Βασίλης Παπακωνσταντίνου: Κι αν είναι ροκ μη τον φοβάστε!

Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου γεννήθηκε το 1950 σε ένα χωριό της Αρκαδίας. Το 1957 η πολυμελής οικογένειά του, μετακόμισε στην Αθήνα. Η εφηβεία του σημαδεύτηκε από τα μουσικά και κοινωνικά ρεύματα της δεκαετίας του 1960 . Μίκης Θεοδωράκης, ροκ της αμφισβήτησης , παγκόσμια φιλειρηνικά και απελευθερωτικά κινήματα και μια Ελλάδα που προσπαθούσε βιαστικά να κλείσει τις πληγές της και να αρχίσει να ελπίζει. ..

Aρχισε να τραγουδάει έντεχνο ελληνικό τραγούδι. Το 1973 , μετά το τέλος της στρατιωτικής του θητείας, πήγε στο Μόναχο όπου συμμετείχε σε επιτροπές αντιδικτατορικού αγώνα, τραγουδώντας παράλληλα σε πολλά στέκια ελλήνων φοιτητών και ομογενών. Η πρώτη του σημαντική γνωριμία, έγινε το καλοκαίρι του 1974, συναντώντας στο Παρίσι τον Μίκη Θεοδωράκη. Η συνεργασία τους όμως έμελλε να αρχίσει δυο χρόνια αργότερα.

Το 1974 επέστρεψε στην Ελλάδα και άρχισε ουσιαστικά την επαγγελματική του πορεία στο τραγούδι. Τραγούδησε σε μπουάτ και ηχογράφησε ένα μικρό δίσκο 45 στροφών. Την ίδια χρονιά συμμετέχει στην ηχογράφηση του δίσκου του Μάνου Λοίζου " Τα τραγούδια του δρόμου". Το 1975, ηχογράφησε "Τα αγροτικά" του Θωμά Μπακαλάκου. Την ίδια εποχή γνώρισε δυο συνθέτες με τους οποίους συνεργάστηκε στενά στην πορεία του : τον Μάνο Λοίζο και τον Θάνο Μικρούτσικο.

Το 1976 συνεργάστηκε για πρώτη φορά στη δισκογραφία με τον Μίκη Θεοδωράκη, στο δίσκο "Της εξορίας" και το 1978 ο συνθέτης τον επέλεξε για την παγκόσμια περιοδία του. Στην Ελλάδα συμμετείχε ενεργά σε εκδηλώσεις του νεολαιίστικου και εργατικού κινήματος. Τραγούδησε σε απεργίες, συγκεντρώσεις και συναυλίες αλληλεγγύης... Από εκείνη την εποχή, λίγο πριν από το πέρασμα στη δεκαετία του 1980, εκδηλώνει τις επιρροές του από τη διεθνή ροκ μουσική σκηνή. Ερμηνεύει τραγούδια με σαφώς πιο ηλεκτρικό ήχο και στίχο πιο αισμηρό και παρεμβατικό. Αυτό γίνεται σταδιακά, ξεκινώντας με δυο δίσκους που κυκλοφόρησε στις αρχές της δεκαετίας του '80. Ο πρώτος είχε ως τίτλο το όνομά του και περιελάμβανε τραγούδια του Αντώνη Βαρδή και διασκευές τραγουδιών του Δ. Σαββόπουλου, του Μ. θεοδωράκη και του Luis Lach. Ο δεύτερος, το "Φοβάμαι" , με τραγούδια του Μάνου Λοίζου, του Λάκη Παπαδόπουλου , του Γιάννη Ζουγανέλη και του Γιάννη Γλέζου, θελελιώνει και ορίζει τη μετέπειτα πορεία του ως σήμερα.

Γνωρίστηκε με το Νικόλα Aσιμο και συμμετείχε στο δίσκο του "Ο Ξαναπές", ερμηνεύοντας δυο τραγούδια. Ο Aσιμος είναι ο δεύτερος άνθρωπος, μετά το Λοίζο, που επηρρέασε αρκετά την ιδιότυπη προσωπικότητά του! Το 1984 με τη "Διαίρεση" ο καινούριος ήχος του αποκρυσταλλώνεται πια...

