Συνέντευξη: Γιάννης Χαρούλης

Ακούω το τραγούδι του ‘Στις χαραυγές ξεχνιέμαι‘ του λαρισαόυ τραγουδοποιού Θανάση Παπακωνσταντίνου και ταξιδεύω. Καπετάνιος του ονείρου μου ο Γιάννης χαρούλης, η εξαιρετική έπανεκτέλεση του οποίου, περιλαμβάνεται στο νέο του cd.

Με το Γιάννη , την παλεύαμε από το καλοκαίρι τη συνέντευξη και όπως φάνηκε με την πραγματοποίησή της δεν τελείωσε ο δρόμος...

Ο Γιάννης Χαρούλης, αν και μικρός ηλικιακά έχει στο δισάκι του πολύ εμπειρία, ειδικά από εμφανίσεις στον κόσμο, από πανηγύρια, μέχρι ανοιχτούς συναυλιακούς χώρους χιλιάδων ατόμων! Έχει βαθιά ριζωμένη την παράδοση και την παντρεύει μοναδικά με νέους μοντερνους ροκ,ηλεκτρικούς ήχους. Ξέρει να διαχειρίζεται με σεμνότητα τους διθυράμβους και την παρομοίωση που του κάνουν με τον αξέχαστο Νίκο Ξυλούρη.

Μειλίχιος και χιουμορίστας μίλησε για το MusicHeaven, ένα μεσημεράκι σε ένα καφέ των Εξαρχείων όπου και διαμένει!

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Jorge, καθώς και ένα ευχαριστώ για τη φίλη φωτογράφο Κυριακή Τσάμπουρα που με συνόδευσε τραβώντας φωτογραφίες.

- Γιάννη, θα ήθελα να μιλήσουμε λίγο για τις διαφορές στους δύο δίσκους σου. Πως έγινε η επιλογή των τραγουδιών;
- Στον πρώτο δίσκο δεν είχα λόγο στην επιλογή, ήταν όλα θέμα του Μιχάλη Νικολούδη και έτσι έπρεπε να είναι. Στο δεύτερο ήταν από κοινού η επιλογή και αν δεν ήθελα να πω ένα τραγούδι δεν το έβαζαν. Δεν υπάρχει φασισμός. Στο καινούριο όμως, δεν υπήρχαν πολλές επιλογές, σχεδόν όσα στείλανε μπήκαν. Υπήρχε πιο φιλικό κλίμα, ήταν όλοι γνωστοί και φίλοι, με αποτέλεσμα να υπήρχε μεγάλος ενδοιασμός στο τι να βάλουμε.

-Αυτή τη φορά ακούμε έναν πιο ηλεκτρικό ήχο σε σχέση με τον πρώτο σου δίσκο. Πώς συνέβη αυτό;
-Ήταν θέμα ακουσμάτων του τελευταίου καιρού. Πριν, που μόλις είχα έρθει στην Αθήνα και κάναμε εντός των τριών μηνών που ήμουν εδώ, τον δίσκο, άκουγα μόνο παραδοσιακά κρητικά τραγούδια.. Ενώ τώρα έχει ανοίξει το ρεπερτόριό μου σε πολλά είδη. Τώρα τελευταία ακούω πολύ ξένη μουσική.

-Ροκ;
-Η αρχή του είναι το ροκ, όμως όχι μόνο, ακούω πολλά συγκροτήματα.

- Το κρητικό περιβάλλον τι ρόλο έπαιξε στην πορεία σου;
- Όπως παίζει ρόλο το βίωμα του καθένα στις αποφάσεις που παίρνει. Η κρητική μουσική διαθέτει τεράστιο πλούτο, μεγάλη γκάμα και πολλούς ρυθμούς. Έχω ποτιστεί με τον ρυθμό της Κρήτης και σε συνδυασμό με τα πανηγύρια όπου έχω παίξει για πολλά χρόνια βγαίνει στις παραστάσεις μου ένα πιο εξωστρεφές, γλεντζέδικο ύφος. Μουσικά έχω πάρει πολλά πράγματα, καταρχήν από το λαούτο που είναι κρητικό όργανο και έτσι αναγκαστικά ό,τι ήχο παίξω με το λαούτο συνδέεται, κολλάει με την Κρήτη.

