Review: Burg Herzberg Festival 2011

Το Burg Herzberg Festival, η φιλοσοφία του, ο χώρος διεξαγωγής του

Η φιλοσοφία του φεστιβάλ δεν είναι άλλη από την αναβίωση του "χίππικου πνεύματος", της "α λα Woodstock" ατμόσφαιρας την οποία, εμείς, που δεν είχαμε ακόμη γεννηθεί όταν έλαβε χώρα το φεστιβάλ του Γούντστοκ, γνωρίσαμε μέσα από την ομώνυμη ταινία και τον ομώνυμο δίσκο !!! Με άλλες λέξεις, Burg Herzberg Festival σημαίνει 4 ημέρες στην υπέροχη γερμανική φύση γεμάτες αγάπη και κατανόηση για τους συνανθρώπους μας που απολαμβάνουν το ίδιο πανηγύρι, γεμάτες διάθεση 'ελευθεριότητας" και, φυσικά, γεμάτες με μουσική, πολλή - πολλή μουσική !!!

Παρόλο που το εν λόγω φεστιβάλ πρεσβεύει την "ελευθερία", την "αναβίωση του woodstockικού / χίππικου πνεύματος", την "κατάσταση χυμαδιό" κλπ κλπ, εντούτοις όλα αυτά αντιπροσωπεύουν μόνο τη "φιλοσοφία" του !!! Διότι σε οργανωτικό επίπεδο .... το φεστιβάλ με άφησε άφωνο !!!! Όλα τα συγκροτήματα και οι καλλιτέχνες [που ήταν πάααρα πολλοί] βγήκαν και έπαιξαν στην προγραμματισμένη ώρα τους, δεν υπήρξε η παραμικρή απόκλιση από την ώρα που έγραφε το πρόγραμμα !!!! Η απουσία κάποιων καλλιτεχνών λόγω ασθενείας [τι να κάνουμε, άνθρωποι είμαστε, κάποτε θα αρρωστήσουμε] αναπληρώθηκε άμεσα από άλλους καλλιτέχνες και συγκροτήματα και μάλιστα με τον καλύτερο τρόπο, δηλαδή με συναυλίες που δεν μάς έκαναν ούτε στιγμή να αισθανθούμε την απουσία των "εκλιπόντων" !!!! Όσο για τον ήχο .... εκεί, πια, κι αν έμεινα άφωνος : Παρήλασαν από τη σκηνή ένα σωρό συγκροτήματα, διαφορετικού στιλ και ύφους και .... σε όλα ο ήχος ήταν διαυγής, κρυστάλλινος και πεντακάθαρος !!!

Οι περισσότεροι από όσους απολαμβάνουν το περί ου ο λόγος πανηγύρι το συνδυάζουν με κάμπινγκ : Στήνουν στον [ομολογουμένως τεράστιο] χώρο του φεστιβάλ τις σκηνές τους [μιλάμε για ... όλων των ειδών τις σκηνές, μέχρι και ... ινδιάνικα αντίσκηνα αντικρίζεις !!!] ή φθάνουν μέχρι εκεί με τα αυτοκίνητα - τροχόσπιτά τους !!! Οι δε θαμώνες του φεστιβάλ συγκροτούν ένα πολύχρωμο, ετερόκλητο πλήθος : Παλαιοί χίππηδες, γεννειοφόροι, που ακόμη επιμένουν να ντύνονται με ρούχα πολύχρωμα ή να θυμίζουν "ερημίτες" .... Αγόρια και κοριτσόπουλα "σαν τα κρύα νερά" που, όμως, έχουν "υιοθετήσει" το "χίππικο πνεύμα" παλαιοτέρων ηλικιών, κάτι που έβλεπες στο ντύσιμό τους και στην εν γένει συμπεριφορά τους ... Αλλά και άνθρωποι "της καριέρας", "οικογενειάρχες" κλπ, που άφησαν για λίγο τα γραφεία τους και κατέφθασαν στο χώρο του φεστιβάλ για να "γεμίσουν τις μπαταρίες τους" με ό,τι προσφέρει η γερμανική φύση, η μουσική και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα του φεστιβάλ ... Κάποιοι από αυτούς, μάλιστα, είχαν καταφθάσει με τις συζύγους τους και τα παιδάκια τους στα καροτσάκια .... Γενικά, στο χώρο του φέστιβαλ έβλεπες ένα υπέροχο "μωσαϊκό" από διαφορετικούς ανθρώπους, από διαφορετικές ηλικίες, από χρώματα, από ρούχα, από τατουάζ ....

Με τον φίλο μου τον Μ.Σ. από την Κύπρο [ο συνοδοιπόρος μου στις εξορμήσεις για συναυλίες στο εξωτερικό και ο οποίος είχε την καταπληκτική ιδέα να βρεθούμε στο φεστιβάλ] δεν είχαμε επιλέξει τη λύση της "κατασκήνωσης" !!! Είχαμε κλείσει δωμάτιο σε ξενοδοχείο στη μικρή πόλη Alsfeld, καμιά 15αριά χλμ από το χώρο του φεστιβάλ, και από εκεί "εξορμούσαμε" για τα συναυλιακά δρώμενα που ελάμβαναν χώρα σε αυτό !!! Ο Μ.Σ. στηνόταν από το πρωί στο χώρο του φεστιβάλ και παρακολουθούσε όλες τις συναυλίες [χαράς στο κουράγιο του] !!! Βρήκαμε, μάλιστα, και άλλους, Γερμανούς, που έμεναν στο ίδιο ξενοδοχείο με εμάς, οι οποίοι με μεγάλη προθυμία δέχονταν να μάς μεταφέρουν με τα αυτοκίνητά τους μέχρι το φεστιβάλ !!! Ο Μ.Σ. έφευγε μαζί τους από τις 11 .00 το πρωί για το φεστιβάλ, αλλά εγώ ... έβρισκα "too much" το να βλέπω συναυλίες από τις 12.00 το πρωί [εκείνη την ώρα έβγαινε το πρώτο συγκρότημα για να παίξει] μέχρι τις 2.00 μετά τα μεσάνυχτα !!! Έτσι, συναντιόμουν με τον Μ.Σ. [αλλά και τους υπόλοιπους Γερμανούς, με τους οποίους είχαμε φτιάξει "παρεάκι" για τις συναυλίες] κατά το απόγευμα !!! Μέχρι το απόγευμα, απολάμβανα όσο μπορούσα την ησυχία και τη γαλήνη του μικρού και πολύ - πολύ γραφικού Alsfeld. Κακώς, βέβαια, διότι η ζωή ... ήταν αλλού, στο φεστιβάλ, καμιά 15αριά χλμ από την έρημη πλατεία [Marktplatz] του Alsfeld !!!

