In Vivo - ένα ζωντανό πείραμα!

Γράφει ο Ιουλία Λυμπεροπούλου (ioulialibera)
23 άρθρα στο MusicHeaven

Το In Vivo είναι ένας πολύ ζεστός χώρος που βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας, και συγκεκριμένα στα Εξάρχεια, με υπεύθυνο για την καλλιτεχνική διεύθυνση της μουσικής σκηνής το γνωστό τραγουδοποιό και δημιουργό του τραγουδιού «Αύρα», Δημήτρη Παναγόπουλο. Αυτό αποτελεί τουλάχιστον εγγύηση πως η ποιότητα είναι εξασφαλισμένη. Το περιβάλλον του, επιπλέον, διευκολύνει στην εξοικείωση, καθώς η ξύλινη επένδυση του χώρου τον κάνει ακόμα πιο ζεστό, προϊδεάζοντας για το είδος των ακουσμάτων, που ξεκινούν κατά βάση από  τα είδη του κλασικού κυρίως ροκ, του ροκ φολκ, των μπλουζ, λιγότερο της τζαζ και επεκτείνονται ακόμα και σε πιο παραδοσιακά και έθνικ ακούσματα. Ό,τι, όμως, χαρακτηρίζει το In Vivo και το κάνει ξεχωριστό είναι η έννοια της ιδιαιτερότητας. Εκεί δε θα ακούσει κάποιος Mainstream (μαζικής κατανάλωσης, του συρμού) κομμάτια. Aντίθετα, θα βρει, ή ακόμα και θα ανακαλύψει, εξαιρετικά σχήματα, μεταξύ των οποίων και ο Δημήτρης Παναγόπουλος με το σχήμα του Aura, που κάνουν την εμφάνισή τους αποκλειστικά κάθε Σάββατο από τις 23:00 και μετά, ενώ κατά καιρούς εμφανίζονται σχήματα και καλλιτέχνες από το εξωτερικό.

Την πρώτη φορά που βρέθηκα εκεί ήταν πριν μερικά χρόνια, λίγο μετά το άνοιγμά του, σε μία βραδιά αφιερωμένη στα μπλουζ. Πηγαίνοντας δεν ήξερα ακριβώς τι θα συναντήσω, αλλά μόλις βούτηξα στη συναυλία ‒είχε ήδη ξεκινήσει‒ κυριολεκτικά ένιωσα να ταξιδεύω με ιπτάμενο χαλί πίσω στο χρόνο. Η ατμόσφαιρα, ο κόσμος και η προσήλωσή του ‒παρεμπιπτόντως όλοι ήξεραν πού βρίσκονται και για ποιο λόγο‒, η ποιότητα της ακουστικής, η θέρμη της διαμόρφωσης του μαγαζιού, η επιλογή των κομματιών, το πάθος των καλλιτεχνών επί σκηνής και η ανεπιτήδευτη συμπεριφορά τους, όλα συντελούσαν στο να αγαπήσω το In Vivo από την πρώτη στιγμή και στο να διατηρηθούν οι καλύτερες εντυπώσεις στο μυαλό μου φεύγοντας. Αυτό το γεγονός οδήγησε τα βήματά μου κι άλλες φορές πίσω, γνωρίζοντας πάντα ότι θα ακολουθήσει μουσική μυσταγωγία, της οποίας αποτελούσα πλέον αφοσιωμένο μύστη. Εκεί, λοιπόν, άκουσα τη Jessica Kilroy, την πρώτη φορά που ήρθε στην Αθήνα, το σχήμα του ίδιου του Δημήτρη, βέβαια, και άλλους καλλιτέχνες που παίζουν κατά καιρούς στο In Vivo, όπως τους George and the Dukes, τους Zero-Zero, τους Hot Organic Trio, τους No Man’s Land, τους No Name, τους Congo Square, τους Σπυριδούλα, τον Michael Dotson, το Στάθη Δρογώση, το Βαγγέλη Μαρκαντώνη, το Δημήτρη Λάμπο κ.ά.

Λίγα λόγια για το χώρο και την ιστορία του

Το In Vivo κλείνει ήδη οχτώ χρόνια λειτουργίας από το 2004, παραμένοντας με συνέπεια ανοιχτό από τον Οκτώβριο μέχρι το Μάιο. Το μαγαζί ήταν πάντα ανοιχτό μόνο κάθε Παρασκευή και Σάββατο, και πλέον μόνο Σάββατο από τις 20:00, ενώ από τις 23:00 ξεκινούν συνήθως οι ζωντανές εμφανίσεις. Να σημειώσουμε ότι ο χώρος λειτουργεί αποκλειστικά με λάιβ. Υπάρχουν περίπου δέκα μόνιμα σχήματα που παίζουν εναλλασσόμενα κάθε έναν με δύο μήνες.