-Πιστεύεις ότι μας καθορίζουν οι συγκυρίες ή οι επιλογές που κάνουμε;
-Τα πάντα! Πιστεύω ότι μέσα από τις επιλογές σου έρχονται και οι συγκυρίες. Ήταν επιλογή μου να μείνω Αθήνα. Εάν δεν έμενα μπορεί να μη συνέβαινε τίποτε από όσα συνέβησαν. Είναι σαν το αυγό με την κότα, που δεν ξέρεις ακριβώς ποιος έκανε το άλλο. Πρώτα όμως πάνε οι επιλογές και μετά έρχεται η τύχη…

-Από την ηρεμία και την αυθεντικότητα, τη διαφορετικότητα του Άγιου Νικόλαου, πώς αντιμετώπισες την Αθήνα;
-Με πολλές δυσκολίες . Όταν όμως έχεις όρεξη να πάρεις πράγματα, από ένα ξένο και διαφορετικό τόπο, όταν έχεις και αντοχές, υπομονή και επιμονή έχει πολλά πράγματα να σου δώσει και να σου δείξει.

-Επέδρασε και στο χαρακτήρα σου αυτό;
-Σίγουρα αλλά όχι πάρα πολύ, διότι έχω αρχή να μην αλλάζω τις αρχές μου να μην τις καταπατώ. Βέβαια, έχουν αλλάξει πράγματα μέσα μου, αυτά τα χρόνια στην Αθήνα και καλά και κακά. Με απασχολούν διάφορα όχι τόσο καλά και κυρίως όσα γίνονται στο δρόμο, καθώς ζώντας σε μια περιοχή όπως είναι τα Εξάρχεια , δημιουργούνται προβληματισμοί που σε αλλάζουν.

-Υπάρχει η κλασσική πια σύγκριση με τον Ξυλούρη. Όλους τους διθύραμβους που σε συνοδεύουν από την πρώτη εμφάνιση σου, πως τους διαχειρίζεσαι; Πώς ελέγχεις την ματαιοδοξία, εαν την ελέγχεις;
-Όχι εύκολα πάντως. Καμιά φορά πιάνω τον εαυτό μου να πετάει ένα κλωναράκι προς τα πάνω. Δεν το κόβω αλλά το αφήνω μόνο του να κατέβει. Δεν είμαι από αυτούς που αυτοχαστουκίζονται. Το αντιμετωπίζω λογικό, διότι αυτό που κάνω όπως και άλλοι συνάδελφοι είναι λίγο αεριτζίδικο.

Αυτό που κάνω εγώ είναι ίσως βραδύκαυστο. Αισθάνομαι καλυμμένος για πιο μπροστά χρόνια από αυτά που έχω δουλέψει...

-Δηλαδή;
-Βλέπουμε στην εποχή μας ότι μια υπάρχεις, μια δεν υπάρχεις. Αν το δεις σαν αρένα, ο δείχτης κατεβαίνει πολύ έυκολα προς τα κάτω, γεγονός που αφορά άλλα είδη μουσικής, τα οποία αν τους βάλουμε ταμπέλα είναι το πιο εμπορικό τραγούδι. Στεναχωριέμαι με ανθρώπους που τους βλέπω να καταξιώνονται σε ένα τρίμηνο και το επόμενο να τους τρώνε τα λιοντάρια. Και στεναχωριέμαι για τους ίδιους τους ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν τι κάνουν πηγαίνοντας προς αυτή την κατευθυνση πως μπορεί να παίξει ο άλλος με την ψυχολογία. Αυτό που κάνω εγώ είναι ίσως βραδύκαυστο. Αισθάνομαι καλυμμένος για πιο μπροστά χρόνια από αυτά που έχω δουλέψει. Μέσα σε 4 χρόνια έχω κάνει πάρα πολλά πράγματα. Είμαι από αυτό΄ςυ που τρέχουν σε κούρσα. Από τη μία με ευχαριστεί πολύ, από την άλλη αντιμετωπίζω το δίλημμα της ματαιοδοξίας και του τι θα γίνει μετά. Στη συγκεκριμένη δουλειά, όσο πιο πολύ προχωράς ή προοδεύεις μουσικά υπάρχει ένα είδος μοναξιάς ειδικά όσο αφορά το χρόνο. Επιλεγεις προσεκτικά που σπαταλάς το χρόνο σου. Αυτό δεν το έχω σε μεγάλο βαθμό τώρα αλλά το έχω δει σε σχέση με πιο παλιά, να μη μπορείς να βγεις σαν ανθρωπος, να δεις φίλους που είναι βασικό.