Κι όταν, απογευματάκι της 13ης Ιουλίου, αντίκρυσα για πρώτη φορά το "μωσαϊκό από διαφορετικούς ανθρώπους", που περιγράφω παραπάνω ... δεν μπόρεσα να μην μείνω μαγεμένος !!! Εκείνη τη μέρα, μάλιστα, είχε βρέξει [τα ψιλόβροχα, ιδίως τον Ιούλη, είναι πολύ συνηθισμένα σε εκείνα τα μέρη], ο τόπος είχε γεμίσει λάσπες και οι θαμώνες του φεστιβάλ είχανε φορέσει γαλότσες, μπουφανάκια, αδιάβροχα κλπ. Πιο πολύ, όμως, ευχαριστήθηκα βλέποντας αυτούς που περπατούσαν στο βρεγμένο χώμα ξυπόλητοι, με τα γυμνά πόδια τους να γεμίζουν λάσπες !!! Γύρω - γύρω από το μονοπάτι, που οδηγούσε στο main stage, όπου έπαιζαν τα "βαριά ονόματα" του φεστιβάλ, ήταν στημένες διάφορες σκηνές, που λειτουργούσαν ως μαγαζιά, τα οποία πωλούσαν ο,τιδήποτε : από γρήγορο φαγητό [πίτσες, κρέπες, βάφλες κλπ], από καφέδες [με τον Μ.Σ. ανακαλύψαμε μία σκηνή - καφετέρια με το όνομα Regge Caffe, όπου πίναμε καφεδάκι πριν τις συναυλίες υπό τους ήχους ρέγγε μουσικής], από μπλουζάκια, από χειροποίητα βραχιόλια, από διάφορα αξεσουάρ κλπ κλπ. Περισσότερο απ' όλα, όμως, άξιζαν οι σκηνές που λειτουργούσαν ως "μαγαζιά πωλήσεως παλιών βινυλίων" [οι οποίες ήταν πολλές] !!! Εκεί πια .... όρεξη να έχεις να "κάνεις βουτιές" στα παλιά βινύλια !!! Αλλά και όταν έμπαινες στο χώρο του main stage, οι σκηνές που σού τραβούσαν την προσοχή ... τελειωμό δεν είχαν !!! Πρώτα - πρώτα η μεγάλη σκηνή που πωλούσε t-shirts του φεστιβάλ, αλλά και των συγκροτημάτων που έπαιζαν εκείνη τη στιγμή στο stage. Αλλά και cd τόσο των ίδιων συγκροτημάτων, όσο και με ηχογραφήσεις από παλαιότερα συναυλιακά δρώμενα του φεστιβάλ !!! Πολύ πιο δεξιά από τη main stage έβρισκες μαγαζιά για "φαγητό στα γρήγορα" ή για ποτό : Φαλάφελ, μακαρονάδες, ινδική κουζίνα, κοκτέηλς, ολόφρεσκοι χυμοί, radler [δηλαδή μπύρα με ... λεμονάδα !!! εμένα καθόλου δεν μού άρεσε, οι Γερμανοί πίναν το ένα ποτήρι μετά το άλλο] .... Προσωπικά, με τράβηξαν οι χυμοί πορτοκαλιού : Στη σκηνή που τους πωλούσαν, μπροστά στα μάτια μου έκοβαν τα πορτοκάλια στα δύο, τα έστυβαν άμεσα, μετά ο χυμός στο ποτήρι με τα παγάκια και .... ε, δεν κρατήθηκα, "χτύπησα" τρία συνεχόμενα ποτήρια με χυμό πορτοκάλι !!!

Η δε "συμπεριφορά" του κόσμου, μέχρι να βγει το συγκρότημα στη main stage, ήταν η εξής : Καθισμένοι στο γρασίδι μπροστά στη σκηνή ή διασκορπισμένοι στους ξύλινους παγκους έξω από τα "φαγάδικα" και "ποτάδικα" που περιγράφω παραπάνω, για μια μακαρονάδα ή ένα πιάτο "με ινδική ποικιλία" [νόστιμη αλλά πολύ καυτερή η άτιμη] κλπ στα γρήγορα !!! Κι όταν ο παρουσιαστής του προγράμματος ανακοίνωνε την εμφάνιση του συγκροτήματος .... τσουυυπ, σηκώνονταν από το γρασίδι και τους πάγκους και έπιαναν θέση μπροστά από τη σκηνή !!! Δηλαδή, ο χώρος μπροστά από τη σκηνή μετατρεπόταν στο "άψε - σβήσε" σε συναυλιακό χώρο !!! Κι όλα αυτά χωρίς να χρειαστεί να στριμωχτείς, να σπρώξεις κλπ κλπ !!! Ω ναι, όποια στιγμή κι αν κατέφθανες μπροστά από τη main stage, πάντα θα έβρισκες μια καλή θέση για να απολαύσεις τη συναυλία με άριστη οπτική, χωρίς να απαιτείται να επιδείξεις "αγενή συμπεριφορά" προς τον συνάνθρωπό σου ....

Στο χώρο του φεστιβάλ υπήρχε, εκτός από τη main stage, και άλλο ένα μικρότερο stage, στα μισά της διαδρομής για τη main stage, όπου από το μεσημέρι εναλλάσσονταν κι εκεί καλλιτέχνες και συγκροτήματα. Υπήρχε, όμως, κι άλλο ένα μικρούτσικο stage, που κι αυτό από το απόγευμα γέμιζε από εναλλασσόμενα σχήματα, τα οποία έπαιζαν σε 20-30 νοματαίους που κάθονταν κάτω από το stage και τους απολάμβαναν μέσα σε ένα άκρως παρεϊστικο κλίμα !!! Όμως ... εγώ, ο Μ.Σ. και οι υπόλοιποι της παρεούλας [που όπως προείπα δημιουργήθηκε εκείνες τις μέρες] προτιμούσαμε τη main stage, όπου έπαιζαν τα ... βαριά ονόματα του φεστιβάλ [τι να κάνουμε, οι περισσότεροι καλλιτέχνες, κυρίως Γερμανοί, που έπαιζαν στα άλλα δύο μικρότερα stage, μάς ήταν άγνωστοι ... έβλεπα, πάντως, ότι αρκετοί συμπατριώτες τους τούς τιμούσαν δεόντως] !!!

