Το αδιέξοδο μιας αλήθειας

...Απάντηση που ψάχνεις σε ένα ερώτημα που ξέρεις πως δεν υπάρχει..
...Ελπίδα για την οποία ζεις ,ενώ ξέρεις πως πλέον δεν ζει….έχει πεθάνει..
...Άγνοια που έγινε φίλη κολλητή μα κάποια μέρα θα σε προδώσει..
...Σκοτάδι το όποιο κάποτε φοβόσουν και τώρα αναπνέεις την αύρα του..
...Φως που το έσβησες εκούσια …ήλιος που σου μιλάει κι εσύ απαντάς στο φεγγάρι..
...Σκιά που σε ακολουθεί σε κάθε σου βήμα ..σκιά που σε αγάπησε με σκοπό την μορφή σου να πάρει……
...Άγγιγμα από μετάξι ..νιώθεις ζεστασιά μέσα από ένα χέρι κρύο..
..Όνειρα που είχες σκοπό να βιώσεις…τα ειδές ξαφνικά να φεύγουν με πλοίο…σκουριασμένο ’’αντίο’’….
...Ωκεανός από συναισθήματα που κρύβεις μα δεν μπορείς να ξεθάψεις…
...Κύματα οι λέξεις, πνίγεσαι σε μια κουταλιά μαύρη αλήθεια ,που αδυνατείς να την ξεβάψεις….
...Καλοκαίρι…μα στην καρδιά σου χιονίζει ..ψυχολογία που ζηλεύει την παράνοια …
...Φύλο στον άνεμο…σαν τις στιγμές που θες να ξεχάσεις..
...Ταξίδι μέσα στον χρόνο…ταξίδι δίχως προορισμό…
...Δρόμος αβέβαιος ..πίσω δεν γυρίζεις…φιλί ζεστό που κρύωσε μέχρι να το γευτείς…
...Όνειρο που υπήρχε ….ζει…μα μέσα στην άγνοια σου σε άφησε
...Έρωτας είναι…. μα εσύ προσπαθείς να κρυφτείς….
...Δάκρυ για μια επιπόλαιη αγάπη που ψιθύρισε ’’..σε θέλω’’..
...Αγάπη που βίωσες σε όνειρο λευκό ..αγάπη που αναπάντεχα σε παράτησε……