Σύμφωνα με τον Πυθαγόρα που πρώτος εφήυρε το μονόχορδο (μονόχορδο του Πυθαγόρα) πειραματίστηκε σε μια χορδή τεντωμένη και ένα "καβαλάρη" που αυξομείωνε το μήκος της χορδής όπως ακριβώς ένας κιθαρίστας πατάει με το δάχτυλο μια χορδή στη κιθάρα παρατήρησε τα εξής.
"Τσιμπάμε" την χορδή ελεύθερα χωρίς καβαλάρη (στην κιθάρα χωρίς να βάλω το δάχτυλο πάνω στα τάστα της χορδής) και η χορδή πάλεται με Χ παλμούς το δευτερόλεπτο παράγοντας την νότα... μια νότα τέλος πάντων έστω την Ντο!. Αν τώρα βάλω τον καβαλλάρη στη μέση ώστε να πάλεται η μισή χορδή (στην κιθάρα βάζω το δάχτυλο στη μέση του μήκους της) η χορδή πάλεται 2Χ φορές το δευτερόλεπτο και ακούω πάλι την ίδια νότα Ντο αλλά μια οκτάβα ψηλότερα!
Έτσι σήμερα η θεμελιώδης νότα λα στη μέση του πιάνου (ούτε πολύ λεπτή ούτε πολύ χονδρή) πάλεται στο πιάνο (και σε όλα τα όργανα με χορδές) 440 φορές το δευτερόλεπτο (440Hertz - 440Hz).
H la μια οκτάβα πιο ψηλά πάλεται σε 880Hz kai η πιο χαμηλή μια οκτάβα 220Ηz .Οι συχνότητες - παλμοί ανάμεσα στο 440 και 880 για παράδειγμα (μιας οκτάβας δηλαδή) ορίζουν τις υπόλοιπες νότες. Οπυθαγόρας αποφάσισε να χωρίσει την απόσταση σε 12 κομματάκια και προέκυψε το δικό μας σύστημα (Ευρωπαϊκό 12φθογγο) που έχουμς σήμερα. Τις 7 νότες! Άλλοι λαοί την χωρίζουν αυτή την απόσταση σε περισσότερα κομματάκια (π.χ. οι Κινέζοι) και για αυτό έχουμε και τέτοιες ταιράστιες διαφορές στα ακούσματα.
Αν θες περισσότερα ενημέρωσέ με!