Blue Oyster Cult: μια εκπληκτική μπάντα

Οι Blue Oyster Cult, ήταν μια αμερικάνικη μπάντα, η οποία υπήρχε από το 1967, αλλά με διαφορετικό όνομα. Μέχρι να καταλήξουν στο τωρινό τους, άλλαξαν κάποια ονόματα. Ας τα δούμε:

* Soft White Underbelly

* Oaxaca

* Stalk Forrest

* Santos Sisters

Οι Blue Oyster Cult, μπορεί και να μην ήταν και η πιο εμπορική μπάντα του κόσμου. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν άξιζαν πολλά. Οι συνθέσεις τους ήταν πρωτότυπες και καταπληκτικές. Πολύ συχνα οι στίχοι τους αναφερόνταν σε εξωπραγματικά όντα, εξωγήινους και τέτοια, κάνοντας τους λίγο μυστηριώδεις και δυσνόητους για το κοινό τους. Γρήγορα όμως απέκτησαν έναν σταθερό πυρήνα θαυμαστών, που τους ακολουθούσαν παντού και άκουγαν με πάθος την μουσική τους. Και κάπως έτσι οι  ΒΟC κυκλοφόρησαν τους δίσκους τους.

Όπως είπα οι ρίζες τους μας πάνε πολύ πίσω, όταν λέγονταν Soft White Underbelly. Tους είχε αναλάβει τότε ο και μετέπειτα παραγωγός τους Sandy Pearlman και τους προετοίμαζε ως την αμερικάνικη απάντηση στους Black Sabbath, ο οποίος μάλιστα τους έγραφε και τους στίχους για τα τραγούδια τους. Ηχογράφησαν μάλιστα και ένα άλμπουμ για την Electra recordings.

Αργότερα το 1969, λόγω μιας κακής κριτικής, αναγκάστηκε ο Eric Bloom ο τραγουδιστής τους, να ζητήσει από τον Sandy Pearlman να τους αλλάξει το όνομα. Έτσι ονομάστηκαν Oaxaca και ύστερα ξαναλλάξαν το όνομά τους σε Stalk Forrest Group. Ηχογράφησαν ακόμα ένα άλμπουμ για την Electra, το οποίο επανακυκλοφόρησε το 2001 με κάποια πρόσθετα τραγούδια με τον τίτλο St. Cecillia: The Electra Recordings. Kαι έτσι μετά από ακόμη αλλαγή ονόματος ( Santos Sisters) κατέληξαν στο Blue Oyster Cult. Τότε ουσιαστικά ξεκίνησε η πραγματική ιστορίας τους. Η ιστορία ενός καταπληκτικού συγκροτήματος....

Το πρώτο τους, ομώνυμο άλμπουμ κυκλοφόρησε το 1972 και περιλάμβανε μερικά πραγματικά πολύ καλά κομμάτια. Ακολουθήθηκε από το Tyrrany & Mutation το 1973 και αυτό με τη σειρά του από το αριστουργηματικό Secret Traties, για το οποίο έχω αναφερθεί διεξοδικά σε άλλο άρθρο μου.

Η εμπορική τους επιτυχία ήρθε όμως μετά με το Agents Of Fortune (1976), το οποίο ακολουθήθηκε από το Spectres (1977) και το Mirrors (1979), τα οποία όμως χαρακτηρίστηκαν πολύ "ελαφριά" από κάποιους οπαδούς.

Στο κατώφλι της δεκαετίας του 1980, κυκλοφορούν το Cultosaurus Erectus (1980), που αν και δεν ήταν τόσο καλό, ήταν μια επιστροφή στο άγριο Hard Rock. Τα πάνω τους όμως τα πήραν το 1981 με το Fire Of Unknown Origin, έναν πορωτικό δίσκο, που έμοιαζε λες και ερχόταν από το παρελθόν του Secret Treaties. Ακολουθήκε, όμως, μετά την αποχώρηση του Albert Bouchard, του drummer, από μια κατώτερη συνέχεια, το Revolution By Night (1983) και από το Club Ninja του 1986, που δίκαια χαρακτηρίζεται από πολλούς ως ο χειρότερος δίσκος τους.