1η μέρα φεστιβάλ [14/7/2011] :

Όταν έφθασα το απογευματάκι στη main stage, με υποδέχθηκε μια δυσάρεστη είδηση : Ο παρουσιαστής του φεστιβάλ ανακοίνωνε εκίνη τη στιγμή ότι ο Gregg Allman δεν θα μπορέσει να παίξει στο φεστιβάλ [ήταν προγραμματισμένος για το απόγευμα της 16/7] επειδή αρρώστησε σοβαρά !!! Του εύχομαι να γίνει γρήγορα καλά και να επιστρέψει στις συναυλίες .... Μετά από αυτή την είδηση πήραν τη σκυτάλη οι Νορβηγοί Motorpsycho, κι ενώ ακόμη δεν είχε σκοτεινιάσει [σε εκείνα τα μέρη βραδυάζει αργά] ....

Τους Motorpsycho δεν τους γνώριζα, πρώτη φορά τους άκουγα !!! Το είδος τους είναι αρκούντως "αντεργκράουντ", γεμάτο φασαριόζικα ηλεκτροκιθαριστικά ξεσπάσματα, βαρύθυμα ριφ και μακρόσυρτους "γκαζωμένους" αυτοσχεδιασμούς !!! Όλα αυτά, όμως, διακόπτονται από τα "α λα σίξτις" φωνητικά των μελών της μπάντας !!! Γενικά, στο ύφος τους διακρίνεις ψήγματα από πανκ, άγρια παραμορφωμένα & αποδομημένα μπλουζ και φρη τζαζ !!! Αν θα έπρεπε να τους παραλληλίσω με άλλη μπάντα αυτή θα ήταν οι Sonic Youth, με τη διαφορά ότι οι Νορβηγοί παίζουν ακόμη πιο "ανεργκράουντ" και ακόμη πιο "ακατέργαστα" !!! Και γι' αυτό, παρόλο που η μουσική τους δεν είναι και πολύ του γούστου μου, κέρδισαν αμέσως το σεβασμό μου [οι μουσικοί που κινούνται συνειδητά "υπογείως" είναι πάντα ψηλά στην εκτίμησή μου] !!! Επίσης, ευχαριστήθηκα βλέποντας τον κόσμο - ιδίως τους πολύ νεαρούς σε ηλικία - να ξεφαντώνει με τη μουσική τους !!! Να κι ένα βιντεάκι για να πάρετε μια γεύση από το "τι έπαιξε αυτό το δυναμικό νορβηγικό τρίο στο φεστιβάλ" !!! Αll is loneliness μας τραγούδησαν μετά το ανκόρ και ... μάλλον δεν έχουν άδικο !!! Αφού τη μελωδία του εν λόγω τραγουδιού τη σιγομουρμούρισα κι εγώ που πρώτη φορά την άκουγα:

Πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον είχε, κατά την ταπεινή μου άποψη, η μουσική του συγκροτήματος που πήρε τη σκυτάλη μετά τους Motorpsycho, οι Βρετανοί Crippled Black Phoenix, τους οποίους ομοίως άκουγα για πρώτη φορά. Η μουσική τους αντλεί πολλές επιρροές από πρώιμους Pink Floyd, οι οποίες, όμως, προσαρμόζονται με τον πλέον πειστικό τρόπο στα σύγχρονα δεδομένα !!! Τα δε τραγούδια τους είναι, ως επί το πλείστον, μακρόσυρτα, τα οποία αρχίζουν με σολαρίσματα στο πιάνο και καταλήγουν σε ... ξεσπάσματα !!! Τα φωνητικά τους, όμως, θα μπορούσαν, πάντα κατά την άποψή μου, να είναι καλύτερα !!! Από όλους τους μουσικούς της μπάντας μού άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις η ξανθιά κοπελιά που έπαιζε πλήκτρα !!! Αλλά μού άρεσε και το γεγονός ότι ο τραγουδιστής / περφόρμερ τους δεν έπαψε στιγμή να δηλώνει ότι "πριν τη συναυλία περπάτησαν στο χώρο του φεστιβάλ και δηλώνουν ενθουσιασμένοι από τον υπέροχο κόσμο, το υπέροχο τοπίο κλπ κλπ' .....

Kαι την ώρα που οι C.B.P έπαιζαν τα τελευταία τραγούδια τους, κατηφορίζαμε προς την έξοδο του φεστιβάλ ακούγοντας από μακριά τη μουσική τους, η οποία ... έκανε αντίλαλο με το δάσος !!! Νόμιζες, δηλαδή, ότι η ίδια η φύση, τα ίδια τα δένδρα είναι που παίζουνε μουσική !!! Ο ενθουσιασμός μας από τις εικόνες και τις μουσικές της 1ης ημέρας του φεστιβάλ είχε φτάσει στα ύψη ...

2η ημέρα φεστιβάλ [15/7/2011] :