Το μαγαζί παρότι μικρό έχει την ιδιότητα να προσφέρει στον ίδιο βαθμό ψυχαγωγία σε 10-20 αλλά και σε 120 άτομα, καθώς το stage (η σκηνή) διατηρεί οπτική επαφή με κάθε γωνιά του. Υπάρχει επιπλέον ένα πατάρι, που θυμίζει εξώστη και καλύπτει τοξωτά τη μισή περίμετρο του χώρου. Το In Vivo επιλέγει ό,τι παρουσιάζει με κριτήριο την ποιότητα και τις καλές προθέσεις απέναντι στη μουσική και όχι με το αν θα φέρει κόσμο. Στο τελευταίο σημείο ο υπεύθυνος της καλλιτεχνικής του διεύθυνσης επιμένει ιδιαίτερα. Γι’ αυτό όποιος πάει στο In Vivo, ισχυρίζεται ο Δημήτρης Παναγόπουλος, ακόμα και όταν δεν ξέρει τι θα ακούσει, μπορεί να είναι σίγουρος πως δε θα απογοητευτεί, αποτελώντας ενδεχομένως για εκείνον μία μικρή ή μεγάλη αποκάλυψη! Συμβαίνει διαρκώς, εξάλλου, λέει ο γνωστός τραγουδοποιός, με ανθρώπους διαφόρων ηλικιών, που προέρχονται από διάφορα μέρη του κόσμου.

Η ποιότητα, λοιπόν, υπήρξε ο πρωταρχικός λόγος ύπαρξης και δημιουργίας του μαγαζιού. Έχοντας ο ίδιος βιώσει την εμπειρία των κλαμπ με ζωντανή μουσική τη δεκαετία του ’80, όπου ξόδευε όλα του τα λεφτά για να ακούσει τα λάιβ, ήθελε την αναβίωση του κλίματος όπου τα σχήματα ήταν επιλεγμένα. Από εκείνη την εποχή αποτέλεσαν σημεία αναφοράς με τη συνέπεια των εμφανίσεών τους οι Παύλος Σιδηρόπουλος, Socrates, Σπυριδούλα κ.ά., οι οποίοι είχαν μία διαρκή παρουσία σε κάποιους χώρους. Στόχος ήταν να μπορούν «οι ακροατές και όχι οι πελάτες», όπως χαρακτηριστικά τονίζει, να πηγαίνουν με κλειστά τα μάτια, ακόμα και όταν αγνοούν το τι πρόκειται να ακούσουν.

Η αιτία που προκάλεσε αυτή την ανάγκη ήταν η εγκατάλειψη της τακτικής: έμφαση στην ποιότητα, καθώς μετά τη δεκαετία του ’80 το κέντρο βάρους στις σκηνές έκλινε στο πώς να εξασφαλίσουν την όλο και ευρύτερη προσέλευση του κόσμου ανεξαρτήτως ποιότητας. Το In Vivo είναι μία μουσική σκηνή που ενδιαφέρεται για το μήνυμα που έχουν οι καλλιτέχνες να μεταδώσουν στο κοινό χωρίς να είναι κατ’ ανάγκη βιρτουόζοι. «Μπορεί να παίζουν πολύ αφαιρετικά πράγματα, αλλά να τα παίζουν με αγάπη και καλή πρόθεση απέναντι στη μουσική. Αυτό έχει σημασία για μένα» επισημαίνει με έμφαση ο Δημήτρης. Το In Vivo έχει δώσει, εξάλλου, ευκαιρίες και σε νεότερους μουσικούς, που ακόμα βρίσκονται στη διαδικασία αναζήτησης μουσικής ταυτότητας και έχουν πολύ δρόμο μπροστά τους. «Και το μη διαμορφωμένο, όμως, όταν είναι αληθινό, μπορεί να γίνει ενδιαφέρον» καταλήγει, αναδεικνύοντας με κάθε τρόπο την αντισυμβατικότητα του χώρου, ένα στοιχείο που φέρει και ο ίδιος άλλωστε. Εκεί, βέβαια, θα συναντήσει κανείς κυρίως έμπειρους μουσικούς, που μελετούν επί δεκαετίες και καταθέτουν αυτή την πορεία και τη δουλειά στη σκηνή.

Η προσπάθεια του να λειτουργεί απαράβατα με την ίδια ποιότητα δίχως εκπτώσεις δεν πέρασε στα ψιλά για το κοινό. Ο χώρος έχει τον κόσμο του, τον αισθητικά από μουσική άποψη πιο εξειδικευμένο και πιο επιλεκτικό. Και, φυσικά, τόσα χρόνια σε αυτούς τους ανθρώπους στηρίζεται. Ο Δημήτρης δίνει μία σαφή εικόνα ως προς αυτό: «Το περιβάλλον είναι πολύ προσεγμένο και σέβεται τον ακροατή του, πέραν των μουσικών επιλογών. Σε αυτό ανταποκρίνονται όσοι έρχονται εδώ. Δε θα δεις ποτέ, για παράδειγμα, γραμμένες τις τουαλέτες με μαρκαδόρο. Και δε χρειάστηκε  να ζητηθεί. Νομίζω ότι ο ίδιος ο χώρος έτσι όπως είναι διαμορφωμένος και συντηρείται φιλτράρει μόνος του τον κόσμο που έρχεται εδώ».

