ελληνική μουσική
    Η Ελληνική Μουσική Κοινότητα από το 1997
    incomplete_angel
    27.05.2007, 13:38
    ΜΙΧΑΛΗΣ ΔΕΛΤΑ
    «Yπόσχομαι μαγική βραδιά»
    Ο Μιχάλης Δέλτα παρουσιάζει ζωντανά το άλμπουμ του Forbidden Poetry με πλήρη ορχήστρα στη Ρωμαϊκή Αγορά, και δεν μπορεί να κρύψει τον ενθουσιασμό του.
    ΑΠΟ ΤΟΝ M. HULOT
    ΦΩΤΟ: CHARLIE MAKKOS

    Ταύρος, δίπλα στις γραμμές του τρένου. Ατμόσφαιρα χαλαρή παρ’ όλες τις πυρετώδεις προετοιμασίες, δοκιμές («δώσε μου ένα “λα”»), τα έγχορδα κουρδίζονται. Είναι οι πρόβες για την πρώτη ζωντανή παρουσίαση του Forbidden Poetry, του πιο πρόσφατου άλμπουμ του Μιχάλη Δέλτα, που θα γίνει με full band και ορχήστρα 8 εγχόρδων. Οι μουσικοί στριμώχνονται στο ολοκαίνουριο στούντιο, παίρνουν θέση, και οι πρώτες νότες του Happiness γεμίζουν το δωμάτιο. Τέσσερις βιόλες και τέσσερα βιολιά (που τη βραδιά της συναυλίας θα παίζουν στη σκηνή σε δύο επίπεδα) δίνουν στην Απαγορευμένη
    Ποίηση διαστάσεις συμφωνικού έργου θυμίζοντας τις εμφανίσεις του Max Richter και τον ήχο των γάλλων μινιμαλιστών, που συνδύασαν την κλασική μουσική με την τεχνολογία. Την Τετάρτη 30/05 στις 21:30, ο έντονος λυρισμός των κομματιών του θα μεταφερθεί στο χώρο της Ρωμαϊκής Αγοράς, λίγο πριν το τέλος της άνοιξης, για να γεμίσει τον αρχαίο χώρο με ήχους γνώριμους και αγαπημένους.

    «Είναι η πρώτη φορά που δουλεύω με μια μεγάλη και ολοκληρωμένη μπάντα – οχτώ έγχορδα, πιάνο, ντραμς, μπάσο, πλήκτρα και φωνή. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να παιχτεί διαφορετικά ο συγκεκριμένος δίσκος» λέει ο Μιχάλης.

    «Τις ενορχηστρώσεις των εγχόρδων ανέλαβε με εξαιρετική μαεστρία ο δάσκαλός μου ο Αργύρης Καλλιανιώτης, που δίχως την αγάπη του αμφιβάλλω αν θα τα κατάφερνα. Τέλος, νιώθω τυχερός που έχω την ευκαιρία να βρεθώ στο χώρο της αρχαίας Ρωμαϊκής Αγοράς, τον οποίο θεωρώ ιδανικό για ένα τέτοιο κονσέρτο. Μπορώ να υποσχεθώ μια μαγική βραδιά.

    »Το υλικό αυτό συνδέει με μια έννοια δυο διαφορετικούς κόσμους, τον ένα προερχόμενο απ’ το κοντινό παρελθόν, όταν στη σχέση του ανθρώπου με την τέχνη υπήρχε έντονα ως κινητήρια δύναμη ο ρομαντισμός, και τη σημερινή σχέση με την τέχνη, όπου η αφαίρεση και η τεχνολογία ακολουθούν μία πιο εγκεφαλική άποψη, όχι περιγραφικά συγκινητική…

    »Σημαντική στιγμή της παράστασης θα είναι η ερμηνεία της Τάνιας Τσανακλίδου σε καινούρια τραγούδια, που θα παιχτούν για πρώτη φορά, λίγο πριν την κυκλοφορία της νέας μας δισκογραφικής δουλειάς, αλλά και κάποια από τον δίσκο που είχαμε φτιάξει το 2001, από Το χρώμα της μέρας.

