Για ένα σου χάδι

Στις χαραμάδες της νυχτιάς,
αυτές που αφήνουν να με ξεγελά
το φως του φεγγαριού,
τρυπών’ η μυρωδιά σου,
έρποντας έρχετ’ η σκιά,
ενός μοναδικού μου θυσαυρού.

Στης θάλασσας τα χρώματα,
αυτά που αφήνουν τη δροσιά
το σώμα μου να κυριεύει,
φευγαλέα τρυπών’ η ανάσα σου,
πετώντας έρχετ’ η φωτιά
στα σπλάχνα μέσα μου θεριεύει.

Στα κύμματα του χρόνου,
αυτά που οδυνηρά αφήνουν να φανούν
του προσώπου μου οι ρυτίδες,
ξεχύνετ’ η λευκή σου αμμουδιά,
τα ίχνη σου ολόγυρα σκορπούν
τις μαραμένες μου ελπίδες.

Στου χειμώνα την ανέμελη βροχή,
τα δάκρυά μου που αφήνει να κρυφτούν
απ’ το σκοτάδι,
την λιακάδα σου αγγίζω την υγρή,
ποθώντας οι αναμνήσεις να διωχθούν
μ’ ένα σου χάδι.