Τα βραβεία «Αρίων» πήγαν φέτος Μέγαρο - άλλαξαν χώρο, αλλά όχι και ύφος
Στη σχιζοφρένεια του ελληνικού τραγουδιού
Κοριτσάκια που ουρλιάζουν με την είσοδο του Σάκη Ρουβά. Να μια σταθερή αξία στο... ελληνικό τραγούδι. Από το 1997 και τα βραβεία «Ποπ Κορν» (προδρόμους των βραβείων «Αρίων»), έως το 2005 (και τα ανανεωμένα και ακόμα πιο φιλόδοξα «Αρίων», που σώνει και καλά προσδιορίζονται ως «βραβεία ελληνικής μουσικής»), μερικά και μερικοί δεν άλλαξαν καθόλου. Ο Ρουβάς, η απαστράπτουσα εμφάνισή του, η ποιότητα των τραγουδιών του και οι αντιδράσεις των θαυμαστριών του είναι από αυτά.
Πολλά άλλα άλλαξαν -και δεν εννοούμε το πολυδιαφημισμένο «λίφτινγκ» του Ψινάκη. Φέτος, για παράδειγμα επαναπροσδιορίστηκε το περιεχόμενο εκείνου του σουξέ «Εγώ δεν πάω Μέγαρο». Διότι μπορεί η
Ρίτα Σακελλαρίου να μην υπάρχει πια, αλλά φέτος Μέγαρο πήγαν πολλοί που η συμβολή τους στο ελληνικό τραγούδι περιορίζεται σε ανάλογου ύφους σουξέ. Πήγαν βέβαια και άλλοι, όπως ο
Διονύσης Σαββόπουλος ή ο
Χρήστος Νικολόπουλος, η
Γλυκερία, ο Φάμελλος κ.ά. Αλλοι πάλι δεν πήγαν, κι ας ήταν υποψήφιοι σε μια από τις 25 κατηγορίες βραβείων: ο
Γιώργος Νταλάρας, η
Ελευθερία Αρβανιτάκη, ο
Γιάννης Κότσιρας, ο
Σταμάτης Σπανουδάκης, ούτε και φέτος επείσθησαν για την «αναβάθμιση του θεσμού». Και καλά έκαναν.
Από την προχθεσινή απονομή των βραβείων «Αρίων»:
Αντώνης Ρέμος, Χάρις Αλεξίου,
Μιχάλης Χατζηγιάννης, (ο παρουσιαστής)
Νίκος Αλιάγας,
Μίμης Πλέσσας, Αλκηστις Πρωτοψάλτη,
Πασχάλης Τερζής,
Γιώργος Θεοφάνους
Κάποια αναβάθμιση παρατηρήθηκε, όχι επί της ουσίας βέβαια, αλλά α) χάρη στο γεγονός ότι ο χώρος φιλοξενίας ήταν η (ενοικιασμένη από τους διοργανωτές) Αίθουσα Φίλων της Μουσικής, β) ο παρουσιαστής ήταν ο άψογος γι' αυτό το είδος «σόου»
Νίκος Αλιάγας.
Δυστυχώς, για δύσπιστους αυτόπτες μάρτυρες, όπως είμαστε εμείς, τα ίδια ακριβώς στοιχεία λειτούργησαν επιβαρυντικά: α) η φιλοξενία της απονομής στο Μέγαρο Μουσικής δεν σημαίνει ότι η εκδήλωση είναι και ισάξιά του. Γι' αυτό και το κοινό ήταν αμήχανο: να φερθεί ανάλογα με το Μέγαρο ή ανάλογα με τα «Αρίων», β) το αυτονόητο: ένα καλύτερο τηλεοπτικό θέαμα δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση υψηλότερου επιπέδου εκδήλωση.
Περισσότερες κατηγορίες δεν σημαίνουν και δικαίωση του ελληνικού τραγουδιού. Αν πιστέψουμε τα «Αρίων» οι καλύτεροι δίσκοι της χρονιάς, όσοι σάρωσαν τα βραβεία δηλαδή, είναι αυτοί του Πασχάλη Τερζή, της Αλκηστης Πρωτοψάλτη και του Μιχάλη Χατζηγιάννη: «Πριν από λίγο μού δώσατε βραβείο για τον καλύτερο ποπ δίσκο, τώρα αυτό του καλύτερου έντεχνου τραγουδιστή. Η ευχή μου μόλις πραγματοποιήθηκε: μέσα σε λίγα λεπτά από ποπ έγινα έντεχνος», αναρωτήθηκε κι ο τελευταίος.
Παρεμπιπτόντως, στην κατηγορία έντεχνου τραγουδιστή συνυποψήφιος του Χατζηγιάννη ήταν και ο
Γιώργος Νταλάρας. Κάθε φορά όμως που ακουγόταν το όνομά του η αίθουσα σιωπούσε. Και μόνον αυτό δείχνει την πορεία αυτού του «θεσμού». Αντίθετα ο φετινός του συνεργάτης,
Αντώνης Ρέμος, στα «Αρίων» αντιμετωπίζεται ως «Πάπας» της διοργάνωσης.
Μιας διοργάνωσης που πολύ απέχει από το να είναι οτιδήποτε άλλο παρά μια αποθέωση του δισκογραφικού τοπ-10, χωρίς καμία απολύτως ευαισθησία για το πραγματικά καλό τραγούδι.
Υπήρξαν πάντως και κάποια συγκινητικά στιγμιότυπα. Το πρώτο ήταν η εμφάνιση της Βίκυς Μοσχολιού και η απολύτως αυθόρμητη αντίδραση του κοινού, που σηκώθηκε όρθιο και την αποθέωσε. Αυτή μάλιστα είναι μία έμπρακτη απόδειξη της ένωσης του ελληνικού τραγουδιού, που σε όποια «όχθη» κι αν βρίσκεται μπορεί τουλάχιστον να αναγνωρίζει τις αξίες.
Μια τέτοια είναι και ο
Μίμης Πλέσσας που πήρε το τιμητικό βραβείο «Αρίων» για το σύνολο της προσφοράς του από τα χέρια της αναπληρώτριας υπουργού Πολιτισμού Φάνης Πάλλη-Πετραλιά.
Αμέσως μετά το αφιέρωμα στον Πλέσσα, βγήκαν οι Ελληνες ράπερ Goin' Through για να τραγουδήσουν «Πόσο μαλάκας είσαι;». Αλλά αυτά έχει η ένωση του ελληνικού τραγουδιού: μια σχιζοφρένεια. Αλλά όπως είπε και ο Αλιάγας προτού βγει η Μαριώ να πει ρεμπέτικα σε ένα υπέροχο τηλεοπτικό κάδρο, που όμως πάνω στη σκηνή του Μεγάρου δεν ήταν παρά μια γελοία ξύλινη κορνίζα, «c' est cool»...
ΝΑΤΑΛΙ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 07/04/2005
null