Φωνητική σε ωδείο ή ιδιαίτερα ? Ποιο ωδείο θα προτείνατε στον Πειραιά?

Καλησπέρα σας.

Ονομάζομαι Ελένη είμαι 22 χρονών και απ΄όταν θυμάμαι τον εαυτό μου τραγουδούσα. Επειδή όμως δεν είχα καμία παρακίνηση για να κάνω φωνητική δεν ασχολήθηκα! Το τραγούδι το αγαπώ και θα ήθελα πάρα πολύ να ασχολήθω και επαγγελματικά με αυτό! Απ 'οτι μου έχουν πεί παρά το γεγονός ότι δεν έχω γνώσεις,έχω καλό αυτί και η φωνή μου για εντελώς αδούλευτη είναι ικανοποιητική.Γνωρίζω όμως πολύ καλά ότι δεν θα κατάφερνα να βγάλω πρόγραμμα σε ένα μαγαζί διότι δεν ξέρω καθόλου αναπνοές και φυσικά ο λαιμός μου θα κλείνει συν ότι μπορεί να καταστρέψω και τις χορδές λόγω κακής διοχέτευσης της φωνής! Μπορεί να είναι λίγο αργά όμως αποφάσισα να κάνω μαθήματα.Δεν έχω όμως κάποιον να με καθοδηγήσει για το τι θα ήταν καλύτερο και η αλήθεια είναι πως για τα ωδεία έχω ακούσει ότι σε πολλές περιπτωσεις ξεχωρίζουν κάποιους και δεν ασχολούνται καθόλου με τους υπόλοιπους! Θα ήθελα λοιπόν τις προτάσεις και συμβουλές σας μήπως και καταφέρω να βγάλω μια άκρη!

Ευχαριστώ εκ των προτέρων. 

Με όλη την καλή διάθεση θα ήθελα να διορθώσω μερικά πραγματάκια που είπες...


1.Τις φωνητικές σου χορδές δε μπορείς να τις καταστρέψεις " λόγω κακής διοχέτευσης της φωνής" όπως λες..για την ακρίβεια η έκφραση "κακή διοχέτευση της φωνής" είναι λάθος. Δε διοχετεύεις φωνή στις φωνητικές χορδές, αλλά αέρα.


2.Ένα επίσης που δεν ισχύει είναι ότι τα ωδεία ξεχωρίζουν κάποιους και δεν ασχολούνται με τους υπόλοιπους, γιατί τα μαθήματα που γίνονται στα ωδεία είναι ατομικά, όπως θα έκανες ιδιαίτερο στο σπίτι σου με ένα καθηγητή. Άρα στην ουσία όση προσοχή θα σου επιδείξει ο καθηγητής στο ιδιαίτερο, άλλη τόση θα σου επιδείξει κ στο ωδείο. ( κ στο λέει καθηγήτρια που έχει διδάξει επί χρόνια κ σε ωδεία κ σε ιδιαίτερα). Το ωδείο ίσως να επιλέξει κάποιους καλούς μουσικούς/ τραγουδιστές για να συμμετέχουν σε κάποιες εκδηλώσεις, αλλά αυτό είναι κάτι που είναι εντελώς λογικό, αν καταλαβαίνεις τι εννοώ.



Το αν θα επιλέξεις ωδείο ή ιδιαίτερο έχει να κάνει καθαρά με το τι θες εσύ κ τι σε βολεύει από άποψη χρόνου κ χρήματος. Όπως κ να έχει η συμβουλή μου είναι ότι σε περίπτωση που επιλέξεις να κάνεις ιδιαίτερο, να ελέγξεις το βιογραφικό κ τα πτυχία του/της καθηγητή/τριας που θα επιλέξεις να συνεργαστείς γιατί κυκλοφορούν πολλοί που δηλώνουν καθηγητές φωνητικής, αλλά στην ουσία εσύ χρειάζεσαι κάποιον να σου διδάξει μονωδία & ορθοφωνία κ τέτοιο πτυχίο πρέπει να έχει όποιος διδάσκει "φωνητική".

[ τροποποιήθηκε από τον/την DanaeAthanasiadou, 27-08-2014 21:03 ]

Έχεις απόλυτο δίκιο σε αυτό που είπες για το ότι τα ωδεία ελέγχουν ποιούς προσλαμβάνουν.Αλλά αυτό μπορεί να το κάνει κάποιος και στο ιδιαίτερο ζητώντας βιογραφικό/πτυχία/ συστατικές από τον καθηγητή που θα επιλέξει να συνεργαστεί. 

Καταρχήν ευχαριστώ για την απάντηση και τις διορθώσεις! Το έθεσα λάθος από καθαρή άγνοια όμως καταλαβαίνω τι εννοείτε! Όσο το σκέφτομαι τείνω προς το ωδείο...μένει μόνο να βρω το κατάλληλο! Να σας ρωτήσω και κάτι ακόμη, πόσο καιρό περίπου χρειάζεται η μονωδεία και ορθοφωνία? 

Καλησπέρα labrosvi!! Η αλήθεια είναι ότι αγχώθηκα λίγο για την ηλικία, όμως ποτέ δεν είναι αργά και δεν είμαι και τόσο μεγάλη! Ίσως όντως τα ωδεία να είναι καλύτερα..απλά πρέπει να ψάξεις καλά πιστεύω για να κάνεις την καλύτερη επιλογή!  

Kαλησπέρα Elenadia!!Λοιπόν....Είμαι τραγουδίστρια και μακάρι ότι σου πω να σε βοηθήσει...Όταν ξεκίνησα φωνητική ήμουν 20 στην ίδια θέση όπως εσύ...τώρα είμαι 32...οπότε καταλαβαίνεις ότι δεν είναι καθόλου αργά για να ξεκινήσεις ΜΑ ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΡΓΑ!!Σίγουρα σε ένα ωδείο είναι καλύτερα τα πράγματα γιατί μαθαίνεις και θεωρία αρκεί μόνο η καθηγήτρια φωνητικής να ΕΧΕΙ ΕΜΠΕΙΡΙΑ πράγμα το οποίο  είναι δύσκολο καθώς τα περισσότερα ωδεία έχουν καθηγητές χωρίς μεγάλη εμπειρία και μικρούς σε ηλικία...ειδικά στον Πειραιά....!!Εγώ τότε ψάχνοντας και αφού ξεκίνησα σε ωδείο (δεν αναφέρω ονόματα για ευνόητου λόγους) κατέληξα στα ιδιαίτερα με μια καλή καθηγήτρια που αισθάνθηκα ότι μπορώ να την εμπιστευτώ με δίπλωμα και εμπειρία.Είπαμε...βασικό πράγμα η εμπειρια. Εγώ προτείνω το ιδιαίτερο γιατί ασχολείσαι με αυτό που θες.Καλλιεργείς τη φωνή σου και φτιάχνεις  το ρεπερτόριο που θες.Αν έχεις και καλό αυτί θα τα πας περίφημα!!!Προσπάθεια και μελέτη θέλει και θα είσαι μια χαρά!Α και κάτι άλλο...μια συνάδελφος επίσης σοπράνο...ξεκίνησε 32 μονωδία....τώρα είναι 42 και έχει το πτυχίο της (σε ωδείο)....οποτε νομίζω ότι αυτό κάτι σου λέει ε?Καλή συνέχεια.

