμος, ο λαός, οι άνθρωποι, είχαν τόσο μεγάλη ανάγκη, το άλλαγμα του κλίματος, το χαμόγελο, την απαλλαγή από τη δίκαιη ή άδικη μιζέρια, το παραπέτασμα, τη μετανάστευση, τη θλίψη, τη φτώχεια, την αρρώστια, τον πόνο, το θάνατο.

Ο Αλέκος Σακελλάριος, έμεινε στην εποχή του «απαθής», χρησιμοποίησε τη ματιά της άλλης όψης, το «ανεπίκαιρο» βλέμμα του, ήταν το βλέμμα, από τη γωνία του  χιούμορ.

Στις πιο δραματικές του στιγμές, στη μυθοπλασία του, χρησιμοποιούσε τόσο έξυπνα το χιούμορ, που όλα γίνονταν τόσο γλυκά…

Γλυκά !!! όχι γλυκερά…

 

Κλείνοντας, να αναφέρω τη στιχομυθία με το Φρέντυ Γερμανό, όταν ο Αλέκος Σακελλάριος βρισκότανε στο Νοσοκομείο, στα τελευταία του:

Αλέκος Σακελλάριος ξαπλωμένος στο νοσηλευτικό κρεβάτι, οροί περασμένοι  στα χέρια του, οξυγόνο στο πρόσωπο.

Φρέντυ Γερμανός έχοντας ολοκληρώσει την καθημερινή του επίσκεψη, έτοιμος να αποχωρήσει, ρωτάει τον ασθενή Σακελλάριο, αν θέλει κάτι απ’ έξω, αν έχει κάτι επιθυμήσει.

Ο Σακελλάριος του απαντάει άμεσα σχεδόν: ένα σουβλάκι με διπλή πίτα, με όλα μέσα, κρέας κρεμμύδι ντομάτα τζατζίκι μουστάρδα, απ’ όλα, ΜΕ ΟΛΑ …

Ο Φρέντυ Γερμανός χαμογελώντας τον ρωτάει αν πεινάει. Γιατί πεινάς; Δεν πρέπει να πεινάς. Αυτά εδώ (οι οροί) είναι πλήρης τροφή.

Ο Σακελλάριος χωρίς καμιά καθυστέρηση κι αναστολή, σηκώνει δύσκολα το χέρι του, πιάνει το κουδουνάκι που ειδοποιεί το γραφείο των νοσοκόμων και της προϊσταμένης, το πιέζει και περιμένει, λέγοντας στον Γερμανό, τι λες, δεν το είχα σκεφτεί έτσι… περίμενε λίγο…

Μετά από λίγο η νοσοκόμα έρχεται, ρωτάει τι συμβαίνει, αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα…

Αδελφή, της λέει ο Σακελλάριος, περάστε ορούς στον κύριο, θα του κάνω το τραπέζι εγώ σήμερα…

Το χιούμορ, ήταν ο καταλυτικός παράγοντας, που μετέτρεπε όλα τα γεγονότα, όλα τα θέματα, σε ελκυστικό θέαμα, ακρόαμα, ανάγνωσμα, μέσα από τη μαγική γραφή του Αλέκου Σακελλάριου.

Μέσα στην πείνα του 1942, ξεσηκώνει φίλους και γνωστούς, διάφορους ηθοποιούς για να τους κάνει πάρτι… με … μπομπότα! Και το πάρτι πέτυχε... εκεί μάλιστα γνωρίστηκε με τον Γιάννη Γκιωνάκη που αργότερα και κατόπιν δικής του καθοδήγησης έπαιξε τον Μπρίλη... 

Από το πρόσωπό του, από τα χείλη του, από την πένα του, από τα γραφτά του ξεχείλιζε το χιούμορ.

Από τις τσέπες του ή από κάποιο από τα τσεπάκια του, ξεχείλιζε, μια μικρή παλιά, φθαρμένη σχεδόν, φυσαρμόνικα.

Αυτά τα δύο, (χιούμορ και φυσαρμόνικα), δεν τα εγκατέλειψε ποτέ του. Φυσικά ούτε την πένα του...

Φιλμογραφία Αλέκου Σακελλάριου

Στο σύνολο των έργων του, συμμετέχει ο ίδιος, ως συγγραφέας/ηθοποιός/σκηνοθέτης/στιχουργός:

Siralardaki Heyecanlar 1963 – Χτυποκάρδια στα θρανία (Η τουρκική εκδοχή)

 

1.- Αλλοίμονο στους νέους (1961) - βραβείο (α’ ανδρικού ρόλου) Φεστιβάλ Κιν/φου Θεσ/κης 1961

2.- Αστέρω 1959

3.- Γαμπροί απ’ το παράθυρο (θεατρικό) – Ο γόης (1969) διασκευή Γιάννη Δαλιανίδη

4.- Γαμπρός απ' το Λονδίνο (1967)

5.- Δελησταύρου και υιός (1957) – Υιέ μου, υιέ μου (1965) από τον Γιώργο Λαζαρίδη διασκευή σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Γρηγορίου

6.- Δεσποινίς ετών «39» (1953)

7.- Δημόσιος Υπάλληλος (1986)

8.- Διπλοπενιές (1966)

9.- Εκείνες που δεν πρέπει ν' αγαπούν (1951) – Φτερό στον άνεμο (μουσικό ρομάντζο)

10.- Ένα βότσαλο στη λίμνη (1952) – Ο σπαγκοραμμένος 1967 – Έπαθλο Ξενόπουλου

11.- Ένας ήρως με παντούφλες (1958)

