Συνέντευξη με τον frontman των Rotting Christ

Μέρος Α

"Εμείς θέλουμε να δείξουμε ότι όλα είναι μέσα στο μυαλό μας, διάβολος και τα λοιπά. Άν μας θεωρεί η «Χριστιανική» νεολαία Σατανιστές, τότε είμαστε. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με αυτό!"

Σημείωση MusicHeaven: Τη συνέντευξη μας τη στέλνει για αναδημοσίευση η συντακτική ομάδα του Απολίτιστο Στέκι

Μπορούμε οι Rotting Christ να πούμε ότι κατέχουν τον τίτλο του μεγαλύτερου συγκροτήματος στην Ελλάδα, μιας και είναι το μοναδικό το οποίο έχει τόσες περιοδείες στο ενεργητικό του σε Ελλάδα και εξωτερικό, αλλά και έχει βγάλει τόσους δίσκους σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα.

Πήραμε λοιπόν την απόφαση να τους μάθουμε καλύτερα, μετά μίας συνεντεύξεως. Έτσι καταφέραμε και εξασφαλίσαμε μετά κοπίς, διάφορων κακουχιών και βασάνων την περιβόητη αυτή συνέντευξη με… τον frontman των Rotting Christ, Σάκη.

Καλησπέρα φίλτατε Σάκη! Για να αρχίσουμε, για πες μας. Πότε δημιουργήσατε το συγκρότημα αλλά και με τί προοπτική;
Καλησπέρα! Κοίταξε να δεις, το γκρουπ φτιάχτηκε πριν ακριβώς 20 χρόνια και ήταν μια αυθόρμητη κίνηση με σκοπό (όπως κάθε μπάντα) να μοιάσουμε στα είδωλά μας, στις μπάντες που αγαπούσαμε (όπως fear factory, kreator κ.α.).
Τώρα, για αρχή δεν είχαμε σκοπό να κάνουμε κάτι το ιδιαίτερο, αλλά στην πορεία είδαμε ότι ο κόσμος αγαπούσε αυτό που κάναμε και η συνέχεια ήρθε από μόνη της, ώσπου φτάσαμε να μπορούμε να κάνουμε μια παγκόσμια περιοδεία κτλ.

Η σύνθεση ποια ήταν και από πού ήρθε η ιδέα για όλο αυτό το εγχείρημα;
Η αρχική σύνθεση ήμουν εγώ, ο αδελφός μου (Θέμης-drums) και ο Δημήτρης ο μπασίστας. Ήμασταν μια παρέα τότε, και για να φανταστείς δεν είχαμε λεφτά να πάρουμε κιθάρα και drums και έτσι παίζαμε πάνω σε μαξιλάρια, αλλά αυτό σίγουρα μας έκανε πιο δυναμικούς και πιο αγωνιστές.

Το είδος της μουσικής ήταν αυτό το οποίο θέλατε εξ αρχής ή διαμορφώθηκε στη συνέχεια;
Ε, όχι. Δεν ήταν τόσο πολύ στο black Metal, αλλά λίγο πολύ ήταν αυτό που θέλαμε, ήμασταν οπαδοί του extreme ήχου μιας και ανήκαμε στην γενιά των παιδιών που πρωτάκουσαν αυτή τη μουσική. Και μην ξεχνάμε, τότε δεν υπήρχε το Ιντερνετ και οι διάφορες πολυτέλειες.

Με τα άλλα συγκροτήματα πως ήρθατε σε «επαφή»;;
Όπως σου είπα τότε δεν υπήρχε Ίντερνετ, αλλά όμως υπήρχαν τα φλάιερς, τα λεγόμενα φαν ζίν , όπου ο καθένας έγραφε εκεί «στείλτε μου γράμμα στην τάδε διεύθυνση».
Έτσι ξεκινήσαμε τότε να γράφουμε γράμματα σε άλλες μπάντες, βάζοντας κρυμμένα δολάρια μέσα σε κασέτες για να πάρουμε κάποια demo ώστε να μην μας πιάσουν στο ταχυδρομείο και έτσι παίρναμε κάποιους δίσκους που δεν υπήρχαν τότε σε δισκοπωλεία της Ελλάδας. Μέσα από αυτά τα γράμματα που ξεκίνησα και εγώ ο ίδιος να στέλνω, κάναμε φίλους από το εξωτερικό –με τους οποίους είμαστε μέχρι και σήμερα-, και ανταλλάσσαμε τις δουλειές μας.
Όπως καταλαβαίνεις έτσι παρακολουθούσαμε την underground σκηνή από γεννησιμιού της και στη συνέχεια μπήκαμε κι εμείς σε αυτό το «ρεύμα».