Αγαπητή φίλη Δανάη Αθανασιάδου ετών 32 πραγματικά διάβασα τα σχόλια σου με μεγάλο ενδιαφέρον.Θα πρέπει να είσαι παιδί θάυμα αφού όπως λες διδάσκεις (κιθάρα να υποθέσω και ΟΧΙ ΜΟΝΩΔΙΑ) από τα 15...Αν δεν κάνω λάθος το πτυχίο το πήρες το 2002 σωστά?΄Αρα με πτυχίο στην ΚΙΘΑΡΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΜΟΝΩΔΙΑ είσαι περίπου 11 με 12 χρόνια.Όταν λέω εμπειρία δεν εννοώ φυσικά σε μαγαζιά....ΕΝΝΟΩ ΣΤΗΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ....Υπάρχουν πολλοί καθηγητές που ενώ έχουν τις γνώσεις δεν μπορούν και δεν έχουν τον τρόπο για να τις διδάξουν!!Γι αυτό χρειάζεται η εμπειρία στη διδασκαλία!Δεν μίλησα ποτέ για ''φτασμένους'' όπως λες γιατί έχω προσωπική εμπειρία επίσης ότι δεν χρειάζεται να είναι φτασμένος για να σε διδάξει.Φτάνει να έχει τον τρόπο την γνώση και να έχουν περάσει απο αυτόν αρκετοί μαθητές κοινώς να είναι ορατά τα αποτελέσματα της διδασκαλίας του.Ως σοπράνο (αν σε ικανοποιέι καλύτερα ο όρος αυτός από το τραγουδίστρια) έχω πάει και σε ωδείο και έχω κάνει και ιδιαίτερα και επειδή η φίλη ELENADIA ρωτάει για τα ΩΔΕΙΑ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ και επειδή είμαι Πειραιώτισσα και πρώτα από εδώ ξεκίνησα να σε πληροφορήσω ότι τα ωδεία που έχουν καλούς καθηγητές είναι παρα πολύ λίγα και το λέω εκ πείρας!!!Γενικά τα ωδεία προσλαμβάνουν νέους και με χωρίς εμπειρία για να μπορούν να τους δίνουν και λιγότερα χρήματα!!!!Γιατί η πραγματικότητα έτσι έιναι!!!!Όσο πιο νέο αίμα έχεις στο ωδείο τόσο πιο λίγο πληρώνεις.ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΕΙΣ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥΣ!!!!!ΑΠΛΑ ΤΟ ΠΤΥΧΙΟ ΤΟΥΣ ΜΟΝΟ!Αλλά αυτό θα το ξέρεις αφού διδάσκεις ΚΙΘΑΡΑ είπαμε από τα 15?Δηλάδη θες να μου πεις ότι όταν ξεκίνησες να διδάσκεις έπαιρνες τα ίδια χρήματα με τώρα?ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ!Σίγουρα ξεκίνησες με πολύ λιγότερα για να ξεκινήσεις!Α και σχετικά με το αν εμένα με πίεσαν στο ωδείο...Όχι αντιθέτως εγώ τους πίεσα στο να κάνουν σωστά αυτό που έπρεπε να κάνουν και δεν θα αναφερθώ σε ονόματα γιατί δεν είναι σωστό,στο να ανοίξουν λίγο τους ορίζοντες τους γιατί στην Ελλάδα μουσικά είμαστε 300 χρόνια πίσω!!!!Και στις ιδέες!!!Και έπειτα είναι θέμα του καθένα το τι θα επιλέξει!Έγώ  ανέφερα προσωπική εμπειρία και από εκεί και πέρα ο καθένας διαλέγει.ΟΛΑ ΜΑ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΚΑΘΗΓΗΤΗ Η ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑΣ είτε είναι σε ωδείο έιτε κάνει ιδιαίτερα!!!!!Ξέρεις φίλη Δανάη Αθανασιάδου η φωνή είναι ένα πάρα πολύ λεπτό όργανο το οποίο με κακό χειρισμό μπορεί να σε τραυματίσει ανεπανόρθωτα....δεν είναι ούτε κιθάρα ούτε κοντραμπάσο...ΕΙΝΑΙ ΦΩΝΗ!!Και την χρησιμοποιούμε 24 ωρες το 24ωρο!!Και οφείλουμε να ψάχνουμε τον καθηγητή-ια προτού κάνουμε οτιδήποτε και ας μας λέει ότι διδάσκει απο τα 15!!!!!!!Κι εγώ τραγουδάω απο τα 15!!!Αυτό δεν με κάνει καθηγήτρια φωνητικής (δεν μπορώ να διδάξω) αλλά με κάνει τραγουδίστρια, μονωδό, σοπράνο ή ότι άλλο σου ταιριάζει!Έχω δουλέψει και αυτό είναι που προτείνω στη φίλη μας ELENADIA!!!
Kαι κάτι ακόμα....λες ότι δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία η ηλικία....Λοιπόν σε πληροφορώ ότι δεν έχει ΚΑΘΟΛΟΥ ΣΗΜΑΣΙΑ  Η ΗΛΙΚΙΑ!!!Σημασία έχει η εξάσκηση και η προσωπική δουλειά!!!Και βασικά εγώ έδωσα απάντηση στη μικρή μας φίλη ELENADIA που έκανε μια σωστή ερώτηση.ΑΠΟ ΠΟΥ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ.Κι εσύ βάλθηκες να απαντήσεις στη κάθε απάντηση του κάθενα που έγραψε.Αυτό και μόνο του λέει πολλά.

Αυτά από μένα με πολύ φιλική διάθεση και χωρίς να θέλω να θείξω κανέναν Δανάη Αθανασιάδου ετών 32.