Το 1987 το επαληθεύει με τα "Χαιρετίσματα". Τραγούδια δικά του αλλά και της Αφροδίτης Μάνου, του Νικόλα Aσιμου, του Χρήστου Τόλιου. Από τα μέσα της δεκαετίας του '80, αρχίζει να εδραιώνεται ως ο κατεξοχήν συναυλιακός καλλιτέχνης. Για πρώτη φορά, μετά τις συναυλίες της μεταπολίτευσης, τα γήπεδα γεμίζουν κόσμο.

Τον Απρίλιο του 1985, 16.000 θεατές συγκεντρώνονται στην πρώτη του προσωπική συναυλία, στο στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Το επαναλαμβάνει το 1988 στοι γήπεδο του Παναθηναικού στη λεοφώρο Αλεξάνδρας. Από τότε οι συναυλίες του αποτελούν γεγονότα και σημεία αναφοράς της μαζικότητας. Το στοίχημα με τους μεγάλους χώρους , κυρίως τα γήπεδα, το κερδίζει κάθε χρόνο μέχρι σήμερα.

Το τέλος της δεκαετίας του ' 80 τον βρίσκει να ερμηνεύει τα σκληρά τραγούδια του Κώστα Τριπολίτη, με μουσική του Θάνου Μικρούτσικου. Μεσολάβησαν το "Χορεύω" και το "Χρόνια Πολλά" και στο γύρισμα της καινούριας δεκαετίας, τραγούδησε για δεύτερη φορά, μετά το 1978 στο "Σταυρό του Νότου", Νίκο Καββαδία και Θάνο Μικρούτσικο.

Δεν διστάζει επίσης να ηχογραφήσει δυο δίσκους με ποιήματα μελοποιημένα δυο σπουδαίων ποιητών : το δίσκο "Καρυωτάκης" το 1984 και "Φυσάει" το 1993 με ποιήματα του Τάσου Λιβαδείτη και μουσική Γιώργου Τσαγκάρη.

Ερμήνευσε πάλι Νικόλα Aσιμο το 1992 στο "Φαλιμέντο του κόσμου". Επίσης τη "Σφεντόνα" το 1992 και το "Δε σηκώνει" το 1995, με συνεργάτες τους : Aλκη Αλκαίο, Χριστόφορο Κροκίδη, Βασίλη Γιαννόπουλο, Οδυσσέα Ιωάννου κ.α. Το 1997 κυκλοφορεί το "Πες μου ένα ψέμα ν' αποκοιμηθώ" στο οποίο ερμηνεύει, μεταξύ άλλων κάποια ακόμη τραγούδια του Νικόλα Aσιμου.

Το 1998 κυκλοφορεί ο δίσκος "Να με φωνάξεις" με τραγούδια δικά του, του Χριστόφορου Κροκίδη ( που αποτελεί πλεον μόνιμο συνεργάτη του) του Οδυσσέα Ιωάννου, του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Ένα χρόνο αργότερα, το τρίο Παπακωνσταντίνου - Μικρούτσικος - Ιωάννου, δημιουργεί τη "Θάλασσα στη σκάλα" χαρίζοντάς μερικά ακόμη πανέμορφα τραγούδια.

Το 2001, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου συνεργάζεται με τον Μάνο Ξυδούς. Αποτέλεσμα της συνεργασίας αυτής είναι το "Προσέχω δυστυχώς". Το καλοκαίρι του 2003, με αφορμή τη συμπλήρωση των 30 χρόνων του στη μουσική, κυκλοφορεί το ζωντανά ηχογραφημένο στην Πετρούπολη , με τις συμμετοχές πολλων φίλων του μουσικών και τραγουδιστών, "Εσείς, οι φίλοι μου κι εγώ". Η τελευταία του δουλειά τιτλοφορείται " Φρέσκο χιόνι¨...