-Και να πιεις καφέ χωρίς κρούσματα υστερίας (γελώντας)!
-Σε μας δε θα ισχύσει ποτέ και δε θα το θέλαμε κιόλας!

-Θηβαίος, Νικολούδης, Κανά… πάντα αναφέρεσαι σε αυτούς για το πόσο μεγάλο ρόλο έπαιξαν.
-Είναι και άλλοι τώρα πια. Ο καθένας είναι ένα σταυροδρόμι για μένα από τον οποίο έχω πάρει πράγματα. Η Μελίνα Κανά ήταν η πρώτη μου συνεργασία εδώ στην Αθήνα και μεγάλη συνεργασία διότι καθίσαμε σεζόν ολόκληρη και είδα πως γίνεται. Δεν το είχα συνηθίσει αυτό στην Κρήτη. Πήρα πολλά και από την ίδια την Μελίνα. Το ευτύχημα ήταν ότι με αγκάλιασαν όλοι σαν νέο και τους ευχαριστώ. Μετά είναι ο Τσιαμούλης, ο Πασχαλίδης, είναι πολλοί…

- Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου με τον οποίο θα συνεργαστείς.
-Ο Θανάσης μου έχει δώσει ένα σπουδαίο τραγούδι, ο Μάνος Ξυδούς που έχει κάνει την παραγωγή, ο Κώστας Παρίσης που ήταν ηχολήπτης και μετράει πάρα πολύ η δουλειά του διότι σε ελευθερώνει και σε αφήνει να βγάλεις αυτό που θέλεις. Το να δημιουργείται μια πιο φιλική, οικογενειακή διάθεση συνετέλεσε στο να μη μου λείπει η Κρήτη.

- Ποια είναι η σχέση ενός «μπροστάρη» με τους μουσικούς του;
- Δε σκέφτηκα ποτέ ότι εγώ θα είμαι μπροστά και κάποιοι θα είναι πίσω και θα σιγοντάρουν απλά. Ελάχιστοι σκέφτονται, δυστυχώς, να δημιουργούν τον εαυτό τους μέσα σε μια μπάντα. Αυτό προσπαθώ εγώ. Αυτό έχει και την κούρασή του να αλλάζεις μουσικούς. Δεν μπορούν όλοι οι μουσικοί να είναι μπροστά. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια έχω αλλάξει μουσικούς, φίλους και μη, διότι θέλω να δημιουργώ και να μοιράζομαι εκείνη τη στιγμή πράγματα με τους μουσικούς. Νιώθω τον εαυτό μου πρώτα μουσικό και μετά τραγουδιστή, παρότι δεν έχω μάθει θεωρία μουσικής , οι δάσκαλοι μου είναι οι ίδιοι οι μουσικοί, που έχουν παίξει μαζί μου και δεν το ξέρουν, κι ας μην το ξέρουν…

- Υπάρχει το φιλοθεάμον κοινό και το φανατικό κοινό. Ποια η γνώμη σου και τι προτιμάς; Ένα κοινό άνευ όρων ή ένα κριτικό κοινό;
-Αν προσπαθήσω να διαχωρίσω το φανατικό από το φιλοθεάμον κοινό, τότε, φανατικό κοινό είναι αυτό που έχει αντοχές και υπομονή να έρχεται πάνω από μία φορά και δεν το πειράζει να ακούσει τα ίδια, αν και ποτέ δεν είναι τα ίδια. Κάθε βραδιά είναι ξεχωριστή και ο κόσμος διαφορετικός εξίσου. Ακόμα και αυτός που έρχεται και άλλες φορές, η ψυχολογία του δεν είναι ίδια. Έχει συμβεί σε κάποιον που έρχεται κάθε βράδυ, να του αρέσει άλλο τραγούδι κάθε φορά. Πέρα από αυτό δε γνωρίζω για το φανατικό κοινό τίποτε άλλο. Απλά είναι ωραίο να κάνεις φίλους και γνωστούς μέσα από τη μουσική.
[photo03]
- Γίνεται αυτό που λες; Να αναπτυχθούν σχέσεις μέσα σε τέτοιους χώρους;
-Στο μαγαζί; Γίνεται. Στο μικρό χρονικό διάστημα που τα λέμε στα καμαρίνια, εάν έρχεται συχνά κάποιος, το μικρό γίνεται μεγάλο και μπορεί να περάσουμε στο επίπεδο της παρέας, που είναι πολύ ωραίο συναίσθημα. Βλέπεις ότι οι περισσότεροι διαχωρίζουν το μουσικό Γιάννη με το Γιάννη άνθρωπο, και αυτούς κρατάω και εγώ.