Γνωρίζει κάποιος τι δουλειά γίνεται στη μονωδία, στο ωδείο που βρίσκεται στην περιοχή της Τερψιθέας;Και πέρα από αυτό,ξέρετε κάποια χορωδία ενηλίκων με διακρίσεις σε Ελλάδα ,ή και σε εξωτερικό,εντός Αττικής;

Γειά σου Ελένη. 

Σου έχουν πει ήδη ορισμένα σωστά πράγματα άλλοι, αλλά θα σου πω και εγώ την οπτική μου. 

1. Τα επώνυμα ωδεία τα πληρώνεις ακριβότερα όντως, αλλά τα επώνυμα ωδεία έχουν και επώνυμους καθηγητές. Οπότε καταλαβαίνεις την αναλογία φαντάζομαι.  Αυτό δεν σημαίνει απόλυτα πως κάποιος επώνυμος καθηγητής είναι ντε και καλά ένας καλός καθηγητής. Συνήθως σημαίνει πως είναι ένας καλός εκτελεστής. Αλλά και αυτό έχει την έστω μικρή αξία του. 

2. Το ζήτημα της μονωδίας VS σύγχρονο τραγούδι. 

Για να καταλαβαίνουμε τι λέμε, εάν ακουλουθήσεις τα μαθήματα μονωδίας τα μαθήματα που θα πρέπει να πάρεις αναφέρονται σε αυτόν τον σύνδεσμο του Κρατικού Ωδείου Θεσ/κης (το ωδείο πρότυπο πάνω στο οποίο πατήσανε τα προγράμματα σπουδών όλων των υπολοίπων Ελληνικών ωδείων) 

http://www.odiokrat.gr/c/portal_public/layout?p_l_id=1.3&p_p_id=GN_CHAPTERS&p_p_action=1&p_p_state=maximized&p_p_mode=view&_GN_CHAPTERS_struts_action=%2Fext%2Fchapters%2Fview_chapter&_GN_CHAPTERS_chapter_id=613&_GN_CHAPTERS_language=el_GR&_GN_CHAPTERS_parent_chapter=612&_GN_CHAPTERS_course_id=53&_GN_CHAPTERS_=

Εάν πας στο ταμπελάκι "Απολυτήριες" θα δεις το ρεπερτόριο το οποίο θα διδαχθείς. 

Ηρθε η ώρα να αναρωτηθείς, είναι ΑΥΤΟ το ρεπερτόριο, αυτό που πραγματικά θέλεις να τραγουδίσεις;

Εάν δεν έχεις ακούσει μέχρι τώρα πολύ Verdi, Rossini, Wagner, Mozart, Strauss, Donizetti κλπ έφτασε η ώρα να αρχίσεις να το κάνεις. 

Εάν δεν θέλεις συγκεκριμένα να πεις κλασικό ρεπερτόριο, τότε τα μαθήματα μονωδίας θα σε κουράααασουν. 

Υπάρχει η άποψη συχνά πως τεχνική μπορούμε να πάρουμε μόνο μέσα από μαθήματα μονωδίας. 

Οκ, τι εννοούμε τεχνική; Ας αρχίσουμε από αυτό. 

Τα μαθήματα μονωδίας, η τεχνική του Bel Canto revival (Manuel Garcia, Mathilde Marchesi κλπ) είναι σχεδιασμένη να κατασκευάσει τραγουδιστές όπερας. Αυτό σημαίνει κάτι πολύ συγκεκριμένο: τραγουδιστές που μπορούν να προβάλουν την φωνή τους πάνω από 120 όργανα. 

Επίσης σημαίνει τραγουδιστές που τραγουδάνε συγκεκριμένο ρεπερτόριο, ανά fach (κατηγορία φωνής). Και το κάθε fach έχει συγκεκριμένη tessitura (δηλαδή συγκεκριμένη έκταση ρεπερτορίου). 

Για παράδειγμα για μία soprano coloratura οι ψηλότερες νότες που έχουν γραφεί ποτέ είναι οι εξής

F6 (κόντρα φα, το φα με τις 3 βοηθητικές γραμμές στο κλειδί του σόλ) στην aria της Βασίλισσας της Νύχτας στον Μαγικό Αυλό του Mozart. 

G6 (κόντρα σόλ)  στην άρια στην όπερα Europa Riconoscuta, Antonio Salieri. 

kai Ab6 (κόντρα λα ύφεση) Voices of spring, Johan Strauss 

Υπάρχουν μερικές τραγουδίστριες που τις λένε όντως αυτές τις νότες. 

http://www.nytimes.com/2005/09/18/arts/music/ill-see-your-high-g-and-raise-you-an-a-flat.html

Το χαμηλότερο όριο στην ίδια κατηγορία φωνής είναι το μεσαίο ντό του πιάνου (C4) άντε το από κάτω σι (B3) 

Μπορεί να φαίνονται εξαιρετικές οι φωνητικές ικανότητες μίας soprano coloratura, στην πραγματικότητα είναι αρκετά περιορισμένες προς τα κάτω όμως. 

Στο σύγχρονο τραγούδι συχνά έχουμε φωνές που υπερβαίνουν τις τυπικές 2.5 περίπου οκτάβες που ήταν το standard στο κλασικό τραγούδι. 

Σε αυτό το site θα δείς ένα πολύ ενδιαφέρον γραφικό με τις εκτάσεις πολλών σύγχρονων δημοφιλών τραγουδιστών και την απόδειξη του σε ποιό τραγούδι της δισκογραφίας τραγουδίσανε την κάθε νότα.

Θα παρατηρήσεις πως οι εκτάσεις φτάνουν στις 5.5 οκτάβες (Axl Rose) και προσωπική μου παρατήρηση,  στην λίστα ΔΕΝ έχουν συμπεριληφθεί γίγαντες που ξεπερνάνε τις 6 οκτάβες όπως Mike Patton, Diamanda Galas, Lisa Gerrard, Nina Hagen. Και το εύρος της Bjork είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που αναφέρουν στο site. 

http://www.concerthotels.com/worlds-greatest-vocal-ranges

Εάν κάνεις μονωδία, υπάρχει το ενδεχόμενο να συμπιεστεί η φωνή σου και να εξειδικευτεί σε ένα μόνο συγκεκριμένο είδος fach.  