    Ρωμαϊκή Αγορά, Τετάρτη 30/05 στις 21:30, με ελεύθερη είσοδο.

    Το άρθρο υπάρχει εδώ

    πηγή: http://www.lifo.gr/



    επισυναπτόμενα: Mike D.jpg 
    sea_like_eyes
    28.05.2007, 14:34
    Mikael Delta - dancing with an angel. . .Eνα πραγματικο ηλεκτρονικο αριστουργημα!
    οσο για το Forbidden Poetry...μολις το ακουσω θα πω την αποψη μου!

    nefos
    01.06.2007, 19:26
    Το open air συναυλιακό καλοκαίρι ξεκίνησε καλά. Και είχε και φεγγάρι

    Στη Ρωμαϊκή Αγορά με τον Μιχάλη Δ.

    Το open air φετινό καλοκαίρι των συναυλιών (και των εκδηλώσεων γενικότερα) ξεκίνησε την Τετάρτη το βράδυ. Το καταλάβαινες όταν έβλεπες τις νεανικές φάτσες που πλημμύρισαν τη Ρωμαϊκή Αγορά στην Πλάκα. Είναι οι ίδιες φάτσες, οι τρόπον τινά γνωστές (λίγο θέλουμε ακόμα να λέμε και «γεια» μεταξύ μας) που κάθε καλοκαίρι δίνουν το «παρών» σε ό,τι έχει σχέση με καλλιτεχνικά γεγονότα.

    Στην «καρδιά» του αρχαιολογικού χώρου, ο Μιχάλης Δ. παρουσίαζε ζωντανά τα τραγούδια του, συνοδεία οκταμελούς ορχήστρας εγχόρδων. Εκατοντάδες κόσμος μέσα, αλλά και στους γύρω δρόμους. Αυτό είναι το θετικό, και συνάμα αρνητικό, των συναυλιών με ελεύθερη είσοδο. Πρώτον, μαζεύουν πολύ κόσμο. Και δεύτερον, μαζεύουν πολύ κόσμο. Ετσι, από τη μία δημιουργείται ατμόσφαιρα, από την άλλη όμως συγκεντρώνονται κι ένα σωρό άσχετοι που βλέπουν... φως και μπαίνουν (ήταν φωτισμένοι και οι βράχοι, ίσως γι' αυτό). Και, όπως προχθές, συνήθως δεν σωπαίνουν ούτε δευτερόλεπτο.

    Οχι πως χάλασαν τη διάθεση κανενός. Αλλωστε, τα συστατικά της προχθεσινής νύχτας ήταν εξαιρετικά. «Κινηματογραφική μουσική» από τον Μιχάλη, «ήσυχα» φωνητικά από τη συγκρατημένη -αυτή τη φορά- Τάνια Τσανακλίδου, φωτισμένος Παρθενώνας κι ένα σχεδόν γεμάτο φεγγάρι από πάνω. Τι καλύτερο; Εστω κι αν υπήρξε σχετική ταλαιπωρία όταν, κάποια στιγμή, έκλεισε η κεντρική είσοδος λόγω συνωστισμού. Μικρό το κακό. Πήγαμε γύρω γύρω στα κάγκελα για να απολαύσουμε από εκεί το τέλος της συναυλίας.

    Ορθιοι, πίσω από τρεις ηλικιωμένες κυρίες που κάθονταν στα σκαλοπάτια και θεωρήσαμε δεδομένο πως δεν θα νοιάζονταν για τα μουσικά, ηλεκτρονικά δρώμενα. Ιδέα μας. «Αν δεν σας ενδιαφέρει η συναυλία, να πάτε πιο εκεί για να μιλήσετε», μας είπε μία εξ αυτών την ώρα που αναλύαμε την προσφορά του Μιχάλη Δ. (και του Κωνσταντίνου Β.) στην ελληνική μουσική των τελευταίων ετών. Σούπερ γιαγιάδες. Δεν αποκλείεται να πήγαν και σε κάποιο club μετά...


    ενετ - 01/06/2007



    incomplete_angel
    01.06.2007, 19:44
    Παράθεση:

    Το μέλος nefos στις 01-06-2007 στις 19:26 έγραψε...

