The Strokes

Όλα ξεκίνησαν κάπου στα τέλη της δεκαετίας του '90, ο Julian Casablancas(φωνή) είχε λίγο καιρό που επέστρεψε στο Μεγάλο Μήλο από ένα ιδιωτικό σχολείο στην Ελβετία οπού τον έστειλαν για να αποτοξινωθεί από το αλκοόλ.

Στο σχολείο γνώρισε τον Albert Hammond jr (κιθάρα) και επιστρέφοντας ξεκίνησαν να παίζουν μαζί με τα παλιά φιλαράκια του Casablancas - Nikolai Fraiture (μπάσο), Fab Morreti (τύμπανα) και Nick Valensi (κιθάρα).
Η μουσική τους ήταν μια επιστροφή στον ήχο των mid 70's με μεταγενέστερες επιρροές, βρωμούσε από μακριά ιδρώτα σεξ και αλκοόλ και φυσικά ήταν ένας φόρος τιμής στην Νέα Υόρκη και τα συγκροτήματα που ανέδειξε η μεγαλούπολη αυτή. Μπορεί κάποιος να διακρίνει καθαρά τις επιρροές από Velvet Underground, Ramones ,Blondie γενικότερα το κλίμα του CBGB αλλά και Νirvana, Stooges, Cars.

Το γκρούπ ξεκίνησε με 12 τραγούδια τα οποία έπαιζε συνεχεία σε διαφόρους συναυλιακους χώρους. Τότε ήρθε το πρώτο "μπαμ", η πεντάδα ηχογράφησε το πρώτο της ΕP στις αρχές του 2001 με τίτλο The Modern Age και track listing τα Last Nite,The Modern Age, Barely Legal με χαρακτηριστικά ωμό και "αγυάλιστο" ήχο, και με ενορχηστρώσεις λίγο διαφορετικές απ' ότι εμφανιστήκαν τα κομμάτια αυτά στον επερχόμενο δίσκο, και το νέο μήλο της έριδος για τις δισκογραφικές εμφανίστηκε.

Πλέον ήταν το νέο καυτό όνομα στην αγορά.

Το καλοκαίρι τους ήθελε να παίζουν στην μικρή σκηνή του reading festival στην Αγγλία, όμως μετά από διαρκή και συνεχομένη καμπανιά του ΝΜΕ τους μετέφεραν στην κεντρική σκηνη. Το μεγάλο βήμα είχε γίνει. Δεκάδες χιλιάδες κόσμου είχαν μείνει αποσβωλομένοι από τα πέντε πιτσιρίκια (η ηλικία τους τότε ήταν από 23 έως 20 ετών) που με σκισμένα τζιν και σταράκια σάρωναν την σκηνή.

Τον Αύγουστο κυκλοφορήσαν το ντεμπούτο άλμπουμ τους με τίτλο Is This It και κομμάτια τα :

1. "Is This It" – 2:34
2. "The Modern Age" – 3:32
3. "Soma" – 2:37
4. "Barely Legal" – 3:58 5. "Someday" – 3:07
6. "Alone, Together" – 3:12
7. "Last Nite" – 3:17
8. "Hard to Explain" – 3:47
9. "New York City Cops" – 3:36
* "When It Started" (US edition) – 2:57
10. "Trying Your Luck" – 3:27
11. "Take It or Leave It" – 3:16

Στις ΗΠΑ κυκλοφόρησε χωρίς το χλευαστικό NY city cops (ain't too smart) γιατί η κυκλοφορία του εκεί συνέπεσε με την 11η Σεπτεμβρίου και το κλίμα δεν σήκωνε ένα τέτοιο τραγούδι.
Το άλμπουμ αυτό ήταν μια γροθιά στα λιμνάζοντα νερά της μουσικής σκηνής-που μαζι με τους Vines και τους Cooper Temple Clause αναζητούσε νέους ήρωες (άλλωστε και οι μεταγενέστεροι Libertines θεωρήθηκαν η Βρετανική απάντηση), χαρακτηριστικά ψηφίστηκε στην 89η θέση των 100 καλυτέρων άλμπουμ όλων των εποχών του Channel 4, στην 367 θέση των 500 καλυτέρων του Rolling stone, 48 και 21 στην λίστα των 50 άλμπουμ που άλλαξαν την μουσική στα Observer και Q αντίστοιχα.

Η επιτυχία ήταν τεράστια κυρίως στην Ευρώπη και η συνταγή δεδομένη. Πολλές συναυλίες από Ιαπωνία ως Αυστραλία και Λατινική Αμερικη, συνεντεύξεις, εξώφυλλα και βραβεία.

* ASCAP Pop Awards – College Vanguard Award
* BRIT Awards – Best International Band
* Meteor Ireland Music Awards – Best International Album (Is This It)
* NME Awards – Best Album (Is This It), Band of the Year, Best New Act
Nominated
* MTV Video Music Awards – MTV2 Award (Last Nite)
* MTV Video Music Awards - MTV2 Award (Sam Mason Bell)
* MTV Europe Music Awards – Best New Act ,
Βιντεοκλιπ σκηνοθετημένα από τον γιό του Φράνσις Φορντ Κόππολα.

Ωστόσο το νόμισμα είχε δυο όψεις, η RCA τους πίεζε να βγάλουν ένα νέο άλμπουμ ώστε να εξαργυρώσουν αυτήν την επιτυχία.
Έτσι βιαστικά και πρόχειρα κυκλοφορήσαν το αμφιλεγόμενο Room On Fire το 2003.

1. "What Ever Happened?" – 2:54
2. "Reptilia" – 3:41
3. "Automatic Stop" – 3:26
4. "12:51" – 2:33
5. "You Talk Way Too Much" – 3:04
6. "Between Love & Hate" – 3:15
7. "Meet Me in the Bathroom" – 2:57
8. "Under Control" – 3:06
9. "The Way It Is" – 2:22
10. "The End Has No End" – 3:07
11. "I Can't Win" – 2:34

O δίσκος πηρέ καλές κριτικές και τα πήγε καλά στην Βρετανία ωστόσο στις ΗΠΑ πούλησε σχεδόν τα μισά αντίτυπα από το ντεμπουτο τους.
Ωστόσο μέσα από το δίσκο ξεχώρισαν κόμματα όπως τo καταιγιστικό Reptilia που παίζει και στa Videogame Guitar Hero 3, Rock Band
αλλά και το Whatever Happened που είναι στο σαουντρακ της ταινίας Μαρία Αντουανέτα της Σοφία Κόπολα. O δίσκος είναι γενικότερα αρκετά καλός αλλά πολύ διαφορετικός από τον πρωτο, με αναφορές στο εσώφυλλο για πρώτη φορά σε λογοτεχνικές αναζητήσεις του συγκροτήματος, (συγκεκριμένα το 1984 του Όργουελ), ωστόσο κάτι τέτοιο δεν μείωσε καθόλου την επιτυχία των Strokes ιδιαίτερα στην Ευρώπη.

Εκεί γίνεται ένα μεγάλο διάλειμμα και ανακατατάξεις στην πορεία της μπάντας.

Ο Julian Casablancas παντρεύεται την Juliet Joplin βοηθό μάνατζερ του συγκροτήματος (o Jules k η Jules :-p)
o Fab Moretti βγαίνει με την κινηματογραφική σουπερστάρ Drew Barrymore, και με τα κέρδη από τους πρώτους δίσκους χτίζουν στην Νέα Υόρκη τα προσωπικά ιδιωτικά τους στούντιο και αυτή η διαδικασία τους ανανεώνει δημιουργικά. Έτσι μετά από ηχογραφήσεις 10 μηνών και προσμονή - μεγάλη αναμονή των ΜΜΕ και του κοινού κυκλοφορούν το Δεκέμβριο του 2005 το single Juicebox (το κομμάτι που έκανε τον μεγάλο Γιάννη Πετρίδη να παραδεχτεί on air ότι δεν άντεχε μέχρι να κυκλοφορήσει επίσημα και το κατέβασε από το internet αν και δε το κάνει ποτέ) και ένα μηνά μετά το εκπληκτικό για μένα First Impressions of Earth

