Η συναυλία των Beach Boys στη Ρώμη!

Τις τελευταίες ημέρες του Ιουλίου που μας πέρασε βρέθηκα για ένα ταξιδάκι  στην Ιταλία, στο οποίο, μεταξύ άλλων, απόλαυσα τη συναυλία των Beach Boys, που  έλαβε χώρα στη Ρώμη στις 26 Ιουλίου 2012. Ο τόπος διεξαγωγής της συναυλίας ήταν  το Ippodromo della Cappanelle, ένας ιππόδρομος έξω από τη Ρώμη [όχι πολύ  μακριά], ο οποίος διατίθεται και για συναυλίες! Η δε συναυλία των Beach Boys έγινε στο πλαίσιο των εκδηλώσεων "Rock in Roma 2012", οι οποίες περιελάμβαναν κι  άλλες συναυλίες ροκ συγκροτημάτων στον ίδιο χώρο το καλοκαίρι τούτο.

Στις 26 Ιουλίου ταξίδεψα, με το υπόλοιπο γκρουπ εκδρομέων, από τη Σιένα στη  Ρώμη. Με το που φτάσαμε το απογευματάκι στη Ρώμη, και αφού τακτοποιηθήκαμε στο  ξενοδοχείο, άφησα τις βαλίτσες στο δωμάτιό μου και ... κατέβηκα στον κεντρικό  δρόμο για να πάρω ταξί. Προορισμός : Ippodromo della Cappanelle. Στόχος : Συναυλία των Beach Boys. Πριν λίγους μήνες είχα διαβάσει στην εφημερίδα "Τα  Νέα" ότι "οι Beach Boys, μετά από πολλά χρόνια, ξανάσμιξαν για να γορτάσουν  τα 50 χρόνια από την ίδρυσή τους, και γι' αυτό θα  πραγματοποιήσουν παγκόσμια περιοδεία για μερικούς μήνες"!!! Με το που το  διάβασα αυτό το νέο, το πρώτο που σκέφτηκα ήταν : "πω πω, πολύ σημαντικό  καλλιτεχνικό γεγονός, ίσως απ' τα σημαντικότερα της χρονιάς που  διανύουμε! Γι' αυτό, την εκδρομή που θα κάνω το καλοκαίρι στο εξωτερικό, θα  φροντίσω να τη συνδυάσω με συναυλία τους"! Και πράγματι ... η εκδρομή μου  στην Ιταλία συνέπεσε με τη συναυλία τους στη Ρώμη κι έτσι ... δεν έχασα την  ευκαιρία να τους δω λάιβ!

Στο Ippodromo della Cappanelle έφτασα περί τις 18 : 30 το απόγευμα. Η  πύλη του συναυλιακού χώρου δεν είχε ανοίξει ακόμη. Όμως, πήγα νωρίς - νωρίς προκειμένου να προμηθευτώ εισιτήριο [πάντα υπάρχει ο φόβος "βρε, λες  να μην προλάβω να βρω εισιτήριο" ???]. Και πράγματι, εισιτήριο βρήκα αμέσως κι  έτσι μπορούσα, πλέον, ξένοιαστα να παρατηρώ τον κόσμο που κατέφθανε στο  συναυλιακό χώρο και στηνόταν στην ουρά περιμένοντας να ανοίξει η  πόρτα. "Ωχ, μα είναι δυνατόν ... όσοι έρχονται στη συναυλία είναι πολύ νέοι  σε ηλικία, 18 - 30 ετών, αγόρια και κορίτσια σαν τα κρύα νερά (ιδίως τα  κορίτσια) ... μωρέ μπράβο, να έρχονται τόσο νέοι άνθρωποι για να δουν τους Beach  Boys", ήταν οι σκέψεις μου ....

