Το Αλάβαστρο κλείνει.
Υστερα απο 20 χρόνια λειτουργίας η μουσική σκηνή "cafe Αλάβαστρον" αποχαιρετά κοινό, θαμώνες, μουσική και μουσικούς.
Στο τέλος μιας επιτυχημένης σεζόν (απο πλευράς προσέλευσης κόσμου), το Αλάβαστρο αναγκάζεται να βάλει λουκέτο. Σε μια εποχή οικονομικής -και όχι μόνο- κρίσης, το Αλάβαστρο με συνέπεια στις καλές μουσικές, κατάφερε να αυξήσει το κοινό του. Σ'αυτό βεβαίως έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο, η στήριξη και η εμπιστοσύνη που μας έδειξαν σπουδαίοι μουσικοί της χώρας μας και όπου η συνεργασία μαζί τους μας κατέταξε αν όχι στην καλύτερη, μέσα στις καλύτερες σκηνές της Αθήνας.
Ωστόσο, η λειτουργία ενός τέτοιου χώρου μάλλον ενοχλεί, διαφορετικά δε μπορούμε να εξηγήσουμε την παρέλαση κάθε είδους κρατικής υπηρεσίας και την επιθετική τους στάση (μέσω καταγγελιών- προστίμων- δικαστηρίων κλπ), το κράτος και ο δήμος Αθηναίων εξάντλησαν όλη τους την αυστηρότητα σε ένα χώρο όπου έχει άδεια λειτουργίας (σε αντίθεση με τα περισσότερα μεγαθήρια) και λειτουργεί -όσο του επιτρέπουν- νομίμως, παρόλο που δεν υπάρχουν ακόμα διατάξεις στις οποίες να μπορεί να ενταχθεί μια μουσική σκηνή όσον αφορά στον τρόπο φορολόγησης και ασφάλισης μουσικών.
Τα τελευταία 6 χρόνια που εργαζόμαστε και διευθύνουμε το χώρο, έχουμε να δηλώσουμε πως το Αλάβαστρο (καλώς ή κακώς) δεν αποτέλεσε ποτέ επιχείρηση (υπο την έννοια του μοναδικού σκοπού επιδίωξης κέρδους). Ηταν ένα σύστημα, μια κυψέλη ανθρώπων που αγαπούν τη μουσική (μουσικών και ακροατών). Ετσι λόγω των παραπάνω έχει καταλήξει να μην είναι τίποτα άλλο παρά ένα ακριβό σπορ που δεν έχουμε την πολυτέλεια πλέον να συντηρούμε.
Θα μπορούσε να ήταν ένας "πολιτιστικός σύλλογος" ή μια "λέσχη φίλων της μουσικής" και τότε εγώ θα ήμουν πρόεδρος, εσύ αντιπρόεδρος και ο άλλος γραμματέας και όλα μια χαρά..και τότε ίσως να είχαμε τη στήριξη της πολιτείας και τα κονδύλια να έρεαν, γιατί για όσουν δεν το γνωρίζουν η Ελλάδα είναι μια χώρα που αγαπάει τις τέχνες και τα γράμματα...
Ο δήμος Αθηναίων διοργανώνει κάθε καλοκαίρι συναυλίες και παραστάσεις σε δρόμους και πλατείες..νομίμως ή όχι ποσώς με ενδιαφέρει πραγματικά. Απλώς βαρέθηκα να παίζω μπάλα χωρίς κανόνες ή με κανόνες που ερμηνεύονται κάθε φορά διαφορετικά απο τον εκάστοτε υπαλληλίσκο νταβατζή (ΙΚΑ-ΣΔΟΕ κλπ). Και αν το παιδί μου δεν ακούσει ποτέ τις μουσικές που άκουσα εγώ και τι έγινε;..καλύτερα, θα ακούει ραδιόφωνο που δεν παίζει και Free Jazz. Τώρα αν ξαφνικά βρεθεί να ακούει Στανίση, ε και τι έγινε, παιχνίδια διαφημίζει. Εξάλλου η μουσική είναι μια και κάθε εποχή θα έχει το δικό της πουλάκι τσιου να μας αποκοιμίζει....ψυχραιμία...
Με εκτίμηση Δημήτρης, Άννα — στην τοποθεσία Αλαβαστρον.