12- Ζητείται επειγόντως γαμπρός (1971)

13.- Η αδελφή μου θέλει ξύλο (1966) – Μις βαγόνι (1976) στην ΥΕΝΕΔ

14.- Η Αθήνα τη νύχτα (1962) (συλλογικό έργο – ντοκιμαντέρ)

15.- Η Αλίκη στο Ναυτικό (1961)

16.- Η θεία από το Σικάγο (1957)

17.- Η θεία μου η χίπισσα (1970)

18.- Η καφετζού (1956)

19.- Η κόμισσα της Κέρκυρας (1972)

20.- Η κόρη μου η σοσιαλίστρια (1966)

21.- Η κρεβατομουρμούρα (1971) – από το θεατρικό Τα λιονταράκια

22.- Η κυρά μας η μαμή (1958)

23.- Η νύφη το ’σκασε... (1962) – Με παίρνετε μαζί σας παρακαλώ

24.- Η Ρένα είναι «οφ-σάιντ» (1972)

25.- Η σοφερίνα (1964)

26.- Θα σε κάνω βασίλισσα (1964)

27.- Θανασάκης ο πολιτευόμενος (1954) – Έπαθλο Ξενόπουλου

28.- Καλώς ήλθε το δολάριο (1967) – συμμετοχή εκτός συναγωνισμού φεστιβάλ Κιν/φου Θεσ/κης 1967

29.- Καπετάν φάντης μπαστούνι (1968)

30.- Λατέρνα φτώχεια και γαρύφαλλο (1957)

31.- Λατέρνα φτώχεια και φιλότιμο (1955) – συμμετοχή εκτός συναγωνισμού, φεστιβάλ Κιν/φου Θεσ/κης 1971

32.- Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες (1960)

33.- Μαρίνα (1947)

34.- Μια τρελή... τρελή... σαραντάρα (1970)

35.- Μοντέρνα Σταχτοπούτα (1965)

36.- Ο άλλος (1952)

37.- Ο άνθρωπος που γύρισε από τη ζέστη (1972)

38.- Ο Ηλίας του 16ου (1959)

39.- Ο Θύμιος τα ’κανε θάλασσα (1959)

40.- Ο κύριος πτέραρχος (1963)

41.- Ο παράς και ο φουκαράς (1964)

42.- Ο πρασινοφρουρός (1985)

43.- Ο Ρωμιός έχει φιλότιμο (1968)

44.- Ο στρίγκλος που έγινε αρνάκι (1967)

45.- Ο Φανούρης και το σόι του (1957) - Ο Γιάννης που έγινε Τζώννης (1986)

46.- Ο φίλος μου ο Λευτεράκης (1963)

47.- Οι Γερμανοί ξανάρχονται... (1948) – συμμετοχή εκτός συναγωνισμού, φεστιβάλ Κιν/φου Θεσ/κης 1976 – στο ίδιο φεστιβάλ το έτος 1997 προβλήθηκε στα πλαίσια των παράλληλων εκδηλώσεων: Το ελληνικό θέατρο στον κινηματογράφο, για τα 100 χρόνια της Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων.

48.- Οι παπατζήδες (1954)

49.- Όλοι οι άνδρες είναι ίδιοι (1966)

50.- Όταν λείπει η γάτα! (1962)

51.- Ούτε γάτα ούτε ζημιά (1954) - Το ξένο είναι πιο γλυκό (1981) διασκευή Γιώργου Λαζαρίδη

52.- Παπούτσι από τον τόπο σου (1946) – η Πρώτη του ταινία – με «αίτημα» Φίνου

53.- Περάστε την πρώτη του μηνός (1965) - Γέλιο με δόσεις (1986)

54.- Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης (1963)

55.- Ρένα τα ρέστα σου! (1985) – η τελευταία του ταινία – η τελευταία κιν/κή και της Ρένας Βλαχοπούλου

56.- Σάντα Τσικίτα (1953)

57.- Τα κίτρινα γάντια (1960)

58.- Της νύχτας τα καμώματα (1957)

59.- Τι κάνει ο άνθρωπος για να ζήσει (1971)

60.- Το δόλωμα (1964)

61.- Το κλοτσοσκούφι (1960)

62.- Το ξένο είναι πιο γλυκό (1981)

63.- Το ξύλο βγήκε απ' τον Παράδεισο (1959) - βραβείο (καλύτερης ταινίας ρετροσπεκτίβας) φεστιβάλ κιν/φου Θεσ/κης 1960

64.- Τον παλιό εκείνο τον καιρό (1964) – ντοκιμαντέρ – Επίσημη συμμετοχή φεστιβάλ Κιν/φου Θεσ/κης 1964

65.- Υπάρχει και φιλότιμο (1965)

66.- Χαμένα όνειρα (1961)

67.- Χτυποκάρδια στο θρανίο (1963)

 

Υπήρξε ο Πρόεδρος της κριτικής επιτροπής, στο φεστιβάλ Κιν/φου Θεσ/κης 1984.

Πολλές από τις ταινίες του, παίζονται, με μεγάλη επιτυχία στο εξωτερικό, με διάφορους ξενόγλωσσους τίτλους.

Οι περισσότερες των κινηματογραφικών ταινιών ήσαν πριν θεατρικά έργα εκ των οποίων έγιναν οι απαραίτητες εκ του ιδίου διασκευές για την μεταφορά τους στη μεγάλη οθόνη.

Συν- έγραψε στην οπερέτα Κορίτσια της Παντρειάς, όπου παραλαμβάνει την ήδη παροπλισμένη συνταξιοδοτημένη Γεωργία Βασιλειάδου και της ανοίγει έναν καινούριο δρόμο μπροστά της.

