Gisela May & Thanassis Moraitis sing Mikis Theodorakis

1988 και οι Γκίζελα Μάι, Θανάσης Μωραίτης - ο οποίος είχε την ιδέα αυτής της μουσικής συνάντησης - Μίκης Θεοδωράκης, σε ένα στούντιο της Ανατολικής Γερμανίας ηχογραφούν αυτόν τον δίσκο. 1989, το Τεiχος του Βερολίνου γκρεμίζεται - η εποχή του γκρεμίσματος άρχιζε... - χάθηκαν πoλλά , η δισκογραφική εταιρία που είχε αναλάβει την παραγωγή του δίσκου, ως ακόμα και η πρωτότυπη μπομπίνα με την ηχoγράηση. Από τα ερείπια όμως πάντα κάτι σώζεται, έτσι στο σπίτι του Θανάση Μωραίτη υπήρχε το μοναδικό αντίτυπο του δίσκου, και από εκεί ξανάρχισαν όλα...

Αν η επανάληψη αποτελεί αίτια μάθησης, τότε η επιμονή να συνεχίζεις και να προχωράς αυτό που έχεις αρχίσει πιστοποιεί και φανερώνει αποκαλυπτικά τις προθέσεις αυτών που ξεκινούν να προτείνουν. Ο Νίκος Οικονόμου και ο Γρηγόρης Ψαρίανός της δισκογραφικής εταφείας Protasis, εμμένοντας δημιουργικά, αλλά και με την απαίτηση στην μνήμη και στην ιστορία, 15 χρόνια μετά την έκδοση του δίσκου, δίνουν την ευκαιρία στο ελληνικό κοινό να ακούσει το συγκεκριμένο δίσκο "Gisela May & Thanassis Moraitis sing Mikis Theodorakίs" Τα τραγούδια γνωστά - όχι μόνο επειδή χιλιoτραγoυδήθηκαν, αλλά κυρίως για την θέση τους και την σύνδεση τους με τα νεώτερα ιστορικά γεγονότα του τόπου μας, αλλά και του κόσμου μας­. Περιλαμβάνονται στα έργα του Μίκη Θεοδωράκη,' 'Μαουτχάουζεν", "Ένας όμηρος", "Διόνυσoς", "Τα τραγούδια του Αγώνα", "Στην Ανατολή ", "Μνήμη της Πέτρας". Η ιστορία είναι πάντα επίκαιρη , το ίδιο το δικαίωμα μας στην ζωή, που μόνο με την ειρήνη μπορεί να συνυπάρξει, είναι πάντα επίκαιρο. Τα τραγούδια αυτού του δίσκου αυτό εκφράζουν, την ιστορία μέσα από την ζωή, την ειρήνη , την διεκδίκηση...


Μικρό ιστορικό της έκδοσης: Τον Αύγουστο του 1985 η Gisela May έκανε συναυλία στην Καισαριανή. Ο δήμος Καισαριανής, που οργάνωσε τη συναυλία, με κάλεσε και πήγα να δω και ν' ακούσω από κοντά το «μύθο» του Berliner Ensemble. Λίγους μήνες πριν είχε κυκλοφορήσει ο Διόνυσος του Μίκη Θεοδωράκη, στον οποίο οφείλω την είσοδό μου στην οικογένεια των μουσικών. Οι οργανωτές της συναυλίας τής χάρισαν το δίσκο και την επόμενη συναντηθήκαμε στο ξενοδοχείο όπου διέμενε. Όλα έγιναν γλυκά και γρήγορα. «Θέλω να τραγουδήσουμε μαζί» μου είπε κι έφυγε για το Βερολίνο. Πήγαν και ήλθαν πολλά γράμματα το επόμενο διάστημα με τις σκέψεις μας για το ποια τραγούδια θα περιελάμβανε ο δίσκος. Επέμενα να πει και εκείνη τραγούδια του κ. Θεοδωράκη, μιας και για μένα ήταν δεδομένο, αφού τότε ήμουν από τους βασικούς του συνεργάτες. Γνώριζε πολλά τραγούδια του και θαύμαζε ιδιαίτερα την Μαρία Φαραντούρη. Δίσταζε όμως επειδή, όπως μου είπε, η φωνή της Φαραντούρη είχε «σφραγίσει» τα συγκεκριμένα τραγούδια. Έκαμψα τους δισταγμούς της και προχωρήσαμε στην επιλογή των τραγουδιών. Σ' αυτό ακριβώς το σημείο μίλησα στον κ. Θεοδωράκη για το σχέδιό μας και εκείνος συμφώνησε. Με τα πολλά, τον Φεβρουάριο του 1988 βρεθήκαμε όλοι σε στούντιο του Ανατολικού Βερολίνου και έγινε ο δίσκος . Ακολούθησε το γκρέμισμα του τείχους του Βερολίνου. Μαζί του γκρεμίστηκαν πολλά, ανάμεσά τους και η δισκογραφική εταιρεία που είχε αναλάβει την παραγωγή. Χάθηκε ακόμα και η πρωτότυπη μπομπίνα με την ηχογράφηση.

Όλα αυτά που συνέβησαν εμπόδισαν την κυκλοφορία του δίσκου κα στην Ελλάδα. Τώρα, μετά από 15 χρόνια, ο Γρηγόρης Ψαριανός και ο Νίκος Οικονόμου της δισκογραφικής εταιρείας Protasis δίνουν την ευκαιρία στο ελληνικό κοινό ν' ακούσει αυτό το δίσκο.

Φυσικά, η ηχητική επεξεργασία έγινε από το μοναδικό αντίτυπο LΡ που είχα σπίτι μου. Για το τελικό αποτέλεσμα, τα εύσημα στον Χρίστο Χατζηστάμου και στον Γιάννη Χριστοδουλάτο του Athens Mastering.