Οπότε η επαφή με το εξωτερικό έγινε εξ αρχής και όχι με την Ελλάδα;
Ναι-ναι, το εσωτερικό ήταν κάπως εναντίον αυτού του «κύματος» και όχι δεν είμαστε σαν κάποιους που λένε «να, το σύστημα φταίει, να η Ελλάδα φταίει», δεν φταίει ούτε το σύστημα ούτε η Ελλάδα. Καλώς ή κακώς η Ελλάδα είναι η πατρίδα μας, αλλά όταν είσαι έξω μπορείς να καταλάβεις πως είναι η κατάσταση παγκοσμίως.

Από την αρχή λοιπόν επιλέξατε το εξωτερικό, ώστε να αποφύγετε την καλλιτεχνική «μιζέρια» της Ελλάδας και του να λέτε «κανείς δεν μας βοηθάει, κανείς δεν μας προωθεί»;;
Πρακτικά ακόμα δεν μας βοηθάει. Είναι τραγικό για μια μπάντα να έχει κάνει 1000 live στο εξωτερικό ως έλληνες. Έπρεπε κάποια στιγμή να βρεθεί κάποιος να βοηθήσει.
Δηλαδή υπάρχει μια μουσική που λέγεται Metal και η οποία βγάζει αρκετές μπάντες
που κάνουν live στο εξωτερικό και είναι αμαρτία να γίνεται αυτό.
Κάνει κακό στην εξαγωγή πολιτισμού!

Την τότε, με την τώρα κατάσταση στην καλλιτεχνική σκηνή της Ελλάδας πώς τις συγκρίνεις;;
Ε.. εντάξει τώρα είναι πολύ καλύτερα! Τώρα με το διαδίκτυο και την γρήγορη μεταφορά πληροφοριών που ζούμε τα τελευταία χρόνια (10 ετία), δεν υπάρχουν σύνορα.
Καμία σχέση το τότε με το τώρα. Τότε ήταν πιο ρομαντικά ενώ τώρα πιο ανταγωνιστικά
Τώρα μια μπάντα κάνει πιο πολλά live και γίνεται ευκολότερα γνωστή.
Η μουσική σκηνή άρχισε να ξαναδυναμώνει. Η ελληνική νεολαία «ξύπνησε» και έχει αρχίσει και ξεφεύγει απ’ τα «σκυλάδικα». Βρίσκοντας εναλλακτικούς τρόπους διασκέδασης!

Ώστε πιστεύεις αυτό. Όμως κάποιοι λένε ότι η μουσικές επιλογές έχουν μια «λαϊκή κλίση»
Πάντα ήταν αυτό, αλλά τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει!
Τώρα όλοι οι πιτσιρικάδες είναι με μια Metal ή Rock ή Hip-Hop μπάντα
Οι νεολαίοι έχουν αρχίσει πλέων και αντιδρούν σαν έφηβοι!
Αυτό το «Ελλάδα = σκυλάδικα» όπως ήταν πριν καμιά 15αριά χρόνια
Έχει αρχίσει πλέων και καταρρίπτεται!

Ωραία – ωραία! Και τώρα για να επιστρέψουμε στους Rotting Christ.
Η ιδέα γι’ αυτό το όνομα, από πού ήρθε;
Ήμασταν σε μια σκηνή extreme και αντιδραστική κι έτσι έπρεπε να έχουμε ένα όνομα
πολύ extreme το οποίο θα ταρακουνούσε τα συντηρητικά θεμέλια της ελληνικής κοινωνίας. Διότι και η black Metal είναι «μπουνιά» σε κάποια συντηρητική κοινωνία και γενικότερα, οι ιδέες μας περί όλων των θρησκειών είναι.. κάπως έτσι.

Και για πες μου. Το «ΧΞΣ» πώς και έγινε το σύμβολό σας;
Γιατί ακούγεται πολύ το «Αυτό είναι διαβολικό σύμβολο και σατανιστικά πράγματα»
Περί αυτού του συμβόλου.
(Γέλια) Γιατί όχι; Ο Διάβολος είναι το μυαλό μας! (Γέλια)
Πρόσεξε, εμείς θέλουμε να δείξουμε ότι όλα είναι μέσα στο μυαλό μας, διάβολος και τα λοιπά. Άν μας θεωρεί η «Χριστιανική»| νεολαία Σατανιστές, τότε είμαστε - δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με αυτό! Δεν πιστεύουμε στο barcode, ούτε είμαστε οπαδοί του κακού. Δεν θέλουμε δηλαδή να κάνουμε κακό σε κάποιον, θέλουμε να ρίξουμε μια «σφαλιάρα» σε όλα αυτά!

Θέλουμε να ξεκολλήσουμε τον Έλληνα από τη συντηρητική κοινωνία στην οποία ζει,

να ξεφύγει από τους φόβους του και την μισαλλοδοξία του με κάποιες extreme κινήσεις!