Κι όταν άνοιξαν οι πόρτες και μπήκαμε στο συναυλιακό χώρο, κατάφερα κι έπιασα  θέση μπροστά - μπροστά στη σκηνή [άλλωστε ήμουν απ' τους πρώτους που μπήκαν]. Το  πρώτο που μου έκανε εντύπωση ήταν ένα μεγάλο άσπρο πιάνο με ουρά, που  βρισκόταν στα αριστερά της σκηνής! Αλλά και πάνω στη σκηνή ... πολλά - πολλά όργανα : κιθάρες, ντραμς, μεταλλόφωνα, πλήκτρα ... Και στις 9 :  45 το βράδυ βγήκαν, καταχειροκροτούμενοι από τον - ως επί το πλείστον - νέο  κόσμο, οι Beach Boys! Η δε συναυλία τους ήταν, θαρρείς, σαν ένα "πάρτι από κείνα τα παλιά"! Γι' αυτό και τη θεωρώ, πλέον, σαν μία από τις  ωραιότερες βραδυές της ζωής μου, όχι μόνο από "μουσικής απόψεως", αλλά και  από απόψεως "ατμόσφαιρας" !!! Να τι έχω να θυμάμαι από αυτή τη συναυλία - πάρτι :

Α/ Τα τραγούδια των Beach Boys που ακούσαμε ήταν, στο  μεγαλύτερο σύνολό τους, μικρής διάρκειας, το πολύ 2 : 45΄! Τα περισσότερα δεν τα  ήξερα, καθόσον οι Beach Boys δεν είναι "της δικής μου γενιάς"! Όμως, μου  έδωσαν να καταλάβω ότι, καθ΄όλη τη διάρκεια της πορείας τους, το βασικό  μέλημά τους ήταν να γράψουν τραγούδια λιτά και εύληπτα, που θα μπορούν να  τραγουδηθούν από τους νέους ανθρώπους, στους οποίους, άλλωστε, θα  απευθύνονταν! Και ... ο σκοπός αυτός μάλλον επετεύχθη! Γι' αυτό, παρόλο  που, όπως προείπα, τα περισσότερα τραγούδια τους μού ήταν άγνωστα και τα άκουγα  πρώτη φορά, την ώρα της συναυλίας "έπιασα" τις μελωδίες τους και ... τις  τραγούδησα!

Β/ Με εντυπωσίασαν οι δεύτερες, τρίτες κλπ φωνές των μελών της μπάντας στα  περισσότερα τραγούδια! Την ώρα που τραγουδούσε κάποιο μέλος της  μπάντας, σιγά - σιγά προσετίθεντο και οι φωνές των υπόλοιπων μελών της  μπάντας και, πολλές φορές, τέλειωνε το τραγούδι με τα μέλη της μπάντας να  τραγουδάνε όλα μαζί! Πραγματική απόλαυση για την ακοή αυτή η "συλλογική ερμηνεία" των τραγουδιών"!

Γ/ Επάνω στη σκηνή ... βρίσκονταν πολλοί μουσικοί! Στην "πρώτη γραμμή" της  σκηνής βλέπαμε τα παλιά μέλη της μπάντας, ηλικίας 65-70 ετών! Αλλά πίσω από  αυτούς ... έχασα το λογαριασμό πόσοι, ακόμη, μουσικοί υπήρχαν : δύο ντράμερς, άλλοι τρεις κιθαρίστες, άλλοι δυο ή τρεις πληκτράδες, ένας μπασίστας, ένας σαξοφωνίστας / φλαουτίστας ... Οι μουσικοί πάνω στη σκηνή  πρέπει να ήταν συνολικώς 12 ή 13 !!! Όλοι τους, πάντως, ήταν πολύ καλά  συγχρονισμένοι.

