Η Ελληνική Μουσική Κοινότητα από το 1997
Μια μελαγχολική αλλά υπέροχη μπαλάντα...
Το «Drive» περιλαμβάνεται στον πέμπτο δίσκο των Cars, «Heartbeat City», που κυκλοφόρησε το 1984.
Πρόκειται για μία μελαγχολική αλλά υπέροχη new wave/soft Rock/synthpop μπαλάντα, την οποία έγραψε ο Ric Ocasek. Οι στίχοι αποτελούν μία άμεση συναισθηματική γροθιά, γραμμένοι από την οπτική γωνία ενός άνδρα που είναι σε σχέση με μία αξιαγάπητη αλλά ασταθή γυναίκα και τη βλέπει να παίρνει την κατηφόρα, συνειδητοποιώντας ότι δεν μπορεί πλέον να τη βοηθήσει και την παρακαλεί να προβληματιστεί με τον εαυτό της πριν προχωρήσει στη ζωή γιατί προφανώς βαδίζει σ’ ένα καταστροφικό μονοπάτι.
Πολλοί ακροατές έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το άτομο αυτό είναι εθισμένο στο αλκοόλ, επειδή το ρεφρέν λέει «who’s gonna drive you home tonight» (ποιος θα σε οδηγήσει σπίτι απόψε;). Ένα τέτοιο ερώτημα συνδέεται συνήθως με την κατάχρηση αλκοόλ, αφού όταν φτάνει κανείς σ’ ένα συγκεκριμένο σημείο εθισμού δεν είναι συνετό να οδηγεί αυτοκίνητο. Ωστόσο αυτό δεν αναφέρεται ποτέ στο τραγούδι ξεκάθαρα. Επομένως, το κομμάτι ως σύνολο έχει γενική αναφορά κι αυτό που φαίνεται βασικά είναι ότι ο τραγουδιστής αναγνωρίζει ότι αυτό το άτομο χρειάζεται βοήθεια.
Μερικοί ακροατές το ερμηνεύουν ως τραγούδι που αναφέρεται κυρίως στη μοναξιά του αποδέκτη, καθώς ο τραγουδιστής υπονοεί ότι δεν υπάρχει κανένας για να βοηθήσει αυτό το άτομο. Αλλά αυτό δεν φαίνεται απαραίτητα να ισχύει. Μάλλον το κύριο ερώτημα που τίθεται μέσω όλων αυτών των επικλήσεων του τραγουδιστή είναι ότι, αν αυτό το άτομο δεν αλλάξει, ποιος θα είναι εκεί για το υποστηρίξει όταν αναπόφευκτα επέλθει η καταστροφή.
Ο τίτλος του τραγουδιού ήταν ίσως ο πιο κατάλληλος για ένα συγκρότημα ονόματι Cars. Αν και οι Cars αντιστάθηκαν στην προτροπή να χρησιμοποιούν εικόνες που να παραπέμπουν σε αυτοκίνητα, το «Drive» είναι μία από τις σπάνιες περιπτώσεις που το έκαναν. Όμως ήταν η ποιότητα της μουσικής και όχι η ευφυία του τίτλου που οδήγησε στην επιτυχία του.
Το τραγούδι ηχογραφήθηκε το 1983 στο στούντιο Battery, στο Λονδίνο, με παραγωγούς τον Robert John “Mutt” Lange και τους Cars. Παρόλο που γράφτηκε από τον τραγουδιστή του συγκροτήματος, Ric Ocasek, το ερμηνεύει ο μπασίστας Benjamin Orr στη σημαντικότερη φωνητική στιγμή του για τους Cars. Η μουσική του τραγουδιού δημιουργεί ένα ελκυστικό ηλεκτρονικό ηχητικό τοπίο που αντικατοπτρίζει τον λυρικό τόνο των στίχων με μία υπέροχη αλλά θλιβερή μελωδία. Η μελιστάλαχτη και πολυεπίπεδη ηλεκτρονική ενορχήστρωση εξαλείφει το προσανατολισμένο στις κιθάρες Rock υιοθετώντας ένα πυκνό στρώμα από synthesizers κι έναν απαλό ρυθμό (112 bpm) από προγραμματισμένα τύμπανα. Σ’ αυτή την ενορχήστρωση έδωσε ανθρώπινη ζεστασιά η θρηνητική ερμηνεία του Benjamin Orr, ενισχυμένη από σύνθετα πολυμερή φωνητικά, που θυμίζουν τα φωνητικά των 10cc στο «I’m Not In Love».