 

Για την επιθεώρηση:

 

Τρελλή Συμφωνία» (1937)

Φερνάντα (1939)

Μπράβο Κολονέλλο (1940)

Παύσατε Πυρ

Πολεμική Αθήνα

Πρωτοβρόχια

 

Φινίτο λα μούζικα (1941)

Η ζωή συνεχίζεται (1941)

κ.α.π.

 

 

Για την Τηλεόραση έγραψε:

Μισό μισό κι άλλο μισό

Μπάμπης και Μπαμπίνος
Ο ουρανοκατέβατος
Το τρεις εξαμαρτείν

 

Δόκτωρ Tικ

Mια Aθηναία στην Aθήνα

 

Eγώ κι εγώ

Eξήντα λεπτά χωρίς λεπτά

Mόνο για σας

H παλιά επιθεώρηση

Έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα

 

 

Η Κυρία περί της οποίας πρόκειται

Η ζωή του Αττίκ

(με πολλές αντικρουόμενες κριτικές, με κείμενο γεμάτο ανακρίβειες σχετικά με τη ζωή του Αττίκ, που διορθώθηκε από την Δανάη Στρατηγοπούλου, αλλά με την σύμφωνη άδεια του ίδιου του Σακελλάριου.

κ.α.π.

Το 1934 στην Αθήνα υπήρχαν μόνο δέκα Θέατρα, Μουσικά και Πρόζας.

Τη σεζόν 1946 – 1947 πέντε έργα του, παίζονται ταυτόχρονα στην Αθήνα, με μεγάλη επιτυχία. Ένα εξ αυτών, το «Οι Γερμανοί ξανάρχονται», σημειώνει ιδιαίτερα μεγάλη εμπορική/εισπρακτική επιτυχία.

Κόκκινο πανί της δήθεν και μη διανόησης της εποχής του, αλλά και πολύ αργότερα, ο Αλέκος Σακελλάριος, αντιμετωπίστηκε με πολλά, αρνητικά και πολυποίκιλα, σχόλια και κριτικές.

Ειδικά για το έργο του, «Οι Γερμανοί ξανάρχονται», άκουσε τον εξ αμάξης…

Να μην ξεχάσω να υπενθυμίσω, την ανοησία του δημοσιοϋπαλληλισμού, των κρατικών τηλεοπτικών επιχειρήσεων, που κατέστρεψαν όλες τις κόπιες των τηλεοπτικών επεισοδίων, επειδή βαριόντουσαν να ψάξουν άγραφες κασέτες, μαγνητοταινίες, όταν ήθελαν να μαγνητοσκοπήσουν ποδοσφαιρικούς αγώνες.

Χρησιμοποιούσαν οι μόνιμοι υπάλληλοι, ως εφήμερες, τις κόπιες που είχαν στα αρχεία τους, με τα επεισόδια όλων των σειρών, από ιδρύσεως της Ελληνικής Κρατικοδίαιτης τηλεόρασης, μέχρις αίσχους.

Το χάλι τους το μαύρο.

Την ίδια στιγμή είχαν δοθεί εκατομμύρια δραχμές για την αγορά άγραφων κασετών…

 

Τα τραγούδια του Αλέκου Σακελλάριου (ενδεικτικά)

Αρχίζω με το πρώτο τραγούδι που έγραψε, ο Αλέκος Σακελλάριος, «Θα ξανάρθεις», που γράφτηκε το 1933. Το τραγούδι αυτό αποτέλεσε και το παρθενικό ξεκίνημα στη δισκογραφία για τη Δανάη Στρατηγοπούλου.

 

1.- Θα ξανάρθεις - 1933

Στίχοι: Αλέκος Σακελλάριος

Μουσική: Κώστας Γιαννίδης

Φωνή: Δανάη (Στρατηγοπούλου)

 

Δε με μέλλει αν οι όρκοι μας σβηστήκαν
δε με μέλλει και αν όλα ξεχαστήκαν,
πίστεψε με διόλου δεν πονώ 
κι αν εσύ ξεχνάς κι εγώ ξεχνώ.
Δε με μέλλει αν η καρδιά σου άλλον θέλει,
δυνατά σου το φωνάζω δε με μέλλει.
Δε ζηλεύω αυτόν που αγαπάς
δε με μέλλει όπου θέλει ας πας.

Θα ξανάρθεις,
όσα χρόνια κι αν περάσουν θα ξανάρθεις.
Και συμπόνια θα ζητάς μετανιωμένη
θε να ‘ρθεις με ραγισμένη την καρδιά.
Θα ξανάρθεις,
δεν μπορεί παρά μια μέρα να ξανάρθεις
όταν μάθεις πως εβγήκες γελασμένη,
θα ξανάρθεις ντροπιασμένη μια βραδιά.

Δε με μέλλει αν πουλάς την αγκαλιά σου

κι αν μοιράζεις σ΄όποιον να 'ναι τα φιλιά σου

θα 'ρθει μέρα που θα με ποθείς

σου το λέω να το θυμηθείς

δε με μέλλει που όποιος θέλει σ' αγοράζει

κι αν εξέχασες τους όρκους δεν πειράζει

ότι τώρα δυνατά ποθείς

θα 'ρθει μέρα να το βαρεθείς

 

2.- Αχ Κατερίνα - 1939

Στίχοι: Αλέκος Σακελλάριος

Μουσική: Κώστας Γιαννίδης

Φωνή: Νίκος Γούναρης

 

 

Σου το λεν για κατηγόρια

ότι σε κοιτάν
και στη γειτονιά τ`αγόρια

πόντους σου πετάν
άσε την κουζίνα

να`χεις λιμουζίνα
και μ`ελπίδες

οι δανδήδες

να σε χαιρετάν.