Μετά όμως με το Imaginos του 1988, η μπάντα έδωσε ακόμα έναν πολύ καλό δίσκο, με την επιστροφή τουν Albert Bouchard στην μπάντα. Για δέκα χρόνια όμως δεν ηχογράφησαν άλλον δίσκο, μέχρι το 1998, που κυκλοφόρησε το Heaven Forbid, που ήταν ένας πολύ καλός δίσκος. Το 2001, βγήκε το The Curse Of The Broken Mirror, που ήταν και αυτός ένας αρκετά καλός δίσκος. Από τότε όμως δεν έχουν ηχογραφήσει καινούριο υλικό, καθώς η δισκογραφική τους εταιρία τους έχει απολύσει!!

Όσο για το live αλμπουμ τους είναι όλα υπέροχα. Είναι τα: On Your Feet Or On Your Knees (1975), Some Enchanted Evening, Extraterrestrial Live (1982) και A Long Day' s Night (2002)

Original Line - up

Eric Bloom - guitar, vocals

Buck Dharma - lead guitar, vocals

Albert Bouchard - drums, guitar

Joe Bouchard - bass guitar, vocals

Allen Lanier - Keyboards, guitar, vocals

 

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ

1972 - Blue Oyster Cult

Επρόκειται για το ντεμπούτο των BOC. Ο ομότιτλος δίσκος, είναι ένα καταπληκτικό ντεμπούτο, με καταπληκτικά κομμάτια. Εδώ μέσα οι λάτρεις του Hard Rock θα βρουν τον παράδεισό τους. Υπάρχουν άγρια κομμάτια, όπως το Transmaniacon MC, I Am On The Lamp, But I Ain' t No Ship, Workshop Of The Telescops και φυσικά το Cities On Flame, που είναι τόσο heavy όσο οποιοδήποτε άλλο που έχουν γράψει οι Black Sabbath, κάνοντας μια υπερβολή. Δε ξέρω αλλά όταν ακούω τον Eric Bloom, να τραγουδά: My heart is black, my lips are cold, cities on flame with Rock 'n' roll, κάτι παθαίνω. Μου σηκώνονται οι τρίχες, ένα πράγμα. Επίσης εδώ πέρα θα βρούμε και κάπως πιο ελαφριά κομμάτα, όπως το Screams, το Redeemed και το ανεπανάληπτο Then Came The Last Days Of May, του Buck Dharma. Είναι ένα απαλό υπέροχο κομμάτι με υπέροχο σολάρισμα, που μιλάει για την ιστορία τριών ναρκομανών και το άδοξο τέλος τους. Είναι εξαιρετικό. Τους στίχους τους έχει γράψει ο ίδιος ο Dharma. Τα μόνα κομμάτια που μπορώ να πω ότι δε μ' αρέσουν είναι τα Screams και το She' s As Beautiful As A Foot, που μοιάζει με ανατολίτικο. Τι να πεις πειραματισμοί του Bouchard είναι αυτοί. Γενικά όμως πρόκειται για πάρα πολύ καλό άλμπουμ σαν αρχή.

Τραγούδια που αξίζουν: Εδώ μέσα αξίζουν πάρα πολλά, αλλά αν πρέπει να ξεχωρίσω κάποια θα πω τα Cities On Flame και Then Came The Last Days Of May.

 

1973 - Tyrrany & Mutation

Αυτός ο δίσκος είναι  κατ' αρχάς πιο heavy από τον προηγούμενο. Αυτή την περίοδο οι BOC, βρισκόταν σε περιοδεία και ηχογραφούσαν όπου και όποτε μπορούσαν. Τα αποτέλεσμα όμως ήταν εκπληκτικό. Οκτώ τραγούδια όλα και όλα, μα το καθένα ξεχωριστό. Έχουμε λοιπόν το The Red & The Black, που ξεκινά το δίσκο και μπαίνει σαν καταγιστική βροχή και τα σαρώνει όλα, καθώς και πρόκειται για το καλύτερο του δίσκου. Μετά μπαίνει το OD' d On Life Itself, που είναι και αυτό κάτσε καλό και το εξαιρετικό Hot Rails To Hell, που είναι του Joe Bouchard, και συναγωνίζεται το The Red & The Black. Επίσης υπάρχει και το Seven Screamin' Dizbusters, που αν και μεγάλο δε  το βαριέσαι με τίποτα. Από τη B - side έχουμε τα πάρα πολύ καλά The Red Baby Ice Dog και Wings Wetted Down, το κάπως μέτριο Teen Archer και το εξαιρετικό Mistress Of The Salmon Salt, που είναι το κάτι άλλο. Σε γενικές γραμμές λέω ότι ο δίσκος είναι κοντά στο αριστούργημα, αφού τέτοια ένταση πρέπει να ψάξεις πολύ να τη βρεις. Ανήκει στους τρεις καλύτερούς τους, κατα τη γνώμη μου. Αποτελεί ανεκτίμητο απόκτημα για τη συλλογή οποιυδήποτε χαρντροκά.