Οχι πως το εύρος είναι το παν βέβαια.  Εάν ήταν έτσι, οι άνθρωποι που έχουν το ρεκόρ guiness για το μεγαλύτερο εύρος (10 οκτάβες για άνδρα και 8 για γυναίκα είναι παρεπιπτόντως) θα ήταν σημαντικοί τραγουδιστές, ενώ δεν είναι. 

Αλλά σε διευκολύνει σε πολλά πράγματα. 

Το σύγχρονο τραγούδι, αυτό που λέμε contemporary commercial music,  γενικά, εκτός από την έκταση, έχει άλλες ανάγκες και απαιτήσεις τεχνικά. 

Στο σύγχρονο παίζουν πολλές φωνητικές ποιότητες που πρέπει να βρεις (belt, twang, sob κλπ). 

Στο σύγχρονο παίζουν επίσης πολλά εφέ και "παραμορφώσεις" , γρέζια που λέμε στα Ελληνικά. 

STo σύγχρονο παίζουν πολλά στυλιστικά ζητήματα. Η μουσική δεν "διαβάζεται όπως γράφτηκε" αλλά συνήθως με μικροπαραλαγές και αυτοσχεδιασμούς. 

Μαθήματα μονωδίας δεν θα σου μάθουν τίποτε από όλα αυτά. 

Νομίζω πρέπει πρώτα να ενημερωθείς πάνω στο τι σημαίνει σύγχρονο τραγούδι. 

Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που έχουν ασχοληθεί με το να δημιουργήσουν συγκεκριμένες μεθόδους σύγχρονου τραγουδιού. 

Θα σου ρίξω μερικές ιδέες για να αρχίζεις να το χάψνεις και να διαβάσεις, ώστε να ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΖΗΤΑΣ για αρχή. 

Σύγχρονες τεχνικές, όχι με σειρά σημαντικότητας είναι οι εξής :

Speech Level Singing by Seth Riggs

Voicecraft (EVTS) by Joe Estill

Complete Vocal Technique by Cathrene Sadoline 

Somatic Voicework by LoVetri 

Ολες οι παραπάνω τεχνικές έχουν δημιουργηθεί από τραγουδιστές και ερευνητές.  Δειλά δειλά εμφανίζονται και στην Ελλάδα άνθρωποι που έχουν κάποια εκπαίδευση στα παραπάνω. Συνήθως πρόκειται για ανθρώπους που έχουν εκπαιδευτεί έξω. 

Εάν θες να σου προτείνω μία λίστα με αξιόλογους τραγουδιστές που διδάσκουν στην Αθήνα, στείλε μου προσωπικό μήνυμα. Δεν έχω φιλικές σχέσεις με κανέναν, ούτε προωθώ κανέναν. 

Απλά θέλω να σε γλιτώσω από ένα ατελείωτο πήγαινε έλα μέχρι να βρεις κάποιον που μπορεί πραγματικά να σε καθοδηγήσει.

Τώρα εάν πας για λυρικό ρεπερτόριο, πήγαινε να κάνεις μονωδία. Εάν όχι, ξανασκέψου το και ΕΡΕΥΝΗΣΕ στο αγγικό διαδύκτιο. 

σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας και ειδικά εσένα Asgartha   για τις τόσο αναλυτικές πληροφορίες σου  τις

οποίες διάβασα με προσοχή.Για να είμαι ειλικρινής έχω προβληματιστεί με κάποια πράγματα που έγραψες. Έχω κάνει λίγα ιδιαίτερα με  γνωστό πρόσωπο στο σύγχρονο τραγούδι:3,5 μήνες δεν κάναμε ασκήσεις πχ ορθοφωνίας ,διαφραγματικές κτλ μόνο βάζαμε στοχο να τραγουδήσω σωστά, χωρίς παραφωνίες ένα τραγούδι.Για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω ,τι διδάσκουν άλλοι, αλλά το να προσπαθώ μόνο να τραγουδήσω σωστά ένα τραγούδι,δεν με άφηνε ικανοποιημένη.Κι όταν άρχισε να μου λιγοστεύει από λίγο τον χρόνο του μαθήματος,σε συνδυασμό,ότι στριμώχτηκα οικονομικά  σταμάτησα.Για να είμαι ειλικρινής δεν με ενθουσιάζει η όπερα,δεν μπόρεσε ποτέ να την συνηθίσει το αυτί μου,από την άλλη θαυμάζω υπερβολικά το εύρος της φωνής όσων έχουν σπουδάσει κλασικό τραγούδι.Πέρυσι ξεκίνησα ιδιαίτερα σε τιμή προσφοράς λόγω ανεργίας στη μονωδία.Το ότι την κοπέλα την είχε διδάξει η Μορφονιού, εμένα στην πορεία  δεν μου έλεγε τίποτα,όταν διαπίστωσα,πως η κοπέλα δεν είχε την παιδαγωγική επάρκεια να διδάξει όσα της έμαθαν.Η ίδια μου είπε,πως έχω μια απαιδευτη φωνή,αλλά θα μπορούσα να τραγουδήσω κάτι αντίστοιχο της οπερέτας κι όχι της όπερας.Δεν θέλω να απογοητευθώ,αλλά να δοκιμάσω να προσπαθήσω,να επετείνω το εύρος της φωνής μου.Δεν ήξερα τις λεπτομέρειες  που μου έγραψες, οτι στο σύγχρονο μαθαίνεις πράγματα που δεν σου μαθαίνουν στο κλασικό.Δεν ξέρω, αλλά έχω την εντύπωση,πως όποιος τραγουδά κλασικό τραγούδι, μπορεί να τραγουδήσει τα πάντα, ενώ όποιος ασχοληθεί με το σύγχρονο,περιορίζονται οι δυνατότητές του.Αν έχω λάθος διόρθωσέ με.Κι επειδή με ενδιαφέρει και το θέατρο, έχω την εντύπωση κι ίσως κάνω πάλι λάθος, πως με το κλασικό τραγούδι μπορείς να  κάνεις περισσότερα στο θέατρο(αν και  ξέρουμε πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα καί στο θέατρο καί στο τραγούδι).Αν  θέλεις στείλε μου Asqartha το mail  η το όνομά σου στο facebook σε προσωπικό μηνυμα για πιο άμεση επικοινωνία.Και πάλι ευχαριστώ!

Nα είσαι καλά Eleniza34 χαρά μου και ευχαρίστηση να προσπαθήσω να βοηθήσω όπως μπορώ. Θα σου στείλω σε pm τα προσωπικά μου στοιχεία, ωστόσο για την ιστορία θα σου απαντήσω από εδώ στα ερωτήματά σου, για να μείνει και στο forum για επόμενα παιδιά που ίσως να έχουν παρόμοιες απορίες. 