Αχ, Κατερίνα

μικρή Κατερίνα

με τέτοια νιάτα

γιατί πλένεις πιάτα;
Παράτα όλες σου

τις κατσαρόλες σου

κι άντε παντρέψου κάνα νιο,
Κατερινιώ.

Βρε, μια τέτοια καμαριέρα

ποιος δεν προτιμά
ίσως να`κανες καριέρα

και στο σινεμά.
Πέταξε τις σκούπες

δίχως σούπα μούπες
κι άσε άλλη

στο τσουκάλι

να τα πολεμά.



3.- Σαν κι απόψε

 

Στίχοι: Αλέκος Σακελλάριος
Μουσική: Κώστας Γιαννίδης
Ερμηνεία: Σοφία Βέμπο

για την επιθεώρηση «Παύσατε Πυρ» 1940

Η μεγάλη επιτυχία της Βέμπο από την Επιθεώρηση του Μοντιάλ Πολεμική Αθήνα

Τώρα πάλι που η νυχτιά

με τα πέπλα τα σταχτιά
θα γεμίσει την Αθήνα μας με πλήξη
πάλι μόνη μου εγώ

τα παλιά θα νοσταλγώ
και η σκέψη σου θα ’ρθει να με τυλίξει

 

Καλοκαίριασε ξανά

όλα είναι φωτεινά

και ξεπρόβαλε κ’ η πρώτη ανεμώνα

απ’ του ήλιου τα φιλιά

έχει ανθίσει η αμυγδαλιά

μα η καρδιά μου έχει πάντοτε χειμώνα

 

Σαν κι απόψε
μες στης άνοιξης τα μάγια είχαμε μπλέξει
κι απ' τα χείλη σου πρωτάκουσα τη λέξη
σ' αγαπώ

Σαν κι απόψε
το φεγγάρι πάλι ασήμωνε τη λεύκα
και ψιθύριζε κι ο μπάτης μες στα πεύκα
σ' αγαπώ

Η ζωή μου τώρα πια κυλάει άδεια
δίχως χάδια κι ομορφιά
κι είμαι μόνη απ’ τη μέρα που ’χεις λείψει
με τη θλίψη συντροφιά

Σαν κι απόψε
κάποια νύχτα σαν κι απόψε σε προσμένω
να σου πω μ' ένα φιλί μου διψασμένο
σ' αγαπώ

 

Για το τραγούδι αυτό ο Αλέκος Σακελλάριος, που το χαρακτηρίζει αγαπημένο του, αναφέρει το γεγονός γραφής του ως εξής: έπρεπε Τετάρτη το κομμάτι να βρίσκεται στο στούντιο στην Columbia, δεν το είχα έτοιμο, ήμουν στρατιώτης. Δεν έβρισκα χρόνο, μιας και στα γραφεία όλη μέρα, στο πρωτόκολλο, μου φωνάζανε, Σακελλάριε πάρε μου τσιγάρα, Σακελλάριε καφέ… έτσι το ’σκασα κάποια στιγμή κρύφτηκα στ’ αναρρωτήριο, όπου μύριζαν, φορμόλη, ιώδιο, οινόπνευμα και κάθε είδους ιατρικό κι εκεί στα κρυφά μαζεύτηκα σε μια γωνιά και το έγραψα κ’ ήμουν εντάξει στο χρόνο μου…

 

4.- Έναν αϊτό αγάπησα

Στίχοι: Αλέκος Σακελλάριος
Μουσική: Γιάννης Σπανός
Πρώτη εκτέλεση: Μπέμπα Μπλανς

Έναν αϊτό αγάπησα
κι εγώ φτερά δεν έχω.
Εκεί ψηλά που βρίσκεται
πως να τον φτάσω εγώ;
Ξωπίσω από τον ίσκιο του
δεν ωφελεί να τρέχω
και να τον κυνηγώ.

Έναν αϊτό αγάπησα,
μα αυτός δεν χαμηλώνει
κι εγώ δεν έχω δύναμη
να φτάσω εκεί ψηλά.
Κι όποτε κάνω να τον δω
ο ήλιος με τυφλώνει,
τα μάτια μου σφαλά.

Έναν αϊτό αγάπησα
κι εγώ φτερά δεν έχω,
στο χώμα κάτω σέρνεται
το βήμα μου τ’ αργό.
Ξωπίσω από τον ίσκιο του
δεν ωφελεί να τρέχω
και να τον κυνηγώ.

 

5.- Βρε πως μπατιρίσαμε

Στίχοι: Αλέκος Σακελλάριος
Μουσική: Μιχάλης Σουγιούλ
Πρώτη εκτέλεση: Τρίο Κιτάρα


Βρε πως μπατιρίσαμε
που σαρανταρίσαμε
τι γοργά περνούν τα χρόνια
μήτε που καλά το ξέρεις
πάει έσπασε ο Γρηγόρης
να που σπάει κι ο Λευτέρης
κι ο Βασίλης ρε μαράζι
την-ε βγάζει δεν τη βγάζει

Βρε πως μπατιρίσαμε
που σαρανταρίσαμε
στο νεφρό του ο Νικολάκης
οικονόμησε μια πέτρα
ο Ηλίας έχει στρώσει
μια φαλάκρα τρία μέτρα
κι ο αφράτος ο Σωτήρης
έχει φέξει σαν φακίρης