Τραγούδια που αξίζουν: The Red & The Black, Hot Rails To Hell, Mistress Of The Salmon Salt.

 

1974 - Secret Treaties

Για αυτόν τον δίσκο, έχω αναφερθεί ξεχωριστά σε άλλο άρθρο μου, αλλά αξίζει να πω κάποια λόγια για αυτόν, καθώς πρόκειται για τον καλύτερο δίσκο της μπάντας και έναν από τους καλύτερους δίσκους που κυκλοφόρησαν ποτέ. Είναι ο ανεπανάληπτος Secret Treaties!!

Εδώ πραγματικά βρίσκεται η πόρωση. Οκτώ τραγούδια και εδώ, και αξίζουν όσο εκατό!! Έχουμε εδώ τα αριστουργηματικά Subhuman, Career Of Evil, Harvetster Of Eyes, Flaming Telepaths, τα γρήγορα Dominance & Submission και ΜΕ 262 και βέβαια το αριστουργηματικά, θεϊκό και απερίγραπτο Astronomy. Για αυτό το κομμάτι ό, τι και να πω είναι λίγο. Σίγουρα ανήκει στα καλύτερα που γράφτηκαν ποτέ, και αν θέλτε τη γνώμη μου είναι καλύτερο από ποιοδήποτε τραγούδι των Black Sabbath, ακόμα και το Paranoid! Και αν θέλετε με πιστέυετε. Επίσης πρέπει να αναφερθώ στην παρουσία μιας ηρωίδας της Suzy, σε κάποια κομμάτια του άλμπουμ, συμπεριλαμβανομένου και του Astronomy, η οποία δεν ξέρω τι ακριβώς ρόλο παίζει, αλλά είναι πανταχού παρών!! Το μοναδικό κομμάτι που δεν είναι ωραίο εδώ μέσα είναι το Cagey Cretins, που με κάνει να απορώ πώς τα παιδιά μπόρεσαν να βάλουν τόσο ωράια κομμάτια εδώ μέσα και βάλαν αυτό. Καλύτερα να βάζαν ένα instrumental και να τελείωνε το πράγμα, παρά αυτό. Κρίμα όμως γιατί αδικείται το άλμπουμ. Αλλά αυτό θα κοιτάξουμε τώρα;;;; Εδώ έχει σημασία να δούμε τον δίσκο σαν σύνολο, και σε αυτό παίρνει 10 στα 10. Για αυτό αν δείτε ποτέ τον Secret Traties, σε κανένα δισκάδικο, μην διστάσετε να μπείτε και να τον πάρετε. Γιατί δίσκοι σαν αυτόν, βρίσκονται ένας στους χίλιους.

Τραγούδια που αξίζουν: Όλα..... η σχεδόν όλα!!

 

1976 - Agents Of Fortune

Στην ουσία με αυτό το άλμπουμ ήρθε η επιτυχία στους BOC. Ήταν ο δίσκος, που είχε τη μεγαλύτερη επιτυχία και χωρίς αυτό μπορεί και να μην γνώριζε τους BOC κανείς. Αυτός ο δίσκος όμως είχε επιτυχία, κυρίως στο κομμάτι Don' t Fear The Reapper, του Buck Dharma, που τι να λέμε τώρα είναι αριστούργημα!!! Σ' αυτόν τον δίσκο δε θα συναντήσουμε δυνατούς ενισχητές να βγάζουν έναν δυνατό ήχο. Εδώ τα πράγματα είναι πιο light και αυτό δεν άρεσε σε πολλούς οπαδούς. Ο δίσκος, εντάξει, μπορεί και να μην είναι το κάτι άλλο, άλλα είναι πάρα πολύ καλός. Ξεκινά με το This Ain't The Summer Of Love, που είναι πολύ καλό και είναι ότι πιο heavy υπάρχει εδώ μέσα, μαζί με το Tatoo Vampire, που είναι όμως κατώτερο. Το True Confessions και το The Revenge Of Vera Gemini, δεν είναι και τα τρομερά κομμάτια, αλλά είναι καλά. Επίσης όμως υπάρχουν και τα υπέροχα Morning Final, Sinful Love και Debbie Denise, και φυσικά για να μην ξεχνιόμαστε το τέλειο E.T.I (Extra Terrestrial Intelligent) και το κσμοϊστορικο Don't Fear The Ripper, που το σόλο του είναι από τα καλύτερα που έχουν γραφτεί ποτέ, και είναι  επηρεασμένο από ανατολικές χώρες. Το μοναδικό κομματι που μπορώ να πω ότι δε μου αρέσει και τόσο είναι το Tenderloin του Lanier, αλλά και αυτό καλούτσικο είναι σε κάποια σημεία. Δε μπορώ να πω, ο δίσκος είναι πολύ καλός άξιος διάδοχος των προηγούμενων. Μπορεί να μην φτάνει το Secret Treaties και το Tyrrany & Mutation, αλλά όσο και να πεις αξίζει!!