Στο μήνυμά σου θέτεις πολλά και σημαντικά ερωτήματα. Θα προσπαθήσω να απαντήσω, αλλά νομίζω πως θα χρειαστεί να ανοίξω ένα καινούριο thread με το τι κάνει έναν καλό τραγουδιστή και τι κάνει έναν καλό δάσκαλο τραγουδιού. Δύο σχετιζόμενα μεν αλλά ΤΕΛΕΙΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ θέματα / δεξιότητες. 

Κατ'αρχήν δεν θέλω να σε αποθαρύνω καθόλου, αλλά θα μοιραστώ την εμπειρία μου. Εχω πάρει ιδιαίτερα μαθήματα μουσικής σε 4 διαφορετικά  όργανα ξεκινόντας το ταξίδι μου στην μουσική όταν ήμουν 6. Εχω περάσει και από τον κλασσικό και από τον μοντέρνο τομέα σπουδών των ωδείων.  Παράλληλα έτυχε να μετακινηθώ αρκετά στη ζωή μου, έχω ζήσει σε 3 διαφορετικές χώρες και πολύ περισσότερες πόλεις μέχρι στιγμής.  Ως εκ τούτου έχω αλλάξει πάααααμπολους δασκάλους μουσικής όπως καταλαβαίνεις.

Θα σου μιλήσω πρώτα γενικά για την μουσική και μετά ειδικά για το τραγούδι. 

______________________Μεγάλη Παρένθεση_____________________________________

Πρώτον και κύριον, η μουσική και γενικά οι τέχνες είναι δύσκολα πεδία εάν επιθυμείς να βιοποριστείς από αυτά.  Οι περισσότεροι άνθρωποι που ασχολούνται με τον χώρο, το κάνουν από μεράκι, και πολλές φορές έχουν και άλλη "πρωινή" δουλειά που πληρώνει τους λογαρισμούς τους. Η "καβάτζες".  Η πεθαίνουν στην δουλειά, γυρνώντας σε 3-4 διαφορετικά ωδεία την εβδομάδα και προσπαθώντας να κλείσουνε καμμία συναυλία (που παίζει να μην τους πληρώσει ο ιδιοκτήτης του χώρου στο τέλος). Και μετά από όλα αυτά, μην φανταστείς οτι τους μένει κανένα ικανοποιητικό ποσό για να βάλουν και στην άκρη ας πούμε. 

Η Ελλάδα είναι πολύ μικρή αγορά και χωράει πρώτον πολύ λίγους μουσικούς και δεύτερον και σημαντικότερον, πολύ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΑ στυλ μουσικής. Πχ εάν παίζεις Jazz, Rock, Blues ΔΕΝ υπάρχει περίπτωση ποτέ να ζήσεις από τα live σου, καταλαβαίνεις γιατί. 

ΩΣΤΟΣΟ επειδή δεν μετριούνται όλα σε χρήματα, η μουσική μπορεί να σου χαρίσει πολλά δώρα και εφόδια.  Πρώτον και κύριον σου χαρίζει την ψυχική σου ηρεμία.  Είναι μία άτυπη μέθοδος ψυχοθεραπείας.  

Δεύτερον σου χαρίζει αυτοπεποίθηση. Το πόσο καλά νιώθεις όταν βγάλεις ένα δύσκολο πέρασμα σε ένα κομμάτι δεν λέγεται. Μετά σε μαθαίνει να συγκεντρώνεσαι. Σε μαθαίνει να ακούς προσεκτικά, τόσο τον εαυτό σου όσο και τους άλλους.  Σε μαθαίνει να είσαι εργατικός και σταθερός στο πρόγραμμά σου.  

Σε μαθαίνει να συνεργάζεσαι, μια και μουσική δεν παίζεις ποτέ μόνος.  

Σε μαθαίνει να οργανώνεσαι και να οργανώνεις τους άλλους. Εάν δεν κάνεις οργανωμένο μάθημα και μελέτη δεν φτάνεις πουθενά. Εάν δεν οργανώσεις την μπάντα σου για να παίξετε, δεν θα φτάσετε ποτέ σε ικανοποιητικό επίπεδο. Εάν δεν είσαι οργανωμένος όταν πας για live και έχεις ξεχάσει τον μισό σου εξοπλισμό δεν θα παίξεις ποτέ. 

 Σε μαθαίνει επίσης την αποτυχία και το πως να την ξεπεράνας, πως να φεύγεις από μία οντισιόν με το κεφάλι ψηλά. Πώς να πιστεύεις στον εαυτό σου και στις δυνάμεις σου. 

Σε μαθαίνει να είσαι σεμνός, εάν έχεις επίγνωση του που βρίσκεσαι και κοιτάξεις τους μεγάλους μουσικούς στο όργανό σου. Σε μαθαίνει να μην συγκρίνεσαι, γιατί αυτό δεν βοήθησε ποτέ κανέναν. Σε μαθαίνει να μην φοβάσαι, ή και εάν φοβάσαι να το κάνεις έτσι και αλλιώς. Σε μαθαίνει να κρύβεις το άγχος σου, γιατί πάνω στη σκηνή πρέπει να φαίνεσαι ατρόμητος. 

Σε μαθαίνει να αναλύεις, την αρμονία, την μελωδία, την φόρμα, το ύφος, τους στίχους, το συναίσθημα, τις εκτελέσεις των μεγάλων...σε μαθαίνει να αναλύεις τους ανθρώπους και τη ζωή δηλαδή. 

Σε μαθαίνει να είσαι επικοινωνιακός και εξωστρεφής, ιδίως ως τραγουδιστής. 

Σε μαθαίνει την ενσυναίσθηση, να νιώθεις τι θέλει το κοινό. 

Σε μαθαίνει τον αυτοσχεδιασμό. Τι να κάνεις όταν κάτι πάει στραβά, ή όταν είσαι απροετοίμαστος. 

 Ολα αυτά είναί όπως λένε στην Αγγλία transferable skills. Δεξιότητες που μπορείς να τις μεταφέρεις σε άλλους τομείς, και όλες αυτές οι δεξιότητες ζωής είναι εξαιρετικά σημαντικές και χρήσιμες ΠΑΝΤΟΥ. 

Εάν αποφασίσεις να διδάξεις, σου χαρίζει και άλλα δώρα. 