Βρε πως μπατιρίσαμε
που σαρανταρίσαμε
ο Κωστάκης πήρε σπίτι
Γερμανίδα νοσοκόμα
ο Γιωργάκης ο τσαχπίνης
κλείστηκε στη γεροκόμα
κι ο σπαθάτος ο Αντρέας
έγινε ένα μάτσο κρέας


Βρε πως μπατιρίσαμε
που σαρανταρίσαμε
του Γιαννάκη τα δυο μάτια
εκρεμάσανε σακούλες
ο Μιχάλης είναι τίγκα
με κοιλάρες και προγούλες
κι έτσι στο παλιό μας στέκι
μόνο ο Χρήστος καλοστέκει 

 

6.- Δεν τον θέλω τον ΑΧΕΠΑ

Στίχοι: Αλέκος Σακελλάριος
Μουσική: Νίκος Πλατσαίος
Φωνές: Κορίνα Θεσσαλονικιά & Κώστας Ρούκουνας, Σαμιωτάκι ( Ντουέτο )

Δε θέλω τον Αχέπα πως να σου το πω
όσα εκατομμύρια να 'χει άλλον αγαπώ
Αγαπώ ένα λεβέντη πού 'χει δαχτυλίδι μέση
δεν τον θέλω δεν τον παίρνω τον Αχέπα με το φέσι

Αγαπά ένα λεβέντη πού 'χει δαχτυλίδι μέση
δεν τον θέλει δεν τον παίρνει τον Αχέπα με το φέσι

Μάνα μου γιατί μου δείχνεις τόση απονιά
αγαπώ το ξέρεις κάποιον απ' τη γειτονιά
Μοναχά αυτόν θα πάρω γιατί έτσι μου αρέσει
δεν τον θέλω δεν τον παίρνω τον Αχέπα με το φέσι

Μόνο αυτόν αυτή θα πάρει γιατί έτσι της αρέσει
δεν τον θέλει δεν τον παίρνει τον Αχέπα με το φέσι

Μάνα μου αγάπη θέλω δε ζητώ λεφτά
η αγάπη σαν υπάρχει γίνονται κι αυτά
Ότι κι αν μου πεις βρε μάνα, όσο ξύλο και να πέσει
δεν τον θέλω δεν τον παίρνω τον Αχέπα με το φέσι

Ότι κι αν της πεις βρε μάνα, όσο καρπαζιά να πέσει
δεν τον θέλει δεν τον παίρνει τον Αχέπα με το φέσι

Γεια σου Κορίνα παιδί μου!

Γεια σου αθάνατε Ρούκουνα

Όσο και αν επιμένεις δεν θα γίνει αυτό
κάλλιο μάνα μου ποτέ μου να μην παντρευτώ
Στην καρδιά μου έχω μόνο να το ξέρεις μία θέση
δεν τον θέλω δεν τον παίρνω τον Αχέπα με το φέσι

Στην καρδιά της έχει μόνο να το ξέρεις μία θέση
δεν τον θέλει δεν τον παίρνει τον Αχέπα με το φέσι

 

 

7.- Frere Jacques 

Στίχοι: Αλέκος Σακελλάριος
Μουσική: Γιάννης Σπανός
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Κωνσταντίνου - Σωτήρης Μουστάκας

Φρέρε Ζακ, Φρέρε Ζακ δεν μας τα 'χες πει καλά
η ζωή μόνο στους λίγους ξέρει να χαμογελά 
στους πολλούς δίνει τα λίγα και στους λίγους τα πολλά
σ' άλλους κούρσες και βαπόρια και μπουΐκ και κάντιλακ,
σ' άλλους μόνο στεναχώρια Φρέρε Ζακ, Φρέρε Ζακ.

Φρέρε Ζακ, Φρέρε Ζακ που 'ν' αυτά που είχες πει,
η αγάπη του πλησίον των καλών η προκοπή
μας αφήσαν οι ελπίδες έλλειψε και η ντροπή
εχαθήκαμ' ολωσδιόλου μες στο φόβο μες το τρακ

πάμε πια κατά διαόλου Φρέρε Ζακ, Φρέρε Ζακ.

 

Το τραγούδι αποτελεί παραλλαγή του σκωπτικού μάλλον ενδοχριστιανικής χλεύης με το οποίο τίθενται στο στόχαστρο οι μη Καθολικοί, οι  Προτεστάντες και οι Εβραίοι, σατυρίζοντας το νωθρό τρόπο ζωής τους.

Οι γνήσιοι στίχοι με την ίδια μελωδία είναι οι εξής, σε γαλλικά (1) και αγγλικά (2):

1.-

Frère Jacques, frère Jacques,
Dormez-vous? Dormez-vous?
Sonnez les matines! Sonnez les matines!
Din, dan, don. Din, dan, don.

 

2.-

Are you sleeping, are you sleeping,
Brother John? Brother John?
Morning bells are ringing! Morning bells are ringing!
Ding, dang, dong. Ding, dang, dong.

