Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο
#7102 / 04.02.2007, 08:58 / Αναφορά Ομολογώ ότι κατάφερες να με αγγίξεις με το ποίημά σου. Είσαι τόσο περιγραφική που αμέσως δημιουργήθηκε η εικόνα στο μυαλό μου. Προσωπική μου συμβουλή, δημοσίευε όσα περισσότερα μπορείς. |
#7103 / 04.02.2007, 10:28 / Αναφορά Πολύ συγκινητικό και αληθινό.... Θέλει προσοχή.... |
#7104 / 04.02.2007, 13:38 / Αναφορά Μου άρεσε αυτό που διάβασα ... μακάρι να μην χρειαζόταν να παίρνει κανείς "έμπνευση" από τέτοια θέματα ... άραγε να μπορεί κανένας από το site να το μελoποιήσει? |
#7105 / 04.02.2007, 14:26 / Αναφορά πολυ ωραιο φεγγαρενια.. |
#7106 / 04.02.2007, 19:09 / Αναφορά ανατρυχιαστικα αληθινό. πολύ καλό μπράβο. |
#7107 / 04.02.2007, 20:59 / Αναφορά Πολύ συγκινητικό, τρυφερό, ευαίσθητο και πολύ πραγματικό! Δυστυχώς!! Συμφωνώ με την Desmar, μακάρι να μήν είχε υπάρξει ποτέ λόγος να γράψεις αυτό το ποίημα... Επειδή όμως γράφεις πολύ όμορφα, γράψε, συνέχισε να γράφεις! |
#7109 / 05.02.2007, 00:17 / Αναφορά Γραφή με ευαισθησία... και συνάμα με ρεαλιστικότητα . Μακάρι τα πράγματα να ήταν αλλιώς. Όμως δεν είναι .. Ας ευχόμαστε να είναι λιγότερα τα φιλιά τα χαμένα .. |
#7110 / 05.02.2007, 09:54 / Αναφορά Δεν υπάρχουν άλλα λόγια για αυτό το θέμα. Όποιος μπορεί ας κάνει κάτι. Εμείς, εδώ, είμαστε πολλοί και η δύναμή μας μεγαλύτερη. ------------------------------------------------------------------- http://blogs.musicheaven.gr/rigas --> ("Μουσική & Ναρκωτικά" Οκτώβριος 2006) |
#7115 / 05.02.2007, 17:41 / Αναφορά Στη φίλη μου την Άννα, που έφυγε στα 28 της κάποια νύχτα του 2003... Κάπου στην Ομόνοια και Αθηνάς-Χαυτεία, Σε βλέπω στέκεσαι κάθε βράδυ στη γωνία… Με βλέμμα στ’ άπειρο, χαμένη σου ουτοπία… Ποτέ δε φτάνει κοντά σου η σωτηρία… Το άσπρο σύννεφο σου φτιάχνει αγωνία Πουλάς κομμάτια σου, τα δίνεις ευκαιρία… Πια, δε με βλέπεις, δεν έχω σημασία Σε καίει μονάχα να πάρεις άλλη μία… ΡΕΦΡΕΝ Άννα…Άσε με να σ’ αγγίξω, στο φως να σε τραβήξω… Άννα…Σε βλέπω και τα χάνω…Πως να σε βγάλω επάνω… Είναι οι άγνωστοι πολλοί, είν’ της Πλατείας οι τρελοί Κι εσύ χαμένη, μέσα στο κόσμο τους κρυμμένη… Είσαι του πλήθους αριθμός, της μαύρης νύχτας ο λυγμός Είσαι σβησμένη, για όλους αυτούς είσαι ληγμένη… Για να τη βγάλεις τη νυχτιά, έχεις πολλούς για συντροφιά Που θα πληρώσουνε με ψέμα τη βραδιά σου… Που σου λερώνουν το κορμί δε δίνουν δυάρα τσακιστή Γι’ αυτό το δάκρυ που φωλιάζει στη καρδιά σου Καλό σου ταξίδι Αννούλα... Γρηγόρης.- |
#7131 / 08.02.2007, 10:30 / Αναφορά Θα μπορούσε κανείς να το δεί μπροστά του, όπως μας το μετέφερες... Μπράβο φεγγαρένια |
#7139 / 08.02.2007, 20:09 / Αναφορά anatrixiastiko kai alhthino oraia poitikh metafora bravo |
#7142 / 09.02.2007, 15:13 / Αναφορά Ευχαριστώ όλους... Ειλικρινά δεν περίμενα να δημοσιευτεί, είχα ξεχάσει οτι το χα στείλει... Και πάλι ευχαριστώ... |
#7350 / 26.02.2007, 14:45 / Αναφορά Πολύ θλιβερό αλλά άκρως ρεαλιστικό και συγκινητικό. Οι λέξεις σου φτιάχνουν την εικόνα στο μυαλό μου. Ίσως τα αστέρια ζεστάνουν την καρδιά της και δεν θα πονάει πια.. |
#7351 / 26.02.2007, 16:19 / Αναφορά Πολυ ομορφο μικρη μου :) |
#7353 / 26.02.2007, 17:34 / Αναφορά Έμψυχο, Υπέροχο! |
#7566 / 13.03.2007, 18:00 / Αναφορά Polu kalo!...Keep gonig! |
#7645 / 21.03.2007, 17:45 / Αναφορά Ανατρίχιασα διαβάζοντάς το.. τέλειο!! Είναι τόσο πραγματικό.. Μπράβο!! |