Δ/ Και όλα τα παραπάνω, δηλαδή "συλλογικά α λα 60ς φωνητικά", λιτά και  εύληπτα "σιξτέικα τραγούδια", πολλοί μουσικοί επί σκηνής κλπ, συνέθεσαν με  τον καλύτερο τρόπο την "πάρτι από κείνα τα παλιά" ατμόσφαιρα της συναυλίας! Ακούγοντας τα τραγούδια τους μού έρχονταν στο μυαλό ένα σωρό καλοκαιρινές  εικόνες : Λυγερόκορμες κοπελιές να λιάζονται στις απέραντες αμμουδιές της  Καλιφόρνιας ... Νεαροί να επιδίδονται στο windsurfing πάνω στα κύματα του  ωκεανού .... τα πρώτα καλοκαιρινά εφηβικά φλερτάκια .... καλοκαιρινά  κλαμπάκια .... καλοκαιρινές βολτίτσες με τα μοτοποδήλατα .... Γενικώς, εικόνες από τα καλοκαίρια της νιότης μας, αυτά που έφυγαν και αυτά που θα  έρθουν! Σε όλα αυτά συνέβαλε και το ηχόχρωμα των τραγουδιών : Εκτός  από τις δεύτερες και τρίτες φωνές, που ανέφερα παραπάνω, οι κιθάρες έπαιξαν  τα μικρά και λιτά σολάκια τους με ήχο ... βγαλμένο κατευθείαν από τα παλιά ["κοκοροκιθάρα", όπως λένε οι παλιοί]! Το ίδιο και τα πλήκτρα, το σαξόφωνο, αλλά  και τα υπόλοιπα όργανα. Δηλαδή, το ηχόχρωμα της συναυλίας νόμιζες ότι ... ξεπήδησε από κάποια "παλιά δισκάκια 45αράκια" - απ' αυτά που οι νεαροί  έπαιζαν κάποτε στα παρτάκια τους - ή από κάποια παλιά ασπρόμαυρη ταινία με  μουσικό περιεχόμενο! Αλλά και το ντύσιμο των μελών της μπάντας ήταν "καλοκαιρινό"¨, δηλαδή ... ανάλογο με την περίσταση : Πουκάμισα ριχτά  με σχέδια φοινικιές, καπελάκια τζόκεϊ κλπ .... 

Ε/ Από τα τραγούδια της συναυλίας - πάρτι ξεχώρισα τα εξής :

- Το εναρκτήριο Do It Again! Με το που βγήκαν στη σκηνή και το παίξανε, αναφώνησα : "ναιιιι, η βραδυά προμηνύεται καταπληκτική"! Και πράγματι ... δεν  έπεσα έξω!

- Το Catch The Wave! Δείτε το σχετικό βιντεάκι και ... αφεθείτε στα  δεύτερα και τρίτα φωνητικά των μελών της μπάντας :

- Το Surfin' Safari, όπου μού έκανε εντύπωση η συμμετοχή και ανταπόκριση του  κοινού! Ο νεαρόκοσμος το τραγούδησε ... με όλη του την ψυχή!

- Οι στιγμές που η μπάντα έπαιξε κάποια σλόου τραγούδια! Αυτές οι στιγμές κι  αν ήταν "βγαλμένες από τα παλιά" ... Μού ήρθαν στο μυαλό εικόνες σαν κι αυτές  που βλέπουμε στις παλιές ασπρόμαυρες ταινίες [ελληνικές και ξένες], όπου, προς το τέλος του σπιτικού πάρτι, τα φώτα χαμηλώνουν και οι νεαροί χορεύουν  αγκαλιαστούς χορούς με τις συνομήλικες ντάμες τους!

- Η εκτέλεση του California Dreamin' των Mamas and Papas! Οι Beach Boys το  απέδωσαν με πολύ ωραίο τρόπο, κάνοντας με να νιώθω τυχερός που "επιτέλους, αυτό  το υπέροχο τραγούδι το άκουσα και λάιβ"!

- Το Good Vibrations. Αυτό το τραγούδι ξεφεύγει αρκετά από τα υπόλοιπα  τραγούδια της μπάντας, που αποτελούνται, ως επί το πλείστον, από λιτά και  εύληπτα άσματα. Το Good Vibrations έχει αρκετές εναλλαγές και απρόβλεπτη δομή! Όλες αυτές οι, αρκούντως ιδιοφυείς, εναλλαγές του αποδόθηκαν με τον  καλύτερο τρόπο στη συναυλία. Πάρτε μια γεύση απ' το κατωτέρω βιντεάκι :

- Το That's Why God Made The Radio. Πρόκειται για καινούριο τραγούδι τους, που περιέχεται στον καινούριο ομότιτλο δίσκο τους [ο δίσκος τους με τον πολύ  όμορφο τίτλο That's Why God Made The Radio βγήκε φέτος, στο πλαίσιο της  επανασύνδεσής τους]. Οι Beach Boys απέδειξαν ότι η έμπνευσή τους ακόμη  κινείται σε υψηλά επίπεδα!