Τραγούδια που αξίζουν. Don' t Fear The Ripper, E.T.I (Extra Terrestrial Intelligent)

 

1977 - Spectres

Ο δίσκος αυτός κινείται στο ίδιο κλίμα με τον προηγούμενο, αλλά σε κάποια σημεία είναι πιο light και σε άλλα πιο heavy. H μπάντα εδώ προσπάθησε να κάνει έναν καλύτερο δίσκο από τον προηγούμενο, αλλά δεν τα κατάφερε. Αυτό δεν σημαίνει ότι το Spectres δεν είναι καλό, αλλά τον Agents δεν το φτάνει. Πρώτα από όλα πρέπει να πούμε ότι εδώ δεν υπάρχει άσχημο τραγούδι. Απλώς μερικά είναι χειρότερα από άλλα. Τα καλύτερα εδώ μέσα είναι πρώτα από όλα το Godzilla, που είναι το κάτι άλλο, το The Golden Age Of Leather, εξαιρετικό επίσης και το R.U Ready For Rock. Να μην ξεχάσω επίσης τα πάρα πολύ καλά Death Valley Nights, Fireworks και το σκοτεινό Nosferatus, που αναφέρεται σε βρυκόλακες.... Μπρρρρρρ!!!!  Τα μόνα λίγα που μπορούν να χαρακτηριστούν έτσι κι έτσι είναι το Searchin' For Selin και τα Celestial Queen και We' re Going Through The Motions, που παραγίνονται light για τους Blue Oyster Cult και πάει ξεφτίλα το θέμα αφού δεν είναι και τρομερά κομμάτια. Τρομερό είναι το I Love The Night, που είναι μια υπέροχη μπαλάντα. Τα άλλα ας τα αφήσουμε....

Τραγούδια που αξίζουν: Godzilla, Death Valley Nights.

 

1979 - Mirrors

Εδώ τα παιδιά το παρακάνουν λιγάκι. Που είναι εκείνη η εποχή, που τα ηχεία έλιωναν από τις κιθάρες των Bloom και Dharma;; Τώρα έχουμε χαρούμενα κομματια που δεν έχουν καμιά σχέση με αυτά του Tyrrany & Mutation. Ένα δύο ολίγον ροκάρουν, όπως το Dr. Music και το Vigil, που ευτύχώς υπάρχει εδώ μέσα και σώζει την κατάσταση και μπράβο του!!! Τα υπόλοιπα κομμάτια δεν μου λένε και πολλά. Τα Moon Crazy, Mirrors και Lonely Teardrops δε μου λένε και τίποτα και το You' re Not The One I Was Lookie, ας το αφήσουμε καλύτερα! Ωραία κομμάτια μπορώ να χαρακτηρίσω επίσης τα In Thee και The Great Sun Jester, που κάνει ντεμπούτο ως στιχουργός ο Μάικλ Μουρκοκ, συγγραφέας επιστημονικών βιβλίων, που συνεργάστηκε αρκετά με τους BOC σε πολλά τους τραγούδια. Γενικά σας συμβουλεύω να μην προτιμήσετε τον δίσκο, γιατί μπορεί να απογοητευτείτε....

