ελληνική μουσική
    Η Ελληνική Μουσική Κοινότητα από το 1997
    αρχική > e-Περιοδικό > Δισκογραφία

    Μνήμες - Η Μουσική σκηνή του Σμυρναίικου τραγουδιού 1907 - 1935

    Αυθεντικές Ηχογραφήσεις απο τη Σμύρνη, την Κωνσταντινούπολη, την Αθήνα και τη Νέα Υόρκη. Πρόκειται για μια σπάνια δουλειά, όσον αφορά στην λεπτομέρεια, στην αισθητική, αλλά και στο αποτέλεσμα. Λειτουργεί τόσο ως εγκυκλοπαιδικό μουσικό εγχειρίδιο αλλά και ως ένας πολύ καλός λόγος για να έρθει κάποιος πιο κοντά με το Σμυρναίικο τραγούδι και όλη την κουλτούρα που αυτό κουβαλά. Πραγματικά, είναι τόσο προσεγμένη αυτή η συλλογή που το λιγότερο που μπορεί να καταφέρει είναι να συγκινήσει, όχι μόνο τους συναισθηματικά δεμένους με τη Σμύρνη, αλλά και όσους αγαπούν την μουσική.
    Γράφει ο Γιώργος Αξάς (rapsodos)
    20 άρθρα στο MusicHeaven
    Δευτέρα 26 Απρ 2004
    Το παρακάτω Δελτίο Τύπου, αποκαλύπτει όλη τη δουλειά που χρειάστηκε για να δημιουργηθεί αυτή εδώ η συλλογή.

    «Χρειάστηκε επίμονη προσπάθεια πολλών ετών για να βρεθούν οι παμπάλαιοι δίσκοι 78 στροφών και οι καρτ ποστάλ, της πρώτης περιόδου του Σμυρναίικου. Χρειάστηκαν άλλα 20 χρόνια ερασιτεχνικής ενασχόλησης με τον καθαρισμό δίσκων βινυλίου για να φτάσουμε στο σημείο να ακούσουμε τις φωνές των τραγουδιστών της Σμύρνης και της Κωνσταντινούπολης, που ηχογραφήθηκαν απο το 1907 έως το 1913 σε μήτρες απο κερί. Και όταν λέω να ακούσουμε, εννοώ της φωνές με τις νταλγκάτζες, τα τέρσα, τις κορώνες και τη δυναμική τους, ώστε να μπορέσουμε να θαυμάσουμε την τέχνη του Μελεμένη, του Τσανάκα, του «παιχνιδιάτορα» Ψαματιανού και του Γιοβανίκα. Που τραγουδούσαν στις αίθουσες του Κόρσο» και του “Luna Park”, στα σαλόνια με τις δαντέλες, το πιάνο και τις ονομαστικές εορτές, στο «Παρίσι της Ανατολής», αλλά και στις κακόφημες συνοικίες της Κωνσταντινούπολης.

    «Σμυρναίικο Πολίτικο, τραγούδι ανατολίτικο, λυπητερό», που μεσουράνησε στην Αθήνα του 1932, με την Εσκενάζυ και την Αμπαζή, το Σέμση και τον Τομπούκη, το Λεονταρίδη και το Νούρο, τον Ατραίδη και τον Νταλγκά, που ξεσήκωναν τους Αθηναίους στα «Καφέ Αμαν». Τον Παπάζογλου, τον Τούντα, τον Σκαρβέλη και όσων άλλων που συμμετείχαν σ’αυτή την πολιτιστική επανάσταση που ανάγκασε τις σκοτεινές δυνάμεις της εποχής να επιβάλλουν λογοκρισία το 1937 για να τη σταματήσουν.


    Στη Νέα Υόρκη του 1926 μια προσφυγοπούλα απο τη Ρόδο, η Μαρίκα Παπαγκίκα με τον άντρα της ηχογραφούν και διασώζουν ένα πλήθος απο παραδοσιακά Σμυρναίικα. Τι να πρωτοθαυμάσεις, τη φωνή της Παπαγκίκα; το μουσικό επίπεδο των συνεργατών της; το επίπεδο παραγωγής; το ήθος τους;

    Ο αιωνόβιος τροβαδούρος Γιώργος Κατσαρός, που είχε γυρίσει όλη την οικουμένη παίζοντας και τραγουδώντας στους Έλληνες της διασποράς. Που τον γνωρίσαμε – τί πάθος Χριστέ μου – όταν έπαιξε επί δυόμισι ώρες σε ηλικία ενενήντα επτά ετών στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά, θαρρώ το 1996;