Βέβαια το ότι όλα δεν μετριούνται σε χρήματα δεν σημαίνει πως χαρίζουμε την τέχνη μας δωρεάν. It is WORK, not PLAY, όπως λέει το σύνθημα που προωθεί το Musicians' Union στην Αγγλία, και συμφωνώ και επαυξάνω. 

_________________Κλείνει η Παρένθεση___________________________________________

Πίσω στο θέμα μας:

1) Σημαντικό σε όοοολα τα  μαθήματα μουσικής είναι να εκτιμούμε, να συμπαθούμε και να "κλικάρουμε" με τον καθηγητή μας.  Επίσης σημαντικό είναι να νιώθουμε πως είναι επαγγελματίας και ΜΑΣ ΣΕΒΕΤΑΙ, ως ανθρώπους, ως προσωπικότητες, ως μουσικούς και φυσικά, ως εργοδότες του. 

Ο σεβασμός του μαθητή και η επαγγελματικότητα πάνε χέρι-χέρι και έχουν πολλές προεκτάσεις. 

Ξεκινάει από τα τυπικά της υπόθεσης: να σέβεται ο δάσκαλος τον χρόνο που τον πληρώνουμε για να μας διδάξει και να μην μας τρώει 10λεπτα γιατί "άργησε ο προηγούμενος" ή γιατί τον πήραν τηλέφωνο στη μέση του μαθήματος, ή γιατί "είχε κίνηση και δεν έβρισκε να παρκάρει" και τα σχετικά.  Κατ'αρχήν απαγορεύονται για εμένα τα τηλέφωνα στην ώρα του μαθήματος. 

Ολο αυτό με την τυπικότητα είναι αμφίδρομο βέβαια. Και ο μαθητής πρέπει να είναι στην ώρα του και να φεύγει στην ώρα του. Τα μαθήματα είναι αυτό που λέμε door to door. 1 ώρα από το στιγμή που μπήκες από την πόρτα μέχρι τη στιγμή που βγήκες από την πόρτα. (Συμπεριλαμβάνεται ο χρόνος στησίματος οργάνου, παρτιτούρας, γενικής συζήτησης κλπ)

Ο σεβασμός έχει να κάνει και με το πως μας μιλάει ο δάσκαλος και πως μας κάνει να νιώθουμε.  Η δουλειά του δασκάλου είναι ΠΟΛΛΑΠΛΗ.  Δεν είναι μόνο να μας δείξει πως ερμηνεύεται ένα μουσικό κομμάτι και ποιά είναι τα λάθη μας. 

Ο δάσκαλος είναι: Ο άνθρωπος που μας εμπνέει, Ο άνθρωπος που μας λέει οτι ναι -μπορούμε να το κάνουμε, Ο άνθρωπος που μας ανοίγει νέους ορίζοντες - μας παρουσιάζει νέο ρεπερτόριο, Ο άνθρωπος που μας τονίζει τί κάνουμε ΚΑΛΑ και μας υποδυκνείει επίσης τους τομείς στους οποίους μπορούμε να βελτιωθούμε.  Είναι ο άνθρωπος που δεν μας βάζει γρήγορες και εύκολες ταμπέλες, αλλά παίρνει τον χρόνο να μας γνωρίζει πραγματικά και να ξεδιπλώσει τις ικανότητές μας και το ταλέντο μας. Ο δάσκαλος είναι ένας άνθρωπος που πρέπει να μας κάνει να νιώθουμε 2 πόντους ψηλότεροι όταν βγαίνουμε από το μάθημα, είναι ένας άνθρωπος που πρέπει να μας κάνει να θέλουμε να μελετήσουμε. Είναι αυτός που μας αξιολογεί τακτικά, και σημειώνει την πρόοδό μας, κρατώντας αρχεία και ενθαρύνοντάς μας να προσπαθήσουμε να περάσουμε εξετάσεις. 

 Είναι ένας άνθρωπος που πρέπει να περιμένουμε με αδημονία να τον δούμε.  Είναι αυτός που μας ενθαρύνει, είναι ο άνεμος κάτω από τα ανοιχτά φτερά μας που μας σηκώνει.  

Και εκεί αρχίζουν όλα τα προβλήματα, γιατί στην μουσική αλλά και γενικώς σε όλους τους τομείς στην Ελλάδα, ΔΕΝ υπάρχουν πολλοί εκπαιδευμένοι δάσκαλοι, πολύ απλά γιατί ουσιαστικά δεν υπάρχει σχολή που να διδάσει σε κάποιον ΠΩΣ να είναι δάσκαλος. 

Ακόμη και όσοι έχουν την παιδαγωγική επάρκεια για να διδάξουν στην Ελλάδα, δεν έχουν ουσιαστικά διδαχθεί πως να διδάσκουν. 

Στην Αγγλία να σου πω, για να πάρεις την παιδαγωγική επάρκεια, το λεγόμενο Qualified Teacher Status, κάνεις πρώτα 1 χρόνο super full time μεταπτυχιακό κατά τη διάρκεια του οποίου διδάσκεις σε ολόκληρη τάξη για 180 ημέρες σε δημόσιο σχολείο, το μάθημα της επιλογής σου (μουσική εδώ). 

Διδάσκεις ενώ παρακολουθείσαι καθημερινά, βιντεοσκοπείσαι και αξιολογείσαι στο τέλος της κάθε εβδομάδας. Και αφού περάσεις επιτυχώς το μεταπτυχιακό, για έναν επιπλέον ολόκληρο χρόνο είσαι δόκιμος δάσκαλος. Παρακολουθείσαι 2 φορές την εβδομάδα πως διδάσκεις και σου γίνονται αξιολογήσεις, υποδείξεις και διορθώσεις. Εφαρμόζεις τις διορθώσεις και προχωράς.  Σου παίρνει συνολικά 2 χρόνια δηλαδή διδασκαλίας, με παρακολουθήσεις και διορθώσεις, και ένα πανεπιστημιακό μεταπτυχιακό πάνω σε παιδαγωγικές σπουδές για να πάρεις την παιδαγωγική επάρκεια....  Και αφού την πάρεις τελικά την επάρκεια, μετά από δύο χρόνια σκληρής προσπάθειας, εξακολουθείς να παρακολουθείσαι και να αξιολογείσαι από το κράτος ετησίως, και από την διευθύντριά σου τακτικώς μέχρι να πάρεις σύνταξη. 

