Τom Petty & The Heartbreakers στο Madison Square Garden

Βλέπετε, έχει αυτή τη "μαγική ικανότητα" με τις πλέον απλούστερες μελωδικές γραμμές να "σκαρώνει" τραγούδια άρτια, ολοκληρωμένα και "γλυκόπιοτα". Μάλστα, όταν, κάποτε, άρχισαν να "γρατζουνάω" κι εγώ τις πρώτες μου μελωδιούλες, ανέτρεξα, μεταξύ άλλων, και στα τραγούδια του, προκειμένου να ανακαλύψω κατιτίς από το "μυστικό της τραγουδοποιητικής τέχνης του". Και πάντα κατέληγα στο συμπέρασμα ότι "για να γράψεις τραγούδια το πιο δύσκολο πράγμα είναι να είσαι απλός". Κι αυτό το "χάρισμα" ο Τομ το έχει και με το παραπάνω !!! Έτσι, έχω κάθε λόγο να τον θεωρώ "δάσκαλό μου". Και το όνειρο κάθε μαθητή δεν είναι άλλο από το να δει τον δάσκαλό του κάποτε να "διδάσκει". Έτσι, η εκδρομή που έκανα στη Νέα Υόρκη τον Ιούλιο του 2010 ήταν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να δω συναυλία του αγαπημένου μου "δασκάλου", δεδομένου ότι ο ίδιος εδώ και πολλά χρόνια έχει σταματήσει να δίνει συναυλίες επί ευρωπαϊκού εδάφους [για Ελλάδα ... ούτε λόγος !!!] και ανά 2 χρόνια κάνει συναυλιακές περιοδείες μόνο σε ΗΠΑ και Καναδά [κι αυτές μόνο το καλοκαίρι]. Η δε συναυλία του Τομ Πέττι με τη μπάντα του Heartbreakers, την οποία αξιώθηκα να απολαύσω, έγινε στο Madison Square Garden στις 28 Ιουλίου 2010 !!!

Το Madison Square Garden [MSG] είναι Κλειστό Γυμναστήριο στο Μανχάτταν, χωριτικότητας 20.000 θέσεων περίπου, το οποίο το γνωρίζουμε, κυρίως, από τους αγώνες μπάσκετ του ΝΒΑ που διεξάγονται εκεί [έδρα των New York Knicks]. Εκεί, όμως, εκτός από αγώνες μπάσκετ, χόκεϊ, κικ μπόξινγκ, καλλιστεία σκύλων [!!!! αμερικανιές !!!!] κλπ, γίνονται και συναυλίες !!! Το στρογγυλό κτίριο, όπου στεγάζεται ο χώρος για αθλοπαιδιές και συναυλίες [Κλειστό Γυμναστήριο], είναι αρκούντως εντυπωσιακό. Εξίσου εντυπωσιακό είναι και το τετράγωνο κτίριο μπροστά από το Κλειστό Γυμναστήριο [στη Seventh Avenue], στο οποίο βρίσκονται η κεντρική είσοδος για το Κλειστό, καθώς και τα εκδοτήρια εισιτηρίων [box office]. Αυτό το κτίριο, το οποίο χρησιμεύει, τρόπον τινά, ως "προθάλαμος" για το Κλειστό, θυμίζει ... μικρό ουρανοξύστη [!!!], δηλαδή είναι πλήρως "εναρμονισμένο" με την εν γένει αισθητική της Νέας Υόρκης !!! Το εισιτήριο που είχα βγάλει από το πρωί [πρόλαβα το προτελευταίο !!!] μού αναλογούσε στην κερκίδα περίπου στη μέση του γηπέδου. Αν και δεν ήμουν πολύ κοντά στη σκηνή, εντούτοις από εκεί που βρισκόμουν έβλεπα τα πάντα στη σκηνή πολύ καθαρά, δεν μού ξέφευγε τίποτα !!! Άλλωστε, σε όποια θέση κι αν καθίσεις στο MSG έχεις πάντα καλή θέα στα "τεκταινόμενα" εντός του αγωνιστικού χώρου !!! Όσον αφορά στο Κλειστό του MSG, θα έλεγα ότι περισσότερο από τον εντυπωσιακό και επιβλητικό χώρο [η οροφή του ... "όλα τα λεφτά"] με εντυπωσίασαν τα άνετα καθίσματά του [δεν έχω ξαναδεί τόσο άνετα καθίσματα, είτε σε γήπεδο, είτε σε θέατρο κλπ] !!! Σαν να κάθεσαι σε πολυθρόνα ένα πράμα !!!

