Στιγμές του αστεριού σου

Είναι στιγμές
της αγωνίας σου ο ιδρώτας που στεγνώνει μεσ’ το αίμα.
Είναι φορές
που η βασιλεία της ψυχής σου βυθίζεται στο ψέμα.
Τότε εσύ
της φωτιάς όλο προβάρεις το σκουρόχρωμο το δέρμα.
Και η σιωπή
σαν σκιά όλο θα κρύβει το φεγγάρι σου απ’ το βλέμμα.

Είναι στιγμές
που ειν’ τα μάτια σου σαν ξένα κι ο θυμός σου αναβλύζει.
Που η μοναξιά
ένα τοίχο αειθαλή στη ψυχή σου γύρω χτίζει.
Τότε εγώ
γίνομαι κύμα και σφυρί μήπως τον τοίχο και γκρεμίσω.
Και σαν παιδί
στίχους γλυκούς θα τραγουδώ την μοναξιά σου να νικήσω.

Είναι στιγμές
που ο χορός σου μ’ ινδιάνικη μοιάζει τελετή στον ήχο των σιωπών.
Που τότε εσύ
σ’ αγγέλους πλάι, σαν άπιαστο πουλί, αγγίζοντας παλάτια ουρανών.
Τέτοιες στιγμές
κάνω τα χέρια μου φτερά στο μυστικό σου έρωτα να φτάσω.
Να βυθιστώ
στης μαγείας σου τη ματιά μήπως τη καρδιά μου εκεί κι αράξω.

Είναι στιγμές
που ο λόγος σου σαν σπίθα την αύρα μου δονεί.
Κι άλλες φορές
το χαμόγελο προδίδει την αβασίλευτή σου αυγή.
Τότε εγώ
κάνω τη θάλασσα καθρέφτη το πρόσωπό σου για να δείξει.
Και μια βουτιά
μεσ’ τη δροσιά του να χαθώ, να ζαλιστώ απ’ το μεθύσι.

Θα ‘ρθει η στιγμή
που η ανάγκη μου θα γίνει αφορμή σου.
Θα ‘ρθει καιρός
που οι πληγές ολάκερες θα κλείσουν στο κορμί σου.
Τότε το χάδι σου
θα μοιάζει μ’ αεράκι τον ιδρώτα που στεγνώνει.
Κι η ανάσα σου
φιλί θα δίνει στη ζωή μου ώστε να πάψει να ματώνει.

Τότε εσύ
θα’ σαι ο χρυσός και τα πλούτη όλης της γης θα σε ζηλεύουν.
Και τότε εγώ
θα ‘μαι ο φρουρός που θα φυλάει τα δάκρυά σου όταν χορεύουν.