Η Ελληνική Μουσική Κοινότητα από το 1997
Μαντζάτο σημαίνει καθιστικό δωμάτιο στα παλιά Ηπειρώτικα σπίτια. Δεν εννοούσαν, όμως, αυτό, όταν σε μια φοιτητική πορεία προς τα τέλη της δεκαετίας του '80 ακούστηκε το σύνθημα: "Έξω από το ΝΑΤΟ, μέσα στο Μαντζάτο". Το "Μαντζάτο", ήταν ήδη το μόνο μπαρ στην Ελλάδα που έγινε σύνθημα σε πορεία... Το "Μαντζάτο" έγινε σημείο αναφοράς της πόλης των Ιωαννίνων, και η φήμη του ταξιδεύει σε ολόκληρη τη χώρα...
Μουσικά Είδη:BluesΗπειρώτικαΚαλλιτέχνες:ΜπλεΕλένη ΤσαλιγοπούλουΕλευθερία ΑρβανιτάκηΈλλη ΠασπαλάΜελίνα Κανά
Σοφία Αργυροπούλου: Το ''Απόψε Θέλω Να Πιω'' είναι η ζωή μου σε 76 λέξεις
Η ιστορία του «Dub Be Good To Me» των Beats International
Σταύρος Σιδεράς: Όταν είσαι καλλιτέχνης, έχεις το δικαίωμα να ονειρεύεσαι!
Γιώργος Σταυρακάκης: PostScript (Μετρονόμος, 2024)
Η ιστορία του «Dress you up» της Madonna
Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο
| #628 / 15.06.2004, 22:45 / Αναφορά Είναι θλιβερό να βλέπη κανείς χώρους όπου γινόντουσαν σημαντικά καλλιτεχνικά γεγονότα,να χάνωνται πρός όφελος πεζών ανθρωπίνων δραστηριοτήτων όπως τα εμπορικά κέντρα.. Ιδιαίτερα όταν οι χώροι αυτοί αποτελούσαν και αφ'εαυτών αρχιτεκτονικά μνημεία,όπως το συγκεκριμένο (παλιό αρχοντικό σπίτι)... |
| #637 / 19.06.2004, 14:48 / Αναφορά Τι να θυμηθείς απ'το Μαντζάτο!Τον Μάλαμα να σε απογειώνει,τον Σαββόπουλο στα δύο μέτρα δίπλα σου να γίνεται κι αυτός φοιτητής μαζί με σένα,Πορτοκάλογλου.... Καλοκαίρι του 1999 τέλειωνε η φοιτητική μου ζωή στα Γιάννενα.Ήδη απο το Μάιο είχε τελειώσει το όνειρο.Ας χαίρονται το εμπορικο τους κέντρο! |
| #1962 / 10.04.2005, 19:15 / Αναφορά Πρωτοσυνάντησα το Μαντζάτο σε ηλικία 16 ετών όταν ακόμη λέγονταν Σέλτερ. Ακούγαμε ροκ της δεκαετίας του 70, Νιλ Γιάνγκ, Ντόρς, Ραίνμποου κλπ. Τραγούδια που σήμερα δεν ξαναβγαίνουν, μα που ούτε υπάρχει κάποιος χώρος που να τολμά να τα παρουσιάσει με μια νότα, όμως, από εκείνη την εποχή. Η θεατρικότητα του χώρου, μα κυρίως η ποιότητα των ανθρώπων που σύχναζαν σε αυτό δημιουργούσε μια μοναδική αίσθηση συντροφικότητας και ερωτικής ατμόσφαιρας, ειδικά τις μικρές ώρες. Το Μαντζάτο το γκρέμισε η αλλαγη νοοτροπίας από όλους μας. Τα Γιάννενα τόπος καταγωγής μου, κατάφεραν, όπως και πολλές άλλες πόλεις της Ελλάδος, να αντικαταστήσουν τη ζωντανή τους μνήμη με τόνους μπετόν, αντί να επενδύσουν στην διατήρηση της ταυτότητας και των ονείρων των κατοίκων τους. Το Μαντζάτο, όπως και όλοι οι άλλοι χώροι στους οποίους ζωγραφίστηκαν οι έρωτές μας, θα ήταν παρών εάν οι νέοι επένδυαν στις αναμνήσεις τους και δεν αδιαφορούσαν για το μέλλον. Όλοι όσοι εργαστήκαμε ή περάσαμε από τους χώρους του Μαντζάτου με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σημαδεύτηκε η ζωή μας, από αυτό ή μέσα σε αυτό. Οι περισσότεροι γνωρίσαμε εκεί τους συντρόφους μας ή τους πολύ καλούς μας φίλους, που τους κουβαλάμε από τότε και τους φοράμε σα σημάδι τατουάζ ή μικρό σακατιλίκι. Θά θελα να κλείσω το μικρό αυτό σημείωμα με μουσική, όπως έκλεινα το μουσικό πρόγραμμα τότε. Για όλους εσάς, που βρεθήκαμε κάποτε μαζί, έχω δυο επιλογές: The weeping song- Nick Cave ή Phantasmagoria in two- Tim Buckley. Κλείστε τα μάτια και απολαύστε όπως τότε την καλή παρέα με ένα ποτό και καλή μουσική. |