Το βραδάκι της 2ης ημέρας του φεστιβάλ, την ώρα που έφτανα στη main stage, έστηναν τα όργανά τους και έκαναν τα τελευταία sound check οι Magma, τους οποίους ομοίως δεν γνώριζα !!! Πρόκειται για γαλλικό συγκρότημα, που κινείται στο χώρο της προγκρέσσιβ ροκ, της τζαζ ροκ κλπ, το οποίο υφίσταται από τις αρχές των 70ς [εννοείται, με πολλές αλλαγές στη σύνθεσή του όλα αυτά τα χρόνια] !!! Και όταν άρχισε η συναυλία τους, από τις πρώτες στιγμές .... έμεινα στην κυριολεξία με ανοιχτό το στόμα από αυτό που έβλεπα κι άκουγα !!! Τα όργανα [ντραμς, κιθάρες, πλήκτρα, μεταλλόφωνο κλπ] έπιαναν υψηλές αποδόσεις. Ιδίως ο τύπος που έπαιζε μεταλλόφωνο ... στην κυριολεξία "τού άλλαζε τα φώτα" !!! Επίσης, το κάθε τραγούδι τους ήταν μακρόσυρτο, πλημμυρισμένο από εναλλασσόμενους ρυθμούς και εναλλασσόμενες μελωδίες !!! Πριν "συνέλθεις" από τη μια έκπληξη, που σού προκαλούσε ένα μέρος του μακρόσυρτου τραγουδιού, σε διαδεχόταν άλλη έκπληξη, που σού προκαλούσε το αμέσως επόμενο μέρος του ίδιου τραγουδιού, το οποίο εμφανιζόταν σε αυτό .... αστραπιαία !!! Αφού αναρωτιόμουν : "μα καλά, πώς θυμούνται απέξω τη δομή του κάθε τραγουδιού και δεν "χάνουν τη μπάλα" με τις τόσες εναλλαγές στους ρυθμούς" ??? Κάθε, δε, μακρόσυρτο τραγούδι τους ένιωθα ότι .... με άρπαζε και με στροβίλιζε με μανία στον αέρα, ότι δεν με άφηνε να πάρω ανάσα !!! Σε όλα τα παραπάνω ... προσθέστε και τα ιδιότυπα φωνητικά τους, τα οποία μοιράζονταν από κοινού δύο κυρίες και ένας άνδρας !!! Θα έλεγες ότι οι τραγουδιστές και οι μουσικοί είχαν στήσει μία όπερα, ένα μιούζικαλ κλπ αλλά ... παιγμένα με τον "πλέον ανάποδο και ανορθόδοξο τρόπο" !!! Σε αυτό συντελεί και το γεγονός ότι τα "τραγούδια" τους είναι γραμμένα σε μια γλώσσα ακαταλαβίστικη, σε μια διάλεκτο ... δικής τους επινοήσεως !!! Πραγματικά, "το κάτι άλλο" αυτή η παράξενη μπάντα, που δεν το συναντάς συχνά στο διάβα σου !!! Για να πάρετε μια γεύση από το "τι έπαιξαν οι Magma στο φεστιβάλ στις 15/7/2011" δείτε το παρακάτω βιντεάκι από το 2 : 28 κι εφεξής !!! Και, πραγματικά, νιώθω πολύ - πολύ τυχερός που αξιώθηκα να έρθω σε επαφή με την ιδιότυπη / ιδιοφυή μουσική τους ....

Μετά τους Magma πήραν τη σκυτάλη οι Γερμανοί Vibravoid, οι οποίοι στη χώρα τους έχουν γνωρίσει αρκετή αποδοχή. Οι μελωδικές γραμμές τους είναι πολύ λιτές και απλές. Όμως, φροντίζουν να τις "εμπλουτίζουν" με ηχοχρώματα, κιθαριστικά σολάκια κλπ που παραπέμπουν στην ψυχεδελική μουσική των 60ς, ενώ κατά τη διάρκεια των συναυλιών τους σε μεγάλη οθόνη από πίσω τους κάνουν την εμφάνισή τους ένα σωρό "ψυχεδελικοί συνδυασμοί χρωμάτων" που ομοίως παραπέμπουν σε παλιές εποχές !!! Δεν μπορώ να εκφράσω περαιτέρω άποψη για τη μουσική τους, καθόσον ακούσαμε τα 3-4 πρώτα τραγούδια τους και μετά πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το Alsfeld. Δείτε, όμως, το παρακάτω βιντεάκι με απόσπασμα απ' την εμφάνισή τους στο φεστιβάλ για να πάρετε μια γεύση κι από αυτούς :

3η ημέρα φεστιβάλ [16/7/2011] :

Την 3η ημέρα το είχα αποφασίσει να πάω στο φεστιβάλ από αρκετά νωρίς, ήτοι από τις 3 : 00 το μεσημέρι !!! Άλλωστε, η 3η ημέρα του φεστιβάλ προβλεπόταν και η πιο ενδιαφέρουσα : Στις 3 : 45 θα έβγαιναν οι  Ηardin & York, "η μικρότερη προγρρέσσιβ ροκ μπάντα του πλανήτη" [!!!], μετά ο Femi Cuti με τους Positive Force, μετά ο Walter Trout για "μπλουζ καταστάσεις", ο οποίος είχε κληθεί να αντικαταστήσει τον Gregg Allman, μετά οι Marillion .... Τις προηγούμενες ημέρες στο χώρο του φεστιβάλ είχαμε συναντήσει ψιλόβροχα, το βράδυ αρκετή ψύχρα κλπ. Έτσι, πήγα "προετοιμασμένος" : με πουλοβεράκι και μπουφάν !!! Όμως ... πόσο μα πόσο έξω έπεσα : εκείνη τη μέρα είχε στο φεστιβαλικό χώρο μια τρελή, τρελή λιακάδα, που θύμιζε "μεσογειακό" καλοκαιράκι !!! Και ο κόσμος το "εκμεταλλευόταν" δεόντως : είχε φορέσει τα καλοκαιρινά του μπλουζάκια, τα σορτσάκια του, οι κοπελιές τα καλοκαιρινά τους φορεματάκια κλπ κλπ και κάθονταν στο γρασίδι, έπιναν μπυρίτσες και ... απολάμβαναν τον ήλιο !!! Κι εγώ, ανάμεσα σε αυτόν τον κόσμο με το πουλοβεράκι, ένιωθα ... να θέλω να ανοίξει η γη να με καταπιεί !!! Παρόλα αυτά, όμως, το πουλοβεράκι χρειάστηκε το βράδυ, όταν βγήκαν οι Marillion, καθόσον τον καλοκαιριάτικο ήλιο τον διαδέχθηκε η "ψυχρούλα" !!! Φυσικά, δεν μπόρεσα να μη θαυμάσω το υπέροχο δάσος, που περιστοίχιζε το χώρο γύρω απ' το φεστιβάλ, κάτω από το φως του ήλιου !!!

Πριν την έναρξη της συναυλίας, βγήκε ο βετεράνος ντράμερ Pete York, ο οποίος μάς ανήγγειλε το εξής : "το "έτερον ήμισυ" της μπάντας, ο οργανίστας Hardin, αρρώστησε και δεν θα μπορέσει να παίξει στη συναυλία !!! Έτσι, μάζεψα μερικούς φίλους μουσικούς, φτιάξαμε μια μπάντα και θα γεμίσουμε το πρόγραμμα" !!! Και πράγματι ... στο ξύλινο παλιό hammond, στο οποίο επρόκειτο να καθίσει ο Hardin, βρέθηκε κάποιος άλλος μουσικός (Γερμανός). Επίσης, ανέβηκε στη σκηνή κι ένας Γερμανός κιθαρίστας, που ήξερε να παίζει και να τραγουδά "κλασικά ροκ" τραγούδια, κι ένας μπασίστας !!! Και το πρόγραμμα κύλησε με τη μπάντα να μάς παίζει γνωστά ροκ και Blues τραγούδια : House Of The Rising Sun, Spoonfull [όπως προλόγισε ο York : "το τραγούδι αυτό είναι γνωστό απ' τους Cream, το επίπεδο των οποίων δεν πρόκειται να φτάσουμε"], Give Me some Lovin' των Spencer Davis Group [το οποίο διασκεύασε και ο Σαββόπουλος] κλπ. Γενικώς, η μπαντούλα αυτή έκανε τον κόσμο να περάσει καλά, να ψιλοτραγουδήσει, να αστειευθεί με τους γύρω του κλπ !!! Χώρια που ο κ. York μάς αντάμειψε και με ένα υπέροχο σόλο στα ντραμς. Ας πάρουμε κι από αυτούς μια γεύση, ήτοι από τη δική τους "άποψη" στο House Of The Rising Sun :