Πριν τον Τομ Πέττι, περί ώρα 07 : 30 το απόγευμα [ώρα Νέας Υόρκης] βγήκε στη σκηνή ο μαύρος μπλουζίστας [αλλά και ρόκερ, με "χεντριξοειδείς" καταβολές] Buddy Guy με την μπάντα του, αποτελούμενη από μαύρους μουσικούς. Καταπληκτικός !!! Μού έκανε εντύπωση το πάθος του, που ξεχείλιζε την ώρα που έπαιζε κιθάρα, αλλά και την ώρα που τραγουδούσε. Τα τρέμολά του στην κιθάρα [αλλά και οι στιγμές που ... στριφογύριζε την κιθάρα του μπροστά από το σώμα του !!!] με άφησαν με ανοιχτό το στόμα !!! Από την εμφάνισή του θέλω, επίσης, να κρατήσω και τη στιγμή που ανέβασε στη σκηνή και τον παραγωγό του για να τραγουδήσουν μαζί το καινούριο του τραγούδι με τίτλο "Deep Skin" !!! Κι αυτό επειδή ο παραγωγός του ήταν ο μόνος λευκός ανάμεσα στους μαύρους που απάρτιζαν τη μπάντα του Buddy [έτσι με έκανε να σκεφτώ, με κάποια κρυφή συγκίνηση, "κοίτα να δεις, ένας λευκός έχει τόση αγάπη για τη μουσική των μαύρων και γι' αυτό την μανατζάρει" !!!]. "Σπάστηκα", πάντως, από το γεγονός ότι τη στιγμή που έπαιζε ο Buddy, βγάζοντας όλο το πάθος του, εισερχόταν ο μεγαλύτερος όγκος του κόσμου στο MSG [βλέπετε, οι περισσότεροι ήταν εκεί μόνο για τον Τομ Πέττι], ενώ και οι υπόλοιποι, που είχαν ήδη πιάσει τις θέσεις τους, δεν τον πρόσεχαν όσο του άξιζε. Κρίμα ....

Και μετά τον Buddy Guy, ανέβηκαν στη σκηνή οι "αφανείς εργάτες" για να στήσουν τον εξοπλισμό των Tom Petty & The Heartbreakers και μετά ... να ο αγαπημένος "δάσκαλος" στη σκηνή, ντυμένος με μωβ πουκαμισάκι, μαύρο γιλέκο και μαύρο παντελόνι !!! Από την πρώτη στιγμή ο Τομ έδειξε το πόσο χαιρόταν που ερχόταν σε επαφή με το κοινό του [η χαρά ξεχείλιζε απ' το πρόσωπό του, δεν μπορούσε να κρυφτεί]. Η δε καλοκαιρινή περιοδεία του για το 2010 [μόνο εντός ΗΠΑ και Καναδά, όπως προείπα] έχει τον τίτλο Mojo Tour, καθόσον ο καινούριος δίσκος των Tom Petty & The Heartbreakers έχει τον τίτλο Mojo. Έτσι, όπως ήταν λογικό, το set list της συναυλίας περιελάμβανε πολλά τραγούδια από τον εν λόγω πολύ πρόσφατο δίσκο !!!

Στα τραγούδια του Tομ [τόσο στα παλιά, όσο και στα καινούρια], μπορεί κανείς να ανιχνεύσει βασικές επιρροές από την αμερικάνικη μουσική : Από τα ροκ εν ρολ του Έλβις, από τις μπαλάντες του Μπομπ Ντίλαν, από την κάντρι μουσική κλπ κλπ. Όλα αυτά, όμως, "φιλτράρονται" μέσα από την προσωπικότητα του τραγουδοποιού, η οποία και, τελικά, υπερισχύει. Οι στιγμές που κρατάω από τη συναυλία είναι οι εξής :

- Η εκτέλεση του τραγουδιού Learning To Fly. Εκεί ... ούτε που το κατάλαβα για πότε έγινα "παρεούλα" με δύο αμερικανάκια, που κάθονταν δίπλα μου και είχαν ήδη καταναλώσει κάμποσα ποτήρια με μπύρα, και τραγουδούσαμε μαζί "I'm learning to fly but I ain't got wings" [άλλωστε, οι Αμερικάνοι είναι εκ φύσεως "έξω καρδιά" !!!].