Τραγούδια που αξίζουν: The Vigil

 

1980 - Cultosaurus Erectus

Εδώ έχουμε την επιστροφή των Blue Oyster Cult στο συνηθισμένο τους heavy ήχο - επιτέλους! Βέβαια, δε λέω ότι αυτός ο δίσκος είναι super, αλλά εντάξει έχει κι αυτός την αξία του. Πρώτα από όλα έχει το Black Blade, που μπορεί να μου την σπάει με αυτά τα εφέ του, αλλά είναι κατά τα άλλα καλό. Καλύτερα όμως είναι τα Monsters και Lips In The Hills. Είναι και το Deadline, που έιναι και αυτό υπέροχο, είναι και το Divine Wind, σκοτείνο και μυστηριώδης. Και βεβαίως ας μην ξεχνάμε το εκπληκτικό Unknown Tongue του Albert Bouchard, ένα κομμάτι που πραγματικά αξίζει!! Το μοναδικό μου παράπονο είναι δύο τραγούδια του δίσκου, τα Hungry Boys και Fallen Angel, που παιδιά συγγνώμη που το λέω, αλλά ο Bloom εδώ κάνει τόσο άσχημο τραγούδισμα, ποθ είναι απαίσια. Σαν όμως φάρμακο υπάρχει και το πάρα μα πάρα πολύ καλό The Marshall Plan, που είναι ηχογραφημένο live και περιέχει και τη Suzy από το Secret Treaties. Εντάξει το άλμπουμ για του λόγου το αληθές είναι καλό. Αλλά που να δείτε τι ακολουθεί μετά!!

Τραγούδια που αξίζουν: Unknown Tongue

 

1981 - Fire Of Unknown Origin

Ααααα..... Εδώ είμαστε ένα καταπληκτικό άλμπουμ, καλύτερο ακόμα και από το Agents Of Fortune, που μας αποδεικνύει ότι οι BOC είναι εδώ και ξέρουν να γράφουν μουσική. Παραγωγό εδώ έχουν τον Martin Birch, αντί για τον Sandy Pearlman, ο οποίος πήγε στους Black Sabbath. Και εδώ ο Birch, αποδεικνύεται καλύτερος από τον Pearlman. Οργανώνει την μπάντα και μας προσφέρουν ένα αριστουργηματικό άλμπουμ. Ένα άλμπουμ που περιέχει μερικά από τα καλύτερα τραγούδια της μπάντας. Τραγούδια όπως το ΄τέλειο Burnin' For You, που προοριζόταν να μπει στο προσωπικό άλμπουμ του Dharma, Flat Out, αλλά τελικά μπήκε στο Fire. Τραγούδια σε ποιήση Μάικλ Μουρκοκ, όπως το Veteran Of Psychic Wars, που είναι ότι πιο μυστικιστικό που έκαναν ποτέ. Τραγούδια σαν τη κομματάρα Joan Crawford, που αφηγείται την ανάσταση της τρελής ηθοποιού. Αλλά δεν είναι μόνο αυτά τα ωραία εδώ πέρα.  Είναι και το ομώνυμο κομμάτι, είναι και το Sole Survivor, που έχει πολύ καλή μελωδία του μπάσου. Επίσης πάρα πολύ καλά είναι και τα Vengeange (The Pact), καθώς και το Heavy Metal: The Black And The Silver, που είναι ίσως ό, τι πιο heavy έκαναν ποτέ. Μοναδικά που υστερούν είναι τα After Dark και το Don' t Turn Your Back, που κλείνει το δίσκο και πρόκειται για αηδία, αλλά το ξεπερνάμε. Αυτά λοιπόν για το Fire, έναν υπέρχο δίσκο με πολή καλή παραγωγή. Ένα διαμάντι για την δισκοθήκη του καθενός.

Τραγούδια που αξίζουν. Burnin' For You, Joan Crawford, Veteran Of Psychic Wars, καθώς και πολλά άλλα!

 

1983 - The Revolution By Night

Δυστυχώς μετά από το Fire, οι BOC κυκλοφόρησαν έναν δίσκο αρκετά κατώτερό του, το Revolution By Night. Εδώ εν μέρει αυτό οφείλεται και στην αποχώρηση του Albert Bouchard, καθώς ήταν βασικός συνθέτης και έτσι η μπάντα έχασε ένα μέρος της "έμπνευσής" της. Όχι, όμως ότι εδώ δεν έχουμε κάποια κομμάτια που αξίζουν. Το Take Me Away είναι πάρα πολύ καλό, το Shooting Shark, το Feel The Thunder, είναι και αυτά καλά κομμάτια. Το Eyes On Fire, πρόκειται για διασκευή και είναι και αυτό αρκετά καλό. Επίσης ωραία κομμάτια έιναι και τα Let Go - αν και προκειται λίγο για σαχλαμαρίτσα, αν προσέξετε τους στίχους - το Dracon Lady - όχι τίποτε τρομερό, μην φανταστείτε - και το Light Years Of Love, του Joe Bouchard. Τα υπόλοιπα, Veins και Shadow Of California, είναι άστα να πάνε και δεν αξίζουν τίποτε σχεδόν. Αυτά!!!