Οι Cars έπαιξαν το «Drive» στην τηλεοπτική εκπομπή «Saturday Night Live» στις 12 Μαΐου του 1984. Το τραγούδι κυκλοφόρησε σε single στις 23 Ιουλίου του 1984 και ήταν το τρίτο single που βγήκε από τον δίσκο «Heartbeat City» (είχαν προηγηθεί το «You Might Think» και το «Magic»).
Ο συνδυασμός συγκινητικής και στιλιστικής παραγωγής έκανε το «Drive» τη μεγαλύτερη διεθνή επιτυχία που γνώρισαν οι Cars, φτάνοντας στο No 3 των Η.Π.Α. και στο No 4 της Μεγάλης Βρετανίας. Ήταν η υψηλότερη θέση που έφτασαν οι Cars στις Η.Π.Α. και η δεύτερη υψηλότερη στη Μεγάλη Βρετανία (καθώς το «My Best Friend’s Girl» είχε φτάσει στο No 3). Αρχικά στη Μεγάλη Βρετανία έφτασε στο No 5. Ένα χρόνο αργότερα επανεκδόθηκε και έφτασε στο No 4, με τα δικαιώματα της επανέκδοσης να δίνονται στην Band Aid Trust.
Το τραγούδι έφτασε επίσης στο No 3 της Ελβετίας και της Ιρλανδίας, No 4 στη Γερμανία, No 5 στη Νέα Ζηλανδία, No 6 στον Καναδά, No 8 στην Αυστρία, No 9 στη Νορβηγία, No 10 στην Αυστραλία, No 11 στο Βέλγιο, Νότια Αφρική και Φινλανδία, No 12 στην Ολλανδία και No 15 στη Σουηδία.
Το βίντεο του «Drive» εναλλάσσει λήψεις με τον Benjamin Orr να κάθεται σ’ ένα εγκαταλειμμένο μπαρ και σκηνές που απεικονίζουν την κατάρρευση της σχέσης των χαρακτήρων που υποδύονται ο Ocasek και η Porizkova. Μένοντας τελικά μόνη, η γυναίκα κλαίει και γελάει υστερικά κι ύστερα βλέπουμε τα μέλη των Cars σε ομοιώματα που ποζάρουν με τα μουσικά τους όργανα, σαν να παίζουν σε παράσταση. Η γυναίκα παρακολουθεί λυπημένη το συγκρότημα μέσα από ένα βρώμικο παράθυρο και φεύγει.
Το σκυθρωπό αυτό βίντεο σκηνοθετήθηκε από τον ηθοποιό Timothy Hutton, ο οποίος είχε κερδίσει το Oscar Β’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία «Συνηθισμένοι Άνθρωποι» (Ordinary People, 1980). Ο 23χρονος τότε ηθοποιός φιλοδοξούσε να σκηνοθετήσει, οπότε όταν ο Ric Ocasek του πρότεινε να το κάνει, άρπαξε την ευκαιρία.
Για τον πρωταγωνιστικό γυναικείο ρόλο, ο Hutton επέλεξε την Paulina Porizkova, ένα 18χρονο μοντέλο από την Τσεχία (τότε Τσεχοσλοβακία). Περνώντας από ακρόαση για τον ρόλο, η Paulina γνώρισε τον Ocasek, τον οποίο και παντρεύτηκε το 1989.
Η σκηνοθεσία του βίντεο από τον Timothy Hutton προέκυψε επειδή έμενε δίπλα στον Elliot Roberts, μάνατζερ των Cars. Ακούγανε μαζί τα κομμάτια του ακυκλοφόρητου ακόμα δίσκου «Heartbeat City» και ο Hutton είπε στον Roberts ότι εντυπωσιάστηκε ιδιαίτερα από το «Drive». Το σχόλιο αυτό ήταν το έναυσμα για την έναρξη της καριέρας του Timothy Hutton ως σκηνοθέτη.