    Το open air συναυλιακό καλοκαίρι ξεκίνησε καλά. Και είχε και φεγγάρι

    Στη Ρωμαϊκή Αγορά με τον Μιχάλη Δ.

    Το open air φετινό καλοκαίρι των συναυλιών (και των εκδηλώσεων γενικότερα) ξεκίνησε την Τετάρτη το βράδυ. Το καταλάβαινες όταν έβλεπες τις νεανικές φάτσες που πλημμύρισαν τη Ρωμαϊκή Αγορά στην Πλάκα. Είναι οι ίδιες φάτσες, οι τρόπον τινά γνωστές (λίγο θέλουμε ακόμα να λέμε και «γεια» μεταξύ μας) που κάθε καλοκαίρι δίνουν το «παρών» σε ό,τι έχει σχέση με καλλιτεχνικά γεγονότα.

    Στην «καρδιά» του αρχαιολογικού χώρου, ο Μιχάλης Δ. παρουσίαζε ζωντανά τα τραγούδια του, συνοδεία οκταμελούς ορχήστρας εγχόρδων. Εκατοντάδες κόσμος μέσα, αλλά και στους γύρω δρόμους. Αυτό είναι το θετικό, και συνάμα αρνητικό, των συναυλιών με ελεύθερη είσοδο. Πρώτον, μαζεύουν πολύ κόσμο. Και δεύτερον, μαζεύουν πολύ κόσμο. Ετσι, από τη μία δημιουργείται ατμόσφαιρα, από την άλλη όμως συγκεντρώνονται κι ένα σωρό άσχετοι που βλέπουν... φως και μπαίνουν (ήταν φωτισμένοι και οι βράχοι, ίσως γι' αυτό). Και, όπως προχθές, συνήθως δεν σωπαίνουν ούτε δευτερόλεπτο.

    Οχι πως χάλασαν τη διάθεση κανενός. Αλλωστε, τα συστατικά της προχθεσινής νύχτας ήταν εξαιρετικά. «Κινηματογραφική μουσική» από τον Μιχάλη, «ήσυχα» φωνητικά από τη συγκρατημένη -αυτή τη φορά- Τάνια Τσανακλίδου, φωτισμένος Παρθενώνας κι ένα σχεδόν γεμάτο φεγγάρι από πάνω. Τι καλύτερο; Εστω κι αν υπήρξε σχετική ταλαιπωρία όταν, κάποια στιγμή, έκλεισε η κεντρική είσοδος λόγω συνωστισμού. Μικρό το κακό. Πήγαμε γύρω γύρω στα κάγκελα για να απολαύσουμε από εκεί το τέλος της συναυλίας.

    Ορθιοι, πίσω από τρεις ηλικιωμένες κυρίες που κάθονταν στα σκαλοπάτια και θεωρήσαμε δεδομένο πως δεν θα νοιάζονταν για τα μουσικά, ηλεκτρονικά δρώμενα. Ιδέα μας. «Αν δεν σας ενδιαφέρει η συναυλία, να πάτε πιο εκεί για να μιλήσετε», μας είπε μία εξ αυτών την ώρα που αναλύαμε την προσφορά του Μιχάλη Δ. (και του Κωνσταντίνου Β.) στην ελληνική μουσική των τελευταίων ετών. Σούπερ γιαγιάδες. Δεν αποκλείεται να πήγαν και σε κάποιο club μετά...


    ενετ - 01/06/2007






    Όντως ήταν όμορφα.
    Όντως είχε μαζευτεί και πολύς άσχετος κόσμος που δεν έβαλε γλώσσα μέσα του.
    Εγώ θύμωσα και με την συμπεριφορά κάποιων που παρόλο που βρίσκονταν σε αρχαιολογικό χώρο, παρόλες τις παρατηρήσεις των υπεύθυνων και στην είσοδο αλλά και εντός της Ρωμαϊκης Αγοράς έπιναν τις μπίρες τους και κάπνιζαν τα τσιγάρα τους αγνοώντας το που βρίσκονταν και όλα τα παραπάνω. Μπορεί να συμβαίνουν όμορφα πράγματα στη Αθήνα αλλά εμείς πρέπει να γίνουμε και λίγο άνθρωποι επιτέλους...
    nefos
    01.06.2007, 19:50