8.- Ασ’ τα τα μαλλάκια σου

Στίχοι: Αλέκος Σακελλάριος
Μουσική: Μιχάλης Σουγιούλ
Πρώτη εκτέλεση: Τόνης Μαρούδας & Τρίο Κιτάρα

Άσ' τα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα
άσ' τα ν' ανεμίζουνε στην τρελή νοτιά
Τώρα που τα νιάτα σου είν' ολανθισμένα
Άσ' τα τα μαλλάκια σου ανακατεμένα

Τη γαλάζια θάλασσα κοίτα την πλατιά
κι άστα ν' ανεμίζουνε στην τρελή νοτιά
Άσ' τα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα
άσ' τα ν' ανεμίζουνε στην τρελή νοτιά

Θα 'ρθει αλίμονο καιρός, άκου με και μένα
που δεν θα 'χεις κόκκινα χείλη σαν φωτιά
Θα 'χεις τότε τα μαλλιά καλοχτενισμένα
Θα 'ρθει αλίμονο καιρός, άκου με και μένα

Που θα σβήσει η λάμψη αυτή που 'χεις στη ματιά
και δεν θα 'χεις κόκκινα χείλη σαν φωτιά
Άσ' τα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα
άσ' τα ν' ανεμίζουνε στην τρελή νοτιά

Είσαι τώρα η άνοιξη, θα 'ρθει καλοκαίρι
κι ύστερα φθινόπωρο θα 'ρθει σκυθρωπό
Στον τρελό τον ώμο σου πάρε με απ' το χέρι
Είσαι τώρα η άνοιξη, θα 'ρθει καλοκαίρι

Θα σου πουν χίλιες φορές χίλια σ' αγαπώ
κι ύστερα φθινόπωρο θα 'ρθει σκυθρωπό
Άσ' τα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα
άσ' τα ν' ανεμίζουνε στην τρελή νοτιά

Τους στίχους αυτού του, κλασικού πλέον, Valse του 1951, ο Αλέκος Σακελλάριος περιέφερε, για μεγάλο χρονικό διάστημα, δείχνοντάς το, σε πολλούς και διάφορους, γνωστούς και αγνώστους μουσικοσυνθέτες της εποχής.

Το απέρριπταν, δεν τους άρεσε, δεν τους γέμιζε το μάτι.

Η μουσική του Μιχάλη Σουγιούλ, γράφτηκε αμέσως, άμα τη παραλαβή των στίχων από τον Σακελλάριο, για τις ανάγκες ταινίας της Φίνος Φιλμς "Εκείνες που δεν πρέπει ν’ αγαπούν" με τους Άννα Καλουτά, Αλ. Αλεξανδράκη, Σμαρούλα Γιούλη και Γιάννη Γκιωνάκη.

Στην ταινία, με την κιθάρα στα χέρια, το εκτελούσε ο Αλέκος Αλεξανδράκης αλλά με τη φωνή του Φώτη Πολυμέρη, για την Άννα Καλουτά...

Πληροφορία για να μαθαίνουν οι νέοι, να μην απελπίζονται, από τις απορρίψεις...

 

9.- Ας είν’ καλά το γινάτι σου

 

Από την ταινία: Αλίμονο στους νέους

Στίχοι: Αλέκος Σακελλάριος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Χορν


Τα γιασεμιά εσκύψαν 
για το χατίρι σου
κι ολόκληρο το κρύψαν
το παραθύρι σου
Το κόκκινο γεράνι 
τη φλόγα του πετά
εσύ 'σαι για στεφάνι 
κι εγώ του θανατά

Βρε, ας είν’ καλά το γινάτι σου
δε σου θυμώνω εγώ
κι αν μου γυρίζεις την πλάτη σου
εγώ δε σε παρεξηγώ
Βαράτε βιολιτζήδες 
ασίκικο σκοπό
στο πλάι μου την έχω 
εκείνη π' αγαπώ

Βασιλικός στη γλάστρα 
πλατύφυλλος ανθεί
κι εγώ μιλάω με τ' άστρα 
για σένανε ξανθή
Στα χείλια σου το γέλιο 
στα μάτια η απονιά
Εγώ θα την-ε κάψω

αυτή τη γειτονιά

 

10.- Το τραμ το τελευταίο

 

Για τη θεατρική παράσταση: Άνθρωποι… Άνθρωποι…

 

Στίχοι: Αλέκος Σακελλάριος
Μουσική: Μιχάλης Σουγιούλ
Πρώτη εκτέλεση: Τόνης Μαρούδας & Νίκος Παπαδάκης ( Ντουέτο )

https://www.youtube.com/watch?v=qSEcKZo9Cic με τη Σπεράντζα Βρανά

https://www.youtube.com/watch?v=b4moWmrVJGo με τον Λουκιανό Κηλαηδόνη
Εσούρωσα κι αργήσαμε, μα όσο και να φταίω
περπάτα να προλάβουμε το τραμ το τελευταίο (δις)

Ντράγκα-ντρουγκ το καμπανάκι
Ντράγκα-ντρουγκ μες στο βραδάκι
Ντράγκα-ντρουγκ το καμπανάκι
να μας πάει κούτσα-κούτσα στο φτωχό μας το τσαρδάκι

Περνούν πολύ μιζέρικα τα νιάτα μας τα έρμα
αλλ' άνοιξε το βήμα σου, να φτάσουμε στο τέρμα (δις) 

Ντράγκα-ντρουγκ κι αν βρούμε θέση
θα στρωθείς και θα σ' αρέσει
Ντράγκα-ντρουγκ κι αν βρούμε θέση
λίγο απάνω σου να γείρω, γιατί έχω γίνει φέσι

Εμείς με τραμ πηγαίνουμε και άλλοι με ταξάρες
Για μας τα ντόρτια κ’ οι διπλές και γι άλλους οι εξάρες (δις)

Ντράγκα-ντρουγκ το καμπανάκι
Ντράγκα-ντρουγκ μες στο βραδάκι
Ντράγκα-ντρουγκ το καμπανάκι
Ντράγκα-ντρουγκ τι κρίμα που 'ναι να 'σαι τόσο φτωχαδάκι

 

Η παράσταση παίχτηκε στο Θέατρο Μετροπόλιταν, που το 1948, ήταν και η πρώτη Θερινή Στέγη της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

Με πρώτη εκτέλεση, από σκηνής, από τη Σπεράντζα Βρανά.