Timothy Hutton: Εκείνη την εποχή, τα βίντεο ήταν κάτι καινούργιο και οι μουσικοί ήταν τόσο ενθουσιασμένοι στο να κάνουν βίντεο ώστε δημιουργούσε μία υπέροχη ατμόσφαιρα για γύρισμα. Το MTV ήταν στα χάι του και, όταν έκανες έναν δίσκο, σκεφτόσουν επίσης και το βίντεο. Το «Drive» προέκυψε γιατί έμενα δίπλα στον μάνατζερ των Cars. Είχε μερικά άτομα στη γειτονιά που τους φώναζε ν’ ακούσουν τον νέο δίσκο που θα έβγαινε, κάτι σαν πάρτι ακρόασης δίσκου. Τότε μας ρωτούσε όλους τι νομίζουμε ότι θα γίνει επιτυχία. Είπα στον Elliot πόσο πολύ μου άρεσε η μπαλάντα «Drive» κι ότι είναι ένα ξεχωριστό τραγούδι. Κι αυτό ήταν. Άρχισα να περιγράφω όλους τους διαφορετικούς τρόπους που σκέφτηκα ότι θα μπορούσαν να κάνουν σχετικά με το βίντεο. Και μου είπε:
- Ξέρεις, όλα όσα λες ακούγονται πολύ ενδιαφέροντα. Θα σε πείραζε αν μεταφέρω την ιδέα σου στον Ric Ocasek;
- Σίγουρα!
Την επόμενη μέρα επανήλθε και μου είπε:
- Ο Ric θέλει να σου μιλήσει για το τραγούδι. Ο Ric κι εγώ πιστεύουμε ότι πρέπει να σκηνοθετήσεις το βίντεο. Μας αρέσει η ιδέα σου, η σύλληψή σου.
Μίλησα στο τηλέφωνο με τον Ric και μου είπε:
- Σου άρεσε, λοιπόν, το τραγούδι, ε;
- Ναι.
- Θέλεις να σκηνοθετήσεις το βίντεο;
Έτσι συνέβη. Και περίπου ένα μήνα αργότερα, ήμουν στη Νέα Υόρκη στα Astoria Studios για δύο μέρες, γυρίζοντας το βίντεο. Ήταν πολύ διασκεδαστικό.
Ο Timothy Hutton και ο Ric Ocasek έγιναν φίλοι, γεγονός που οδήγησε τον Ocasek να παίξει στην ταινία «Ο Παράδεισος Δεν Μπορεί Να Περιμένει» (Made In Heaven, 1987), όπου έπαιζε και ο Hutton.
Το βίντεο του «Drive» γνώρισε εκτεταμένη προβολή από το MTV και βοήθησε στην πορεία του τραγουδιού στα charts. Ο Timothy Hutton δεν σκηνοθέτησε άλλα βίντεο για τους Cars, αλλά ανέλαβε το βίντεο για το «Not Enough Love In The World» (1985) του Don Henley.
Το «Drive» έχει συνδεθεί με τις συναυλίες Live Aid (1985), με τον Benjamin Orr να το ερμηνεύει στη σκηνή της Φιλαδέλφειας. Το τραγούδι χρησιμοποιήθηκε επίσης ως μουσική υπόκρουση στις εικόνες της πληττόμενης από τον λοιμό Αφρική, που προβλήθηκαν κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης στο Λονδίνο, η οποία παρουσιάστηκε από τον David Bowie. Το βίντεο από την Αφρική με τη μουσική υπόκρουση του «Drive» ήταν μία σπαρακτική στιγμή που άφησε πολλούς θεατές με δάκρυα στα μάτια.
Bob Geldof: Έδειξα το φιλμ στον David Bowie περίπου στις 7:30 το βράδυ στο σπίτι του Harvey Goldsmith. Του δείξαμε το φιλμ, με τις σκηνές του λοιμού πάνω στο «Drive» των Cars. Έκατσε εκεί και δακρυσμένος είπε «Εντάξει, λοιπόν, παρατάω ένα τραγούδι». Του είπα: «Περίμενε!». Δεν ήθελα ο David Bowie να παρατήσει ένα γαμημένο τραγούδι. Αλλά φυσικά είχε δίκιο. Ήταν η στιγμή που οι άνθρωποι είπαν «γάμα τα όλα, πάρτε ό,τι θέλετε από μένα».