    @ H μουσική του Δέλτα έντυσε τον χώρο, τα φώτα πάνω στα αρχαία δημιουργούσαν μια ατμόσφαιρα που ο κάθε ακροατής ταξίδευε τα μάτια του όπως και με ό,τι είχε ανάγκη. Μου άρεσε η ηρεμία που έβγαζε ο Δέλτα όταν μιλούσε κι όταν έκλεινε τα μάτια του κι αφηνόταν σ΄αυτό που ο ίδιος είχε συνθέσει. Η Τσανακλίδου ήρεμη, με όση χρειαζόταν από τη γνωστή της θεατρικότητα και με μια φωνή τόσο μα τόσο καθάρια. Οι μουσικοί (δυστυχώς ξεχνάω τα ονόματά τους): ένας εξαιρετικός πιανίστας με παίξιμο δίχως εξάρσεις, καθαρό και άκρως εκφραστικό. Τα έγχορδα, τα βρήκα ελαφρώς αδιάφορα στο παίξιμό τους, έπαιζαν αλλά δεν ξέρω κατά πόσο γούσταραν αυτό που έπαιζαν. Μου φάνηκε πως ξεκίνησαν να το βλέπουν πιο ένθερμα όταν ανέβηκε η Τάνια, ίσως πάλι να είναι τελείως υποκειμενικό το σχόλιο. Πλην του πρώτου βιολιού που έκανε μπαμ πόσο πολύ του άρεσε αυτό που συνέβαινε. Ο μπασίστας/κιθαρίστας μ΄άρεσε που σχεδόν χόρευε παίζοντας, που κοιτούσε γύρω τους άλλους μουσικούς, που δημιουργούσε επαφή ακόμα μέχρι και με εμάς που καθόμασταν στις πρώτες σειρές. Ο ντράμερ σταθερός αλλά προσωπικά μου έλειψε η διάσταση των κρουστών που είχε το Forbitten Poetry στο cd, ίσως γιατί ο ήχος της ντραμς έβγαινε αρκετά ξερός. Επίσης, άκρως ενδιαφέρουσα η ενορχήστρωση για τη συγκεκριμένη συναυλία. Όσο για τα καινούρια τραγούδια, ένα που είπε η Τάνια μου τράβηξε το ενδιαφέρον και που λέει: "Τι έμεινε; Να γελάσω ξανά από αγάπη. Πανέμορφη η στιγμή που ο Δέλτα ζήτησε να σβήσουν όλα τα φώτα και μας φώτισε όλους το σχεδόν ολόγιομο φεγγάρι. Αυτά κι άλλα τόσα θα μπορούσα να γράψω, αλλά τις στιγμές που ζω είναι δύσκολο να τις βάλω σε λέξεις. Η παρέα, η αίσθηση του κόσμου, ο χώρος, το ουρλιαχτό του Δέλτα στο τελευταίο κομμάτι που σχεδόν το ακούω ακόμα.



    φωτογραφία by knightnigh's blog






    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : nefos στις 01-06-2007 19:52 ]


    επισυναπτόμενα: DSC00096.jpg 
    incomplete_angel
    01.06.2007, 19:57
    Παράθεση:

    Το μέλος nefos στις 01-06-2007 στις 19:50 έγραψε...