    Η παλαιότερη Κυρία Κούλα που πρώτη φορά ακούγεται καθαρά, γιατί το εμπορικό της δαιμόνιο την οδήγησε στο να ιδρύσει τη δική της εταιρία με αποτέλεσμα οι δίσκοι της να υστερούν τεχνικά. Ο επιθεωρησιακού ύφους Δούσιας, ο Τέτος Δημητριάδης που ήταν και παραγωγός στην Κολούμπια, ο πρωτοπόρος Πύρης, Ο ρουμπανης με την διάσημη Μισιρλού του, η μεταγενέστερη Βιργινία Μαγκίδου και πολλοί άλλοι που τραγουδούσαν σε νυχτερινά κέντρα και συνεστιάσεις, για τους Έλληνες που ζούσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, προσπαθώντας φευ, να διαιωνίσουν «το τραγούδι της Ιωνικής γής.»

    Η συλλογή αποτελείται απο 3 cd που το καθένα ακολουθεί και μια διαφορετική περίοδο του Σμυρναίικου τραγουδιού απο το 1907 – 1939, απο ενα 64 σέλιδο ένθετο γεμάτο πληροφορίες αλλά και 14 αντίγραφα δεκατεσσάρων καρτ ποστάλ εποχής έτοιμες για ταχυδρόμηση.

    Το ένθετο πραγματικά ολοκληρώνει ιδανικά την αρτιότητα αυτής της δουλειάς αφού περιέχει επιμελημένα κείμενα με πληροφορίες για τις εποχές που καλύπτει το κάθε cd, όλους τους στίχους, μουσικολογικά σχόλια, πληροφορίες σχετικές με τους καλλιτέχνες, μεταφρασμένα και στα αγγλικα. Οι πληροφορίες και οι επεξηγήσεις που υπάρχουν καλύπτουν κάθε λεπτομέρεια και κάθε στοιχείο που χαρακτηρίζουν το κάθε κομμάτι, αλλά και που δεν είχαμε ίσως ποτέ την ευκαιρία να μάθουμε ακούγοντας κάποιο απο αυτά με μια σημερινή απόδοση. «Η συλλογή αυτή αποτελεί «ένα αφιέρωμα μνήμης του Υπουργείου Πολιτισμού για τα 80 χρόνια απο την καταστροφή της Σμύρνης». Δεν είναι όμως απλά μια αρχειακή συλλογή, αλλά η σύγχρονη απόδειξη οτι το γλυκόλαλο Σμυρναίικο με την τόση καλλιτεχνική αξία, εξακολουθεί να είναι λειτουργικό». Το εξαιρετικό αυτό έργο πραγματοποιήθηκε υπό την επιμέλεια του Γρηγόρη Φαληρέα, με τη συνεργασία της Μαρίνας και του Ανακρέοντα Καναβάκη, του Ορέστη και Λύσανδρου Φαληρεα, και την φιλική συνεισφορά του Σπύρου Παπαιωάννου, του Πάνου Σαβόπουλου και του Χρήστου Τσιαμούλη.

    Ακούγοντας όλα αυτά τα τραγούδια και με συνοδοιπόρο το ένθετο μοιάζει πραγματικά πως χάνεσαι στο χρόνο. Ένα μαγικό ταξίδι, μέσα στους ήχους της δικής μας ανατολής, σε μια ιστορία που αισθάνεσαι να καταγράφεται πιο πραγματική απο ποτέ.


    CD 1 - Η Μουσική Σκηνή του Σμυρναίικου στη Σμύρνη και την Κωνσταντινούπολη
    1. Σόυστα– Γιάγκος Ψαματιανός–Κωνσταντινούπολη, 1913
    2. Hedzaz Μανές (¶μα το θέλεις να πονώ)– Γιώργος Τσανάκας - Σμύρνη, 21/06/ 1907
    3. Manamen Zeibek– Ελευθέριος Μενεμενλής– 1910- 1911
    4. Τσιφτετέλλη (Θα σπάσω κούπες)– Σμυρναική Εστουδιαντίνα– Σμύρνη, περίπου 1909
    5. Rast Gazel (Πάντα με σέβας περπατώ)– Γιώργος Τσανάκας - 1913
    6. Βουρνοβαλιά - Σμυρναική Εστουδιαντίνα– Σμύρνη, 1909
    7. Μελαχροινό– Γιώργος Τσανάκας– πιθανόν Σμύρνη, περίπου 1909
    8. Δζιβαέρι– Γιώργος Τσανάκας- περίπου 1910
    9. Αντριάννα - Σμυρναική Εστουδιαντίνα– Κωνστανινούπολη, περίπου 1910
    10. Ελενάκι– Λευτέρης Μενεμενλής και πιθανόν ο Γιώργος Τσανάκας – Σμύρνη 1910
    11. Το Γιασουμί – Γιάγκος Ψαματιανός – Κωνσταντινούπολη 1910
    12. Αχ Μελαχροινό – Γιάγκος Ψαματιανός – Σμύρνη, 10 Φεβρουαρίου 1911
    13. Ταμπαχανιώτικος Μανές (Μου λένε να μη σ’αγαπώ) – Γιώργος Τσανάκας - 1911
    14. Αδάμ Αμάν (Καρδιά μου βάστα τον καημό) – Γιώργος Τσανάκας
    15. Θάλασσα– Λευτέρης Μενεμενλής– Κωνσταντινούπολη, 9 Φεβρουαρίου 1911
    16. Τσοπανάκος ήμουνα – 1910
    17. Εμβατήριο Σμύρνης – Σμύρνη, περίπου 1919


