Κλείνω τα μάτια κι ονειρεύομαι
περιπλανιέμαι στα σκοτεινά μονοπάτια του μυαλού
με εικόνες και ήχους που μοιάζουν αδιόρατα σινιάλα
και οδηγούν στο λιμάνι ενός επικίνδυνου νησιού .
Μόνο που ποτέ δεν ξεδιαλύνει ο κίνδυνος
ποτέ δεν είναι σίγουρο τι θα 'ναι αυτό που θα 'ρθει
κι έτσι αφήνομαι απλά στο όνειρο
μην ακολουθώντας ποτέ το χάρτη.
Διαβάζω μόνο τα σημάδια σου μες την ψυχή μου
- σαν ένα κύμα που το βράχο έχει χαράξει -
αλλά δεν οδηγούν ποτέ το πλοίο μου
ασφαλές στο νησί σου να αράξει.
Δυο πράσινοι φάροι τα μάτια σου
στιγμιαία φωτίζουν τα μαύρα νερά
τους κλείνεις όμως, εξαφανίζεις τη ρότα σου
και τσακίζομαι στα βράχια άλλη μία φορά.
Όμως εξακολουθώ να κλείνω τα μάτια, να ονειρεύομαι
ν’ ακολουθώ ξανά τα μονοπάτια.
Κι ας ξέρω πως για ακόμη μια φορά το όνειρο
της ζωής μου θα μπερδέψει τα κομμάτια
Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο
#16910 / 27.10.2008, 12:24 / Αναφορά Τι κι αν πέσουμε σε ξέρα, κι αν βγούμε έξω απο την ρότα μας..ακόμα κι αν καραβοτσακιστούμε ...δεν σταματάμε να περπατάμε τα όνειρά μας!! Μπράβο margot... |
#16932 / 29.10.2008, 09:54 / Αναφορά πανέμορφο περιγραφή και μεταφορά των ανθρώπινων σχέσεων.....Μπράβο σου!:)) |
#16968 / 02.11.2008, 21:51 / Αναφορά ΚΑΛΟ ΜΠΡΑΒΟ........ |
#16974 / 03.11.2008, 00:30 / Αναφορά Αν και περιγράφεις πάρα πολύ ωραία συναισθήματα και τα περιγράφεις καλά, αντικειμενικά μπορώ να πω πως είναι ωραίο, αλλά εμένα δε με καλύπτει....Αλλά η υποκειμενική άποψη αφορά εμένα και δε νομίζω να σε επιρέασει! Και δε χρειάζεται κιόλας....Έχεις ωραίο λόγο! |
#16985 / 03.11.2008, 17:01 Όταν, Δέσποινά μου, γράφουμε κάτι, ή όπως λες πειριγράφουμε κάποιο συναίσθημα, δε σημαίνει ότι όλοι θα αισθανθούν το ίδιο. Κάθε γραφόμενο αποτελεί κομμάτι εκείνου που το έγραψε και δεν ανταποκρίνεται απαραίτητα σε όποιον το διαβάζει. Ίσως κάποιος ταυτιστεί με το κείμενο, ίσως κάποιος επηρεαστεί, ίσως κάποιος απογοητευτεί γιατί περίμενε κάτι περισσότερο. Η σωστή κριτική δεν είναι εκείνη που "χαϊδεύει αυτιά" - όπως έλεγε κι ένας καθηγητής μου - αλλά εκείνη που εποικοδομητικά και με σεβασμό σχολιάζει τον άλλον επισημαίνοντας τις αδυναμίες του. Σ΄ευχαριστώ που έκανες τον κόπο και κατέθεσες τη σκέψη σου και δεν προσπέρασες απλά... :) |