Το τραγούδι αποτελεί το πρώτο της νέας εποχής, σηματοδοτεί τη σχολή του Αρχοντορεμπέτικου.

Σημείωση: το θέατρο Μετροπόλιταν Λεωφόρος Αλεξάνδρας 16, σώθηκε από κατεδάφιση, την οποία αιτήθηκε ο Οργανισμός Εργατικής Εστίας (!!!), αλλά που το Ε΄ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικράτειας, την απέρριψε.

Το ΣτΕ έκρινε, πως, σύμφωνα με το άρθρο 24 του Συντάγματος, η Πολιτεία έχει υποχρέωση να διαφυλάξει τα πολιτιστικά μνημεία. Έτσι το Θέατρο κρίθηκε Μνημείο Θεατρικής Χρήσης.

 

 

*11.- Το γκρίζο γατί

*12.- Έχω ένα μυστικό

Στίχοι: Αλέκος Σακελλάριος

Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις

Φωνή: Αλίκη Βουγιουκλάκη

 

Από την ταινία: Το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο 1959

 

Αυτό το σαρανταπεντάρι του 1960, είναι που απέφερε στους δημιουργούς του, τον πρώτο χρυσό δίσκο για την Ελληνική Δισκογραφία, πουλώντας, περισσότερα από 100.000 κομμάτια…

Δεν υπήρχε περίπτερο, να μην φιγουράρει η Αλίκη, με το νάζι της, ως εξώφυλλο, στα περιοδικά, αλλά και στις εφημερίδες τις εποχής…

 

*11.- Το γκρίζο γατί (νιάου νιάου βρε γατούλα)

 

Μια φορά κι έναν καιρό

μπήκε η γάτα στο χορό

με γοβάκια και φουρό

κι απ' την πολλή χαρά

κουνούσε την ουρά

 

Κι όταν φούντωσε ο χορός

κι έγινε πιο ζωηρός

ένας γάτος πονηρός

τη ζύγωσε απαλά

και είπε πονηρά

 

Νιάου νιάου, βρε γατούλα

με τη ροζ μυτούλα

γατούλα μου μικρή

Νιάου, σε έχουνε μη στάξει

κι είναι από μετάξι

η γούνα σου η γκρι

 

Στ' αληθινά, δεν ξανάδα πουθενά

δυο ματάκια γαλανά, τόσο φωτεινά

και σοβαρά, είναι η πρώτη μου φορά

που είδα να κουνάν ουρά, τόσο πονηρά

 

*12.- Έχω ένα μυστικό

 
Έχω ένα μυστικό που στη ματιά μου μέσα λάμπει
το ξέρουνε οι κάμποι, το 'χει μάθει το βουνό
το τραγουδούν τη νύχτα στα κλώνια όλα τα αηδόνια
κι όλο το γράφουν τα χελιδόνια στον ουρανό

(το τραγουδούν τις νύχτες στα κλώνια όλα τα αηδόνια
και το 'χουν γράψει τα χελιδόνια στον ουρανό) χορός

Έχω ένα μυστικό που όλα τα ομορφαίνει
και πρώτη μου φορά με πλημμυρίζει η χαρά 

Έχω ένα μυστικό που μες στα χείλια μου έχει μπλέξει
κι είναι μια λέξη μόνο, μια λεξούλα, μόνο μια
σαν έλθει η νύχτα η ξελογιάστρα τη γράφουν τ' άστρα
κι όλο τη λένε μέσα στη γλάστρα τα γιασεμιά

Έχω ένα μυστικό που τη ζωή μου έχει αλλάξει
μα δεν το 'χω σκοπό ποτέ μου να σας το πω

Έχω ένα μυστικό κρυμμένο στης καρδιάς τα βάθη
κανείς δεν το 'χει μάθει και ποτέ δεν θα το πω
να μείνει θέλω πάντα δικό μου, το μυστικό μου
αυτό το μυστικό το γλυκό μου, που τ' αγαπώ
 

+ + + Ενώ το χρυσό δισκάκι αποτελούσε πλέον γεγονός, για τα ελληνικά δεδομένα,  στον υπόλοιπο κόσμο, τις ίδιες χρονιές, συνέβαιναν τα εξής 1959 - 1960:

 

+ Οι θρύλοι του ροκ εν ρολ Μπάντι Χόλι, Ρίτσι Βάλενς, Μπιγκ Μπόπερ (Τζάιλς Ρίτσαρντσον), χάνουν τη ζωή τους σε αεροπορικό δυστύχημα. Η μέρα που πέθανε η μουσική ονομάστηκε η αποφράδα εκείνη…

+ Παύει η βρετανική αποικιακή κυριαρχία στην Κύπρο και ιδρύεται το ανεξάρτητο κυπριακό κράτος…

+ Επιστρέφει ο μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης από το Παρίσι στην Αθήνα και ηχογραφεί τον «Επιτάφιο» σε ποίηση Ρίτσου…

+ Το Τσαντ στην Αφρική διακηρύττει την ανεξαρτησία του…

+ Ο Λαμάρ Κλαρκ δημιουργεί ρεκόρ στο επαγγελματικό μποξ με 44 συνεχόμενα νοκ άουτ...