- Το Surfin' USA! Κατά την εκτέλεσή του το κέφι ανέβηκε στα ύψη και  η "ατμόσφαιρα πάρτι" αναζοπυρώθηκε! Μάλιστα, την ώρα του τραγουδιού  μια νεαρή κοπελιά - που βρισκόταν backstage μαζί με άλλους κεφάτους  και "χορευταράδες" νεαρούς - ξεθάρρεψε και ... βγήκε στη σκηνή για να  χορέψει ανάμεσα στα μέλη της μπάντας! Όλα αυτά μπορείτε να τα δείτε  στο παρακάτω βιντεάκι :

Πάντως, και σε ένα-δυο ακόμη τραγούδια βγήκαν στη σκηνή κι άλλες  δύο Ιταλιδούλες [από τα backstage], προκειμένου να τραγουδήσουν με τα μέλη  της μπάντας και να χορέψουν ανάμεσά τους! Είπαμε, η "αμόσφαιρα πάρτι" κυριαρχούσε παντού ....

- Το Kokomo, το οποίο παρουσίασαν μετά το ανκόρ. Το τραγούδι  αυτό το γνωρίσαμε από την ταινία Coktail, που προβλήθηκε στα τέλη των 80ς με πρωταγωνιστή τον Τομ Κρουζ [η ταινία είναι, κατά την ταπεινή μου άποψη, μετριότατη, αλλά το τραγούδι των Beach Boys, που ακούσαμε σε αυτήν, είναι πολύ  καλό] ! Το Kokomo είναι το τραγούδι με το οποίο η "δική μου γενιά", που πέρασε  την εφηβεία της στα 80ς, συναντήθηκε με τη μουσική των Beach Boys! Γι' αυτό  και η χαρά μου ήταν μεγάλη τη στιγμή που έβλεπα λάιβ το εν λόγω άσμα!  "Υπάρχει ένα εξωτικό μέρος που λέγεται Κόκομο, πάμε εκεί να πιούμε μια Batida"  .... Mάλιστα, κατά τη διάρκεια του τραγουδιού μια νεαρή μελαχρινή Ιταλιδούλα - που βρέθηκε επί σκηνής από τα backstage - μάς εντυπωσίασε με τις χορευτικές  επιδόσεις της και με τις πολύ ωραίες κινήσεις του σώματός της και των  χεριών της !

- Το Fun fun fun, με το οποίο έκλεισαν τη συναυλία τους! Να και το  σχετικό βιντεάκι :

Μετά το Fun fun fun, οι Beach Boys έκαναν υπόκλιση στο κοινό και, σιγά  σιγά, αποχώρησαν από τη σκηνή! Όμως, και μετά την αποχώρηση της  μπάντας, καμπόσοι νεαροί δίπλα μου συνέχισαν να τραγουδάνε τα φωνητικά  του τελευταίου τραγουδιού της συναυλίας : "Ου, ου, ου, ου, ου ου"! Είχανε  τόσο πολύ ... "γλυκαθεί" από την "πάρτι ατμόσφαιρα" της συναυλίας που ... μάλλον  δυσκολεύονταν να πιστέψουν ότι το πάρτι είχε τελειώσει! Τι να κάνουμε ... όλα τα ωραία έχουν κι ένα τέλος!

Και για το τέλος ... ένα ακόμη στιγμιότυπο της συναυλίας : Κάποια στιγμή, ο  τραγουδιστής - μεγάλης ηλικίας - γονάτισε μπροστά στο μικρόφωνο! Στη  συνέχεια, έκανε ότι δεν μπορούσε να σηκωθεί λόγω της μεγάλης ηλικίας του! Και  γι' αυτό έσπευσαν άλλα δύο μέλη της μπάντας να τον βοηθήσουν. Αυτοί τον έπιασαν  από τα μπράτσα και, σιγά σιγά, τον σήκωσαν μέχρι να σταθεί στα πόδια του. Και  την ώρα που τον σήκωναν, τα μουσικά όργανα έκαναν ήχους ... σαν να τρίζουν  σκουριασμένοι μεντεσέδες, σιδεριές κλπ! Αν μη τι άλλο, ο αυτοσαρκασμός δεν τους  λείπει!

Μπράβο τους .....