Μετά τις "μπλουζιές" και τα γνωστά ροκ άσματα .... το φεστιβάλ πήρε "αφρικάνικο χρώμα" με Femi Cuti & The Positive Force !!! Ο Femi Cuti είναι Νιγηριανός, γιος του Fela Cuti, και έχει φτιάξει μια μπάντα από συμπατριώτες του, αποτελούμενη από πλήκτρα, ντραμς, κρουστά, κιθάρα, ηλεκτρικό μπάσο και πολλά πνευστά. Η δε μουσική της μπάντας αντλεί επιρροές από τζαζ, από φανκ και, φυσικά, από την αφρικανική παράδοση !!! Γενικά, στη μουσική της κυριαρχεί περισσότερο ο "ρυθμός" παρά η μελωδικότητα !!! Και μπροστά από τη μπάντα ο αεικίνητος Femi τραγουδάει, αλλά και αφηγείται, με πάθος τα πονεμένα και οργισμένα συνάμα λόγια του, τα οποία θαρρείς ότι αντικατοπτρίζουν τον πόνο αλλά και την οργή της Αφρικής !!! Πολύ μού άρεσε που την ώρα του σώου του έβλεπα τον ιδρώτα του να τρέχει ποτάμι από το πρόσωπό του και να στάζει στο πάτωμα της main stage !!! Παραδίπλα του ο Femi είχε και τρεις μαύρες κοπέλες, ντυμένες με αποκαλυπτικά ρούχα που παραπέμπουν σε αφρικάνικες παραδοσιακές ενδυμασίες, οι οποίες χόρευαν χορούς που θύμιζαν παραδοσιακούς αφρικάνικους και έκαναν δεύτερα φωνητικά !!! Από τον Femi κρατάω τα λόγια του : "μην ξεχνάτε ποτέ την Αφρική !!! όλοι οι λαοί, όλες οι φυλές, είμαστε αδέλφια" !!! Από το παρακάτω βιντεάκι μπορείτε κι εσείς να πάρετε μια γεύση από τα προαναφερόμενα λόγια του, καθώς και από το .... "άρωμα Αφρικής" του φεστιβάλ :

Και μετά το "άρωμα Αφρικής" .... ξεγυρισμένες μπλουζιές από τον Walter Trout, που κλήθηκε να αναπληρώσει το κενό του Gregg Allman !!! Και τα κατάφερε μια χαρά : έπαιξε μπλουζ με σκληρά παραμορφωμένες κιθάρες, γεμάτες "γκάζια", και με περίσσιο πάθος, στο οποίο τον ακολούθησαν και τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας του [μού έκανε εντύπωση το παίξιμο του πληκτρά του]. Τον εν λόγω μουσικό δεν τον γνώριζα, πρώτη φορά τον άκουγα και, μπορώ να πω, μού άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Δεν παρέλειψε να αφιερώσει, γεμάτος συγκίνηση, δύο τραγούδια σε δύο "ομότεχνα φιλαράκια του" [μπλουζ-ρόκερς] που, δυστυχώς, φύγανε νωρίς : ένα για τον Steve Ray Vaughn και ένα για τον τυφλό Καναδό Jeff Healey !!! Πάρτε κι από αυτόν μια γεύση :

Κι όταν σιγά - σιγά άρχισε να πέφτει το βραδάκι, ανέβηκαν στη main stage οι γλυκύτατοι Marillion !!! Πραγματικά, η 3η μέρα του φεστιβάλ χαρακτηρίσθηκε από την "ποικιλία" και "πολυσυλλεκτικότητα" μουσικών ειδών !!! Τους Marillion τους γνώριζα ελάχιστα, παρόλο που είναι αρκετά "της εποχής μου" [μεσουράνησαν κυρίως στα 80ς] !!! Μπορώ να πω ότι ο ήχος τους, η εμφάνισή τους αλλά και η εν γένει ατμόσφαιρα που δημιούργησαν στο φεστιβάλ με έκαναν να τους θεωρήσω ως ένα "εξαιρετικό συγκρότημα" !!! Το ύφος τους κινείται στο "τεχνορόκ" των 70ς, επηρεασμένο, εμφανώς, από τους Genesis. Όμως, επειδή τα μέλη των Marillion είναι μουσικοί με έντονη προσωπικότητα, οι επιρροές από τους "πνευματικούς πατεράδες τους" θα έλεγες ότι δεν γίνονται διόλου "εμφανείς" !!! Δηλαδή, οι Marillion κατορθώνουν και διαμορφώνουν έναν δικό τους, ξεχωριστό ήχο, ο οποίος είναι πλήρως προσαρμοσμένος στο "κλίμα των 80ς" !!! Τα δε τραγούδια τους είναι μακρόσυρτα, με πολλές μελωδικές εναλλαγές, πλην, όμως, μπορεί άνετα να τα παρακολουθήσει και ο "μέσος ακροατής" !!! Επίσης, ο τραγουδιστής τους, που έχει αντικαταστήσει τον Phish, προσπαθεί επί σκηνής να επιδείξει θεατρικότητα παρόμοια με αυτή του "προκατόχου" του, αλλά και να είναι "επικοινωνιακός" με το κοινό !!! Κατά τη γνώμη μου, τα καταφέρνει μια χαρά !!! Όμως, ο φίλος μου ο Μ.Σ., αλλά και κάποιοι Γερμανοί από την παρεούλα, που έχουν παρακολουθήσει τους Marillion από το ξεκίνημά τους και έχουν αποκτήσει σχεδόν όλη τη δισκογραφία τους, έχουν την άποψη ότι "χωρίς τον Phish οι Marillion δεν αξίζουν" !!! Επίσης, μού άρεσε ο κιθαρίστας του συγκροτήματος, με το ήρεμο και ήπιο ύφος του και τον ιδιαίτερο ήχο στην κιθάρα του !!! Αλλά πιο πολύ απ' όλα μού άρεσε η ατμόσφαιρα που δημιούργησαν οι Marillion : γεμάτη ερωτισμό και ρομαντισμό [σε αυτό, φυσικά, βοηθούν οι μελωδίες και οι στίχοι των τραγουδιών τους] !!! Αυτή η "ερωτική / ρομαντική" ατμόσφαιρα είναι, νομίζω, αρκούντως εμφανής στο παρακάτω βιντεάκι :

