Υγρό Φλαμένγκο

Ανεμοδούριο μικρό
κερνάς στα γλαροπούλια
της πυρκαγιάς το κόκκινο
τσαντίζεις με τραγούδια !

Λαμποκοπά το πιο άσχημο
του κύμματος σαράκι
αποκλεισμένο σ’αγαπώ
χωρά σ’ένα τσαντάκι...
Λουστρίνια κόκκινα φοράς
με πάθος τα κοιτάζεις
τ’αρσενικά που λαχταράς
πάνω στα μάτια τους γλυστράς
την ηδονή τους σαν φοράς
σ’αρέσει να διστάζεις !
Βασανισμένο μου πουλί
του ονείρου στοιχιωμένο
ανέκφραστη κι αμαρτωλή
ανήμπορη κι αληθινή
ανέγγιχτη και φιδωλή
βαθιά μου σ’ανασαίνω...