    @ H μουσική του Δέλτα έντυσε τον χώρο, τα φώτα πάνω στα αρχαία δημιουργούσαν μια ατμόσφαιρα που ο κάθε ακροατής ταξίδευε τα μάτια του όπως και με ό,τι είχε ανάγκη. Μου άρεσε η ηρεμία που έβγαζε ο Δέλτα όταν μιλούσε κι όταν έκλεινε τα μάτια του κι αφηνόταν σ΄αυτό που ο ίδιος είχε συνθέσει. Η Τσανακλίδου ήρεμη, με όση χρειαζόταν από τη γνωστή της θεατρικότητα και με μια φωνή τόσο μα τόσο καθάρια. Οι μουσικοί (δυστυχώς ξεχνάω τα ονόματά τους): ένας εξαιρετικός πιανίστας με παίξιμο δίχως εξάρσεις, καθαρό και άκρως εκφραστικό. Τα έγχορδα, τα βρήκα ελαφρώς αδιάφορα στο παίξιμό τους, έπαιζαν αλλά δεν ξέρω κατά πόσο γούσταραν αυτό που έπαιζαν. Μου φάνηκε πως ξεκίνησαν να το βλέπουν πιο ένθερμα όταν ανέβηκε η Τάνια, ίσως πάλι να είναι τελείως υποκειμενικό το σχόλιο. Πλην του πρώτου βιολιού που έκανε μπαμ πόσο πολύ του άρεσε αυτό που συνέβαινε. Ο μπασίστας/κιθαρίστας μ΄άρεσε που σχεδόν χόρευε παίζοντας, που κοιτούσε γύρω τους άλλους μουσικούς, που δημιουργούσε επαφή ακόμα μέχρι και με εμάς που καθόμασταν στις πρώτες σειρές. Ο ντράμερ σταθερός αλλά προσωπικά μου έλειψε η διάσταση των κρουστών που είχε το Forbitten Poetry στο cd, ίσως γιατί ο ήχος της ντραμς έβγαινε αρκετά ξερός. Επίσης, άκρως ενδιαφέρουσα η ενορχήστρωση για τη συγκεκριμένη συναυλία. Όσο για τα καινούρια τραγούδια, ένα που είπε η Τάνια μου τράβηξε το ενδιαφέρον και που λέει: "Τι έμεινε; Να γελάσω ξανά από αγάπη. Πανέμορφη η στιγμή που ο Δέλτα ζήτησε να σβήσουν όλα τα φώτα και μας φώτισε όλους το σχεδόν ολόγιομο φεγγάρι. Αυτά κι άλλα τόσα θα μπορούσα να γράψω, αλλά τις στιγμές που ζω είναι δύσκολο να τις βάλω σε λέξεις. Η παρέα, η αίσθηση του κόσμου, ο χώρος, το ουρλιαχτό του Δέλτα στο τελευταίο κομμάτι που σχεδόν το ακούω ακόμα.



    φωτογραφία by knightnigh's blog






    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : nefos στις 01-06-2007 19:52 ]





    Θα συμφωνήσω και για τα βιολιά και για το πιάνο και για τον κιθαρίστα.
    Ωστέ εσύ ήσουν με τη μηχανή στον αέρα που τράβαγε φωτο?!!!!!!!
    nefos
    01.06.2007, 20:04
    Παράθεση:

    Το μέλος incomplete_angel στις 01-06-2007 στις 19:57 έγραψε...

    Ωστέ εσύ ήσουν με τη μηχανή στον αέρα που τράβαγε φωτο?!!!!!!!


    @ Αφού βρε έγραψα από πού είναι η φωτογραφία.

    φωτογραφία by knightnight's blog

    Εγώ, απλά καθόμουν δίπλα του και κοντά στη σκηνή, ωραίο το κατάχαμα.
    incomplete_angel
    01.06.2007, 20:06
    Παράθεση:

    Το μέλος nefos στις 01-06-2007 στις 20:04 έγραψε...

    Παράθεση:

    Το μέλος incomplete_angel στις 01-06-2007 στις 19:57 έγραψε...

    Ωστέ εσύ ήσουν με τη μηχανή στον αέρα που τράβαγε φωτο?!!!!!!!


    @ Αφού βρε έγραψα από πού είναι η φωτογραφία.

    φωτογραφία by knightnight's blog

    Εγώ, απλά καθόμουν δίπλα του και κοντά στη σκηνή, ωραίο το κατάχαμα.



    Ουπς!!!
    Πάνω στη βιασύνη μου το αγνόησα!!!
    aggeliki
    02.06.2007, 01:16
    Πολύ όμορφη συναυλία σ'έναν πολύ όμορφο σημείο της Αθήνας...