Robert Plant - Band of Joy

Εντάξει, μην ξύνετε τα κεφάλια σας και αναρωτιέστε για τι ακριβώς ομιλώ και τι ρόλο παίζει ο – διεθνούς φήμης – τραγουδιστής, τραγουδοποιός και πρώην μέλος των Led Zeppelin, Robert Plant. Σας πληροφορώ πρόκειται για το νέο δίσκο του.

Ο δίσκος:

Κατά τους νόμους της φυσικής ένα αυτοκίνητο δεν μπορεί να κάνει πλήρης στροφή 360 μοιρών γιατί θα φάει τα μούτρα του και μαζί και ο οδηγός του (τουλάχιστον, έτσι νομίζω). Αυτό όμως δεν ισχύει για τον Robert, γιατί ξαφνικά και απροκάλυπτα μεταλλάσσει την περσόνα του, αλλάζει το είναι του, παρατάει και κραυγές και όλα και στρέφεται στην παλιά καλή folk και bluegrass, άντε και κανένα εξοντωτικό Soul ή Rock 'n' roll πού και πού.

Και αυτή με λίγα λόγια είναι η ουσία του νέου του δίσκου, Band of Joy. Παίρνει μια χούφτα διασκευές τραγουδιών καλλιτεχνών, όπως οι Los Bobos, Townes Van Zandt και παίζει αυτό που γουστάρει, αυτό που επιθυμεί, ακολουθώντας το μονοπάτι που χάραξε με το προηγούμενο του άλμπουμ, Raising Sand, σε συνεργασία με την Alison Krauss (2007). Από τότε, όμως, έχουν αλλάξει πολλά πράγματα. Οι δρόμοι των δύο καλλιτεχνών έχουν χωρίσει και ένας νέος πειρασμός εισβάλλει στη ζωή του καλλιτέχνη. Το χρήμα. Μια νέα δελεαστική τουρνέ – επανένωση των Led Zeppelin παρουσιάζεται και ο διάβολος – Jimmy Page – εμφανίζεται. Η επιλογή είναι δική του. Και τότε σε μια επίδειξη απίστευτης ωριμότητας και ταπεινότητας, απαρνιέται τα πάντα και επιλέγει να παίξει αυτό που θέλει, με τη συνείδησή του ελεύθερη και απαλλαγμένη από το βάσανο και το κυνήγι του κέρδους.

Αυτό είναι κάτι που με κάνει να τον εκτιμήσω ιδιαίτερα. Και αφού εκτιμώ αυτόν, γιατί να μην εκτιμήσω το άλμπουμ του; Είναι, έτσι κι αλλιώς, μια ειλικρινής δουλειά. Οπότε – σκέφτομαι – γιατί να μην ασχοληθώ μαζί της; Ρισκάρω και δεν χάνω. Ο δίσκος είναι ένας από τους καλύτερους όλης της χρονιάς, να μη πω και το ανώτατο επίτευγμα του ανθρώπου (του Robert). Και γιατί να μην είναι. Folk, bluegrass, Soul, Blues, Rock 'n' roll όλα μπλέκονται, ενώνονται και μετουσιώνονται σε 12 μοναδικά κομμάτια που κάθε φίλος της πραγματικά ποιοτικής μουσικής θα εκτιμήσει δεόντως.

Το ''Angel Dance'' είναι πιο βαρύ και από χίλια ''Black Dog'' μαζί, και ας είναι χίλιες φορές πιο μινιμαλιστικό. Το ''I'm Falling In Love Again'' είναι μια τρυφερότατη Soul μπαλάντα που κατακρεουργεί την ψυχή σου στην κυριολεξία και το ''Satan, Your Kingdom Must Come Down'' σε εξοντώνει και σε στέλνει στην άλλη πλευρά και πάλι πίσω. Ο Plant ψιθυρίζει, μουρμουρίζει, βρυχάται, υψώνει και χαμηλώνει την φωνή του σαν μανιασμένο κύμα στο αφρό της θάλασσας και κυρίως το διασκεδάζει. Αν προσθέσετε και τα ''House of Cards'', ''The Only Sound That Matters'', ''Harms Swift Away'', καθώς και τα ονειρικά ''Monkey'' και ''Silver Rider'' έχετε έναν απολαυστικότατο και μοναδικό αποτέλεσμα που δεν μπορούσατε να το φανταστείτε ούτε στα πιο απίθανα σας όνειρα.

Ο δίσκος τελειώνει με το ''Even this Shall Pass Away'' και αναρωτιέσαι το πώς ο νάρκισσος, ο φλογερός, ο θερμόαιμος Robert Plant, που τραγουδούσε και η καρδιά σου φλέγονταν μετατράπηκε σε έναν ήρεμο, κατασταλαγμένο ερμηνευτή με μια δυσεύρετη ωριμότητα και σύνεση.

Γιατί ο Robert το έχει καταλάβει: Οι Led Zeppelin ήταν σπουδαίοι, ήταν πεμπτουσιακοί, ήταν κάτι πέρα από τα όρια. Αλλά ανήκουν στο παρελθόν. Μια επιπλέον αναβίωσή τους, εκτός από την παλιά καλή νοσταλγία, πέρα από τα κέρδη δε θα πρόσφερε τίποτε σε κανέναν. Όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Ο Plant είναι ένας άνθρωπος που οραματίζεται το παρόν και το μέλλον, κάνοντας σπουδαίες αναδρομές στο παρελθόν με τα τραγούδια του. Εμένα η παρακάτω φράση και μόνο μου αρκεί και με αποζημιώνει και για χίλια παιγμένα (για νιοστή φορά) Whola Lotta Love, Stairway to Heaven κλπ:

“ I think of you all the time. Oh darling, please be mine. 'Cause I'm falling in love again.”

Λίστα τραγουδιών: 1. Angel Dance, 2. House of Cards, 3. Central Two–O-Nine, 4. Silver Ride, 5. You Can't Buy My Love, 6. I'm Falling In Love Again, 7. The Only Sound That Matters, 8. Monkey, 9. Cindy I'll Marry You Sometime, 10. Harms Swift Away, 11. Satan Your Kingdom Must Come Down, 12. Even This Shall Pass Away

Μουσικοί:

*Robert Plant – πρώτη φωνή

*Patty Griffin – φωνητικά, κιθάρα

*Buddy Miller – κιθάρα, φωνητικά

*Darrell Scott – φωνητικά, μαντολίνο, κιθάρα, ακορντεόν, μπάντζο

*Byron House – μπάσο

*Marco Giovino – κρουστά

(Σημείωση: Η πληροφορία των ονόματα των session μουσικών καθώς και η απασχόληση τους προέρχονται από την Wikipedia.en)