Έτσι, κατά τη διάρκεια της εμφάνισης των Marillion βρήκαν την ευκαιρία κάποια ζευγαράκια να αγκαλιαστούν τρυφερά. Και αυτήν τη "ρομαντική ατμόσφαιρα" θα έλεγες ότι τη "συμπλήρωσε" και μια ολιγόλεπτη, απαλή βροχούλα [πολύ ωραίο το θεάμα να βλέπεις τις σταγόνες της βροχής υπό το φως των προβολέων που βρίσκονταν πίσω απ' τις πλάτες μας και φώτιζαν τη main stage] !!!

4η ημέρα του φεστιβάλ [17/7/2011]. Η συναυλία των Eloy :

Η 4η ημέρα του φεστιβάλ έκλεισε το βραδάκι με τη συναυλία στη main stage ενός συγκροτήματος πολύ αγαπημένου, που εδώ και πολλά χρόνια περιμέναμε πώς και πώς να δούμε, επιτέλους, "στο σανίδι" !!! Πρόκειται για τους Eloy !!! Αυτό το γερμανικό προγκρέσσιβ ροκ συγκρότημα στην κυριολεξία έχει "στοιχειώσει" την εφηβεία πολλών από εμάς, που αγαπάμε τη μουσική ροκ, με τα ονειρικά μακροσκελή τραγούδια του, τους "ταξιδιάρικους" δίσκους του και τα γοητευτικά ροκ παραμύθια του. Όμως, από το 1998 είχαν σταματήσει κάθε δραστηριότητα, είτε δισκογραφική, είτε συναυλιακή. Να, όμως, που από τα τέλη του 2009 επανήλθαν με καινούριο δίσκο, ονόματι Visionary, ο οποίος, μάλιστα, κινείται σε αξιοπρεπέστατα επίπεδα !!! Και φέτος το καλοκαίρι αποφάσισαν να κάνουν μόλις 3 συναυλίες όλες κι όλες, μία στο Konzertfabrik στη Βασιλεία της Ελβετίας στις 2 Ιουλίου, μία στο prog festival του Lorelay στη Γερμανία στις 8 Ιουλίου και μία στο Burg Herzberg Festival, την οποία περιγράφω με το παρόν κείμενο.

Για να παρακολουθήσω τη συναυλία των Eloy έπρεπε στις 9 παρά 10 το βραδάκι, οπότε και θα έβγαινε η μπάντα στη main stage, να είμαι ξεκούραστος !!! Και πράγματι, μέχρι το βραδάκι έμεινα στο ήσυχο Alsfeld, όπου ξεκουράστηκα, χαλάρωσα κλπ, και κατά τις 8 το βράδυ αναχώρησα για το φεστιβάλ !!! Ο φίλος μου ο Μ.Σ. - που, σε σχέση με μένα, είχε πολύ μεγαλύτερη "κάψα" να τους δει λάιβ - είχε ήδη μεταβεί στο φεστιβάλ από τις 12 το πρωί, προκειμένου να πιάσει θέση μπροστά - μπροστά στη main stage !!! Eγώ, πάντως, παρόλο που έφτασα στο φεστιβάλ κατά τις 8 : 30 το βραδάκι, δεν είχα κανένα απολύτως πρόβλημα να πιάσω θέση σχεδόν κάτω από τη main stage [όπως προείπα, όποια ώρα κι αν πήγαινες στο χώρο της main stage δεν υπήρχε περίπτωση να μην πιάσεις θέση με άριστη οπτική προς τα τεκταινόμενα της σκηνής] !!! Και από τις 9 παρά 10, που βγήκαν οι Eloy ... το όνειρο άρχισε !!!

Πράγματι .... η συναυλία τους ήταν ονειρική, μαγευτική, όπως τα τραγούδια τους και οι δίσκοι τους !!! Νόμιζα κατά τη διάρκειά της ότι ένα απαλό αεράκι με πήρε και με στροβίλισε γλυκά πάνω από το έδαφος !!! Σε αυτό συντέλεσαν :

1) Το ίδιο το συγκρότημα, το οποία αποτελείται από τον "ιθύνοντα νου" του Frank Bornemann, τον μπασίστα Klaus Peter Maziol, τον ντράμερ Bodo Schopf, δύο κημπορντίστες, έναν πολύ καλό δεύτερο κιθαρίστα και δύο κοπελιές με πολύ ωραίο ντύσιμο [μια ξανθιά και μια μελαχρινή] που έκαναν δεύτερα φωνητικά αλλά και κινήσεις με τα χέρια τους, προκειμένου να μάς βάλουν "στο κλίμα" των τραγουδιών !!! Κάποια στιγμή εμφανίσθηκε και μια τρίτη κοπέλα, μια μαύρη, για να συμβάλει κι αυτή με τα φωνητικά της αλλά και με τη θεατρικότητά της !!! Ας πάρουμε, όμως, τους μουσικούς έναν έναν :

α) Ο Bornemann, ο οποίος ήταν ντυμένος με μια μαύρη τραγιάσκα, άσπρο πουκάμισο και μαύρο γιλέκο, κάνοντάς μας να νομίζουμε ότι ... ξεπήδησε από άλλες εποχές, ότι κάποια ... χρονομηχανή τον έφερε στο "σήμερα" !!! Αλλά και η εν γένει υπόστασή του σού έδινε την εντύπωση ότι αυτός δεν είναι άνθρωπος αλλά ... αερικό !!! Πράγματι, την ώρα που έπαιζε την κιθάρα του το βλέμμα του ήταν βυθισμένο στον γερμανικό ουρανό [εκείνη τη στιγμή άρχισε να δύει ήλιος] !!! "Κοιτάχτε, τα σύννεφα διαλύθηκαν και φανερώθηκε ο ήλιος ... κοιτάξτε, τι όμορφα χρώματα παίρνει ο ουρανός", ήταν κάποιες από τις κουβέντες που μάς απηύθυνε !!! Και μιας που ανέφερα την κιθάρα του ... με την ίδια "γλυκολάλητη" Gibson έβγαλε όλη τη συναυλία, χωρίς να αλλάξει κιθάρα [γι' αυτό και μία από τις πλέον όμορφες στιγμές της συναυλίας ήταν όταν, μετά το ανκόρ, καθυστέρησε λιγάκι να ξεκινήσει ένα τραγούδι για να κουρδίσει] !!! Αλλά και τα σολίδια και τα "αρπέζ" στη Gibson του ... πόσο μα πόσο γλυκά ήταν, πραγματικό χάδι στην ακοή !!! Δηλαδή ο Bornemann μάς έδωσε να καταλάβουμε ότι δεν είναι μόνο ιδιοφυής "τραγουδοποιός - παραμυθάς" αλλά και ταλαντούχος μουσικός !!! Συν το γεγονός ότι η φωνή του ακόμη κρατάει μια χαρά και πιάνει πολύ καλές αποδόσεις !!!