| #1963 / 10.04.2005, 22:16 Εσύ πρέπει να έχεις φωτογραφίες απο το Μαντζάτο...Απο τότε που είδα το άρθρο θέλω να δω φωτογραφίες αλλα μέχρι στιγμής δεν βρέθηκε κανείς που να έχει και να μπορεί να τις βάλει στο νετ. Αν μπορέσεις εσύ σε ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ. Καλώς ήρθες στο μουσικό μας παράδεισο και καλή παραμονή :) |
| #1966 / 11.04.2005, 10:55 / Αναφορά Σε όλα τα προηούμενα θα ήθελα να προσθέσω (για να μην ξεχνιόμαστε), την υπέροχη συναυλία των Big Sleep, αλλά και τη μοναδική συναυλία των D Traces!!! Όσον αφορά τα τρελλά αποκριάτικα πάρτυ που κρατούσαν μέχρι να βγει ο ήλιος, ένα έχω να πω: Η επιτυχία ήταν δεδομένη, εφόσον ποτέ μα ποτέ δεν έπαιξαν τα αποκριάτικα βραζιλιάνικα κουραστικά τραγούδια, αλλά μπαίναμε στο κλίμα με Manu Chao, Mano Negra, Madness, κ.λπ. Πάντως, υπήρχε πάντα ένα τρελλό κόλλημα με το Μαντζάτο...Θέλαμε υποτίθεται να πάμε και σε άλλα μπαράκια, μα πάντα καταλήγαμε Μαντζάτο. Εξού και το σλόγκαν της φοιτητικής (και παντοτινής) παρέας μου: "Πού θα πάμε σήμερα;" "Για αλλαγή...Μαντζάτο!" |
| #1978 / 12.04.2005, 15:52 / Αναφορά Mpravo sou Eutuxia...polu kalo ar8ro gia enan pragmatika istoriko xwro oxi mono gia thn polh mas, ta Giannena, alla kai olh thn Ellada!!! |
| #4387 / 08.04.2006, 02:37 / Αναφορά έχω ακούσει τόσα για το "Μαντζάτο" και ειλικρινά ζηλεύω που όταν πέρασα στα Γιάννενα αυτό είχε κλείσει και πέρασε έτσι στην ιστορία... 3 χρόνια νωρίτερα έπρεπε να έρθω Γιάννενα...!!!¨ Μπράβο στο kotsiraki που μας κάνει ακόμα να ζηλεύουμε...! |
| #5255 / 28.07.2006, 11:27 / Αναφορά Άργησα λίγο αλλά το πέτυχα το άρθρο ψάχνοντας τα προφίλ μελών από τα Ιωάννινα. Μπράβο, Μπράβο, Μπράβο για το θέμα και το συναίσθημα, κι εγώ το πρόλαβα ως "Celter" και από τις περισσότερες συναυλίες που γίνανε εκεί, έχω τις αφίσες για να θυμάμαι... Σας ευχαριστώ που με πήγατε εκεί πίσω. |
| #5906 / 19.10.2006, 03:08 / Αναφορά Και κατέστρεψαν αυτόν τον χώρο με αυτή την ιστορία;; Αγαπώ πολύ τα Γιάννενα, είναι πανέμορφα. Εχω και καταγωγή από εκεί. |
| #5907 / 19.10.2006, 09:03 / Αναφορά Ετσι περιπου εξαφανισαν και το πανδοχειο "Η Νεα Υορκη" ,τα γνωστα σε ολους ναυτακια κατω στην λιμνη.Ενα ιστορικο χανι,οπου γυριστηκε το 1971 η πρωτη ταινια μεγαλου μηκους του Αγγελοπουλου,η "Αναπαρασταση" ,βασισμενη σε πραγματικο γεγονος ενος φονου σε ενα χωριο της Ηπειρου. Ειναι ο νεος Ελληνικος πολιτισμος να κατεδαφιζονται ιστορικα ,παλια κτιρια για να φτιαξουμε πιο πολλα μπαρακια και "in" στεκια......... |
| #5914 / 19.10.2006, 14:59 / Αναφορά Κριμα..θα μπορουσα να το ειχα προλαβει καθως απο το 1999-2000 σπουδαζαν οι αδερφες μου στα Γιαννενα και ανεβαινα συχνα.Η αγαπημενη μου πολη |
| #5915 / 19.10.2006, 17:36 / Αναφορά Ειλικρινά, κάθε που φέρνω στη σκέψη μου το Μαντζάτο, μια λύπη με "σφίγγει", μα και μια νοσταλγία γιατί αυτός ο χώρος σου άφηνε μια πολύ γλυκιά αίσθηση... Πολύ ωραία ατμόσφαιρα, πολύχρωμος κόσμος... μια ανάσα ήταν... |