    CD 2 Η Μουσική Σκηνή του Σμυρναίικου στην Αθήνα
    1. Μπεϊκος– Τα Πολιτάκια– Αθήνα 1935
    2. Το Βενιζέλο χάσαμε– Στελάκης Περπινιάδης– Αθήνα 1936
    3. Manes Karip (Garip) Hedzaz – (Όταν παχαίνει ο άνθρωπος) – Ρίτα Αμπαζή – Αθήνα, 1935 -6
    4. Υιαμο– Ρόζα Εσκενάζυ & Λάμπρος Λιονταρίδης - Αθήνα 28 ή 29 Δεκεμβρίου 1934
    5. Δερβίσικος Χορός– Αγάπιος Τομπούλης– 1930
    6. Κατηφές– Ρόζα Εσκενάζυ– 1931/32
    7. Φερενζέ– Ρίτα Αμπαζή– Αθήνα, Δεκέμβριος 1933
    8. Η Μαμπέσα – Ρόζα Εσκενάζυ – Αθήνα, 29 Νοεμβρίου 1933
    9. Ξανθή Εβραιοπούλα – Ρίτα Αμπαζή – Αθήν, 1934
    10. Γαλατά Μανές – Κωνσταντίνος Νούρος – 1930
    11. Μπουρνοβαλιό – Αθήνα, 1937
    12. Η Γκαρσόνα – Ρόζα Εσκενάζυ – Αθήνα 1936
    13. Ο Βορονώφ – Ρόζα Εσκενάζυ – Αθήνα, 29 Ιουλίου 1934
    14. Ζούλα η Μαργιωρή – Στελάκης Περπινιάδης – Αθήνα, 1934
    15. Ζειμπέκικο Πολίτικο – Αντώνης Νταλγκάς – Αθήνα 1928
    16. Δερβίσης και Ρίτα – Ρίτα Αμπαζή και Δημήτρης Ατραίδης – Αθήνα, 20 Νοεμβρίου 1934
    17. Νέο Μαναβάκι – Ρόζα Εσκενάζυ – Αθήνα 1933
    18. Σούστα Πολίτικη (Η Πόλη και ο Βόσπορος) – Αντώνης Νταλγκάς – Αθήνα, 1933
    19. Τσιφτετέλι – Ανατολίτικη Ορχήστρα – Αθήνα, 4 Ιανουαρίου 1935
    20. Το Καναρίνι – Ρόζα Εσκενάζυ –Αθήνα, 29 Ιουλίου 1934