- Η εκτέλεση του τραγουδιού I Won't back down, από τα πλέον αγαπημένα μου τραγούδια !!! Μάλιστα, ο Τομ, πριν το τραγούδι, είπε ότι "το αφιερώνει σε εραστές" ["dedicated to lovers"] !!!

- Η εκτέλεση του τραγουδιού "Oh Well", το οποίο άκουγα για πρώτη φορά !!! Η δομή του τραγουδιού αυτού έχει, περίπου, ως εξής : κιθαριστικό ριφάκι, ακολουθεί ο "μονόλογος" του Τομ, χωρίς συνοδεία οργάνων, μετά πάλι κιθαριστικό ριφάκι, μετά πάλι "μονόλογος" χωρίς συνοδεία οργάνων και στο τέλος, πάνω από το ριφάκι, να ακούγονται αλλεπάλληλα σόλα κιθάρας !!! Όταν, δε, τέλειωσε αυτό το τραγούδι, εγώ συνέχιζα να τραγουδάω τη μελωδία του ριφ [μου είχε μείνει για τα καλά] !!!

- Μού έκανε εντύπωση το πόσο δεμένη και "καλοκουρδισμένη" μπάντα είναι οι Heartbreakers, αποτελούμενη από τους εξής : Tom Petty - lead vocals, rhythm guitar / Mike Campbell - lead guitar, mandolin / Scott Thurston - rhythm guitar, harmonica, backing vocals, piano / Ron Blair - bass guitar, backing vocals / Benmont Tench - keyboards, backing vocals και Steve Ferrone - drums, percussion, όλοι τους άξιοι "συνοδοιπόροι" του τραγουδοποιού. Τις εντυπώσεις, όμως, τις κέρδισε ο κιθαρίστας Mike Campbell, με τα εξαιρετικά, και πάντα "μετρημένα", κιθαριστικά σολίδια του, αλλά και τη σκηνική παρουσία του [αεικίνητος και γεμάτος ζωνάνια επί σκηνής !!! ] !!!! Αυτός, όμως, που έκανε την πιο ουσιαστική δουλειά ήταν ο Scott Thurston, που έπαιξε ένα σωρό όργανα [κιθάρα, πλήκτρα και φυσαρμόνικα].

- Και μετά το ανκόρ .... Runnin' Down A Dream .... άλλο πολύ - πολύ αγαπημένο τραγούδι ... Εκεί, πια, σηκώθηκα από τη θέση μου, χοροπηδούσα και τραγουδούσα όσο πιο δυνατά μπορούσα "runnin' down a dream, workin' on a mystery" .....

- Οι στιγμές που ο Τομ ύψωσε τα χέρια του, σαν να ήθελε να αγκαλιάσει το κοινό [τη μια φορά κρατούσε και δύο κρουστά, νομίζω shaker] ... είπαμε, η χαρά και ο ενθουσιασμός του που έβγαινε στη σκηνή μπροστά στο κοινό του δεν μπορούσε να κρυφτεί ....

- Η δυναμική εκτέλεση του Refugee, πριν το ανκόρ. Εκεί μού έκανε εντύπωση το πόσο άρτια ενορχηστρωμένο παρουσιάσθηκε το κομμάτι !!!

- Η εκτέλεση του Don't Come Around Here No More. Αυτό το τραγούδι παρουσιάσθηκε, κατά την άποψή μου, καλύτερα απ' όλα της συναυλίας, με την μπάντα να αποδίδει με πολύ όμορφο τρόπο τις "ψυχεδελικές" αποχρώσεις του !!! Επίσης, την ώρα του τραγουδιού η οθόνη πίσω από τη μπάντα γέμισε με "ψυχεδελικές" εικόνες [συνδυασμούς χρωμάτων, τεράστια μάτια κλπ κλπ] !!!