Το προσωπικό στίγμα του ανθρώπου που βρίσκεται πίσω από το In Vivo και ηθικά και καλλιτεχνικά είναι εξαιρετικά εμφανές, εφόσον, όπως δηλώνει, δε θα συμμετείχε εξαρχής αν υποχρεωνόταν να ακούει μουσική που να αντιβαίνει στη συνείδηση και την αισθητική του. «Θέλω μόλις έρχομαι στο χώρο ό,τι ακούω να μου προσφέρει ευχαρίστηση και να μη με ενοχλεί».

Γιατί In Vivo;

In Vivo σημαίνει επί λέξει «σε φυσική κατάσταση», μας λέει ο Δημήτρης. Είναι μία φράση με λατινική προέλευση και έχει υιοθετηθεί ως διεθνής επιστημονικός όρος, για να υποδηλώσει τα πειράματα που γίνονται με ζωντανά πειραματόζωα. Αυτό σημαίνει in vivo: πειράματα σε φυσικές συνθήκες. Σε σχέση με το In Vivo, αντίστοιχα, η μουσική που ακούγεται και παίζεται εκεί, καθώς και ό,τι συντελείται στο χώρο, ακόμα και οι συζητήσεις μεταξύ των ακροατών, είναι κάτι ζωντανό που γίνεται με φυσικές συνθήκες. Έτσι, μπορεί την ώρα που παίζει ο μουσικός να του σπάσει η χορδή. Αυτό δεν είναι μείον για μία μουσική παράσταση. Ίσα ίσα δείχνει ότι πρόκειται για κάτι αληθινό και ο ακροατής θα δει ζωντανά πώς διαχειρίζεται ένας μουσικός αυτή την κατάσταση. Άλλος μπορεί να εκνευριστεί, άλλος να κάνει χιούμορ και να βγει αυτοσχεδιαστικά μία ιστορία από το γεγονός, την οποία να μοιραστεί με τον κόσμο αλλάζοντας επιτόπου τη χορδή και κάνοντας το τυχαίο μέρος της παράστασης. Αφορμή του σχολίου του ο ανεξάντλητος από ιστορίες Δημήτρης περιγράφει ένα ανάλογο περιστατικό: «Έτσι έκανε ο John Hammond όταν παίζαμε μαζί και του έσπασε μία χορδή, και μάλιστα στην Dobrο κιθάρα, που είναι διαδικασία να την αλλάξεις. Κάνει μία έτσι στην τσέπη, βγάζει ένα σετ χορδών, βάζει το χέρι στην άλλη τσέπη, βγάζει μία πένσα, λέει μία ιστορία στον κόσμο, κόβει τις χορδές, αλλάζει τη σπασμένη, κουρδίζει κατευθείαν με το αυτί, το πρώτο κούρδισμα δεν έκατσε καλά, ξεκινάει να παίξει ένα κομμάτι, δεν του άρεσε, το σταματάει στη μέση λέγοντας συγνώμη, παιδιά, δε μου αρέσει το κούρδισμα, κουρδίζει καλύτερα, ξαναλέει κάντε ησυχία γιατί δεν ακούω καλά, δίνει το σύνθημα ότι όλα είναι εντάξει, και συνεχίστηκε η συναυλία! Αυτό, προσωπικά, το θεωρώ θείο δώρο, γιατί ο ακροατής βλέπει την πραγματική μουσική και τον πραγματικό μουσικό έτσι. Στο In Vivo αυτό συμβαίνει!».

Το In Vivo, λοιπόν, είναι ένας χώρος όπου οι ακροατές μπορούν να νιώσουν οικεία από την πρώτη στιγμή, ακριβώς γιατί υποστηρίζει ό,τι παρουσιάζει στη σκηνή του και ξέρει να αποδίδει όλα τα επειδή στα γιατί χωρίς να παραμένουν ανοιχτά ερωτήματα. Εκεί οι ψαγμένοι ακροατές της ροκ, του φολκ και των μπλουζ θα βρουν μία μουσική όαση στο κέντρο Αθήνας. Η συγκεκριμένη σκηνή, όμως, δε θα απογοητεύσει και όσους θέλουν να ακούσουν πολύ καλές ερμηνείες και εκτελέσεις τραγουδιών αυτών και άλλων ειδών. Η πρόκληση εστιάζεται στο γεγονός ότι οι ζωντανές εμφανίσεις διαθέτουν τον αυθορμητισμό και την ειλικρίνεια των ανεπιτήδευτων στιγμών εν τη γενέσει τους… Τέτοιες ευκαιρίες, όπου η αλήθεια κατατίθεται ειλικρινά μπροστά μας, δεν είναι για να τις αφήνουμε να χάνονται… Θα τα πούμε, λοιπόν, εκεί!

Το άνοιγμα της σεζόν για το In Vivo πραγματοποιήθηκε στις (12-13/10). Θα το βρείτε Χαριλάου Τρικούπη 79 και Μεθώνης στα Εξάρχεια.

Ενδεικτικά παραθέτω μουσικά κομμάτια που μπορείτε να ακούσετε μεταξύ άλλων στο In Vivo:

http://www.myspace.com/invivoliveclub