Κανένα ματζόρε, δεν μπορεί να προσεγγίσει έστω, αυτήν την "μεγαλειώδη" θλίψη, του Adagio in G Minor του Albinoni ( γνωστό και ως κομμάτι της αυτοκτονίας, απο το κραχ του αμερικανικού χρηματιστηρίου)
Ή και λόγω των ημερών που πλησιάζουν, ... τα Μαραμένα Φύλλα
----------------- ... όλα είναι δυνατά,αρκεί εσύ να θέλεις!
[ τροποποιήθηκε από τον/την ORFEASMIRSINIS, 25-04-2013 00:51 ]
Παιδιά πάρτε 100 κομμάτια σε ματζόρε, δείτε πόσα είναι χαρούμενα και πόσα λυπημένα, και στη συνέχεια πάρτε και 100 κομμάτια σε μινόρε, και κάντε το ίδιο.
Φυσικά και υπάρχουν ματζόρε λυπημένα (μινόρε χαρούμενα δεν μου έρχονται καν στο μυαλό), αλλά και πάλι, είναι οι εξαιρέσεις, και όχι ο κανόνας. Και φυσικά δεν μιλάμε για χαρούμενη μουσική με θλιβερούς στίχους, αλλά για συνολική αντίληψη ενός κομματιού, από κάποιον πχ που δεν γνωρίζει τη γλώσσα των στίχων.
Στο άρθρο μου κλίμακες μινόρεΕΔΩ αναφέρω ένα ρεπερτόριο με περίπου 100 γνωστά τραγούδια μινόρε που σχεδόν στο σύνολο τους μόνο από τον τίτλο τους φαίνεται ότι είναι λυπητερά.
Ακόμα και στο δρόμο ΟΥΣΑΚ (που είναι δρόμος μινόρε) – δείτε ΕΔΩ παραθέτω ένα μεγάλο ρεπερτόριο που είναι λυπητερά.
Το μέλος aggelostrik στις 12.05.2013, 14:21 έγραψε...
στην πεντατονικη η ματζορε ειναι πιο λυπητερη απο την μινορε
Θα ηθελα να το δω με παραδειγματα (ειδικα αν εχεις ελληνικο ρεπερτοριο) αυτό που λες και αν είναι ετσι να τα προσθεσω στο αρθρο για τις πεντατονικες ΕΔΩ:
