Εμπνευσμένο από το βιβλίο της Μ. Βαμβουνάκη: "το φάντασμα της αξόδευτης αγάπης "
«Να μη χαθούμε…να τα λέμε πού και πού…»
το λες ανάλαφρα, εσύ είσαι ήδη αλλού
πικρά ,ιερόσυλα για όλα όσα νιώθω
κι ακόμα βάναυσα και κτητικά σε θέλω
Να χαθούμε…
πολιτισμένες συναναστροφές δεν θέλω
να προσποιούμαι άνεση ,που δεν την έχω
μέσα μου ακόμα σιγοκαίει πάθος ακραίο
Να χαθούμε…
να μη σε βλέπω, μη σε ακούω ,να σε σβήσω
το ανελέητο άρωμά σου να ξεχάσω
τα βελούδα της αφής σου να διαγράψω
για να ζήσω
Άγριο πάθος φουρτουνιάζει την καρδιά μου
περνάει ο χρόνος ,μα δε σβήνεται η φωτιά μου
κι εσύ ανέμελα προτείνεις να βρεθούμε
αεράτα κι άνετα ζητάς: «να μη χαθούμε»
εμπνευσμένο από το βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη:"το φάντασμα της αξόδευτης αγάπης "
Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο
#16420 / 12.09.2008, 11:19 / Αναφορά Αυτή είναι μια αλήθεια που διστάζουμε να πούμε πάντα προσπαθώντας "μήπως και...". Πολύ ωραίο το ποίημά σου. |
#16421 / 12.09.2008, 13:52 ναι,αλλά καμμιά φορά χρειάζονται:βαθιές τομές σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια |
#16422 / 12.09.2008, 22:25 / Αναφορά Στ’ αλήθεια είναι υπέροχο !!! Ίσως η μοναδική διέξοδος προς την αισιοδοξία, μετά από έναν επίπονο αγώνα. Ούτε μνήμη, ούτε λήθη… μόνο άρνηση. Καθώς διάβαζα την επαναλαμβανόμενη φράση του τίτλου, σκεφτόμουν πόσο γενναία και τίμια ισοπαλία μπορεί ν’ αποδώσει ο πληθυντικός του κατεξοχήν ρήματος της ήττας… |
#16442 / 15.09.2008, 09:11 ΟΣΟ "γενναία και τίμια ισοπαλία",κι αν προκύψει,όπως πολύ σωστά λες,κάθε έρωτας είναι πόνος όταν τελειώνει ....μονόπλευρα ακόμα χειρότερα σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια |
#16445 / 15.09.2008, 11:46 / Αναφορά όμορφο...όλοι λέμε να μην χαθούμε,αλλά πολλές φορές τα φέρνει η ίδια η ζωή και χανόμαστε...άλλοτε το πιστεύουμε αυτό που λεμε και άλλοτε το λέμε απλά για να το πούμε... Διάβασα πρόσφατα το βιβλίο αυτό και είναι μια από τις αγαπημένες μου συγγραφείς η Βαμβουνάκη. |
#16447 / 15.09.2008, 14:33 έζησα για χρόνια ερωτευμένη με κάποιον ,που αμέσως μετά το χωρισμό μας είχε πάει "παρακάτω"....πονούσα κάθε φορά,που τον συναντούσα τυχαία και μου πετούσε την καινούργια του ευτυχία στα μούτρα συμφωνώ με την Βαμβουνάκη...ναι ,να χαθούμε ,μέχρι να μας "περάσει" |