Τραγούδια που αξίζουν: Take Me Away

 

1986 - Club Ninja

Αυτό το άλμπουμ δεν είναι ωραίο και δίκαια χαρακτηρίζεται ως το χειρότερο τους. Έχει το παράξενο βίτσιο όσο προχοράει να γίνεται χειρότερο!! Έτσι έχουμε

White Flags: Αρκετά καλό, σε κάνει να νομίσεις ότι ο δίσκος αξίζει κάτι.

Dancin' In The Ruins: Καλό και αυτό, αν και θυμίζει λίγο Disco, κατά τη γνώμη μου.

Make Rock Not War: Άγριο κομμάτι. Καλό, κυλάει τον δίσκο ομαλά

Perfect Water: Μια όμορφη μπαλάντα από τον Buck Dharma.

Spy In The House In The Night: Εδώ ο δίσκος μας τα χαλέι λιγάκι....

Beat ' em Up: Άγριο και σβέλτο. Καλούτσικο....

When The War Comes: Αυτό δεν είναι ωραίο, Δεν αξίζει....

Shadow Warrior: Λίγο καλύτερο από το προηγούμενο, αλλά και αυτό έτσι κι έτσι....

Madness To The Method: Μεγάλο και όχι ωραίο. Περιττό.....

Κατά τη γνώμη μου τόσο αξίζει κάθε κομμάτι. Επίσης να σημειώσω ότι σε αυτόν τον δίσκο, αντικαταστάθηκαν τα κανονικά ντραμς από ηλεκτρονικά. Δε σας το προτείνω, εκτώς και αν είστε πολύ οπαδοί των ηλεκτρονικών οργάνων.

Τραγούδια που αξίζουν: White Flags

 

1988 - Imaginos

Πολύ καλό άλμπουμ. Σχεδόν καμιά σχέση με το προηγούμενο. Εδώ ο Bouchard ξαναγυρνά στην μπάντα (για να ξαναφύγει μετά) και φέρνει κάτι συνθέσεις άλλο πράγμα. Εκπληκτικά τα Del Rio Song και In The Pressence Of An Other World, πάρα πολύ καλή η εκτέλεση του Astronomy. Επίσης πολύ καλά τα Invisibles και Magna Of Illusion. Λιγοστά τα άσχημα κομμάτια. Ένα άλμπουμ που φέρνει τη σφραγίδα των Blue Oyster Cult!!

Τραγούδια που αξίζουν: Del Rio Song, Astronomy

 

1998 - Heaven Forbid

Έπειτα από δέκα χρόνια, οι BOC μας σερβίρουν ακόμα έναν καταπληκτικό δίσκο, με πολλά εξαιρετικά κομμάτια σαν το See You In Black, που είναι πολύ μα πολύ heavy και τα αριστουργηματικά Harvest Moon και Live For Me, συμπληρωμένα με άλλα πολλά μοναδικά τραγούδια. Αποκτήστε τον!!

Τραγούδια που αξίζουν: Harvest Moon, Live For Me

 

2001 - The Curse Of The Broken Mirror

Το τελευταίο άλμπουμ τους μέχρι τώρα δείχνει περίτρανα ότι οι BOC είναι ακόμα μεγάλη μπάντα. Τραγούδια όπως το Showtime, Here Comes That Feeling και το υπέροχο Stone Of Love το αποδεικνύουν. Υπάρχει βέβαια και το heavy - για να μην ξεχνιόμαστε - Eye Of The Hurricane και να το το καλό το άλμπουμ!!!

Τραγούδια που αξίζουν: Stone Of Love

 

Live Alboums

 

* On Your Feet, Or On Your Knees (1975)

* Some Enchanted Evening (1978)

* Extraterrestrial Live (1982)

* A Long Day's Night (2002)

 

 

Πολύ καλά άλμπουμ και τα τέσσερα. Θα σας αρέσει οποιοδήποτε και αν ακούσετε. Εγώ προσωπικά όμως προτιμώ το On Your Feet Or On Your Knees, καθώς έχει μοναδικές εκτελέσεις τραγουδιών.

 

Βιβλιογραφία: Wikipedia The Free Encyclopedia

Σας ευχαριστώ για την ανάγνωση.