1. "You Only Live Once" – 3:09
2. "Juice box" – 3:17
3. "Heart in a Cage" – 3:27
4. "Razorblade" – 3:29
5. "On the Other Side" – 4:38
6. "Vision of Division" – 4:20
7. "Ask Me Anything" – 3:12
8. "Electricityscape" – 3:33
9. "Killing Lies" – 3:50
10. "Fear of Sleep" – 4:00
11. "15 Minutes (Of Pain)" – 4:34
12. "Size of the World" – 4:29
13. "Evening Sun" – 3:06
14. "Red Light" – 3:11

Oι κριτικές ήταν εντελώς αμφιλεγόμενες και η στροφή στον ήχο τους μεγάλη. Ωστόσο η αποδοχή τους από μεγάλα ονόματα της μουσικής ήταν πια δεδομένη. Δεν αποτελούσαν πλέον ένα πυροτεχνημα. Και αλλά βραβεία ακολούθησαν όπως NME Awards – Best International Band.
Το άλμπουμ ντεμπουτάρισε στο νούμερο 1 στα UK charts και στο 4 στα αμερικανικά.
Και πλέον ετοιμάζονται να μπουν στο στούντιο για τον 4ο τους δίσκο.

Όπως προανέφερα η αποδοχή τους από την μουσική κοινότητα ήταν μεγάλη και αυτό είχε επακόλουθο διαφορές συνεργασίες .
Kαταρχήν το πρώτο άλμπουμ τους ακολούθησε μια μίνι κρυφή περιοδεία στα χνάρια των Sex Pistols με τους White Stripes και τον Jack White να τζαμάρει μαζί τους στο NY city cops, και συναυλίες με τον άνθρωπο-εικόνα της Νέας Υόρκης Lou Reed να συμμετέχει στο Run Run Run των Velvet Underground.
στο 2ο άλμπουμ ηχογράφησαν το Post modern girls and old fashioned men με την Regina Spector ενώ το καλοκαίρι του 2006 κυκλοφορήσαν διασκευή στο Mercy mercy me του Μarvin Gaye με τη συμμετοχή του Eddie Vedder των Pearl Jam αλλά και του ανθρώπου πασπαρτού Josh Home των Queens of The stone Age.(επίσης ο Julian Casablancas παίζει κιθάρα και κάνει δεύτερα φωνητικά στο πρώτο single-Sick sick sick του τελευταίου άλμπουμ των QOTSA, Era Vulgaris).
επίσης έχουν κυκλοφορήσει και παίξει σε συναυλίες τα Life is A Gas των Ramones και Clampdown των Clash.

από αριστερά Nikolai Fraiture,Fab Moretti, Julian Casablancas, Nick Valenci, Albert Hammond jr

Φυσικά και τα μέλη της μπάντας αποτελούν κατεξοχήν εκπροσώπους της πολυπολιτισμικής και πολυφυλετικής Νέας Υόρκης
ο Julian είναι γόνος του ιδιοκτήτη του πρακτορείο μοντέλων Elite-με τον οποίον ωστόσο δεν έχει σχέσεις-και της μις Δανία 1965
ο Νίκοlai είναι γαλλορωσος, ο Fab από πατέρα Ιταλό και μάνα Βραζιλιάνα, ο Νick από πατέρα Τυνήσιο και μητέρα Ιταλίδα, ενώ και οι 4 τους ήταν συμμαθητές σε μικρή ηλικία.
Τέλος ο Albert Hammond Jr που κυκλοφορησε το σόλο άλμπουμ "Yours to Keep " με συμμετοχές όπως του Sean Lennon αλλά και του Casablancas, είναι γιος του Albert Hammond γνωστού καλλιτέχνη στις ΗΠΑ με καταγωγή από το Γιβραλταρ και της Αργεντίνας Claudia Fernandez.
Ακόμα και η γνωστή μαύρη χήρα του alt Rock Courtney Love δεν άφησε σε χλωρό κλαρί των Julian Casablancas κυκλοφορώντας μέχρι και κομμάτια όπως:"But Julian, I'm a Little Bit Older Than You"