| #5924 / 19.10.2006, 22:48 Άν και κρίμα που δεν υπάρχει πιά, εσύ Σωτήρη αλλά και οι υπόλοιποι που το είχαν "ζήσει" το ζωγραφίσατε τόσο ωραία που έχω την αίσθηση ότι... κι εγώ σαν να πέρασα από 'κεί.. σαν να έχω τη γεύση... |
| #23780 / 05.12.2011, 13:04 / Αναφορά Μπράβο για το αρθράκι! Θυμάμαι το Μαντζάτο με μεγάλη νοσταλγία. Ήταν από τα πρώτα μέρη που επισκέφθηκα στα Γιάννενα, του πανεπιστημίου των οποίων έχω την τύχη και την τιμή να είμαι απόφοιτος. Φοιτητική ζωή της περιόδου 1990-1995 λοιπόν. Μέσα στο κέντρο της πόλης, πίσω από τη Νομαρχία. Μια σχετικά στενή διάβαση, οδηγούσε από τον κεντρικό δρόμο σε μια ευρύχωρη ημιφωτισμένη αυλή, έξω από μια μονοκατοικία, τον κύριο χώρο του μπαρ. Κύρια είσοδος, διάδρομος, μικρά δωμάτια χωρίς πόρτες με κεράκια και περβάζια - τραπεζάκια στους τοίχους, καταπληκτική μουσική, κυρίως classic rock, ήξερες ότι θα' βρισκες κάποιον συμφοιτητή εκεί, ένα από τα meeting point της πόλης που μάζευε όλες τις φυλές των φοιτητών και κυρίως τους πιο κουλτουριάρηδες, το mainstream δεν το πολυσήκωνε εκεί... Μετά από μερικά χρόνια, όταν επισκέφθηκα την πόλη πήγα καρφί για το Μαντζάτο και ανησύχησα ότι το αλτσχάμερ άρχισε να μου γνέφει καθώς νόμιζα ότι έψαχνα να το βρώ σε άλλο σημείο από εκεί που ήταν. Όμως, ευτυχώς για μένα και δυστυχώς για τα Γιάννενα και τους φοιτητές, δεν έχω αλτσχάμερ... |
| #28853 / 26.08.2014, 23:54 / Αναφορά Ξεκίνησα να πηγαίνω στο Ματζάτο αρχές δεκαετίας 90...ήμουν ακόμη στο γυμνάσιο. Αν και το μπαρ είχε φθίνουσα πορεία και έχασε την ταυτότητά του (πιστεύω) κανα δυό χρόνια πριν κλείσει παρέμεινε στέκι μέχρι το τέλος κι ας είχα πια φύγει από την πόλη. Αυτό που το ξεχώριζε ήταν ο κόσμος του μεταξύ άλλων. Μπορούσες να δεις έναν γραβατομένο και δίπλα ένα φρικι, η μουσική υπόκρουση Clash, και να μην νοιάζεται κανείς για το ποιός είσαι, πως είσαι ντυμένος. Η υπέροχη πόρτα του Μαντζάτου ήταν σαν την κολυμπήθρα του Σιλωάμ, τα ξέπλενε όλα. Μπαίνοντας ήσουν απλά ...."μαντζάτος". Το πιο ακομπλεξάριστο μαγαζί όχι μόνο στα γιάννενα αλλά όπου κι αν έχω πάει. Πόσοι και πόσοι δεν πηγαίναμε μόνοι, γνωρίζοντας ότι όλο και κάποιον θα πετύχεις για μια μπίρα...Αξέχαστο, ανεπανάληπτο (δυστυχώς καθώς έγινε μια απόπειρα στο Μώλο αναβίωσης του αλλά δεν ήταν το ίδιο πια...), ακομπλεξάριστο...απλά υπέροχο. 15 και βάλε χρόνια μετά και ακόμα βολοδέρνω όταν είμαι στα Γιάννενα...που αλλού να πας; |
| #28862 / 31.08.2014, 18:26 / Αναφορά Μαντζατο . . .πρώιμη εφηβεία! Όλα φαινότανε καινούρια και ανεξερεύνητα .. .ήμουνα τριτη γυμνασίου όταν μπήκα πρώτη φορα.! Μνήμες και αισθησεις που θυμάμαι μα, δύσκολα μπορώ να περιγράψω ... μυρωδιές και μουσικές! Το καθημερινό μου πρόγραμμα ήταν : σχολείο - Μαντζατο - σπίτι - Μαντζατο - φροντιστήριο - Μαντζατο - σπίτι. Για περίπου 4 χρόνια . . . ώσπου έκλεισε.! Μαζί του έκλεισε και η εφηβεία μου, αφου το 1999, τελείωσα το λύκειο! Δεν εχω λόγια! Φτανει μόνο να σας πω πως με πήρανε τα κλάματα όταν είδα κοινοποιημενο το άρθρο σας απο την ξαδέρφη μου! Πριν απ τα μεσάνυχτα να ρθεις! Ταξίδι στο κέντρο της γης! |
Το ΜΑΚΑΡΙ - ένας χώρος-φανός
Zp87 - Ένας χώρος ελεύθερης έκφρασης και πειραματισμού
In Vivo - ένα ζωντανό πείραμα!
Legacy Rock Area
Ousak Live: Το νέο στέκι της Πάτρας
