Kαλημέρα σε όλους..
Δυό λόγια απλώς να πω πάνω σε αυτό το θέμα..
Προσωπικά πιστεύω οτι ο συνδυασμός θεωρητικής κατάρτισης με πρακτική δηλαδή συνεργασίες και μουσικά σχήματα αποτελεί μια καλή φόρμουλα..
Κι αυτό γιατί, μην έχοντας θεωρητική κατάρτιση φτάνεις μετά απο κάποιο σημείο και πιάνεις ταβάνι.. Δηλαδή δεν μπορείς να προχωρήσεις πιο πέρα και αυτό γιατι σε περιορίζουν οι γνώσεις σου..
Ενώ μπορεί να διαθέτεις ταλέντο και όρεξη, να τραγουδάς ή να παίζεις πολύ ωραία όταν θα θέλεις να κάνεις το μεγάλο άλμα θα προσγειωθείς απότομα..
Παίρνοντας τον εαυτό μου σαν παράδειγμα οι κλασικές μου σπουδές στη
κιθάρα διήρκεσαν μικρό χρονικό διάστημα (4,5 χρόνια περίπου) αλλά με βοήθησαν πολύ και σε όλους συνιστώ να μαθαίνουν σολφέζ και να παίρνουν βασικές γνώσεις βλέποντας πόσο βοηθήθηκα εγώ
Τέλος κάποιος ο οποίος είναι αυτοδίδακτος ναι μέν μπορεί να παίζει ό,τι έχει μάθει τέλεια, αλλά όπως είπα στη πορεία η θεωρία και οι γνώσεις θα τον ανεβάσουν στο παραπάνω επίπεδο..
Γι αυτό συμφωνώ με τον Αντρέα (composer) ότι οι απαιτήσεις έχουν ανέβει και για τις δυνατότητες ενός σπουδαγμένου έναντι ενός ασπούδαστου..
Ομως δυστυχώς η μουσική σκηνή και οι δισκογραφικές σήμερον αναζητούν τραγουδιστές σε fame stories και παρεμφερή shows και πραγματικά μουσικά ταλέντα με άριστες γνώσεις πεινούν και θάβονται..