+ Παραδίδεται στην κυκλοφορία η οδός Ιωαννίνων - Ηγουμενίτσας...

+ Στην Ανατολική Γερμανία παρεμποδίζεται η ελεύθερη είσοδος και έξοδος των Δυτικογερμανών στο Ανατολικό Βερολίνο...

+ Ο δημοκρατικός, μοιραίος, Τζον Κένεντι, εκλέγεται πρόεδρος των Η.Π.Α….

+ Ο Κριστόμπαλ Μπαλεντσιάγκα, ο πρωτοπόρος κι ευφάνταστος Ισπανός σχεδιαστής μόδας, πειραματιζόμενος με αφηρημένα σχήματα ενδυμάτων, οδηγήθηκε στις γραμμές τουνίκα, σάκο και μπαλούν, που πλέον έχουν συνδεθεί με το όνομά του...

+ Για την Ελληνική δισκογραφία σταματάει η παραγωγή δίσκων 78 στροφών…

+ Το λαϊκό τραγούδι στο φόρτε του: «Ζιγκουάλα» με Στέλιο Καζαντζίδη, «Μου σπάσανε τον μπαγλαμά» με Μπιθικώτση, «Δεν θέλω πια να ξαναρθείς» με Μαίρη Λίντα, «Σιγανοψιχάλισμα» με Πάνο Γαβαλά, «Άλλα μου λέν’ τα μάτια σου» με Πόλυ Πάνου…

 

Πολλοί και σπουδαίοι οι συνθέτες με τους οποίους συνεργάστηκε ο Αλέκος Σακελλάριος.

Ακολουθούν, ενδεικτικά πάντα, μερικά ονόματα:

ΚΩΣΤΑΣ ΓΙΑΝΝΙΔΗΣ (Γιάννης - Γιάγκος Κωνσταντινίδης), ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΜΠΕΤΑΣ, ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΠΝΙΣΗΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΟΥΖΑΚΗΣ, ΣΤΑΥΡΟΣ ΞΑΡΧΑΚΟΣ, ΜΙΜΗΣ ΠΛΕΣΣΑΣ, ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΔΗΣ, ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΟΥΓΙΟΥΛ (Μιχαήλ Σουγιουλτζόγλου), ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΠΑΝΟΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ (Ιωάννης Αναστασίου), ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΑΙΡΟΠΟΥΛΟΣ, ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ, ΜΠΙΑΝΚΟ (Eduardo Bianco), ΜΑΝΩΛΗΣ ΧΙΩΤΗΣ, ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΑΔΗΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ, ΝΙΚΟΣ ΠΛΑΤΣΑΙΟΣ, ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΝΑΖΟΣ (Νίκος Γούναρης), ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΤΖΗΝΑΣΙΟΣ, ΜΑΡΚΕΑΣ ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ (Σχολή «πολύχορδου» του Ευαγγ. Θ. Τσαμουρτζή***) Για τον Τσαμουρτζή υπάρχει άρθρο σχετικό στο Μ/Η, με τίτλο «Τυφλοί Τραγουδιστές - Τυφλοί Μουσικοί» στο ακόλουθο λινκ:

 http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=News&file=article&sid=3076

ΚΥΠΑΡΙΣΣΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΛΑΒΡΑΝΟΣ, τόσοι και τόσοι άλλοι που δεν παραλείπονται λόγω αξίας, αλλά λόγω χώρου και θέματος.

 

 

 

Βιβλιογραφία:

Αλέκος Σακελλάριος, Λες και ήταν χθες… Α΄ έκδοση

Κώστας Μυλωνάς, Ιστορία του Ελληνικού τραγουδιού

Μάκης Δελαπόρτας, Το ταλέντο βγήκε απ’ τον Παράδεισο

Γιώργος Τσάμπρας, Μιχάλης Σουγιούλ - Ας ερχόσουν για λίγο.

Φιλμογραφία: https://www.youtube.com/watch?v=lNywc_V1pCo

Περιοδικό Εικόνες

Έθνος της Κυριακής

Διάφορα Περιοδικά

Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ

Διάφορες Εφημερίδες

Τάκης Καλογερόπουλος, Λεξικό Ελληνικής Μουσικής, εκδόσεις Γιαλλελή

ΗΛΙΑΣ ΒΟΛΙΟΤΗΣ-ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΤΟΥ Η ΦΩΝΗ Ιστορία της Δισκογραφίας εκδόσεις Μετρονόμος

 

ΠΡΟΣΟΧΗ: Η Πνευματική Ιδιοκτησία αποκτάται χωρίς καμία διατύπωση και χωρίς την ανάγκη ρήτρας απαγορευτικής των προσβολών της. Επισημαίνεται πάντως ότι κατά τον Ν. 2121/93 (όπως έχει τροποποιηθεί με το Ν. 2121/93 και ισχύει σήμερα) και τη Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης (που έχει Κυρωθεί με το Ν.100/1975) απαγορεύεται η αναδημοσίευση και γενικά η αναπαραγωγή του παρόντος έργου, η αποθήκευσή του σε βάση δεδομένων, η αναμετάδοσή του σε ηλεκτρονική ή μηχανική ή οποιαδήποτε άλλη μορφή, η φωτοανατύπωσή του και η ηχογράφησή του με οποιοδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά, στο πρωτότυπο ή σε μετάφραση ή άλλη διασκευή χωρίς γραπτή άδεια του δημιουργού υπογράφοντος συγγραφέα. ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΑΡΘΡΟ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ musicheaven.gr

 

Φαίδων Αλκίνοος

Ποιητής Συγγραφέας