Διαγωνισμός Τραγουδιού - 3η Θέση: Γιώργος Γελαράκης - Στις Ελπίδες μας Φωτιά

Eίναι μερικές φορές που έχεις τόσα πολλά μέσα σου, είναι τόσα πολλά αυτά που θες να πεις και ταυτόχρονα δε βρίσκεις και τον τρόπο να το κάνεις. Δε βρίσκεις τη διέξοδο, μα ακόμα και όταν τη βρεις δε ξέρεις αν είναι η σωστή. Νοιώθεις ότι τη βδομάδα που πέρασε, ήσουν πολύ νευρικός και αγχωμένος. Μίλησες απότομα στο φιλαράκι σου…ή έβρισες από μέσα σου το αφεντικό σου και δεν έκανες τίποτα για ότι συμβαίνει γύρω σου. Με λίγα λόγια δεν κατάφερες να σώσεις τον κόσμο και αυτή τη βδομάδα!

Η πρώτη σκέψη στην οποία καταφεύγει υποσυνείδητα το ένστικτο σου είναι τι άλλο…μα η μουσική! Η μόνη φωλιά που είναι εκεί και σε περιμένει με τη ζεστή και αληθινή αγκαλιά της. Έτσι κι αλλιώς η καθημερινότητά σου περικλύζεται από πτυχές που αφορούν κυρίως αυτή. Βέβαια οι ενοχές σου για το ότι δεν αφιέρωσες χρόνο τελευταία να σκαλίσεις τα στιχάκια σου και δεν μελέτησες αρκετά έχουν στήσει χορό!

Είναι περασμένα μεσάνυχτα και πιάνεις τον εαυτό σου να γρατσουνάει μια κιθάρα. «Θα ξυπνήσω το γείτονα» σκέφτεσαι και σταματάς. Άλλη μια μέρα πέρασε ανεκμετάλλευτη. Σε 2 βδομάδες σε καλεί η μαμά πατρίδα! Ο χρόνος είναι αμείλικτος και ο χειρότερος γιατρός που λέει και ο Αγγελάκας. Πριν το καταλάβεις κοιτάζεις γύρω σου και βλέπεις 300 άτομα να φοράνε τα ίδια ρούχα με σένα, να γκρινιάζουν γι’ αυτό που τους βρήκε και να προσπαθούν να βρουν χρόνο να μιλήσουν στο κινητό τους.

Η σκοπιά δεν είναι τελικά και το πιο δύσκολο πράγμα που σου έχουν αναθέσει ποτέ και οι ιστορίες που άκουγες από πατεράδες ότι κάποτε τους πλησίασε κάποιος έξω από το συρματόπλεγμα με απειλητικές διαθέσεις έχουν αρχίσει να εξασθενούν στον εγκέφαλό σου. Το πρόβλημα είναι ότι η σιωπή σου έχει μεγαλώσει επικίνδυνα. Η αδράνεια έχει χτυπήσει κόκκινο και πρέπει να κάνεις κάτι. Δε ξέρεις γιατί είσαι εκεί και σίγουρα δεν είναι κάτι που θα το κάνεις και στο μέλλον. Το τελευταίο πράγμα που θέλεις να σου συμβεί για να παρηγορηθείς, είναι τηλέφωνα που σου λένε «Μια χαρά είσαι εκεί, εμείς δε μπορούμε να βρούμε δουλειά έξω, κάτσε εκεί μέσα καλά είσαι…» Νοιώθεις ότι πρέπει να αντιδράσεις , απλά πρέπει να περιμένεις το σωστό χρόνο. Ωστόσο η ελπίδα μέσα σου πρέπει να παραμένει σε σιγανή φωτιά, ώστε να μπορέσει να ανάψει την κατάλληλη στιγμή. Σκέφτεσαι… «Η μόνη χαρά μας είναι πλέον να ψάχνουμε μια αθώα στιγμή». «Στις ελπίδες μας φωτιά» λοιπόν και έχεις αρχίσει να σιγοψιθυρίζεις το κουπλέ. Αδιαφορείς για το περίπολο και ακούς μια κιθάρα στα αυτιά σου. Θα ορκιζόσουν ότι παίζει κάποιος δίπλα σου…ακούς και μια δεύτερη…

Το 2ωρο περνάει και το επόμενο πρωί σε ζητούν σε κάποιο γραφείο. «Κάτσε εδώ στο καναπέ…και περίμενε να σου πούμε τι θα κάνεις!» . «Μας έχουν όλους υπνωτίσει, στον δερμάτινο καναπέ τους μας φυτεύουν…μας έχουν όλους πια κουρδίσει…» σκέφτεσαι…Το μεσημέρι δεν έχεις ύπνο παρ’ όλο που το προηγούμενο βράδυ κοιμήθηκες 3 ώρες. Παίρνεις τηλέφωνο το φιλαράκι σου…

-Έλα Ιάκωβε…αύριο βγαίνω…πρέπει να ‘ρθω να δουλέψουμε ένα κομμάτι…γιατί την Τετάρτη έχω κλείσει 3 ώρες στούντιο να γράψεις κιθάρες…!

-Θα προλάβουμε; Πρέπει να το δουλέψουμε!

-Δε χρειάζεται, είναι έτοιμο…!