-Στο χώρο της τέχνης δημιουργούνται εύκολα φιλίες αληθινές;
- Δε θα το έλεγα. Όχι και καθόλου, αλλά όχι πολύ εύκολα.

-Αν και μικρός στην ηλικία έχεις πολύ εμπειρία…
-Εμπειρία έχω επειδή έπαιζα στα πανηγύρια πολύ καιρό.

- Αυτό είναι σημαντικό γιατί «ψήθηκες» εκεί.
-Ναι ήταν ψήσιμο, γιατί βλέπεις τις αντιδράσεις του άλλου και χορεύοντας ακόμη. Προτιμώ τις μουσικές σκηνές αλλά θέλω ο άλλος να βγάζει ο, τι αισθάνεται. Γίνονται δυστυχώς πολλές φορές πράγματα που δεν τα αισθανόμαστε, όχι σε τέτοιου είδους μουσική, αλλά σε άλλα είδη.

- Δηλαδή;
-Όπως αυτό με τα μισόρουχα, δεν κρυώνουν;(γέλια) Όχι, πραγματικά είμαι υπέρ του να κάνει ό άλλος ότι αισθάνεται πραγματικά, ακόμη και να χορεύει στα τραπέζια, μπορεί και να τύχει δηλαδή.

- Θα ήθελα ένα σχόλιο για την πειρατεία και για τη διακίνηση της μουσικής μέσω ίντερνετ.
- Είναι η εποχή μας και μ’ αρέσει γιατί μέσω ίντερνετ μπορεί να ψωνίσει ο κόσμος από πολλά και διαφορετικά μέρη και μπορεί ο καθένας να προωθήσει τη μουσική του σε όλο τον κόσμο, να βγάλει εκεί τις ιδέες του και τη μουσική του , χωρίς να περιμένει και να χτυπάει πόρτες παραγωγών και να περιμένει κάποιο αντίκρισμα κάποτε... Προφανώς, μαζί με τα καλά θα υπάρχουν και τα κακά στο ίντερνετ , όπως υπάρχουν παντού δηλαδή. Αυτό ζημιώνει τις εταιρίες και μετά γίνεται φαύλος κύκλος. Οι εταιρίες αρχίζουν να βγάζουν πράγματα, εν συντομία, με ημερομηνία λήξης, φθηνές παραγωγές. Σαν αρνητικό πάει στα αυτιά του κόσμου και γίνεται συνήθεια και άντε να θέλεις τώρα να βγάλεις κάτι καλό.
Όσο για την πειρατεία, τι να πω, πριν 3-4 χρόνια είχε νόημα να μιλάς για πειρατεία. Τώρα στο ίντερνετ είναι και τζάμπα και ποιος δεν έχει ίντερνετ; Εγώ βέβαια δεν έχω, δυστυχώς. Πλέον, δε νομίζω… Δυστυχώς δεν έχω ξυπνήσει με την τεχνολογία του σήμερα, ούτε τηλεόραση βλέπω… Αφού όλα τα μαθαίνω εδώ έξω, ανοίγω την πόρτα και τα μαθαίνω.(μένει Εξάρχεια)

- Μένεις στην καρδιά των γεγονότων!
- Πράγματι.

...οι περισσότεροι διαχωρίζουν το μουσικό Γιάννη με το Γιάννη άνθρωπο, και αυτούς κρατάω και εγώ...

- Έχεις κάνει ένα σχόλιο σε μια άλλη συνέντευξη σύμφωνα με το οποίο «μέσα από την τέχνη βγαίνει η αλήθεια του καθενός».
-Τα λέει όλα από μόνο του. Μπορεί να το είπα με αυτές τις λέξεις αλλά είναι αλήθεια. Τι καλύτερο από το να μοιράζεσαι τον εσωτερικό σου κόσμο με αυτούς που θέλεις να δείξεις την τέχνη σου.