Αν πρέπει να βρω ψεγάδια σε αυτήν την υπέροχη βραδυά, θα ήταν - με αρκετή αυστηρότητα ομολογουμένως - τα εξής : α/ Η φωνή του Τομ μού φάνηκε κάπως κουρασμένη και αποδυναμωμένη. Αυτό, όμως, τελικά δεν επηρέασε σε καμία στιγμή το τραγούδισμά του και την εν γένει ροή της συναυλίας. Με δυο λέξεις, ο Τομ, όσο κι αν η φωνή του δεν είναι όπως παλιά, μπορεί και στέκεται αξιοπρεπώς επί σκηνής !!! β/ Δεν μού άρεσε ιδιαίτερα η εκτέλεση του πλέον αγαπημένου μου τραγουδιού Last Dance With Mary Jane. Για τη λάιβ παρουσίασή του το τραγούδει έχει "πειραχτεί" λιγάκι και έχουν αλλαχθεί κάπως τα ακόρντα της εισαγωγής του, κάτι το οποίο δεν με βρίσκει σύμφωνο. Επίσης, ο ήχος κατά τη διάρκεια του τραγουδιού δεν ήταν και ο καλύτερος κι έτσι μάλλον το αδίκησε. Παρόλα αυτά, την ώρα της εκτέλεσής του τραγουδούσα όσο πιο δυνατά μπορούσα τους πολύ - πολύ αγαπημένους ερωτικούς στίχους του "Oh my my, oh hell yes, Honey, put on that party dress, Buy me a drink, sing me a song, Take me as I come 'cause I can't stay long" !!! Όσον αφορά στα τραγούδια, που αποτελούν το υλικό της καινούριας του δισκογραφικής δουλειάς "Mojo", πρόκειται για καλοβαλμένα τραγούδια αμερικάνικου ροκ, τα οποία στη συναυλία "έδεσαν" μια χαρά με το παλαιότερο υλικό. Όμως, κανένα από αυτά δεν με έκανε να εκπλαγώ ή να "μείνω άφωνος" .....

Το κοινό του MSG υποδέχθηκε τον Τομ και τη μπάντα του με ενθουσιασμό. Κι αυτό με έκανε να καταλάβω ότι τα τραγούδια του, οι μουσικές του και η παρουσία του σημαίνουν πάρα πολλά για τους Αμερικάνους [αν π.χ. έδινε συναυλία εδώ στην Ελλάδα, έχω την εντύπωση ότι δεν θα γνώριζε τόση "αποθέωση" .... αν και ποτέ δεν ξέρεις .... ] .... Για την ιστορία, ιδού η set list της συναυλίας, όπως την βρήκα στην ιστοσελίδα των Tom Petty & the Heartbreakers :

Set List

• Listen To Her Heart
• You Don't Know How It Feels
• I Won't Back Down
• Free Fallin'
• Oh Well
• Mary Jane's Last Dance
• Honey Bee
• Breakdown
• Jefferson Jericho Blues
• Good Enough
• Running Man's Bible
• First Flash Of Freedom
• I Should Have Known It
• Learning To Fly
• Don't Come Around Here No More
• Refugee

Encore

• Runnin' Down A Dream
• American Girl

Να κι ένα "οπτικό ντοκουμέντο" της συναυλίας που βρήκα στο YouTube :

https://www.youtube.com/watch?v=OPC8bEUXFRA

Κι άλλο ένα οπτικό ντοκουμέντο από την ίδια συναυλία ... American Girl, πολύ αγαπημένο στο γυναικείο κοινό του Τομ Πέττι [στο MSG είδα μερικά κορίτσια να φοράνε το άσπρο αποκαλυπτικό μπλουζάκι - φτιαγμένο για γυναικεία σώματα - με τη στάμπα του συγκροτήματος και κάτω από αυτήν να γράφει "American Girl" !!! ] !!!

https://www.youtube.com/watch?v=6ZjJW0yf94w

Με το American Girl [δηλαδή ... με αρκετή "δόση" γυναικείας γοητείας] τέλειωσε η συναυλία ... Και μετά ... βρέθηκα έξω από το MSG, όπου έγινα κι εγώ ένα - απειροελάχιστο - μέρος της πολύβουης Νέας Υόρκης, που όλες τις ώρες της ημέρας ζει μέσα σε τρελούς και αγχώδεις ρυθμούς .... Δηλαδή, κάτι τελείως αντίθετο με τα τραγούδια του Τομ Πέττι που άκουσα πριν λίγο, τα οποία [ακόμη και αυτά που προσεγγίζουν το χαρντ ροκ ιδίωμα] είναι ήπιων τόνων, καταπραϋντικά και "πρεσβεύουν" την ψυχική χαλάρωση και ηρεμία [ελληνιστί "cool"] ......