Περνάει καιρός και οι «Ελπίδες…» είναι ενορχηστρωμένες με φτερά και το χαμόγελό σου είναι πλέον στα ύψη. Δεν είναι τόσο χαμόγελο χαράς, κυρίως ανακούφισης. Τότε είναι που χτυπάει το τηλέφωνο και σου λέει ο Γιάννης:

-Σκάλιζα το κομμάτι σου χτες και πρέπει να ακούσεις…!

-Ωχ!

-Θέλω να ακούσεις κάτι που πήγα να κάνω…

-Ραπ;

-Στο στέλνω…

John Bouzoukis

Δε μπορούσα να φανταστώ ότι θα μου αρέσε τόσο πολύ και δε μπορώ να εξηγήσω γιατί…Ίσως όμως δεν έχει σημασία…Το μόνο σίγουρο είναι ότι για να βάλουμε «Στις ελπίδες μας φωτιά» πρέπει να είμαστε μαζί…και όχι να πορεύεται ο καθένας μόνος του…!

Θα ήθελα μέσα από τη καρδιά μου να ευχαριστήσω το Musicheaven για την ευκαιρία που όλα αυτά τα χρόνια δίνει σε ανθρώπους, να κάνουν ωραία πράγματα και να καταθέτουν τη ψυχούλα τους. Δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από το να μοιραζόμαστε συναισθήματα. Με χαροποιεί που κάποιοι πήραν την απόφαση να γράψουν ένα κομμάτι με αφορμή το διαγωνισμό. Σ’ αυτές εποχές που ψάχνεις παντού να βρεις κάτι αληθινό, το να ακούς 318 συμμετοχές που πλημμυρίζουν από αλήθεια και αυθεντικότητα είναι υπέροχο. Δε θέλω να πω τα κοινότυπα ότι όλοι είναι νικητές και η συμμετοχή είναι το πιο σημαντικό. Θέλω μόνο να ευχαριστήσω όλα τα παιδιά που στείλανε ένα «κομμάτι» του εαυτού τους στο διαγωνισμό, γιατί αυτό τους κάνει μάγκες! Κατάφεραν να εκφραστούν! Να ευχαριστήσω όλα τα παιδιά μας στήριξαν τις «Ελπίδες..» με τη ψήφο τους. Να θυμόμαστε ότι τις περισσότερες φορές, αν όχι όλες είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε τα πράγματα !

Καλό καλοκαίρι να έχουμε αδέλφια και εύχομαι να τα λέμε από κοντά με τον καιρό, με όλο και περισσότερους από εδώ μέσα!

ΣΤΙΣ ΕΛΠΙΔΕΣ ΜΑΣ ΦΩΤΙΑ - Γιώργος Γελαράκης

(συμμετέχει ο J.Bouzoukis)

Μουσική - στίχοι : Γιώργος Γελαράκης

Να το μέλλον μπροστά μας, κινδυνεύει η γενιά μας

και η μόνη χαρά μας απομένει πια να ψάχνουμε μια αθώα στιγμή

Εξουσία γυρεύουν, τις ζωές μας ληστεύουν

και οι μνήμες χορεύουν σε δωμάτιο που μοιάζει με φριχτή φυλακή

Μας έχουν όλους υπνωτίσει, στο δερμάτινο καναπέ τους μας φυτεύουν

μας έχουν όλους πια κουρδίσει να ανατέλλουμε στη δύση

και ο ήλιος μας θα σβήσει αν δεν βάλουμε ξανά

στις ελπίδες μας φωτιά

Να η μέρα χαράζει και ο νόμος προστάζει

με φωνή που δικάζει θα μας δείξει μιαν αλήθεια που θα μοιάζει κοινή

Κι η γλυκιά μας πατρίδα σκοτεινή ηλιαχτίδα

σωτηρίας σανίδα περιμένει απ΄ το κύμα για να βγει ζωντανή

Σε μια άγνωστη νότα, δεσμώτες του χρόνου

κουρδίζονται και στέκουν μπροστά

σ’ ένα πέτρινο τοίχο με φιγούρες του τρόμου

κι από πίσω μια μεγάλη φωτιά

Μας έχουν όλους υπνωτίσει, με ατομική χρονοχρέωση

στο δερμάτινο καναπέ τους μας φυτεύουν, με μαζική ενημέρωση

μας έχουν όλους πια κουρδίσει να ανατέλλουμε στη δύση

και ο ήλιος μας θα σβήσει αν δεν βάλουμε ξανά

στις ελπίδες μας φωτιά αν δε βάλουμε και πάλι ξανά

Ξυπνάς πρωί και ψάχνεις πάλι λίγο χρώμα να δεις

ένα χαμόγελο κρυμμένο μες στον ήλιο της αυγής

πάνω σ΄ασφάλτου μονοπάτια, με μισάνοιχτα μάτια

φοράς τις δανεικές σου ρόδες φορτωμένος γινάτια

Μέρος απρόσωπης μάζας, που ψάχνει για αντίπαλο

χωρίς να θες αποτελείς το σύγχρονο κανίβαλο

μαθαίνεις το ποίημα, ότι δόξα και χρήμα

σου δίνουν κύρος και μια μέρα πια δε θα σαι το θύμα

Περισσότερα για τον Γιώργο Γελαράκη

http://www.jumpingfish.gr/gelarakisgiorgos

https://www.youtube.com/gelarakisgiorgos