- Είναι η θέση ενός τραγουδιστή να μιλάει για ό, τι του κατέβει επειδή είναι αναγνωρίσιμος, για ό, τι συμβαίνει στην κοινωνία;
- Καμιά φορά υπάρχει ο κίνδυνος να γίνεις γραφικός. Δεν έχουμε το άλλοθι τώρα να λέμε ότι για όλα φταίει ο πόλεμος άρα είμαστε μια γροθιά κόντρα στον πόλεμο. Υπάρχουν τόσα πολλά προβλήματα που κινδυνεύεις να γίνεις γραφικός εάν αρχίσεις να αναλύεις όλα τα ζητήματα της κοινωνίας. Μέσω στάσης και μέσω μουσικής είναι προτιμότερο και πιο αντιληπτό σε αυτούς που ψάχνουν ειδικά. Από το να τα λέει ένας καλλιτέχνης ίσα και σταράτα είναι καλύτερα με τη στάση του να δείχνει τη θέση του. Ούτε να βγάζεις το φίδι από την τρύπα ούτε να κρύβεσαι στο background.

- Συνθέτεις;
- Αυτό τον καιρό ναι.

- Είναι το επόμενο βήμα;
- Δεν ξέρω. Αλλά αν θα είναι, το φαντάζομαι τελείως διαφορετικό από αυτά που έχω ήδη τραγουδήσει, συμμετέχει. Η διαφορετικότητα στην εποχή μας έχει πολλά πρόσωπα. Μπορεί να είναι κάτι πολύ απλό ή κάτι πολύ περίπλοκο. Είναι μωρά ακόμη για να τα εκθέσω. Όποτε είναι έτοιμα θα τα βγάλω.

- Το επόμενο βήμα ενός μουσικού πρέπει να είναι η σύνθεση;
- Όχι απαραίτητα. Η δημιουργικότητα είναι το μεγάλο ατού του καθένα, όμως μπορεί να είσαι δημιουργικός παίζοντας. Βέβαια, συνθέτοντας αφήνεις κάτι, όμως άλλοι αισθάνονται δημιουργικοί κάνοντας επανεκτελέσεις.

- Έχεις κάνει θυσίες για την προώθηση της εικόνας σου;
-Είναι άδικο να μιλάω για θυσίες όταν μου πάνε τόσο καλά τα πράγματα. Είναι πολύ τυχερός. Οι θυσίες είναι άλλες, όσον αφορά την ηλικία και την ωριμότητα. Στην ηλικία μου αισθάνομαι ότι έχω να κάνω περισσότερα από άλλους συνομίληκους μου. Μπορεί μετά να με πιάσει παλιμπαιδισμός. Έχω χάσει το πολύ ανέμελο, όχι όμως και την παιδικότητά μου που την κρατάω από άποψη. Υπάρχει ήδη πολύ σοβαρότητα σε αυτό που κάνω και στις αποφάσεις που παίρνω οπότε…

- Ποια είναι η δύναμη του live;
- Το μαγικό είναι αυτό που δημιουργείται από τη δράση και την αντίδραση. Και το κακό και το περίεργο συμπεριλαμβάνονται σε αυτό, όλα. Έχεις να κάνεις με συναισθήματα, με συγκυρία δευτερολέπτων, με μια λέξη που θα πεις, με το τραγούδι που θα νιώσεις… είναι τόσα πολλά πράγματα που δε μπορείς να το καθορίσεις. Είναι ένα παιχνίδι ατέλειωτο. Έχει τα σκαμπανεβάσματα του και το ωραίο είναι ότι όλα τα μοιράζεσαι και αν τύχει να συμπέσει το συναίσθημά σου με αυτό του κόσμου, να συμπορεύεσαι δηλαδή, είναι μαγικό και μη ανταλλάξιμο.

- Μια ευχή για τα μέλη του MusicHeaven;
- Τα πράγματα είναι απλά γενικά και η καθημερινότητα είναι που μας καταλύει σαν ανθρώπους. Αν λίγο ξεφεύγαμε και αφήναμε λίγο χρόνο στο εαυτό μας, θα ήταν καλύτερα τα πράγματα. Αν αφήνουμε το εαυτό μας να μας έκανε μια ερώτηση κάθε μέρα και το σκεφτόμασταν θα ήταν καλύτερος ο κόσμος.


Συνέντευξη: Φιλουμένα Ζλατάνου
Φωτογραφίες: Κυριακή Τσάμπουρα