β) Ο αρχοντικός Maziol, ντυμένος στα μαύρα, με το ηλεκτρικό μπάσο του και τον στιβαρό ήχο του !!! Μάλιστα ήμουν ακριβώς κάτω  από το σημείο όπου βρισκόταν ο εν λόγω μουσικός κι έτσι ... πρόσεξα πάρα πολύ τα "ανεβοκατεβάσματα" των δαχτύλων του στην ταστιέρα του ηλεκτρικού μπάσου του [πραγματικά, μακάρι στη θέση μου να βρισκόταν κάποιος μουσικός που μαθαίνει μπάσο, θα είχε πολλά να ωφεληθεί] !!! Επίσης, το στήσιμό του επί σκηνής, που χαρακτηρίζεται από "μετρημένες κινήσεις", μού έδωσε την εντύπωση ότι αυτός ο άνθρωπος αποπνέει σοβαρότητα !!!

γ) Ο ντράμερ Bodo Schopf !!! Οπωσδήποτε, σε ροκ συναυλίες έχω δει πιο δεξιοτέχνες ντράμερς [χωρίς, φυσικά, αυτό να σημαίνει ότι και ο Bodo στερείται δεξιοτεχνίας] !!! Όμως, ήταν η πρώτη φορά που άκουγα σε λάιβ τόσο καθαρό και τόσο κρυστάλλινο ήχο από τα ντραμς !!! Το παραμικρό χτύπημα της μπακέτας στα τύμπανα και στα πιατίνια έφτανε στα αυτιά μου με περισσή διαύγεια !!! Αλλά οι πιο όμορφες στιγμές ήταν εκείνες όπου ο Bodo έπαιξε τα "μικρά τύμπανα" στα ντραμς του [τα οποία ακούμε σε αρκετούς δίσκους των Eloy] !!! Εκεί, πια, ο ήχος ήταν "το κάτι άλλο" ...

δ) Οι δύο οργανίστες, οι οποίοι εμπλούτισαν τα τραγούδια με "ονειρικούς ήχους" από τα κήμπορντς τους !!! Αυτοί συνδυάσθηκαν μεταξύ τους με τον καλύτερο τρόπο. Επίσης, πολύ όμορφες ήταν οι στιγμές που τα σολαρίσματα από τα πλήκτρα τους "συμπλέχτηκαν" με τα σολαρίσματα της ηλεκτρικής κιθάρας !!! Γενικά, οι δύο οργανίστες συνέβαλαν με τον καλύτερο τρόπο στο να αποκτήσουν τα τραγούδια την "ονειρική / παραμυθένια" υπόσταση που τους αρμόζει !!!

2) Ο ήχος της συναυλίας, ο οποίος ήταν ... "να τον πιεις στο ποτήρι", χωρίς, όμως, σε καμία περίπτωση να του λείψει η "ζεστασιά" !!! Έτσι, ο "παράγοντας ήχος" συνέβαλε αφενός στο να καταστεί η συναυλία ακόμη πιο "ονειρική" και "μαγευτική", αφετέρου στο να μη χαθεί η "ανθρώπινη υπόστασή" της, καθόσον, λόγω της "ζεστασιάς" του, μάς υπενθύμιζε συνεχώς ότι "εκεί πάνω στο main stage βρίσκονται άνθρωποι σαν κι εμάς που παίζουν αυτά τα όμορφα πράγματα που ακούμε" !!!!!  Αφού κι εγώ δεν πίστευα στα αυτιά μου : "μα ... είναι δυνατόν να ακούγονται όλα τα όργανα και όλες οι φωνές τόσο τέλεια, τόσο ισορροπημένα ???" ??? Και, φυσικά, για μία ακόμη φορά με έπιασε το παράπονο : "γιατί εμείς στην Ελλάδα να μην απολαμβάνουμε τέτοιο ηχητικό αποτέλεσμα όταν γίνονται ροκ συναυλίες" και άλλα παρόμοια ...

Το set list της συναυλίας ήταν "διαλεχτό" και Α΄ ποιότητας !!! Το ότι, φυσικά, κάποια τραγούδια που θέλαμε να ακούσουμε δεν παίχθηκαν ήταν αναμενόμενο [εμ, εδώ και 40 χρόνια τόσα και τόσα τραγούδια έχουν γράψει, κάποια από αυτά έπρεπε, αναγκαστικά, να "μείνουν στην απόξω"] !!! Από τα τραγούδια της setlist ξεχώρισα [ομολογουμένως μετά δυσκολίας] τα εξής :

Α) Το Poseidon's Creation !!! Αυτά τα "ταξιδιάρικα" και συνάμα "επιθετικά" αρπέζ στην εισαγωγή του, πόσο μα πόσο όμορφα αποδόθηκαν στο λάιβ !!! Αλλά και η συνέχεια του τραγουδιού, με τα πλήκτρα να "ζωγραφίζουν" με τις μελωδικές γραμμές τους και μετά να συναντιούνται με τα κιθαριστικά σόλα [άψογες οι δισολίες απ' τον Bornemann και τον άλλο κιθαρίστα] .... Η εκτέλεση του τραγουδιού έγινε με τρόπο καταπληκτικό και, μάλιστα, όπως την έχουμε ακούσει στον δίσκο Ocean !!!

Β) Το Apocalypse !!! Εκεί μάς περίμενε μια έκπληξη : Στα μισά του τραγουδιού βγήκε η μαύρη τραγουδίστρια, που αναφέρω παραπάνω, φορώντας ένα περίεργο φόρεμα, κι έκανε δεύτερα φωνητικά αλλά και κινήσεις με τα χέρια της !!! Οι κινήσεις αυτές, σε συνδυασμό με τα "παράξενα μανίκια" του φορέματός της, μάς έβαλαν ακόμη περισσότερο στο κλίμα του τραγουδιού !!! Να και το σχετικό βίντεο :

Γ) Η εκτέλεση του τραγουδιού Follow The Light !!! Πολύ ωραία η στιγμή όπου και τα κορίτσια, που αναφέρω παραπάνω, τραγουδούσαν από κοινού, προτρέποντάς μας : follow the light, follow the light !!!

