Το να έχει μάθει ένα παιδί χαρισματικό να διαβάζει παρτιτούρα θεωρώ πως δεν είναι και τόσο δύσκολο για το ίδιο όσο εμείς φανταζόμαστε. Έχω συναντήσει αρκετά παιδιά που διάβαζαν σαν ενήλικες από την ηλικία των 3 χρόνων. Ένα τέτοιο παιδί, λοιπόν, που στην ηλικία αυτή είναι σαν σφουγγάρι απορρόφησης γνώσεων, αν έχει διάθεση για κάτι τέτοιο, δεν θα είχε πολύ μεγάλες δυσκολίες να τα καταφέρει και σ΄αυτό. Γιατί να θεωρείται "ευκολότερο" το να παίζει με τα λιλιπούτεια χεράκια του σε ένα τεράστιο, για τα μέτρα του, πιάνο και με τόση δεξιοτεχνία; Είναι σαφές πως αξιολογούμε όχι τόσο με βάση την προσπάθεια που πρέπει να καταβληθεί για να υπάρξει ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα όσο με βάση αυτό που μοιάζει να υπάρχει, ως ικανότητα, από την αρχή...
Αρκετές φορές, ακούμε σχόλια του τύπου «Αυτός/αυτή είναι πραγματικό ταλέντο!», που έχουν μια έντονα θετική χροιά ή που εκφράζουν ιδιαίτερο θαυμασμό και που, αν το αντιπαραθέσουμε σε ένα σχόλιο του τύπου «Αυτός/αυτή είναι πολύ καλός/-ή, επειδή διαβάζει, ασκείται ή προσπαθεί πάρα πολύ», οι περισσότεροι θα εντυπωσιάζονταν από το πρώτο και όχι από το δεύτερο σχόλιο που, αν όχι να το υποτιμήσουν, δεν θα το εκτιμούσαν, τουλάχιστον, ιδιαίτερα…
Όταν μιλούμε για ταλέντο, σχεδόν όλοι μας θεωρούμε πως κάποιο άτομο έχει ιδιαίτερες επιδόσεις από την αρχή της ενασχόλησής του με κάτι, και όχι πως το άτομο αυτό έχει την ικανότητα να προσπαθεί σκληρά και να διαθέτει ατσάλινη θέληση.
Όσο προικισμένο, όμως, και αν είναι ένα άτομο, π.χ. οπτικοκινητικά, νοητικά κ.τ.λ., φθάνει σε ένα σημείο που η οποιαδήποτε εξέλιξη δεν παρέχεται δωρεάν. Με άλλα λόγια, είναι θέμα χρόνου η όποια εξέλιξη, από μόνη της, να φθάνει στο ζενίθ της και, στη συνέχεια, η όποια συνέχισή της να μην είναι τίποτα άλλο από ένα προϊόν σκληρής και συνεχούς προσπάθειας. Αυτό σημαίνει πως ένα, ακόμα και πολύ μεγάλο ταλέντο, δηλαδή ένα άτομο προικισμένο από τη φύση από την αρχή, αν δεν διαθέτει δύναμη θέλησης και διάθεση για σκληρή προσπάθεια, μετατρέπεται κάποια στιγμή σε μετριότητα ή απλά καλό/-ή στον τομέα του/της, σε αντίθεση με ένα άτομο χωρίς ανάλογο ταλέντο που, όμως, διαθέτει τα υπόλοιπα. Στην περίπτωση αυτή, τι είναι προτιμότερο ή σημαντικότερο. Το ταλέντο ή τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά, π.χ. θέληση, διάθεση για σκληρή προσπάθεια κ.τ.λ.; Ποιο από τα δύο είναι, λοιπόν, το ταλέντο;
Τα παραδείγματα παιδιών θαυμάτων, σε όλους τους τομείς, που όμως εξαφανίστηκαν στη συνέχεια είναι χιλιάδες. Υπήρξαν/υπάρχουν δε πολλά ταλέντα που διέπρεψαν/διαπρέπουν στον τομέα τους και που μισούν να ακούν πως είναι ταλέντα, θεωρώντας πως αυτό, σε καμία περίπτωση, δεν αντιπροσωπεύει την τεράστια προσπάθεια που κατέβαλαν για να πετύχουν τα όσα πέτυχαν και πως το ταλέντο, από μόνο του, δεν θα ήταν αρκετό για να φθάσουν εκεί που έφθασαν…
[ τροποποιήθηκε από τον/την sven, 25-11-2016 20:59 ]