Οχι όπως στην Ελλάδα,  ένα μάθημα στο πανεπιστήμιο για ένα εξάμηνο, και παρακολήθηση 6 μέρες σε ένα σχολείο, του πως κάποιος ΑΛΛΟΣ δάσκαλος διδάσκει και είμαστε έτοιμοι....

ΣΤΗΝ ΦΩΝΗ ιδιαιτέρως, ένας δάσκαλος πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός. Το σώμα μας είναι το ίδιο το μουσικό όργανο, για αυτό οποιαδήποτε σχόλια οι τραγουδιστές τα παίρνουν πολύ προσωπικά και κατάκαρδα. Για αυτό χρειάζεται εξειρετική ευαισθησία στο πως μιλάμε σε έναν μαθητή. 

Τα μαθήματα φωνητικής που έκανες, δεν μου ακούγονται ως ολοκληρωμένα μαθήματα.  Θα μου επιτρέψεις να πω, ακούγεται σαν να ήταν μία λίγο τσαπατσούλικη προσέγγιση. 

Τι συνήθως γίνεται στα μαθήματα φωνητικής:

Το πρώτο μάθημα συνήθως επικεντρώνεται στο να βοηθήσεις τον μαθητή να καταλάβει τι σημαίνει "διαφραγματική αναπνοή".   Είναι ένα σημαντικό κομάτι του τραγουδιού το να αναπνέουμε σωστά. 

Η φωνή έχει 3 μέρη:Source - Resonator - Filter  Πηγή-Δόνηση/Παραγωγή ήχου - Φίλτρο.  Η πηγή είναι οι παροχή αέρα από τους πνεύμονες, η δόνηση συμβαίνει στον λάρυγγα στις φωνητικές χορδές και το φίλτρο έχει να κάνει με την φωνητική οδό και τα αντηχεία που θα επιλέξεις να χρησιμοποιήσεις. 

Η πηγή ως εκ τούτου - και ο έλεγχος της- είναι σημαντική.  Υπάρχουν μερικοί καθηγητές που "το κουράζουν πολύ" το ζήτημα με το διάφραγμα, παίρνοντας πολλά μαθήματα για να μιλήσουν μόνο για αυτό. 

Αυτό είναι κουραστικό και ανιαρό για έναν μαθητή.  Το να μην μιλήσεις και καθόλου για αυτό και να μην δώσεις καθόλου ασκήσεις αναπνοής για το σπίτι είναι επίσης λάθος. 

Τυπικά τα μαθήματα φωνητικής αρχίζουν με φωνητικές ασκήσεις. Κλίμακες, αρπέζ, και μικρές ασκήσεις είτε χρωματικές, είτε με "πηδήματα" πέμπτης και μεγαλύτερα.   Η λογική πίσω από τις ασκήσεις είναι ποικίλη.  Εχει να κάνει με το να κουρδίσουμε το αυτί και τη φωνή μας, δηλαδή να πατάμε καλά πάνω στις νότες να μην στονάρουμε ή φαλτσάρουμε. 

Εχει να κάνει με την επέκταση του φωνητικού μας εύρους. Εχει να κάνει με την προπόνηση της αναπνοής και με το να μάθουμε να λέμε μεγάλες μελωδικές φράσεις χωρίς να μας τελειώνει ο αέρας. 

Και έχει να κάνει με την ομαλοποίηση του φωνητικού μας τόνου ανάμεσα στα περάσματα/ρετζίστρα μας. 

Πολλές φορές η δασκάλα σε σταματάει, και σου ζητάει να πεις την συγκεκριμένη νότα με διαφορετική φωνητική ποιότητα ας πούμε. Η θα έπρεπε να το κάνει. Η αλλιώς, μερικές ξέρουν τι να διορθώσουν και πως, άλλες απλά ακολουθούν ασκήσεις ρουτίνας χωρίς να ξέρουν να σε διορθώσουν. 

Αφου γίνουν όλες οι ασκήσεις που εκτός από το ζέσταμα της φωνής, αποσκοπούν και σε συγκεκριμένες εκπαιδεύσεις όπως είπαμε, συνήθως λέμε ένα κομμάτι και ακολουθούν οι διορθώσεις. 

Οι διορθώσεις σε ένα κομμάτι μπορούν να είναι πάνω σε πολλούς τομείς, και πάλι χρειάζεται έμπειρο αυτί για να μπορέσει να σε διορθώσει. Ενδεικτικά μερικά από τα πράγματα διορθώνουμε:

Τονικά (εάν οι νότες που είπαμε είναι σωστές), ρυθμικά (εάν κρατήσαμε τις νότες για την σωστή διάρκεια),  δυναμικές (εάν ψιθυρίσαμε και αντίστοιχα φωνάξαμε στα σημεία που έπρεπε), εκφραστικά.   Αρθρωση (κατά πόσον η άρθρωση μας ήταν σωστή και γινόμαστε κατανοητοί όταν τραγουδάμε).  Προφορά (ιδίως όταν τραγουδάμε ξένο κείμενο, αλλά και Ελληνικό. Προφέρεται  φεΝγγάρι για παράδειγμα και όχι φεγγάρι).  Φραζάρισμα. 

Εάν κάνουμε σύγχρονο τραγούδι και ιδίως με εξειδίκευση Jazz θα κάνουμε σίγουρα και μικρά μαθήματα πάνω στον φωνητικό αυτοσχεδιασμό.  ΑΥτό είναι χρήσιμο σε ΟΛΑ τα σύγχρονα είδη (ποπ, ροκ κλπ). 

Εάν κάνουμε προετοιμασία για συγκεκριμένα πτυχία (πχ. Rockschool) θα κάνουμε ΚΑΙ συγκεκριμένες κλιμακες πέρα της ματζόρε μινόρε. 

Οπως καταλαβαίνεις είναι πολλά τα όσα γίνονται σε ένα μάθημα φωνητικής, και όχι μόνο το να λέμε ένα τραγούδι και να διορθώνουμε τις νότες που δεν είπαμε και τόσο σωστά. Αυτό θα μπορούσες να το κάνεις με έναν οποιονδήποτε μουσικό, και δεν θα χρειαζόσουν τραγουδίστρια. 

Εάν έχεις την ΤΥΧΗ να κάνεις μάθημα με κάποιον δάσκαλο που ξέρει πραγματικά τι του γίνεται, το μάθημα φωνητικής έχει και μικρά μέρη ανατομίας, όπου με επιστημονικούς όρους θα μιλήσετε για τον λάρυγγά σου και για το πως να κάνεις τις μικροαλλαγές που χρειάζεται, προκειμένου να πετύχεις τον ήχο που θές να πετύχεις.  Στην Ελλάδα είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού αυτοί. 