Δ) Το Age Of Insanity, το ωραιότερο τραγούδι από τον πρόσφατο δίσκο Visionary !!! Να και το βιντεάκι :

Ε) H καλύτερη στιγμή της συναυλίας μάς περίμενε, κατά την άποψή μου, στο τέλος της, μετά το ανκόρ !!! Ο Bornemann βγήκε στη σκηνή με τη Gibson του, περιστοιχιζόμενος από το ξανθό και το μελαχρινό κορίτσι της μπάντας, χωρίς τους υπόλοιπους μουσικούς !!! Και οι τρεις τους τραγούδησαν μαζί το διάρκειας 1 : 30΄ λεπτών Thoughts, τη μπαλάντα που αποτελεί τον επίλογο του δίσκου Visionary !!! Πραγματικά, πολύ μαγική, αλλά και πολύ ανθρώπινη συνάμα, στιγμή να βλέπεις και τους τρεις να τραγουδάνε, με τον πλέον λιτό και απλό τρόπο, τους υπέροχους στίχους αυτού του τραγουδιού : I follow the rainbow, ride with the wind, crossing horizons, fell freedom within .... Και μετά, υπό τους ήχους καμπάνας, βγήκε στη σκηνή ο Bodo Schopf, μεταμφιεσμένος σε ... καμπούρη Κουασιμόδο !!! Έφτασε "κουτσαίνοντας" μέχρι το μικρόφωνο και με πνιχτή φωνή ανήγγειλε μετά δυσκολίας : The bells of Notre Dame !!! Η χαρά και ο ενθουσιασμός μου στα ύψη, καθόσον πρόκειται για το πλέον αγαπημένο μου τραγούδι τους !!! Αμέσως μετά, πήραν θέση πίσω από τα όργανά τους και οι υπόλοιποι μουσικοί και ... το τραγούδι αποδόθηκε με τον τρόπο που ξέρουμε όσοι έχουμε "λιώσει" τον δίσκο Power And The Passion [είναι το τραγούδι - επίλογος του εν λόγω δίσκου] : Με τρόπο μαγευτικό !!! Όταν, μάλιστα, ο Bornemann ξεδίπλωνε στην ταστιέρα της Gibson αυτό το απίθανο, λυγμικό "ηλεκτρικό" σόλο στο τέλος του τραγουδιού [στο φόρουμ του ΜΗ έχω γράψει ότι πρόκειται, κατά την άποψή μου, για "ένα από τα καλύτερα ηλεκτροκιθαριστικά σόλος που έχουμε ακούσε στο χώρο της ροκ"] τα μάτια μου ήταν συνεχώς καρφωμένα πάνω του !!! Σκεφθείτε ..... το ηλεκτροκιθαριστικό σόλο, το οποίο όταν ήμουν έφηβος με συντρόφευε τις ατέλειωτες ώρες που περνούσα δίπλα στο πικάπ των γονέων μου στο σαλόνι μας, και με το οποίο η εφηβική μου φαντασία ταξίδευε, ονειρευόταν, έβγαζε φτερά και πετούσε σε άλλους κόσμους, μακριά από την πεζή καθημερινότητα .... ναι, ναι, αυτό το σόλο το έβλεπα εκεί, μπροστά στα μάτια μου να ξετυλίγεται, να εξελίσσεται, να αναδιπλώνεται .... τα "εφηβικά μου όνειρα" ήταν εκεί, ζωντανά, με σάρκα και οστά !!! Μετά από αυτό, πώς να μη νιώσω ανατριχίλα και συγκίνηση συνάμα ???

Μετά τη συναυλία καταφέραμε και είδαμε από κοντά τα μέλη της μπάντας !!! Ω ναι, ο Bornemann και η παρέα του συγκεντρώθηκαν για λίγο έξω από την είσοδο των backstage, για να ανταλλάξουν μερικές κουβέντες με τους ακροατές τους, να φωτογραφηθούν μαζί τους, να υπογράψουν σε εξώφυλλα βινυλίων και cd και σε πόστερς και άλλα συναφή !!! Όσο για μένα ... περισσότερο από το ότι φωτογραφήθηκα δίπλα - δίπλα με τον Bornemann, με ικανοποίησε το γεγονός ότι του είπα, σε προσωπικό επίπεδο, ένα μεγάλο "ευχαριστώ" από καρδιάς για όσα πολύτιμα και ανεκτίμητα μού έχει προσφέρει τόσα χρόνια με τις ονειρικές μουσικές του και τα προγκρέσσιβ ροκ παραμύθια του !!!

Πάντως, εγώ και ο Μ.Σ. δεν ήμασταν οι μόνοι που είχαμε έρθει "από άλλες χώρες" για να δούμε τους Eloy εκείνη τη βραδυά !!! Ανάμεσα σε αυτούς που είχαν συγκεντρωθεί μετά τη συναυλία γύρω τους για να ανταλλάξουν μαζί τους κουβέντες κλπ ήταν ένας νεαρός από Βουδαπέστη κι ένας νεαρός από Νορβηγία, που είχαν έρθει στο φεστιβάλ "ειδικά γι' αυτούς" !!! Άλλωστε, στην αρχή της συναυλίας ο Bornemann ρώτησε : "είστε, άραγε, εδώ κι από άλλες χώρες ???" κι εγώ από κάτω απάντησα φωναχτά : "yes, from Greeeecee, from Greeeeeeceee" !!! Επειδή, λοιπόν, υπάρχει και σε άλλες χώρες ένα σωρό κόσμος που "διψάει" να τους δει λάιβ, θέλω να πιστεύω ότι ... δεν θα "κλείσουν δια παντός το μαγαζί" !!! Έχουν, ακόμη, τη δυνατότητα και την ικανότητα να δίνουν μαγευτικές και "υψηλού επιπέδου" συναυλίες !!! Ελπίζω, λοιπόν, η συναυλία τους στο φεστιβάλ, το οποίο μόλις περιέγραψα, να μην είναι η τελευταία τους !!! Προσωπικά, θα ήθελα πάρα μα πάρα πολύ να τους δω ξανά λάιβ και, μάλιστα, εδώ στην Ελλάδα μας .....