Ήμασταν εκεί: Η πέτρα που χορευει ...ταραντέλλα

Γράφει ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΟΡΟΓΙΑΝΝΗΣ (digiworx)
13 άρθρα στο MusicHeaven

Το ελληνικό μουσικό συγκρότημα Encardia που εμπνέεται, δημιουργεί και παρουσιάζει μουσικές και τραγούδια μέσα από την πλούσια μουσική παράδοση των Ελληνοφώνων της Κάτω Ιταλίας, έπαιξε και τραγούδησε χωρίς μικρόφωνα, με πληθώρα ακουστικών φυσικών οργάνων.

Συστηματικά από την ίδρυσή του συγκροτήματος (εδώ και 8 περίπου χρόνια) τα μέλη του, ταξιδεύουν στην Νότια Ιταλία, ερευνώντας και αναδεικνύοντας δύο βασικά στοιχεία του λαϊκού πολιτισμού που αναπτύχθηκε εκεί: Τα "γκρεκάνικα" και... την ταραντέλλα πίτσικα.

 Εκείνο που ίσως δεν είναι ευρύτερα γνωστό, είναι το γεγονός ότι το σχήμα δεν διασκευάζει μόνο παλιές παραδοσιακές μουσικές αλλά δημιουργεί και ενορχηστρώνει δικές του συνθέσεις στο ύφος και στην τεχνοτροπία των παραδοσιακών αυτών τραγουδιών, πράγμα που κάνει τους Encardia μοναδικούς σε πανευρωπαικο επιπεδο. Ετσι σε όλο το όμορφα δομημένο  πρόγραμμα, οι συνθέσεις του σχήματος, ακουγονται απόλυτα ενσωματωμένες στο παραδοσιακό ύφος & ήχο, αλλά είναι απόλυτα σύγχρονα δουλεμένο σε μουσική και σε στίχο, που εχει εμπνευστει από την αντίστοιχη θεματολογία.

 Tα Νifta Maiou, Santu Nuovo, Tarantola, Mhterra, Oria mou fainesai, Santu Paulu και Βarbarossa δενουν αρμονικά και αναπόσπαστα με τα Antra mou paei, Malachianta & Bellaciao και με τα άλλα λιγοτερο η και περισσοτερο γνωστα τραγούδια του είδους.

 Ευχάριστη έκπληξη η συμμετοχή αρκετών νεαρών παιδιών που παρακολουθούν το σχήμα  και συμμετέχουν χορεύοντας κατά τη διάρκεια της παράστασης, που μονο έτσι θα μπορούσε να περιγραφεί μιας και κάθε τραγούδι εκτυλίσσει τη δική του ιστορία στη σκηνή του eliart.

 Εncardia είναι μουσική κολλεκτίβα που έχει εντυπωσιάσει μέσα στα χρόνια όλους τους ακροατές της με την ιδιαίτερη σχέση που αναπτύσσει μαζί τους σε κάθε συναυλία της είτε πρόκειται για ανοιχτο ή σε κλειστο χώρο.

 Την ενορχήστρωση εχει αναλαβει ο ακκορντεονίστας Βαγέλης Παπαγεωργίου, τους στίχους κ την προζάτη αφήγηση ο Κώστας Κωνσταντάτος μαζί με τα έγχορδα (μαντολίνο – βιολί) και τα κρουστά του. Και οι δύο συμμετέχουν στα φωνητικά με εξαιρετικό αποτέλεσμα για την πενταφωνία που αναπτύσσουν, παρέα με τις δύο πριμαντονες της μπάντας Αναστασία Ντούλφη & την αποκάλυψη για μενα - αλλα και για τους περισσότερους εκτιμω -  Ναταλία Κοτσάνη, που όπου χρειάστηκε έπαιξε και 12χορδη κιθάρα αλλά με τη κίνησή της και το μπρίο της μαζί με την εξαιρετικής χροιας φωνή της, δόνησε την αίθουσα του Eliart.

To ρυθμικό κομμάτι συμπλήρωσε – ισως παραπάνω αθόρυβα απ οτι έπρεπε – ο νεαρός  κοντραμπασσίστας, που αντικαθιστά τον Δημήτρη Τσεκούρα για τις ανάγκες των παραστάσεων στο eliart.

Άφησα τελευταίο τον πολυβραβευμένο κιθαρίστα της νέας γενιας, Μιχάλη Κονταξάκη, ο οποίος τα τελευταία χρόνια αποτελεί βασικό μέλος της κολλεκτίβας και συμμετέχει και στα φωνητικά, προσδίδοντας ένα πρόσθετο ατού στο ήδη πετυχημένο σχήμα.

 O χώρος του eliart, γεμάτος και με καλή ακουστική για το είδος, το δε κοινό-θεατές της παράστασης στη πλειοψηφεία τους 30+  ετών, συμμετείχαν και συνοδευσαν ρυθμικά όπου ζητήθηκε, αλλά και αυθόρμητα. Χόρεψε & καταχειροκρότησε τους μουσικούς – καλλιτεχνες της μπάντας καθώς και τις 2 χορεύτριες της μουσικής κολλεκτίβας, που ενίσχυσαν το συνολικό αποτέλεσμα.

 Το σχήμα θα ολοκληρωσει απο τις 12/1, επτά (7) σαββατιάτικες εμφανίσεις στο eliart – Κωνσταντινουπόλεως 127 στον Κεραμικό. Θα βρείτε περισσότερα στοιχεία στη σελίδα τους www.wncardia.gr καθώς και στο http://www.facebook.com/Encardia#!/Encardia2?fref=ts , ενω υπάρχει και το σχετικό βραβευμένο ντοκυμαντερ, «Encardia: η πέτρα που χορεύει» που κυκλοφόρησε το 2012, σε σχέση με τη μουσική αυτή κολλεκτίβα