Το οτι σου λιγόστευε τον χρόνο σου έχει να κάνει με τα ζητήματα επαγγελματισμού και σεβασμού του μαθητή που ανέφερα παραπάνω. Είναι εξαιρετικά ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ζήτημα, και είναι ένας από τους συνηθέστερους λόγους για τους οποίους κάποιος μαθητής εκνευρίζεται και εγκαταλείπει έναν δάσκαλο.  Και με το δίκαιο του. 

Μίλησα και για την παιδαγωγική επάρκεια στο γενικό πλαίσιο και παραπάνω.  Είναι επίσης πολύ σημαντικό θέμα. Το ότι είσουν μαθητής κάποιου, δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Μπορεί να ήσουν ανεπίδεκτος μαθήσεως, ή να μαθήτευσες κοντά του για πολύ λίγο.  Εχω στο βιογραφικό μου μαθήματα με μερικά από τα τόπ ονόματα της Jazz σκηνής στην Ελλάδα. Αυτό δεν σημαίνει πως είμαι καλή Jazz πιανίστρια ή κιθαρίστρια, απλά επειδή πήρα μαθήματα μαζί τους. 

Μουσικός καλός δεν γίνεσαι με το να βρίσκεσαι στο ίδιο δωμάτιο με άλλους μουσικούς καλούς. Γίνεσαι κυρίως μέσα από τις ώρες μελέτης σου, τόσο πρακτικά στο όργανό σου όσο και θεωρητικά στην κατανόηση του οργάνου σου (ιδίως για τη φωνή). 

ΟΙ καλές εκτελεστικές ικανόττες επίσης, δεν σημαίνουν διδακτική ικανότητα. 

 Ολοι όσοι δεν έχουν κάνει μαθήματα μονωδίας έχουν απαίδευτη φωνή, σε ότι έχει να κάνει με την όπερα. 

Η οπερέτα, δεν έχει τεχνικά καμμία απολύτως διαφορά με την όπερα. Εχει τις ίδιες ακριβώς απαιτήσεις. Οι οπερέτες είναι όπερες με μη δραματικό χαρακτήρα, "κωμικές". Αυτή είναι η μόνη διαφορά - στις οπερέτες δεν πεθαίνει κανείς, στην όπερα πεθαίνει πάντα τουλάχιστον ένας.  Οπότε δεν καταλαβαίνω καθόλου την φύση αυτού το σχόλιου. 

Το να επεκτείνεις το εύρος της φωνής σου μπορείς να το κάνεις είτε με μαθήματα μονωδίας είτε με μαθήματα σύγχρονου. Εγώ θα πόνταρα στο σύγχρονο πάντως. Για παράδειγμα, προσωπικά από την φύση μου έχω 3.5 οκτάβες. Είναι περισσότερο από όσο χρειάζεσαι για το κλασικό. Καμμία καθηγήτρια μονωδίας δεν θα ασχολειθή με το να επεκτείνη τις 3.5 οκτάβες... Αντίθετα, μερικές τραγουδίστριες σύγχρονου, λατρεύουν τις προκλήσεις.... 

Οπως σου είπα και στο προηγούμενο ποστ, εάν θέλεις να βρεις πραγματικά μεγάλες εκτάσεις στη φωνή, πρέπει να ψάξεις στο σύγχρονο και όχι στο κλασικό. 

Το κλασικό ρεπερτόριο είναι ήδη γραμμένο και συγκεκριμένο.  Το σύγχρονο εξελίσεται διαρκώς, και σπρώχνει τις φωνές όλο και πιο ψηλά, όλο και πιο χαμηλά. 

Αχα.... στο σύγχρονο μαθαίνεις πράγματα που δεν μαθαίνεις στο κλασικό, και τούμπαλιν. Εχει να κάνει με το τι θες να τραγουδίσεις. 

ΑΥτή η συχνή παρανόηση του όποιος κάνει κλασικό μπορεί να τραγουδίσει τα πάντα, βασίζεται στο εξής. Υπάρχουν κάποιες τραγουδίστριες στην ποπ κυρίως, με πολύ μικρή έκταση και φωνητικές ικανότητες (λιγότερες από 2 οκτάβες) Λένε πολύ εύκολα πράγματα. Ναι, αυτό μπορείς να το κάνεις εύκολα εάν έχεις κάνει κλασικό. 

Εάν θέλεις να κάνεις belt ένα ψηλό μι όμως, λυπάμαι αλλά το κλασικό δεν θα σε βοηθήσει καθόλου.  Εάν θέλεις να τραγουδίσεις σύγχρονο ρεπερτόριο απαιτήσεων, το κλασικό θα σε περιορίσει, όχι απλά δεν θα σε βοηθήσει. 

Στο κλασικό εάν προχωρήσεις στις σπουδές σου (8 χρόνια το λιγότερο είναι) φτάνεις σε κάποια φάση που κάνεις τα μαθήματα της μελοδραματικής και ρυθμικής και σκηνικής παρουσίας. Πολύ απλά επειδή πρέπει να "παίξεις" στην όπερα, όχι μόνο να τραγουδίσεις. 

Ναι, αυτό θα σε βοηθήσει να σταθείς στην σκηνή καλύτερα. ΑΛΛΑ 1)δύσκολα θα φτάσεις σε αυτό το επίπεδο και 2)εάν σε ενδιαφέρει το συμβατικό θέατρο και όχι η όπερα, είναι μάλλον άχρηστα όλα αυτά, καθώς οι θεατρικές σπουδές είναι πολύ πιο απαιτητικές και το κανονικό θέατρο επίσης πολύ πιο απαιτητικό υποκριτικά από την όπερα. (Η αδελφή μου τυχαίνει να είναι ηθοποιός παρεπιπτόντως, οπότε έχω μία ιδέα από τον χώρο)

Το θέατρο είναι κάτι που το παίρνουμε σοβαρά και κάνουμε σοβαρές σπουδές πάνω του. 

Εάν σε ενδιαφέρει του ΜΟΥΣΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ (musical) με την μία σου το λέω όσο πιο απόλυτα γίνεται, ΠΡΕΠΕΙ να κάνεις μαθήματα σύγχρονου.  Τελεία και παύλα.  Το musical ως στυλ βασίζεται στο belting και belting  και κλασικό τραγούδι είναι τσακωμένα.