    CD 3 Η Μουσική Σκηνή του Σμυρναίικου στη Νέα Υόρκη
    1. Έλλη – Κώστας Γκαντίνης – Νέα Υόρκη, 27 Δεκεμβρίου 1939
    2. Φεραχνάκ Μανές – Αχιλλέας Πούλος – Νέα Υόρκη, 1926
    3. Τι σε μέλει εσένανε – Μαρίκα Παπαγκίκα – Νέα Υόρκη, 1926
    4. Τα παιδιά της γειτονιάς σου – Μαρίκα Παπαγκίκα – Νέα Υόρκη, 1926
    5. Τούρνενε – Τάκης Νικολάου – Νέα Υόρκη, 9 Ιανουαρίου 1928
    6. Οι Μπαγλαμάδες – Κυρία Κούλα – Νέα Υόρκη, 1919
    7. Γιαφ Γιουφ – Τέτος Δημητριάδης – Νέα Υόρκη, 1926
    8. Γκελ Γκελ – Μαρίκα Παπαγκίκα – Νέα Υόρκη, 1927
    9. Μπραϊλα – Μαρίκα Παπαγκίκα – Νέα Υόρκη, 1928
    10. Ουσακ Ζεϊμπέκικο – Λεωνίδας Σμυρναίος – Νέα Υόρκη, 1927
    11. Εργάτης Τιμημένος – Κώστας Δούσας – Νέα Υόρκη, 28 Φεβρουαρίου 1935
    12. Βασίλισσα – Κώστας Δούσας – 1931
    13. Γιάνναρος – Χ. Πύρρης – Νέα Υόρκη, 1931
    14. Μισιρλού – Μιχάλης Πατρινός- Νέα Υόρκη, 1931
    15. Εσκουτάρι – Βιργινία Μαγγίδου – Νέα Υόρκη 1950 -55
    16. Γιατί δε μας το λες – Γιώργος Κατσαρός – Νέα Υόρκη, 1938
    17. Πες μου Μεμέτη μου – Γιώργος Κατσαρός – Νέα Υόρκη, 1945 -50
    18. Εγώ για σένα ξενυχτώ – Γιώργος Κατσαρός – Νέα Υόρκη, 1938
    19. Instabul – Κώστας Γκαντίνης – Νέα Υόρκη, 27 Δεκεμβρίου 1939
    20. Η Ντουντού – Χαρίλαος ο Κρητικός – Νέα Υόρκη, 1950 -55
    21. Αμαν, Γιάμα Γιάλελέλι – Ρόζα Εσκενάζυ – Νέα Υόρκη, 1950 - 55




    Γίνε ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

    Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.

    Στείλε το άρθρο σου

    σχολιάστε το άρθρο


    Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να είστε μέλος του MusicHeaven. Παρακαλούμε εγγραφείτε ή συνδεθείτε

    #528   /   27.04.2004, 09:51   /   Αναφορά
    Γιώργο σ’ ευχαριστούμε για την σημαντική αυτή παρουσίαση που μας έκανες. Πρόκειται όχι για μια απλά έξοχη δουλειά, αλλά για ένα έργο ζωής.



    Συλλέγω κι εγώ ερασιτεχνικά βέβαια, αυθεντικά δισκάκια 78 στροφών, με Σμυρναίικα και Πολίτικα τραγούδια και γνωρίζω από πρώτο χέρι, πόσο εξαιρετικά δύσκολη είναι η οργάνωση μιας τέτοιας δουλειάς. Να αναζητείς για χρόνια ένα δισκάκι κι όταν μετά πολλών κόπων και βασάνων το ανακαλύψεις, να είναι φθαρμένο, σε βαθμό που να μην ακούγεται ικανοποιητικά. Να το ψηφιοποιήσεις και να προσπαθήσεις να το «καθαρίσεις» ηλεκτρονικά, χωρίς όμως να χαθεί η παραδοσιακή χροιά της ηχογράφησης, η οποία κρύβει κι όλη τη γλύκα. Να αναζητήσεις ιστορικά στοιχεία, για να το συνδέσεις με την συνθετική περίοδο του δημιουργού κλπ. κλπ....



    Σίγουρα η μουσική αυτή, απευθύνεται δυστυχώς σε λίγους. Και λέω δυστυχώς, διότι οι περισσότεροι από μας, στερούμαστε την κατάλληλη μουσική παιδεία, η οποία θα μας έκανε να την αγαπήσουμε όσο αξίζει.



    Πρέπει όμως, όλοι μας να στηρίξουμε αυτή την παραγωγή, για να συνεχιστούν και στο μέλλον τέτοιες προσπάθειες, που διασώζουν τη μουσική μας κληρονομιά.



    Όλοι σχεδόν, έχουν στις δισκοθήκες τους κι από 1-2 CD κλασσικής μουσικής, έστω κι αν δεν ακούν ποτέ τους κλασσική, έτσι, μόνο και μόνο τιμής ένεκεν.



    Πόσο μάλλον, θα έπρεπε να έχουμε κι αυτή τη δουλειά στη δισκοθήκη μας, ακόμη κι αν μας ξινίζει λίγο ο ήχος, όχι μόνο έτσι απλά, τιμής ένεκεν. Αλλά και σαν ένδειξη ευγνωμοσύνης για αυτούς τους δημιουργούς, στους οποίους πάτησαν οι σημερινοί δημιουργοί, τουλάχιστον όσοι ασχολούνται με το έντεχνο και ποιοτικό Ελληνικό τραγούδι.
    #656   /   23.06.2004, 16:22
    Να σημειώσω οτι το άρθρο το έχει γράψει η Χ.Φινέ και φυσικά τα συγχαρητήρια της ανήκουν