Ηθοποιοί χωρίς σύνορα

Έλα όμως που συνάντησε και άλλους γνωστούς
κι ένας απ’ αυτούς του είπε την αλήθεια!
Κι όταν τον ξανάδα, μου είπε:
«Α, ρε Γιώργο, καλύτερα που τον σκεφτόμουνα στην Αυστραλία κι ας μην τον ξανάβλεπα,
παρά που έμαθα ότι πέθανε».
Τι να λέμε, λοιπόν κι εγώ και οι άλλοι τεθλιμένοι φίλοι, για τον Γιώργο Σαμπάνη, τον Μίμη Κουγιουμζή, τον Μίμη Χρυσομάλλη, όταν μας ρωτάει κάποιος που δεν έτυχε να μάθει ότι έφυγαν και πάνε, μας άφησαν χειρότερα μόνους με τις κακές σκέψεις:
Σκέφτομαι να τους εντάξω σ’ ένα φανταστικό θεατρικό σχήμα, ας πούμε «Ηθοποιοί χωρίς σύνορα»,
και να λέω ότι «ταξιδεύουν» συνεχώς,
παίζοντας διάφορους ρόλους για τους αδικημένους.
Και στο θίασο μαζί με τον Σκυλοδήμο, τον Πέτσο,
τον Παπαγιαννόπουλο, τον Τζόγια, τον Φωτόπουλο,
τον Χατζίσκο, τον Μινωτή, τον Κατράκη, την Παξινού,
τη Γώγου, την Καρέζη, τη Βουγιουκλάκη, τη Μελίνα…
και παίζουν έργα που γράφουν ο Σεβαστίκοκλου,
ο Καρράς, ο Ψαθάς, ο Τσιφόρος, ο Ζακόπουλος,
ο Πρετεντέρης, ο Μήτσος Ευθυμιάδης… με σκηνικά κουστούμια Τσαρούχη και Χαρατσίδη…
μουσική Χατζιδάκι, Χρήστου, Λοΐζου… σκηνοθεσία Κουν.
Οι αρχαίοι, τον Κάτω Κόσμο τον είχαν ζωντανό μέσα απ’ μύθους.
Εμείς τον φανταζόμαστε με τους δικούς μας, αγαπημένους «μύθους».

Καλές παραστάσεις….

Ετσι... κι αλλιώς κι αλλιώτικα

του Γιώργου Σκούρτη