Μετά τη συναυλία, το «Drive» ξαναμπήκε στους βρετανικούς πίνακες επιτυχιών φτάνοντας στο No 4 τον Αύγουστο του 1985 και συγκεντρώνοντας το ποσό των 160.000 λιρών για την Band Aid Trust. Η επιταγή με το ποσό δόθηκε από τον Ric Ocasek στον Midge Ure (των Ultravox), ο οποίος ήταν ο επιμελητής της φιλανθρωπικής κίνησης, το διάστημα που ο Ocasek ήταν στο Λονδίνο (1986) προωθώντας τον σόλο δίσκο «The Side Of Paradise».
Το «Drive» ακούγεται στις ταινίες «Κάθε Φορά, Πρώτη Φορά» (50 First Dates, 2004, από τον Ziggy Marley), «Δεσμοί Διαζυγίου» (The Squid And The Whale, 2005), «Midnight Heat» (2007) και «Transformers» (2007), ενώ ακούστηκε και στις τηλεοπτικές εκπομπές «Top Of The Pops» (1985) και «I Love The ‘80s Strikes Back» (2003) καθώς και στις τηλεοπτικές σειρές «Sjans» (1992), «Freunde Furs Leben» (1993), «Πλαστική Ομορφιά» (Nip/Tuck, 2003), «Star Stories» (2006), «Ανεξιχνίαστες Υποθέσεις» (Cold Case, 2006), «Electric Dreams» (2009), «Total Wipeout» (2010), «Car Share» (2015), «Cannonball» (2017), «The Assassination Of Gianni Versace: American Crime Story» (2017), «Arrested Development» (2019) και «I Know This Much Is True» (2020).
Μετά τον θάνατο της πριγκίπισσας Diana, ο βρετανικός ραδιοφωνικός σταθμός XFM απέκλεισε ορισμένα τραγούδια που θα μπορούσαν να αναστατώσουν τον κόσμο. Η λίστα των αποκλεισμένων τραγουδιών περιλάμβανε και το «Drive».
Ο Benjamin Orr, ο οποίος έδωσε τη φωνή του στο «Drive», πέθανε το 2000 από καρκίνο στο πάγκρεας. Την ίδια χρονιά, το «Drive» παίχτηκε στο Rock & Roll Hall Of Fame στη μνήμη του Orr.
Το 2005, το έπαιξε ο Ric Ocasek με την Catherine Culpepper, τραγουδίστρια των Hong Kong.
Άλλες εκτελέσεις:
DRIVE – The Cars
Who's gonna tell you when
it's too late
who’s gonna tell you things
aren't so great
You can't go on
thinking nothing's wrong
who’s gonna drive you home tonight
Who's gonna pick you up
when you fall
Who's gonna hang it up
when you call
Who’s gonna pay attention
to your dreams
Who's gonna plug their ears
when you scream
(Ref.)
Who's gonna hold you down
when you shake
who’s gonna come around
when you break
(Ref.)
Κωνσταντίνος Παυλικιάνης
Μουσικά Είδη:AmericanDanceLoungeReggaeRockΜουσικά Όργανα:κιθάραΚαλλιτέχνες:David BowieDon HenleyΜουσική Εκπαίδευση:φωνητική
Σοφία Αργυροπούλου: Το ''Απόψε Θέλω Να Πιω'' είναι η ζωή μου σε 76 λέξεις
Η ιστορία του «Dub Be Good To Me» των Beats International
Σταύρος Σιδεράς: Όταν είσαι καλλιτέχνης, έχεις το δικαίωμα να ονειρεύεσαι!
Γιώργος Σταυρακάκης: PostScript (Μετρονόμος, 2024)
Η ιστορία του «Dress you up» της Madonna
Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο
Η ιστορία του «El Condor Pasa» των Simon & Garfunkel
Η ιστορία του «The Boys Of Summer» του Don Henley
Η ιστορία του ''Dust In The Wind'' των Kansas